Op zondag uit Coimbra vertrokken. Die dag werd er een colorrace gehouden in de stad. Een hardloop parcours werd er gelopen en overal werden mensen bekogeld met gekleurde verfpoeder. Tegen de middag zag je dus allerlei gekleurde mensen rondlopen, een grappig gezicht.
Wij zijn die dag naar een opgedane kennis via Facebook gereden, welke ons aangeboden had om bij hem op het land te komen staan. Leuk om te zien waar hij mee bezig is, pas 1,5 maand in Portugal, en 8 hectare land om een paradijs van te maken, een hele klus. Gaat hem vast wel lukken.
Dinsdag weer naar Castelo Branco gereden, daar hadden we woensdagmorgen vroeg een afspraak met een makelaar. Deze liet ons, naast het door ons gevraagde stuk nog vele andere percelen zien. Aan het eind van de dag duizelde het wel een beetje, en ik was wat beroerd van alle bochten en hobbelweggetjes die we reden. Een dag rust, op wederom de camping, kwam ons goed uit, want vrijdag morgen zouden we weer op pad met de makelaar. Inmiddels besloten dat we 1 stuk land graag nogmaals wilde bezichtigen. Ton vond dit stuk geweldig, ik was nog niet overtuigt. Na de 2de bezichtiging (en nog een aantal anderen) besloten om de volgende dag met de makelaar om de tafel te gaan om te zien of er wat aan de prijs gedaan zou kunnen worden, want het lag nogal boven ons budget. Zover kwam het echter niet, want de volgende dag werd ik wakker met een knoop in mijn maag, mijn hele lijf schreeuwde NEE, niet doen!! Ik vond het te groot, te duur, teveel werk, teveel moeten, vrijheid inleveren, ik kon het niet. Ton hevig teleurgesteld, maar ja, het was even niet anders.
We zijn toen richting Tomar gereden, waar oude vrienden van Ton wonen. Een dag op een camping gestaan en 2 dagen bij een stuwmeer, prachtig, het rijk alleen! Natuurlijk Ton zijn vrienden bezocht die daar dicht bij wonen. Het weer laat wel wat te wensen over. Is het in Nederland zomers warm de laatste tijd, hier lijkt het meer op het vroege voorjaar, temperaturen rond de 20 graden en af en toe een buitje. Zeer ongewoon voor deze tijd van het jaar! In Tomar hebben we ons fiscale nummer aangevraagd, wat binnen een half uurtje geregeld was. Als we wat willen kopen hebben we dat in elk geval nodig.
Nu is het nog wachten op Ton zijn interrailkaart die hij online heeft besteld en naar deze vrienden wordt gestuurd. Hij gaat nl in juli ruim een week naar Nederland ivm een reünie en een bezoek aan zijn vader.
We staan nu op de camperplaats in Tomar, een oude camping die nu fungeert als gratis camperplek; ideaal! En op loopafstand van het centrum. Welke kant we opgaan als Ton zijn ticket heeft, dat weten we nog niet….volgende blog meer daarover!
Hallo Annemieke , Ton en Lotte.
Wat leuk weer even van jullie te horen. Jullie zijn maar druk geweest met percelen te bekijken. Er komt dan veel op je af. Maar goed dat je met een NEE gevoel wakker werd. Alles waar TE voor staat is een reden om iets niet te doen. Alleen TEvreden is altijd goed. Er komt vast iets op jullie pad dat goed voelt. Ton voor straks een fijne week in Nederland en tot mails.
Groetjes uit het zonnige Noordwijkerhout.