De eerste week onderweg in vogelvlucht

We zijn inmiddels een week onderweg, dus een kleine update over onze belevenissen dusver.

Vorige week vrijdag westwaarts gereden over mooie kleine weggetjes om uiteindelijk op de camperplaats van Brantome te gaan staan. Mooie plek en een prachtige plaats met indrukwekkende abdij.                                    De volgende dag verder richting de kust. Aldaar op een camping gaan staan om weer eens lekker te kunnen douchen. We hadden nog steeds problemen met de elektra, en ook de boiler werd niet goed warm. De haren weer schoon, en de volgende dag bij de plaatselijke supermarkt ook een was gedraaid, dus we kunnen er weer tegen aan. De droger had zijn werk niet zo goed gedaan, dus hing ons huisje gezellig vol met was. Buiten was het weer te slecht om het daar te laten drogen. We reden door naar Il d’Oleron. Er was een weeralarm afgegeven, code oranje. En wij gingen pal aan het strand staan. Ja, het waaide hard, maar de luchten waren indrukwekkend en de wind wiegde ons ’s avonds in slaap. Ook de volgende ochtend waren er nog een paar buien, maar al snel klaarde de lucht op. Mooie route verder langs de kust gereden en ’s avonds in een bos gestaan bij Longville sur Mer, heel rustig, maar op loopafstand van een prachtig strand. Alle campings hier staan vol met mobil homes, bijna aan elkaar geplakt ! Moet er toch niet aan denken om daar zomers te bivakkeren. Nee, geef mij onze rustige plekjes maar. We moeten soms wel over enge smalle weggetjes rijden om bij onze bestemmingen te komen, maar gelukkig is het erg rustig op deze weggetjes en hebben we nog geen problemen met tegenliggers gehad.                                                              De volgende dag belandden we aan de baai bij Saint Armel. Wederom een prachtplek, met fantastisch uitzicht. Wonderbaarlijk genoeg lijkt de elektra het nu toch weer naar behoren te doen. Hij heeft zichzelf blijkbaar toch goed gereset. De boiler is nog een ander verhaal. We hebben hem weer uitgeprobeerd, hem 4 uur lang laten opwarmen, hij werd warm, maar niet snel genoeg en 1 persoon kon er maar net mee douchen. Ton heeft het ding dus uit elkaar gehaald en het verwarmingselement bleek kapot te zijn. Oorzaak mogelijk de vorst van de afgelopen winter, maar daar zullen we nooit precies achter komen. In Nederland zullen we een nieuwe boiler kopen. Dus bij Mont Saint Michel, onze volgende bestemming maar weer op een camping gaan staan, om te genieten van een warme douche aldaar….helaas, erg lauw, en bij temperaturen van een graad of 15 is dat verre van aangenaam. Ik vond het zelfs te koud om me in te zepen! Wist niet hoe snel ik me weer in de kleren moest hijsen!! Mont Saint Michel was overigens de moeite waard om te bezoeken, zeer indrukwekkend.                                                                                              En langzaam gaan we verder noordwaarts, langs de kust en snelwegen mijdend. Dat is niet altijd even fijn, want Frankrijk ligt werkelijk vol met rotondes. Onze Magirus van 8 ton slurpt op deze wegen aardig wat diesel. We hebben uitgerekend dat we ongeveer 1:5 rijden. Onze grootste kostenpost is dus de diesel, dat moge duidelijk wezen (we vermoeden dat de kist op het dak hier ook nog invloed op heeft).                                   Onze volgende overnachtingsplek is bij een vuurtoren op de kliffen van Normandie. Erg indrukwekkend. Tegen de avond komt de zon nog even te voorschijn en het veranderende licht boven zee is adembenemend mooi!! Er kan geen tv tegenop!! Wie wil er nu niet een huis met uitzicht op zee?? Wij creëren het gewoon ! De kust lag vol met bunkers, wat zeker tijdens het moment van de dodenherdenking erg veel indruk maakte. Een plek met een wrede geschiedenis, waar velen het leven lieten.                          We rukken op richting België waar we vermoedelijk morgen zullen aankomen. Deze nacht staan we op een camper plek bij Crotoy. Een plaats aan een drooggevallen baai. Baai de Somme. Heel vreemd, je denkt de zee te zien een bij het strand, maar die is in geen velden of wegen te bekennen!! Het avond zonnetje breekt door, en het is tijd om te gaan kokkerellen.

Ach ja, en wat is er zoal anders als in een huis wonen. Nou ja, natuurlijk de dagelijkse andere voortuin. Het is kleiner en erg knus. We doen bijna dagelijks een beetje boodschappen, leggen geen grote voorraden meer aan.Als er pannenkoeken beslag over is, gooi je dat niet weg, want dan wordt de vuilwatertank vies, nee je bakt er nog 1, want dat gooit makkelijker weg !! En verder is het Genieten met een hoofdletter. Genieten van de geur van de zee, het ruisen van de wind door de dennenbossen, de kilometers lange stranden, de kleine huisjes in Bretagne en de vakwerkhuisjes in Normandie. De prachtige vergezichten, de licht groene beukenblaadjes, de roze bloemetjes. En natuurlijk genieten we van elkaar. Lotte is ook gewend aan het nieuwe levensritme en past zich wonder snel aan. Ze hoeft bijna nergens aan de riem, want blijft altijd in je buurt. Heerlijk beest!!

Voor ons gevoel zijn we nog niet op reis, maar vieren we vakantie. onder weg naar Nederland, waar we weer vele afspraken hebben. Pas als we Nederland uit rijden zijn we voor ons gevoel echt op reis. Geen afspraken meer, gewoon ergens lekker  kunnen blijven staan als we het naar ons zin hebben, niets meer moeten……

Op de bladzijde’De Route” staat een kaartje waarop je ons kunt volgen. En op de bladzijde ‘foto’s en filmpjes’ staan vele foto’s. (rechts boven aan deze bladzijde!)

7 gedachten over “De eerste week onderweg in vogelvlucht”

  1. Hè Annemieke en Ton, wat een mooie plekken. Om jaloers op te worden. Blijven schrijven, wij volgen. Op naar Nederland.

    1. Had ook gekund idd. Maar ’s morgens eten/drinken we smoothie, ik eet als lunch salade en Ton heeft dan liever toch een vers broodje…..dus tja!

  2. die pannenkoek te veel, leuk!!
    heerlijk om mee te mogen leven Annemieke
    supertof
    doet me echt denken aan de reizen die ik met Marc in de Blauwe LaRo heb gemaakt

    enjoy

  3. Wij zijn jaren geleden in die omgeving geweest. Brantome is idd schitterend! Mooi start van het nomadenbestaan!

  4. Fijn hoor, mee reizen en dromen!
    Net het filmpje van de brug naar het Île gezien; jeugdherinneringen! Drie jaar in de zomer daar een maand met de hele familie en vriendinnetjes vertoefd. Het eerste jaar stond het hele eiland vol met bloeiende mimoza, prachtig en heerlijk geurend. Het volgende jaar waren ze allemaal weg, geveld door een ziekte ? Voor het eerst zonder Pier en Mier uit eten met vriendinnetje in het haventje van St Trojan (wel weg gebracht, opgehaald en betaald door Pier ?)
    Jullie hebben mooie herinneringen boven gebracht!
    Liefs!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *