Regenachtige zondag

Vandaag is een grijze dag, die zich dus prima leent om weer eens een blog te schrijven. We mogen blij zijn met wat regen, want het is nog steeds kurkdroog. In onze vijver staat maar een bodempje water.

Maar het ziet er naar uit dat we het ondanks de droogte toch voldoende water zullen hebben in de komende zomer. Ton is bezig met de reparatie van het waterbassin naast de grote put. Hierin kan zo’n 10000 liter rivierwater. Ook zijn we ons aan het verdiepen in het maken van een zogenaamde ram pump.

Geweldig systeem waarbij je geen elektra of brandstof nodig hebt. Zolang de rivier stroomt zouden we van deze techniek gebruik kunnen maken.

En 2 dagen geleden wilde ik een vlier die midden op het land staat, vrij gaan maken van bramen en varens. Al snel kwam ik een waterslag/buis tegen en een bouwsteen….. dus op onderzoek uit!. Na flink knippen en snoeien kwam er weer een waterput tevoorschijn!! Dit is nu al de derde put waar de makelaar niets van wist. Een grote verrassing dus! De put is niet zo groot, maar er zit water in.

De vlier waarachter de waterput zich bevind.

Ton is flink bezig geweest in de moestuin. Omdat het grasland wat gefreesd is, vol met kweek stond, moeten we nu alsnog handmatig al de kweek wortels verwijderen, een monnikenwerk! Ook hebben we een groot aantal wilgen gekapt. Deze stonden in het licht van de hazelaars. Een groot deel van de takken zijn al door de versnipperaar gegaan, maar er liggen er ook nog velen te wachten. Gelukkig hebben de eerste vrijwilligers zich al weer aangemeld voor april en mei, want er is nog zoveel te doen!

Vorige week hebben we alle papieren voor de aanvraag om officieel inwoner van Portugal te worden ingeleverd bij het gemeentehuis van Castelo Branco, na eerder al in Ninho do Acor geweest te zijn om een document te halen dat we in dit dorp woonachtig zijn. Op Facebook horror verhalen gelezen van mensen die deze procedure ook hebben doorlopen. Men wil steeds meer documenten zien. Dus met een beetje knikkende knieën op zoek naar het gemeentehuis. We hadden geluk, want namen een verkeerde ingang en kwamen terecht bij een receptioniste, die inviel voor een zieke collega. Normaal zat ze daar nooit. Het was een Portugese dame, maar geboren in Duitsland. Ze sprak dus vloeiend Duits. Aangezien Ton dit ook doet kon ze ons dus zonder taalbarriere helpen wat ze ook deed. We moesten een etage naar beneden naar een balie waar een uiterst norse dame haar werk deed. De Duitssprekende dame hielp ons werkelijk met alles en trok zich niets aan van juffrouw zuurpruim. We moesten ook nog langs de bank om een uitdraai te halen van onze bankrekening. Zonder haar hulp was het ons nooit gelukt. Nu nog even wachten tot we het document op kunnen halen.

En…..we hebben oppas voor Boris gevonden, waar we natuurlijk erg blij mee zijn!! Dit betekend dat we volgend weekend afzakken naar de Algarve om even te gaan genieten van de kust. Hierover uiteraard meer in het volgende blog!!



Half jaar

Vandaag zijn we precies een half jaar eigenaar van quinta Arrancada. En zo voelt het ook wel. Soms heb je bij een tijdsbepaling dat het voor je gevoel veel langer of korter is, maar voor ons beiden geldt dat dit ook wel voelt als een half jaar. Zou het komen omdat we zo in het “hier en nu” leven? We kunnen in elk geval zeggen dat het een goede zet is geweest om dit stuk land te kopen. We genieten dagelijks van het werken in de buitenlucht. Het reisvirus is wat afgezwakt op het moment. We hebben gewoon nog zoveel te doen hier, en dat doen we met veel plezier! We zijn aan het overwegen om ons officieel in Portugal in te schrijven en ons te laten registreren als agrariër. Dit laatste heeft ook een aantal finaciële voordelen in de vorm van subsidies.

Terugkijkend kunnen we toch wel zeggen dat we al veel gedaan hebben! Naast héél veel bramen geknipt, natuurlijk de olijven geoogst, iets waar we de eerste maanden toch wel naar toe gewerkt hebben, door het land op te schonen rond de olijfbomen en takken weg te snoeien. Onze eerste vrienden en vrijwilligers welkom geheten. Het schuurtje tot verblijfplaats ingericht. Er is een caravan gekomen, een tunnelkas, en de afgelopen week nog het nodige grote tuingereedschap, in de vorm van een grote 2de hands frees en een versnipperaar. We hebben heel veel boompjes geplant. Het is echter nog maar afwachten hoeveel daarvan de winter overleven. In het dal bleken de nachten regelmatig erg koud te zijn, wat de kleine boompjes niet ten goede kwam. Nu zijn we bezig met het aanleggen van de moestuin. Ook zijn we op verschillende plekken het land nog aan het opschonen. Het waterbassin gaan we repareren en vullen. En op ons “to do” lijstje staan nog meer projecten. En ook worden er nu dagelijks druiven gesnoeid. Vervelen doen we ons nooit, we moeten er echt aan denken af en toe een dag rust in te lassen.

De versnipperaar

waterbassin

Volgende maand verwachten we de eerste vrienden van dit jaar en vanaf maart zijn de vrijwilligers weer welkom. Als iedereen die zegt langs te komen, ook daadwerkelijk komt, dan krijgen we een gezellige zomer! Zelf hopen we ook nog een bezoek te brengen aan de Algarve volgende maand.

En dan natuurlijk onze honden. Lotte heeft gezelschap van 2 heren om zich heen. Ze is niet altijd even gecharmeerd van Boris zijn toenaderingen en Paco wil hoofdzakelijk spelen. Lotte heeft dus ook Leishmania en heeft nu ook dagelijks medicatie, evenals Boris. Boris had wel meer kuren, 2 zijn er inmiddels beëindigd. Zijn conditie wordt langzaam maar zeker beter. De wondjes op zijn oren zijn zo goed als dicht. Zijn vacht krijgt iets meer glans. Ondanks de grote porties eten blijft hij nog aan de magere kant. Paco had bedacht dat hij ook wel dagelijks pillen wilden hebben….nou dat is hem gelukt hoor! Hij kreeg een infectie (zgn. krentenbaard) aan zijn bek. Bij de dierenarts kreeg hij maar liefst 3 injecties. De man van de dierenarts, die daar een beetje rondloopt en assisterende klusjes doet, moest er aan te pas komen om Paco in bedwang te houden….Paco en spuiten, een echt speenvarken! Ook 2 pillen kuren meegekregen, dus alle honden zitten nu aan de pillen, drankjes, zalfjes!

Krentenbaard bij Paco

Op het moment is het warm, maar liefst 18 graden in de schaduw! Gelukkig waait er een lekker windje, anders was het zelfs te warm in de zon! Na morgen wordt het echter weer frisser en wordt er weer wat regen verwacht. Afgelopen week 1 regendag gehad, dat zet natuurlijk geen zoden aan de dijk. Wij, als boeren in spé, willen regen!! (het liefst alleen ’s nachts)

Beestenbende

Eindigde ik in de vorige blog met de zwerfhond die kwam en weer ging. Nou hij kwam weer terug na een paar dagen. Hem weer eten gegeven en hij bleef de hele middag bij ons in de buurt. Nee, hij ging niet meer weg! Omdat zijn huid vol schilders zat, hij enorm vermagerd was, bebloede oren had, met andere woorden in een belabberde conditie verkeerde, toch maar besloten om met hem naar de dierenarts te gaan, want we wilden niet dat hij iets besmettelijks over zou brengen op Lotte en Paco. En natuurlijk wilden we ook graag dat de hond er weer gezond uit zou gaan zien.

De dierenarts zag het meteen; Leishmania. Een ziekte die in Zuid Europa veel voorkomt bij honden. Veroorzaakt door een zandvlieg. De bloedtest bevestigde de eerder gestelde diagnose van de arts. Het bloed zou opgestuurd worden naar een laboratorium  en die test zou uitwijzen in welk stadium de ziekte zich bevond. Ons werd al verteld dat behandelen erg duur zou zijn. 1 medicijn kost €265 en dan nog een aantal andere pillen tegen ontstekingen, zalf voor zijn oren, drankje tegen bloedarmoede, injectie met anti-biotica, het bloedonderzoek, het consult, een wormenkuur, enfin al met al komen we al gauw op de €500, hetgeen voor ons een maandinkomen is! Een paar dagen later konden we de uitslag van het lab ophalen. Boris (zo noemden we hem in middels) zijn nieren en lever waren nog niet aangetast, dus besloten we om het traject in te gaan. Je kunt zo’n beest toch ook niet aan zij lot overlaten. Niets doen of in laten slapen was voor ons geen optie.

We hebben van wat materialen die we hier nog hadden liggen een mooi hok gemaakt, opgevuld met hooi en oude dekens. Afgelopen nacht heeft hij er voor het eerst in geslapen. Tja, hij moet wel buiten blijven, dit is hij gelukkig ook gewend.

Ook wilden we Lotte en Paco laten testen, want je kunt tegenwoordig je hond laten inenten tegen de ziekte. Paco moest nog even wachten met de test, hij is nog iets te jong. Bij Lotte werd wel bloed afgenomen, en ook Lotte blijkt Leishmania te hebben. Nu is het zo dat de ziekte zich niet hoeft te manifesteren. Een hond kan zijn leven lang besmet zijn, maar geen ziekte verschijnselen krijgen. Ook kan het jaren duren voor de ziekteverschijnselen   zich laten zien. Het bloed van Lotte wordt ook opgestuurd, en we horen nog of zij een en welke behandeling moet ondergaan. Vooralsnog is er aan haar niets te merken. Behalve dan dat ze af en toe weer last heeft van stuipen, maar dit is geen verschijnsel van Leishmania.

Op Facebook hebben we een crowdfunding gestart om de kosten van Boris zijn behandeling te kunnen betalen. Het is immers een zwerfhond, en zijn die niet van ons allemaal!?? We hebben overweldigende reacties gekregen en zijn dan ook enorm dankbaar voor alle giften! Wat hebben we toch geweldige vrienden!! Omdat het bedrag ruim €750 is, hebben we besloten om het geld wat over is na de eerste behandelingen in een pot te doen. Een echte Boris pot, waar we in de toekomst ook zijn dierenarts kosten uit kunnen betalen.

En verder deze week….

Ton heeft van zijn verjaardag geld, gekregen van ouders, zijn lang gekoesterde wens in vervulling laten gaan, namelijk een tunnelkas gekocht. Hij is geplaatst op 1 van de terrassen, naast de put, zodat er water bij de hand is. Al heel veel zaadjes zijn gezaaid, en nu maar zien wat er allemaal opkomt. Hij is helemaal in zijn element!

Beneden in het dal zijn we ook de voorbereidingen aan het treffen voor de “zomer” moestuin. Een flink stuk gras gemaaid en de eerste bedden zijn gerealiseerd.

bosuitjes, prei en sla

Ook hebben we een begin gemaakt met het opruimen van het hout. En langs het waterbassin zijn varens en bramen weggeknipt, althans een deel…..een mega klus. Maar als we het bassin in gebruik willen nemen zal het toch bevrijd moeten worden van alles wat erop en omheen groeit. Er kwamen ook heel veel waterslangen tevoorschijn. Ooit is er hier een heel imposant irrigatie systeem geweest!

Gisteren en vandaag ook nesten van de processie rups uit de dennen bomen gehaald. Je hebt de eiken- en de dennen processierups. De laatste hebben we helaas in onze bomen zitten. Deze beestjes zijn erg gevaarlijk voor de honden. Hun haartjes branden namelijk erg als je ermee in contact komt. Als een hond aan zo’n rups likt, kan zijn tong verbranden, met alle gevolgen van dien. De nesten staan nu op uitkomen, dus was het de hoogste tijd om ze uit de bomen te halen en de nesten te verbranden. Helaas een paar bomen moeten omzagen, omdat de nesten op onbereikbare plaatsen zaten.

De rupsen komen al uit.

Het weer is nog steeds stralend, al hadden we wel wat dagen met veel wind. De komende week zal het bewolkter worden en zal er eindelijk ook weer wat regen gaan vallen. Niet leuk, maar wel heel hard nodig!! Onze vijver staat al weer bijna droog en het water in de beek is ook alweer gezakt. Willen we genoeg water hebben de komende zomer, zal het toch echt moeten gaan regenen. Normaal gesproken regent het veel in december en januari. Deze winter heeft het alleen in november wat geregend. Mocht de regen uitblijven voor de zomer begint, dan is dit dramatisch voor Portugal! We zullen zien wat de weergoden voor ons in petto hebben.

Heerlijk!!

Ja, heerlijk is het om weer thuis in Portugal te zijn. Na ons 3 weekse uitstapje naar het noorden, is het geweldig om weer in het zonnige zuiden van Europa te zijn.. Elke dag strak blauwe lucht en dagelijks buiten lunchen en natuurlijk de hele dag buiten op het land aan het werk. We genieten met volle teugen!

Nieuwe moestuin, met hekje van snoeihout

Maar de nachten zijn koud hoor. Het vriest ’s nachts behoorlijk. Heldere nachten, zodat ’s avonds de sterrenhemel prachtig is. Elke avond als ik buiten nog even mijn plasje doe onder de sterrenhemel kijk ik mijn ogen uit! Jammer dat het zo koud is, want ik kan uren turen naar de melkweg! Elke morgen ziet het hier helemaal wit buiten. van de vorst We wachten dan ook met aan het werk gaan tot de zon warm genoeg is!

Bij thuis komst wachtte ons nog een (on)aangename verrassing. Onze buren hadden al gezegd dat er mannen met kettingzagen waren gesignaleerd. Deze mannen waren ook aan het werk toen wij thuiskwamen op oudejaarsdag. Een ware veldslag was het beneden in het dal. Er werd onderhoud gepleegd aan de rivieroever. Heel veel bomen waren omgezaagd! Ohhh ons mooie beschutte dal….we kijken nu zo naar de buren aan de andere kant…..niet dat daar vaak mensen zijn, maar toch! Maar ja, er zijn ook heel veel bramen weggehaald en alle varens zijn verdwenen, een klus die met de hand  snoeien, dagen geduurd zou hebben. Nu alle blaadjes van de bomen zijn lijkt het extra kaal. Na bekomen te zijn van de eerste schrik, hebben we er nu wel vrede mee. En voor de komende jaren hebben we brandhout genoeg!

Nog een bijkomend voordeel is dat we nu helemaal langst de beek kunnen lopen. Gisteren deed ik dat met de plattegrond van ons landstuk in de hand, en wat blijkt….het land is nog groter als we dachten en wat de makelaar ons ook had gezegd! Ons land loopt tot de prachtige waterval!!  (O, had ik die nog niet laten zien….deze ontdekten we eind vorig jaar. Toen dachten dat dat op het land van de buren was! )

Is dat even kicken!! Onze eigen pool om te zwemmen (zolang er water staat in de zomer). Dus nog meer land om op te schonen! En ook heel veel prachtige kurkeiken behoren tot ons land. We zijn nog rijker als we al waren!

Deze week, zoals gezegd weer lekker op het land aan het werk. Ton is begonnen met het aanleggen van een nieuw stuk moestuin. Degene in het dal krijgt helemaal geen zon, dus daar groeit niets. Er zijn nu aardappels gepoot, en aardbeiden en uien geplant. Ook zijn we de druivenplanten aan het snoeien, en dat zijn er heel veel, velen verwilderd, maar we proberen door ze goed terug te snoeien, weer nieuw leven in te blazen. Wie weet produceren we ooit onze eigen wijn!

En natuurlijk gaan ook de gewone bezigheden weer gewoon door; boodschappen doen, de was en water halen;

Bij de pomp.

De honden zijn ook reuze blij weer thuis te zijn. De hele dag lekker buiten rondstruinen en spelen. Paco heeft zich als een echte muizenvanger ontpopt. Hij is de hele dag aan het graven, en af en toe heeft hij een muis te pakken, die hij na een tijdje als speeltje te hebben gebruikt ook op eet….. …..’s Avonds liggen ze alle twee uitgeteld in hun mand.

Deze week kwam er ook nog een zwerfhond aangelopen. Een oude baas, erg vermagerd. Heel erg vriendelijk. Kapotte oren, vermoedelijk door de vorst. We hebben hem eten gegeven en de schuur open laten staan, zodat hij daar eventueel naar binnen kon gaan. Maar hij was duidelijk niet gewend om in huizen te komen. Na zijn maaltijd, is hij weer verder op pad gegaan.

Tot zover onze eerste week van het nieuwe jaar.

Oudejaarsdag

Op deze oudejaarsavond de laatste blog van het jaar schrijven.

De kerstdagen in Nederland waren fijn. Heerlijke dagen met de kinderen en kleinkinderen doorgebracht. En ook een bezoek aan de ouders mocht natuurlijk niet ontbreken!

samen met de kinderen

De kleinkinderen

Ragna, Ronja en Paco

Uit eten 1ste kerstdag met ouders

De Kwik-Fit heeft onze bus gerepareerd voor een schappelijke prijs en de remmen werkten weer. Wel kwamen er andere onheilspellende geluiden ons ter ore…..krakend geluid als je de koppeling intrapte. Nou ja, zoveel mogelijk snelweg rijden dan maar, zonder al teveel te schakelen!

2de kerstdag even uitgewaaid op het strand, en de laatste Nederlandse boodschappen gedaan. Toen zat ons bezoek aan Nederland erop.

De 27ste ’s morgens weer vertrokken. In anderhalve dag naar Brive gereden, om daar nog even wat Franse spullen in te slaan. De volgende dag een rondje rond onze voormalige woonplaats gedaan. Spullen van de reserve Magirus afgehaald, de laatste olijfolie bezorgt en koffie hier, en thee daar gedronken. Onze oude buurtjes Chris en Phil boden ons een overnachtingsplaats aan, en we aten daar ook gezellig. (Thanks so much, it was great!!)

De laatste 2 dagen onderweg gingen snel. Geen vrachtverkeer en heel rustig op de weg. We kwamen even in de verleiding om in 1 dag door te rijden, maar bleken hier toch te moe voor te zijn, dus nog 1 overnachting in Spanje en dan vanmiddag heerlijk weer thuis gekomen, verwelkomt door een stralende zon!! Wat heerlijk!

We zijn er bijna….honden opgewonden!

Thuis!!!

Na alles te hebben uitgepakt hebben we natuurlijk oliebollen gebakken en die samen met onze buurtjes opgesmikkeld.

Oliebollen eten met de buren.

Het waren vermoeiende weken, de laatste van dit jaar. Volgend jaar zullen we weer olijfolie hebben, maar we gaan het niet meer rondbrengen zoals dit jaar. Hoe wel…..daar hebben we nog maanden de tijd voor om dat te bedenken!!

Nu blij en dankbaar dat we weer thuis zijn, dat het busje het gered heeft, dat we al onze olie hebben verkocht.

En Paco…….hij blijft!

Voor het nieuwe jaar hebben we heel veel plannen, we zullen zien wat we allemaal kunnen realiseren. Reizen, gaan we ook nog doen, al zal het niet zo ver weg zijn. We houden jullie op de hoogte.

Heel avontuurlijk en gezond 2019 allemaal!!!

Nederland

We zijn alweer ruim een week geleden vertrokken en al bijna een week in Nederland. Het was een barre reis in ons zwaar beladen oude busje. Harder als 100 km/uur konden we echt niet rijden. Het was maar goed dat we een dag eerder als de bedoeling was waren vertrokken. We hadden die tijd echt nodig.

Alle olijfolie

De eerste nacht sliepen we in Spanje, zo’n 80 km onder Burgos. De nachten daarna in simpele hotels in Frankrijk. Omdat de verlichting van het busje erg slecht is, probeerden we zo min mogelijk in het donker te rijden, hetgeen niet meevalt in deze donkere tijd van het jaar. De kachel van het busje werkt ook maar heel beperkt, op zijn hoogste (loei) stand wil hij tegen de middag wel wat warmte afgeven. En natuurlijk hadden we flinke nachtvorst onderweg, en was het ’s morgens echt heel koud in het busje. Gelukkig hadden we dekentjes meegenomen, evenals mutsen en handschoenen. De week ervoor liepen we nog in ons t-shirtje buiten! Een behoorlijke overgang dus, en echt afzien voor ons, want wij houden niet van kou!!

Brrrrrr….

De honden deden het prima. Ze hebben heerlijk de ruimte op de achterbank, al wil Paco wel eens voorin komen liggen. Die kleine kruipt overal tussen door. De eerste 2 dagen heb ik Paco een half tabletje tegen wagenziekte gegeven (helft van de voorgeschreven hoeveelheid, want het spul is niet zo goed voor de lever), hier reageerde hij goed op gelukkig. Dag 3 reden we alleen maar rechtuit en het geprobeerd zonder pilletje wat gelukkig ook goed ging. Hem vervolgens nooit meer wat hoeven geven! (zit ik dan met 2 dure dozen pillen…..beter zo als een zieke hond tijdens elke rit) In de hotelkamers hadden de bedden wel te lijden onder de honden, ze moesten immers hun energie even kwijt na een dag zitten in de bus, dus er werd flink gedold op de bedden, zo’n kamer is klein, dus niet echt een andere plek om je uit te leven. De eerste dag in Nederland wel met Lotte bij de dierenarts geweest, want we vermoedden dat ze een blaasontsteking had. Ze heeft een kuurtje gekregen, en het lijkt nu weer goed te gaan.

Na 3 1/2 dag kwamen we dan eindelijk Nederland binnen rijden, waar we meteen begonnen om de mensen in Brabant te voorzien van olie.

Bij Boudewijn

Bij Manon

’s Avonds arriveerden we bij Maria (Ton’s dochter), om daar de eerste nacht te slapen, en natuurlijk hun nieuwe huis te bewonderen. De volgende dag via Utrecht, Zeist, Amersfoort, Leiden, Oegstgeest, Katwijk en Noordwijk, naar mijn ouders in Noordwijkerhout gereden. Op zondag was Amsterdam en Noord-Holland aan de beurt en sliepen we bij Ton zijn zus Els. Maandag reden we via de dijk Enkhuizen-Lelystad naar Harderwijk en Apeldoorn. In Beekbergen konden we 6 2de hands zonnepanelen ophalen die we kregen voor op ons land in Portugal (Dank je wel Egbert!!). Vervolgens even op de koffie bij Ton zijn vader geweest om daarna eindelijk naar ons huisje in Hellendoorn te vertrekken…….ohhhh wat een luxe (warm water en drinkwater uit de kraan, een douche en ligbad!!), en ohhhh wat waren we moe!! We namen 1 dagje rust. Ton heeft nog wel olie in Nieuw Heeten afgeleverd (dank je wel Edwin voor al de prachtige planten en stekken!!)

Natuurlijk hadden we nog lang niet alle olie weggebracht, het noorden van het land met zo’n 15 adressen lag nog voor ons. De route uitgestippeld en besloten om het in 1 dag te proberen. Dus dat deden we gisteren. Vroeg uit de veren en de hele dag als koeriersdienst door het grijze kale noorden van het land gereden om iedereen te voorzien van ons vloeibaar (al dan niet gestold door de kou) goud. Op 2 adressen even een bakje koffie gedronken om onszelf op te warmen. Na 11 uur rijden kwamen we weer terug in ons heerlijke huisje op de Hellendoornse berg. Maar wat een rit was dat…..in de loop van de dag deden de remmen het steeds minder goed, en de rit naar huis was echt billen knijpen….gelukkig veilig aangekomen.

Vandaag heeft Ton gekeken wat er aan de hand was. De remblokken waren weggesleten, de remschijf was ter ziele evenals de remklauw. De remcilinders waren eruit gedrukt; één en al olie! Tja…..wat zijn de mogelijkheden. Het busje is eigenlijk rijp voor de sloop, dus hoeveel ga je er in investeren om er weer mee naar Portugal te kunnen rijden? Zoals ik al eerder schreef; de verlichting is slecht, de verwarming werkt vrijwel niet, hij heeft stuurspeling, de autogordels zijn onderweg kapot gegaan, hij lekt diesel, de startmotor heeft kuren, de achterbanden zijn glad, zodat hij snel slipt bij nat wegdek….. Tja. Hier een busje kopen om mee te nemen naar Portugal is geen optie. Om een auto in Portugal te importeren moet je een hele lange adem hebben, het is daar nog lastiger als in Frankrijk. En de auto moet minstens een half jaar op je naam staan. Omdat wij geen adres meer hebben in Nederland, is dit laatste onmogelijk. We kunnen alleen iets kopen en op een export kenteken zetten. In Portugal kunnen we er dan niets meer mee. Hooguit inrichten als slaapplek op ons land. Om daar nu zo’n 1000 Euro’s aan uit te geven is ook zonde. Dan toch maar beter het busje op laten knappen, kunnen we in elk geval nog een half jaar gebruik van maken voor de apk afloopt. Dus op naar de Kwik-Fit. Ze zullen hem daar proberen zo goedkoop mogelijk te repareren. Uiteraard zonder garantie. Erg fijn dat ze met ons meedenken. Bij een andere zaak een auto gehuurd, want ja, we moeten wel mobiel zijn. Morgen komen immers de kinderen en kleinkinderen, dus het kerstmenu moet nog worden voorbereid en de nodige boodschappen gedaan worden. Ook een bezoekje aan pa in Schalkhaar stond nog op het programma, en we moeten nog wat olie naar Deventer brengen. De geplande relax dag viel door de auto perikelen in het honderd.

Ondanks alles was het heerlijk om weer zoveel bekenden even in de armen te kunnen sluiten. En zijn we dankbaar voor al de extra giften, flessen wijn, appeltaart, een prachtige tas, en alles wat ik nog vergeten ben. En ook nu met de busjes pech komt er hulp van alle kanten. Morgen horen we of het de Kwik Fit is gelukt om de remmen weer remmend te maken, zo niet……dan zien we verder.

Nu tijd om het kerstdiner voor morgen te gaan voorbereiden als de kinderen hier een nachtje komen logeren!! O zo leuk !!!

En natuurlijk wensen we al onze trouwe lezers, en ook de ontrouwe lezers hele fijne kerstdagen en een geweldig 2019 !!

Klus geklaard

We hebben de klus geklaard. Vorige week samen nog 3 dagen volop geplukt en de laatste 435 kg naar de pers gebracht wat nog 52 liter olie opleverde. We zijn verheugd over de opbrengst. Er zijn nog een aantal bomen niet geplukt, daarvan zullen we een deel olijven inmaken en de rest is voor de vogels.

Hulp bij het plukken

We hebben helaas geen betaalbare 1 liter flessen kunnen vinden, dus iedereen die 1 liter heeft besteld krijgt 2 halve liters, wilde je 5 liter in liter flessen, worden het dus 10 halve liters. Het bottelen zit er bijna op. Vandaag het etiket naar de drukker gebracht, deze kunnen we eind van de week ophalen, dus het komend weekend lekker stikkeren! Maar liefst 165 halve liter flesjes!! En ook de jerrycannetjes voorzien we van een etiket!

Halverwege volgende week vertrekken we naar Nederland met al de olie. Omdat we het toch wat te zwaar vonden worden voor onze 23 jaar oude Nissan, hebben we afgelopen weekend een busje op de kop getikt. We zijn de trotse eigenaren van een 27 jaar oude ford transit! Ja, ons wagenpark heeft een hoge leeftijd! Het busje hebben we overgenomen van onze vriend Les. Hij stond echter in de Algarve, dus het was nog een hele tour om hem hier te krijgen. Halverwege bleek de waterpomp te lekken, kapot….op de valreep op zaterdag morgen nog een nieuwe weten te vinden. Ton overnachtte bij kennis Hugo, dus gelukkig kon hij daar de boel repareren.

Ford Transit

 Nu we een busje hebben betekend het niet dat mensen nog meer olie kunnen bestellen. We hebben namelijk 1/5 deel van de prijs van de bus met olie betaald, dus het zou qua gewicht geen probleem zijn, maar het is gewoon op, dat wil zeggen; we willen zelf ook graag genoeg olie voor het komende jaar hebben!! Dus heb je de boot dit jaar gemist, volgend jaar gaan we weer plukken dus dan in de herkansing.

Hoe gaan we de boel afleveren? 12 december willen we vertrekken. We komen via Limburg het land binnen en zullen de 14de de olie afleveren in het zuidelijk deel van het land. De daarop volgende dagen gaan we via het midden, Amsterdam, het westen naar NoordHolland. Hier leveren we de 16de of 17de de boel af. Van 17 tot 24 december verblijven we in een bungalowpark in Hellendoorn, op de Hellendoornse berg. We laten nog weten wanneer je eventueel daar je olie af kan komen halen. In deze week zullen we leveren in het oosten en noorden van het land. Jullie begrijpen hopelijk ook dat we niet bij iedereen gezellig een bakje koffie komen drinken (ondanks dat we jullie heel lief vinden)…..40 bezoekjes in ruim een week tijd is best veel!!  Het vergt logistiek nogal wat planning. Daarom willen we jullie vragen om jullie

telefoon nummer te appen  met je naam en adres naar; 0033789980789

Heb je geen smartphone, laat je adres dan achter via de mail of via messenger van Facebook. Wij zullen dan onze route plannen en laten je weten wanneer we langs komen, of waar je eventueel in de buurt je olie kunt ophalen. Als er namelijk veel adressen in een kleine straal liggen, is het handig om een aantal adressen te koppelen. Sommigen hebben al aangegeven bij wie we de olie kunnen brengen. We hopen op jullie medewerking!

Er rest ons dus nog een week van voorbereidingen. Paco moet nog naar de dierenarts voor zijn laatste entingen en voor pillen tegen wagenziekte, want helaas heeft hij hier nog altijd last van. Hopelijk went hij aan het autorijden na zo’n lange rit. Deze week beloofd het hier nog heerlijk weer te worden, we zullen wat zon inpakken en meenemen naar het winterse noorden!!

We hopen veel appjes te ontvangen en wellicht tot ziens binnenkort.

Olijven olijven

Is het echt pas een half jaar geleden dat Annemieke en ik tegen elkaar zeiden; “een stuk grond met olijvenboomgaard in Portugal, zou dat wat voor ons zijn”? Geïnspireerd door de olijvenpluk vorig jaar in Griekenland en toevallig toch op weg naar Portugal sprak dat idee ons aan. En zo belandden we na een korte aanloop en zoektocht drie en een halve maand geleden zomaar op Quinta Arrancada, met de verwaarloosde 7 hectare land en een evenzo slecht onderhouden olijfboomgaard. Welnu, dingen gaan soms snel, zeker als je niet alleen maar droomt maar ook doet. Dromen doen is ons beide op het lijf geschreven, en ach, olijfboer en boerin stond nog niet op onze CV, dus des te meer reden om ook nu weer eens in het diepe te springen.

18 november nu, en sinds ruim een week bezig met de olijfpluk. Onze zorg voor de bomen de afgelopen maanden heeft zijn vruchten afgeworpen, de bomen hangen tjokvol met prachtige gezonde olijven. Een mooi plukteam stond klaar; vriend Eugène , Duitse vriend Thomas, de Engelse Karen en Richard en wijzelf, een bont gezelschap klaar voor de start. Een paar dagen moesten we de start opschorten in verband met regen, maar 12 november konden we met een stralende zon beginnen. We plukken met de hand, in tegenstelling tot ons plukavontuur in Griekenland, waar we ook machinaal plukten. Het gaat iets langzamer, maar is zoveel prettiger, geen lawaai, geen generatorstank. En ook geen beschadiging van de boom, takken en bladeren. Lekker Zen.

Na 2,5 dag de eerste lading naar de pers, 50 km verderop. (om de beste kwaliteit olie te verkrijgen moeten de olijven binnen 3 dagen na de pluk geperst worden). Transport is wat behelpen. We gebruiken Thomas’ camper, maar daarvoor moet eerst een deel van de inrichting uitgebouwd worden. Improvisatieboeren zijn we nog, maar we denken in oplossingen, dat helpt. Nadat de olijven bij de pers van wat blaadjes en takjes ontdaan zijn, (worden er uit geblazen met een machine) worden ze gewassen en gewogen. 607 kilo, joepie, een mooi begin.

Daarna de molen in waar ze tot pulp gemalen worden, dan geperst, en daarna in de centrifuge om water en olie te scheiden. Het resultaat van de eerste lading; 80 liter koudgeperste geweldige olijfolie.

Van olijf tot olie (zie hieronder)

De eerste 80 liter!

De verse olie

proeven met brood en een wijntje

We zijn superblij en trots. Het voelt zo overweldigend; iets bedenken of willen, de focus erop, het doen en dan de bevestiging krijgen dat alles kan. (wisten we beide eigenlijk al), ja echt, als je iets genoeg wenst en/of wil kan het gewoon. Vrijwel zonder uitzondering. Dat maakt ons blij, dankbaar ook.

takjes eruit zoeken

plukken tot de zon onder gaat

Het weer bleef zonnig, dus de pluk ging ondertussen gewoon door. Wat een geweldig team en samenwerking. Het was niet alleen plukken, ook de netten moeten steeds verplaatst, de kisten en zakken gevuld en versjouwd (laatste bleek het beste op de motor te gaan), de ladders van boom tot boom gebracht en niet te vergeten het bereiden van de lunch en avondmaaltijd voor de hele club.

lunch

De tweede batch kon na 2,5 dag ook naar de pers. Dit keer kozen we niet voor de camper als transport maar ons boodschappenwagentje de Nissan Almera. Flink proppen was het devies, kont van de auto haast op de grond, maar het is gelukt (beetje burgerlijk ongehoorzaam, zwaar overladen, maar gelukkig geen politiecontrole onderweg).

 Na weging bleek het 580 kilo, waanzinnig dat dat in zo’n klein autootje past. Morgen halen we de olie van de tweede batch op. Ondertussen is Eugène weer vertrokken naar Nederland, Thomas is zuidwaarts naar de Algarve gereden en is het gaan regenen. Een verplichte (maar ook best welkome) plukstop dus. Wachten op droger weer is het devies. De laatste pakweg 30 % hangt nog aan de bomen en wacht om geplukt te worden. De kachel brandt, buiten regent het, ik typ, Annemieke is net klaar met het definieve ontwerp voor de etiketten. Komende week nog regen voorspeld, dus een mooi moment om te beginnen met bottelen. We vinden onszelf best stoer! Life is a beautiful challenge.

Nieuwe ontmoetingen

De afgelopen tijd weer veel nieuwe mensen leren kennen. Zo kwam Frank ons paardenmest brengen, een weldaad voor de jonge fruitbomen en voor de moestuin, want de grond is hier vrij arm. Frank, een Nederlander die hier niet zo ver vandaan woont.

stapel paardenmest

We hadden al gehoord dat hier Nederlanders in de buurt zouden wonen, en die hebben we nu daadwerkelijk ontmoet. Heel leuk; een jong stel met 2 kleine kinderen. Ze wonen hier al 4 jaar en zijn reuze blij eindelijk een soort van buren te hebben. (1 km afstand) En wij vinden dat ook erg fijn! De dag na de eerste ontmoeting nodigden ze ons al uit om bij een vriend pizza te gaan eten. Die vriend was een Engelsman die hier ook niet zover vandaan woont.

Kaya ons “buurmeisje”

Ook kwam Safina, een Duitse jonge meid, hier als eerste workawayer werken. Erg fijn om hulp te hebben bij het snoeien van nog altijd veel bramen en het verbranden van heel veel snoei afval.

Safina is ook heel creatief en heeft voor ons een naambord gemaakt en ons geholpen bij het ontwerpen van een label voor de flessen olijfolie. Na ruim een week is ze weer vertrokken, maar voor die tijd waren Karen en Richard al gearriveerd. Een Engels stel die in Frankrijk wonen. Ze komen ons helpen bij de olijfpluk. En natuurlijk voor die tijd met andere klussen. Helaas werkt het weer niet erg mee. Het regent veel en we hebben de start van de oogst ook wat dagen uitgesteld ivm de regen. We hopen nu dinsdag de 13de te beginnen met de pluk.

ons naambord (met Safina)

https://www.workaway.info/122438623796-en.html

Bovenstaand is de link naar onze workaway site.

Vandaag komt Eugène aan, hij komt speciaal voor de olijfoogst. Voor hem wel jammer dat het slecht weer is en we dus later starten met de oogst. Maar desalniettemin zijn we blij met zijn komst.

Door al het natte weer zijn ook de paddenstoelen de grond uitgeschoten. Er blijken hier eetbare te staan; de grote parasolzwam. We hebben er best veel. Ton durft het echter niet aan om ze te eten zonder ze door een expert te hebben laten onderzoeken. Hij wilde ook niet dat ik het risico nam, dus helaas, nog niet van deze lekkernij gegeten. Hopelijk zijn we volgend jaar 100% overtuigd dat dit een eetbare soort is. Naast de parasolzwam ook nog ander paddenstoelen ontdekt in vele kleuren en maten. En ook heide groeit en bloeit op ons terrein.

En onze laatste ontmoeting is die van een klein puppy die gisteren opeens onder de vrachtwagen zat. Een verdwaald jong hondje, bang en vermagerd. Tja, wat doe je dan…..eten geven dus! Nadat Ton dat had gedaan liep hij overal achter Ton aan, wat het wel lastig maakte om nog wat buiten te klussen. Hij wilde namelijk bomen zagen in de vijver. Door de regen loopt deze langzaam weer vol, dus moet dat nu wel gebeuren. Omdat ik in Castelo Branco was, liet Ton de pup alleen achter in de vrachtwagen. Na een halfuur had de kleine man er één grote puinhoop van gemaakt!! Overal lagen spullen en een aantal stropdassen van het vliegengordijn waren verscheurd. Tja, een pup in huis, hoe was dat ook alweer? Toch is het een pienter hondje. Hij had al snel zijn plekje op de bank gevonden, en het opvoeden is begonnen.

Paco

Betekend ook weer onderbroken nachten, want deze kleine man kan het nog niet een nacht volhouden zonder zijn behoeftes te doen. Helaas was deze eerste nacht ondanks het nachtelijke plassen en poepen te lang, want vanmorgen lag er een fraaie boles op de tafel en achter de kachel.De darmen van het beestje, die we overigens Paco hebben gedoopt, moeten weer wennen aan eten. Hij is erg mager en we weten natuurlijk niet hoelang hij heeft rondgezworven en wat hij in die dagen gegeten heeft. Vanmorgen samen met hem en Lotte de dagelijkse ochtendwandeling gemaakt. Hij huppelde vrolijk mee. Lotte moet nog wel wennen aan zo’n kleine dreumes in huis en laat dan ook regelmatig een corrigerende blaf of grom horen. Ze wil wel graag met hem spelen, maar hij is nog wat te klein en als Lotte te wild doet vind Paco dat eng.

Paco

Morgen gaan we met Paco naar de dierenarts  (vandaag gesloten) om hem te laten onderzoeken en om te zien of hij gechipt is en er misschien een eigenaar achterhaald kan worden. Als die er niet is, zullen we opzoek gaan naar een nieuw baasje, want een 2de hond komt ons gewoon niet zo goed uit in onze kleine huis op wielen, en zeker niet met onze reisplannen die we nog hebben. Maar goed, zolang er geen nieuw huis voor hem is gevonden zullen we hem natuurlijk liefdevol verzorgen en ’s nachts uit bed gaan om hem uit te laten, al dan niet in de regen!

Herfst

Opeens is het dan herfst, nou ja, je kan het eigenlijk wel bijna winter noemen. Een fors koufront waait er over, met temperaturen rond de 10 graden en ’s nachts maar net boven het vriespunt. Zaten we een maand geleden nog te puffen bij ruim 30 graden, nu zitten we binnen bij de kachel. Warme truien weer tevoorschijn gehaald en de korte broeken weggeruimd. In de bergen wordt zelfs sneeuw verwacht!

Ondanks het frissere weer wandel ik elke morgen en eind van de middag een  rondje met Lotte over ons terrein. Op het filmpje een kleine indruk;

De afgelopen week hadden we Wil en Naboe op bezoek. We hebben met zijn vieren het laatste olijven terrein schoongemaakt. Dat was een behoorlijk verwaarloosd stuk, dus flink wat werk verricht. Heel veel hout weggeruimd en gesnoeid, het hoge gras gemaaid en natuurlijk de bomen de nodige aandacht gegeven. Ook begonnen met het verbranden van gesnoeid hout. Omdat het wat geregend heeft kan dat nu eindelijk, maar we doen het wel in een ton, want kans op brandgevaar is nog steeds wel aanwezig.

Met Wil en Naboe natuurlijk ook de ‘Torre’ (hoogste berg van Portugal) bezocht. Een hele heldere dag, dus genoten van het uitzicht.

En dan ook eindelijk naar de plaats  Monsanto geweest.  Prachtig dorp op een heuvel gebouwd vol met gigantische rotsen. Huizen waren om de keien heen gebouwd. Op de top van de heuvel restanten van een eeuwenoud kasteel. Ook daar een geweldig uitzicht, ondanks het bewolkte weer.

Inmiddels zijn Wil en Naboe weer vertrokken, zij het met een dag vertraging ivm de stakingen op luchthaven Brussel, zodat hun vlucht was geannuleerd. Vandaag dus in de herkansing, vliegen op Amsterdam, van daar naar Brussel waar de auto staat en dan naar huis in noord Groningen! Een hele lange reis!!

Wij gaan ons nu verder voorbereiden op de olijven pluk. Harkjes en netten aanschaffen,en nog een andere olie pers bezoeken. Als het weer goed is beginnen we op 10 november met plukken. We krijgen hulp van vrienden Eugène en Thomas.