De eerste week onderweg in vogelvlucht

We zijn inmiddels een week onderweg, dus een kleine update over onze belevenissen dusver.

Vorige week vrijdag westwaarts gereden over mooie kleine weggetjes om uiteindelijk op de camperplaats van Brantome te gaan staan. Mooie plek en een prachtige plaats met indrukwekkende abdij.                                    De volgende dag verder richting de kust. Aldaar op een camping gaan staan om weer eens lekker te kunnen douchen. We hadden nog steeds problemen met de elektra, en ook de boiler werd niet goed warm. De haren weer schoon, en de volgende dag bij de plaatselijke supermarkt ook een was gedraaid, dus we kunnen er weer tegen aan. De droger had zijn werk niet zo goed gedaan, dus hing ons huisje gezellig vol met was. Buiten was het weer te slecht om het daar te laten drogen. We reden door naar Il d’Oleron. Er was een weeralarm afgegeven, code oranje. En wij gingen pal aan het strand staan. Ja, het waaide hard, maar de luchten waren indrukwekkend en de wind wiegde ons ’s avonds in slaap. Ook de volgende ochtend waren er nog een paar buien, maar al snel klaarde de lucht op. Mooie route verder langs de kust gereden en ’s avonds in een bos gestaan bij Longville sur Mer, heel rustig, maar op loopafstand van een prachtig strand. Alle campings hier staan vol met mobil homes, bijna aan elkaar geplakt ! Moet er toch niet aan denken om daar zomers te bivakkeren. Nee, geef mij onze rustige plekjes maar. We moeten soms wel over enge smalle weggetjes rijden om bij onze bestemmingen te komen, maar gelukkig is het erg rustig op deze weggetjes en hebben we nog geen problemen met tegenliggers gehad.                                                              De volgende dag belandden we aan de baai bij Saint Armel. Wederom een prachtplek, met fantastisch uitzicht. Wonderbaarlijk genoeg lijkt de elektra het nu toch weer naar behoren te doen. Hij heeft zichzelf blijkbaar toch goed gereset. De boiler is nog een ander verhaal. We hebben hem weer uitgeprobeerd, hem 4 uur lang laten opwarmen, hij werd warm, maar niet snel genoeg en 1 persoon kon er maar net mee douchen. Ton heeft het ding dus uit elkaar gehaald en het verwarmingselement bleek kapot te zijn. Oorzaak mogelijk de vorst van de afgelopen winter, maar daar zullen we nooit precies achter komen. In Nederland zullen we een nieuwe boiler kopen. Dus bij Mont Saint Michel, onze volgende bestemming maar weer op een camping gaan staan, om te genieten van een warme douche aldaar….helaas, erg lauw, en bij temperaturen van een graad of 15 is dat verre van aangenaam. Ik vond het zelfs te koud om me in te zepen! Wist niet hoe snel ik me weer in de kleren moest hijsen!! Mont Saint Michel was overigens de moeite waard om te bezoeken, zeer indrukwekkend.                                                                                              En langzaam gaan we verder noordwaarts, langs de kust en snelwegen mijdend. Dat is niet altijd even fijn, want Frankrijk ligt werkelijk vol met rotondes. Onze Magirus van 8 ton slurpt op deze wegen aardig wat diesel. We hebben uitgerekend dat we ongeveer 1:5 rijden. Onze grootste kostenpost is dus de diesel, dat moge duidelijk wezen (we vermoeden dat de kist op het dak hier ook nog invloed op heeft).                                   Onze volgende overnachtingsplek is bij een vuurtoren op de kliffen van Normandie. Erg indrukwekkend. Tegen de avond komt de zon nog even te voorschijn en het veranderende licht boven zee is adembenemend mooi!! Er kan geen tv tegenop!! Wie wil er nu niet een huis met uitzicht op zee?? Wij creëren het gewoon ! De kust lag vol met bunkers, wat zeker tijdens het moment van de dodenherdenking erg veel indruk maakte. Een plek met een wrede geschiedenis, waar velen het leven lieten.                          We rukken op richting België waar we vermoedelijk morgen zullen aankomen. Deze nacht staan we op een camper plek bij Crotoy. Een plaats aan een drooggevallen baai. Baai de Somme. Heel vreemd, je denkt de zee te zien een bij het strand, maar die is in geen velden of wegen te bekennen!! Het avond zonnetje breekt door, en het is tijd om te gaan kokkerellen.

Ach ja, en wat is er zoal anders als in een huis wonen. Nou ja, natuurlijk de dagelijkse andere voortuin. Het is kleiner en erg knus. We doen bijna dagelijks een beetje boodschappen, leggen geen grote voorraden meer aan.Als er pannenkoeken beslag over is, gooi je dat niet weg, want dan wordt de vuilwatertank vies, nee je bakt er nog 1, want dat gooit makkelijker weg !! En verder is het Genieten met een hoofdletter. Genieten van de geur van de zee, het ruisen van de wind door de dennenbossen, de kilometers lange stranden, de kleine huisjes in Bretagne en de vakwerkhuisjes in Normandie. De prachtige vergezichten, de licht groene beukenblaadjes, de roze bloemetjes. En natuurlijk genieten we van elkaar. Lotte is ook gewend aan het nieuwe levensritme en past zich wonder snel aan. Ze hoeft bijna nergens aan de riem, want blijft altijd in je buurt. Heerlijk beest!!

Voor ons gevoel zijn we nog niet op reis, maar vieren we vakantie. onder weg naar Nederland, waar we weer vele afspraken hebben. Pas als we Nederland uit rijden zijn we voor ons gevoel echt op reis. Geen afspraken meer, gewoon ergens lekker  kunnen blijven staan als we het naar ons zin hebben, niets meer moeten……

Op de bladzijde’De Route” staat een kaartje waarop je ons kunt volgen. En op de bladzijde ‘foto’s en filmpjes’ staan vele foto’s. (rechts boven aan deze bladzijde!)

Reisgenoot Ton

Zo, reisgenoot Ton laat ook eens van zich horen. Na weken van drukke voorbereidingen (lees; 1,5 jaar) eindelijk op weg en tijd voor een eerste krabbel. Was de titel van ons vorige blog over de reis naar Marokko in de oude Saviem bus nog “Daarheen en weer terug”, deze reis is het bovenal “Daarheen” , met het motto ” Nooit meer haast”.                                                      Mijn bijdragen hier zullen van wisselende aard zijn; wat gedachtenspinsels, wat info over de streek, de geschiedenis en het volk van de plek waar we op dat moment zijn, natuurpraat, wat foto’s (haal mijn oude Nikon weer uit het stof), ontmoetingen, een spreuk, zomaar wat onzin of een liedje. Ruime keus 🙂

Deze reis is een van mijn langgekoesterde dromen (tip; dromen “doen”, altijd verrassend). Zomaar op reis, zonder (tijds)limiet in huisje op wielen een rondje wereld doen. De onbekende landen, volken, culturen, natuur niet alleen maar lezen, op een scherm zien of ” van horen zeggen” . Nee, tot in elke vezel echt zien, aanraken, voelen en ruiken, dat is waar ik naar verlang, en ik heb daarbij een geweldig lieve , mooie en avontuurlijke partner aan mijn zij, die de neus dezelfde kant op heeft en mij-losbol als ik ben- af en toe even afremt of bijstuurt als dat nodig is.

Inmiddels een weekje onderweg, onder het mom van ” ken je klassiekers”. Dus via de Atlantische kust noordwaarts. Bezoekje abdij in Brantome, wat mijmeren aan de Golfe du Morbihan, moules/frites aan de boulevard bij Mont Saint-Michel en nu bovenop de krijtrotsen bij Etretat, de truck op 100 meter hoog,10 meter van de klif, uitzicht op de oceaan. Voor de nacht. La vie est belle. Een fijn aanloopje naar Nederland.

Voor wie het leuk vindt op deze manier via de blog een stukje met ons “mee te reizen”, we doen ons best de schrijfsels boeiend te houden. (o ja, en af en toe een reactie wordt zeer gewaardeerd, vooral om ons het gevoel te geven dat er iemand mee leest 😉 , maar een beetje interactie is ook vooral aangenaam en leuk).

Come with us on a journey, through the eyes of beauty

liefs, Ton

Ton zijn wakker wordt plekje

 

 

Eindelijk, op weg…….

Het was een bewogen week. We zijn vertrokken, maar het was een week vol afscheid, voor het zover was.

Zondagavond namen we afscheid van ons huis.

 En van onze trouwe vriend Moritz

Dag ouwe, pas goed op ons plekje.

De volgende morgen zouden Joyce en Harry, onze huurders arriveren en zich het huis eigen maken. Het viel ons niet gemakkelijk om onze plek na ruim 3 heerlijke jaren, gedag te zeggen. Gelukkig weten we dat het in goede handen is.

We zijn op de camperplek in Gluges gaan staan. Prachtig gelegen langs de rivier de Dordogne, met uitzicht op de rotsen, waar vele vogels broeden. Ons busje was verkocht, maar konden we gebruiken tot ons daadwerkelijke vertrek, wat natuurlijk een uitkomst was.

De week stond nog bol van de afspraken. Zo moest het huurcontract getekend worden bij de notaris. We moesten naar de bank om de nodige zaken te regelen, zo ook langs de verzekering. Bij de orange (telefoon maatschappij) langs in Brive om ons modem in te leveren en abonnement te veranderen. De laatst verkochte auto’s werden opgehaald en we hadden een afscheidsborrel met wat vrienden en collega’s. Lotte moest de nodige entingen hebben. Elke dag werd ons “te doen” lijstje korter. Wat was het heerlijk om al die dingen weg te kunnen strepen. Donderdag stonden we in Vayrac bij de Dordogne. Vrijdagmorgen een paar laatste zaken op de brievenbus doen en toen naar Martel waar onze Engelse buren ons trakteerden op een overheerlijke lunch als afscheid. Hierna zijn we door hun uitgezwaaid en daadwerkelijk vertrokken !!

afscheidsborrel
De laatst verkochte auto”s werden opgehaald
Lotte met haar kluif, nadat ze bij de dierenarts was geweest
Dag prachtige vallei van de Dordogne
We rijden weg uit Martel, eindelijk op weg !!

Behalve een week met afscheid en geregel, was het ook een week met wat beproevingen en tegenslagen. De eerste morgen kregen we kortsluiting in de energie voorziening. Het systeem is er namelijk niet op berekend om zowel de koelkast als de boiler aan te hebben en dan ook nog de staafmixer aan te doen…pang zei het, kortsluiting. Ton is dagen bezig geweest om de boel te resetten. Uiteindelijk de leverancier gebeld, die adviseerde om de accu’s op te laden, dan zou de boel vanzelf resetten. Ook moesten er wat zaken anders aangesloten worden. Het water in de boiler is ook tot 2x toe niet echt warm geworden, waardoor we nu op een camping staan om na een week weer eens een echte warme douche te nemen! Het euvel met de panelen is nog niet echt verholpen, maar ze laden gelukkig wel de boel op, dus zonder elektra komen we niet te zitten. Toen we donderdagmorgen naar de garage wilden rijden om de accu’s op te laden, startte de Magirus niet !! Nog een accu probleem ? Deze toen dus meegenomen om op te laden, zodat we ’s middags met de Magirus naar de garage konden om de andere accu’s op te laden. Ook de volgende ochtend een startprobleem, maar met wat wondermiddelen, wist Ton hem toch snel aan de praat te krijgen.

Onze eerste bestemming was Brantome, een prachtige plaats met grote oude Abdij. We hebben een nacht doorgebracht op de camperplek. Vandaag zijn we doorgereden richting de kust, waar we nu op een camping staan, om eens even lekker te kunnen douchen. Langzaam zullen we onze weg vervolgen langs de kust, naar het noorden. Op bladzijde “de route” zal ik regelmatig kaartjes zetten van de weg die we rijden. Ben nog een beetje aan het uitzoeken hoe het precies werkt om een goede routemap te maken.

Brantome
De Abdij

We zijn dus daadwerkelijk op weg. Het moet nog een beetje tot ons doordringen dat onze Magirus ons rollend huisje zal zijn de komende jaren. We zijn nu aan het genieten van een vakantie voor ons gevoel. Eentje waar we hard aan toe waren na alle deadline’s van de afgelopen weken. Even niets moeten, genieten en niets doen, behalve elke dag een stukje rijden !! Nederland, we komen er aan…heel langzaam !