Zo, reisgenoot Ton laat ook eens van zich horen. Na weken van drukke voorbereidingen (lees; 1,5 jaar) eindelijk op weg en tijd voor een eerste krabbel. Was de titel van ons vorige blog over de reis naar Marokko in de oude Saviem bus nog “Daarheen en weer terug”, deze reis is het bovenal “Daarheen” , met het motto ” Nooit meer haast”. Mijn bijdragen hier zullen van wisselende aard zijn; wat gedachtenspinsels, wat info over de streek, de geschiedenis en het volk van de plek waar we op dat moment zijn, natuurpraat, wat foto’s (haal mijn oude Nikon weer uit het stof), ontmoetingen, een spreuk, zomaar wat onzin of een liedje. Ruime keus 🙂
Deze reis is een van mijn langgekoesterde dromen (tip; dromen “doen”, altijd verrassend). Zomaar op reis, zonder (tijds)limiet in huisje op wielen een rondje wereld doen. De onbekende landen, volken, culturen, natuur niet alleen maar lezen, op een scherm zien of ” van horen zeggen” . Nee, tot in elke vezel echt zien, aanraken, voelen en ruiken, dat is waar ik naar verlang, en ik heb daarbij een geweldig lieve , mooie en avontuurlijke partner aan mijn zij, die de neus dezelfde kant op heeft en mij-losbol als ik ben- af en toe even afremt of bijstuurt als dat nodig is.
Inmiddels een weekje onderweg, onder het mom van ” ken je klassiekers”. Dus via de Atlantische kust noordwaarts. Bezoekje abdij in Brantome, wat mijmeren aan de Golfe du Morbihan, moules/frites aan de boulevard bij Mont Saint-Michel en nu bovenop de krijtrotsen bij Etretat, de truck op 100 meter hoog,10 meter van de klif, uitzicht op de oceaan. Voor de nacht. La vie est belle. Een fijn aanloopje naar Nederland.
Voor wie het leuk vindt op deze manier via de blog een stukje met ons “mee te reizen”, we doen ons best de schrijfsels boeiend te houden. (o ja, en af en toe een reactie wordt zeer gewaardeerd, vooral om ons het gevoel te geven dat er iemand mee leest 😉 , maar een beetje interactie is ook vooral aangenaam en leuk).
Come with us on a journey, through the eyes of beauty
liefs, Ton