Luchtig

Na de blog vol leesstof van Ton, nu weer wat luchtigers oa. over visites, verhuizing, auto pech en een orkaan…..

Nadat Wilco en Lieke vertrokken waren kwamen de volgende dag Corinna, Willie, Thomas en Conny in hun campers op bezoek. Ze bleven gezellig het hele weekend en hebben op zondag ook flink de handen uit de mouwen gestoken.

Als afsluiting gingen we uit eten in een heerlijk restaurant hier 2 dorpen vandaan. En wij werden bovendien getrakteerd; wat een lekker cadeau!

De week die volgde had ik een flinke kou te pakken, dus werkte op minder dan halve kracht. We besloten om dan eindelijk maar eens te verhuizen naar ons dal. Spannend om met de Magirus onze weg af te rijden. Gelukkig ging dat helemaal zonder problemen. We stonden prachtig, helemaal recht en hadden ons al snel helemaal geïnstalleerd.

Na 1 dag echter besloten we dat de plek in het dal beter geschikt zou zijn als zomer plek. Er is namelijk meer schaduw, wat in de winter juist niet zo gunstig is ivm de kortere dagen en dus minder zonuren, die juist dan onze accu’s hard nodig hebben om aan onze energie behoefte te kunnen voldoen. Ook is het handiger om tijdens de olijfpluk boven te staan. Dus na 3 dagen de boel weer ingepakt en weer naar onze oude stek boven verhuisd. Ook dit keer lukte het zonder problemen om boven te komen. De weg is dus geschikt om met campers te berijden.

We gingen echter naar beneden, omdat we dan naast de caravan zouden staan, die de komende weken bewoont zou gaan worden door logé’s. Wij zouden dan de caravan van stroom kunnen voorzien. Tja, caravan weer naar boven verhuizen vond ik geen optie, hij stond immers eindelijk goed en op een mooie plek. We besloten daarom om ons schuurtje in te richten als logeerplek. Er moesten pallets komen om de matrassen op te leggen. Na een oproepje op Facebook meldde zich iemand die er wel wat voor ons had, natuurlijk tegen betaling, maar dat moest dan maar. Ze werden keurig bij ons afgeleverd.

Bonnie en Jan Peter hadden al gemeld dat ze misschien wel bij ons langs wilden komen. Ze verbleven in een appartement in de Algarve. Ze kwamen inderdaad, ruim 450 km rijden om ons te bezoeken, dus we boden aan dat ze hier konden blijven slapen, wat onze actie om het schuurtje om te toveren versnelde. Na een middag en een ochtend hard werken was het resultaat een gezellige slaapkamer.

Het was trouwens nog even spanend of we het op tijd af zouden krijgen, want er kwam een kink in de kabel. Zaterdag middag was ik naar Castelo Branco gegaan om de nodige spullen voor de transformatie van de schuur te kopen. Bij de laatste zaak waar ik zijn moest, wilde ik de auto op slot zetten, keek naar de sleutel….die was gebroken!

De andere helft zat vermoedelijk nog in het contactslot! Daar stond ik dan, kon de auto niet afsluiten, maar erger was dat ik hem ook niet meer kon starten! In de bouwmarkt gevraagd of ze voor mij een sleep bedrijf wilden bellen. De jonge dame sprak prima engels en belde, maar vroeg ook of het een Portugese auto was en of ik mijn groene kaart bij me had. Ja dat het ik, nou dan zou het gewoon volgens de verzekering kunnen. Ik was verbaasd, maar ze belde en binnen een half uur was de takel wagen er om mij en de auto naar huis te brengen gratis en voor niets! Dan was het nog aan Ton om het restant sleutel uit het slot te peuteren.

Ondertussen hielden wij ook de weersverwachting nauwlettend in de gaten want orkaan Leslie zou over Portugal gaan razen. Elk uur veranderde de prognose en op een gegeven moment leek hij daadwerkelijk over ons heen te komen.

Dus alles wat los zat vast- of binnen gezet en ons goed voorbereid op hevige windstoten en veel regen. ’s Avonds tussen 22 en 23 uur begon het inderdaad harder te waaien. Toen toch maar besloten om de Magirus met zijn neus in de wind te zetten en niet meer op de blokken, dan maar een nachtje scheef slapen. We hadden dit net gedaan, toen het begon met regenen. De wind werd echter al snel minder en ook de regen was niet echt benoemens waardig. Ton die het toch niet vertrouwde bleef op de bank liggen, stand-by voor geval het nodig zou zijn. Ik ben lekker in bed gekropen om 8 uur later uitgerust weer wakker te worden. Geen Leslie die over ons heen raasde, gewoon wat wind en regen, niet eens de naam storm waardig!

Zondag middag kwamen dan inderdaad Jan Peter en Bonnie op visite. Helaas was het te koud om buiten te zitten, dus gezellig binnen in ons huisje  op wielen gezeten. Ook zij wilden ons trakteren op een etentje (wat lief en lekker)! We zijn dus weer naar hetzelfde restaurant gegaan als een week eerder en hebben wederom heerlijk gegeten.

Bijzonder was wel dat beide zondagen wij de enige gasten waren…..ze zullen ons missen volgende week! Jan Peter en Bonnie hebben gelukkig heerlijk geslapen in onze omgetoverde schuur en ook konden ze gebruik maken van de wc die nu helemaal klaar is. Jaja, het wordt nog wat hier!

Na vertrek van onze visite is Ton de auto ingedoken om het contactslot los te halen. Het hele dashboard gesloopt en met de haakse slijper het slot eruit gekregen. Het was vooralsnog niet gelukt om het afgebroken deel van de sleutel er uit te peuteren, ook niet met een sterke magneet. Net voordat Ton met de haakse slijper het slot wilde open zagen kwam hij op het idee om met de reserve sleutel te testen of het afgebroken deel er wel daadwerkelijk in zat…….en nee, het zat er niet in !! Ohhh, de hele boel voor niets losgehaald!! Maar ook gelukkig, want het slot kon er gewoon weer in, en wij kunnen weer rijden!! Wat een opluchting!