Het is alweer 1,5 maand geleden dat ik een blog geschreven heb, dus de hoogste tijd om al het nieuws van de laatste weken achter elkaar te zetten. Er is in die 6 weken enorm veel gebeurd, in zo een rap tempo dat het zelfs voor ons bijna niet te bevatten is!
Nadat we eind juli besloten hadden ons vizier op Frankrijk te richten en onze Quinta klaar te maken voor de verkoop, kwam alles in een stroomversnelling terecht.
We kregen bezoek van Chris en Yvonne met hun 2 kinderen Tom en Anne. Weken daarvoor hadden zij een oproepje op een Facebook pagina geplaatst of ze bij mensen op t land mochten staan met hun camper om informatie in te winnen over het leven in Portugal. Wij waren toen nog niet van plan de boel te verkopen. Maar toen zij bij ons arriveerden, waren we dus net bezig een advertentie te maken voor de verkoop van ons huis. Het bleek dat ze daar wel interesse in hadden. De volgende dag nam ik ze ook mee naar ons huis in Lourical, waar ik toch heen moest om de bedden te verschonen. Ik zei ze dat dat ook in de verkoop zou komen en voegde er nog aan toe: Je kan natuurlijk ook beiden kopen, heb je meteen huurinkomsten! En eigenlijk vonden ze dat niet zo’n gek idee. De volgende dag hadden ze het besluit genomen dat ze beiden wilden kopen. We zijn een prijs overeengekomen en de deal was beklonken! Nog wat onwennig, omdat het zo snel en makkelijk ging, maar tevens reuze blij, want we hoefde immers Lourical niet te adverteren en ook geen rondleidingen meer te geven aan de velen die al interesse hadden getoond. We weten nu dat onze Quinta en Lourical in goede handen terecht komen, en dat is een fijne gedachte. Chris en Yvonne zijn inmiddels bezig hun huis in NL te verkopen, waar enorm veel belangstelling voor is, dus dat moet geen probleem zijn om daar een nieuwe eigenaar voor te vinden.
Zoals wij al van plan waren, zouden we de maand september naar Frankrijk gaan, om ons te oriënteren waar we ons in de toekomst zouden willen vestigen. We wilden boven de lijn Limoges- Lyon wat zoeken. Vele regio’s zijn voor ons nog vrij onbekend, dus leuk om te ontdekken wat Frankrijk ons te bieden heeft. We vertrokken een week eerder, en hadden begin september de eerste afspraken met makelaars in de Charente. De huizen vielen wat tegen, op 1 na, maar die was al verkocht onder voorbehoud. Ook vonden we de omgeving daar niet zo heel erg aantrekkelijk. Verder gereden naar de Creuse en ook nog even bij de camping wezen kijken waar Ton in juli heen gereden was. Ik was snel overtuigd, dat dat hem niet ging worden. Hele kleine plekken, waar niet eens een camper op zou passen, echt niet van deze tijd. De omgeving was er wel erg mooi. Dus naar een makelaar in Gueret gegaan om te zien of die ons wat te bieden had. Dat viel tegen, dus op naar de volgende regio, de Allier, eveneens niet zo bekend voor ons. Hier gingen we bij Nederlanders langs die hun huis te koop hadden staan op marktplaats. Een mooie plek, maar erg afgelegen en een heel slecht begaanbaar pad ernaar toe. Het huis had ook nog wel de nodige aandacht nodig, kortom, dit was het ook niet.
We ontdekten een erge leuke oldtimer/retro camping in de omgeving, waar we het weekend verbleven.
Na het weekend zijn we bij oude bekenden van Ton langsgegaan die daar in de buurt woonden. We hadden een gezellige middag bij hun mooie plek in de bossen. Ook hierna zijn we daar in de omgeving gebleven om het internet verder af te speuren naar een droomplek. We konden immers alle kanten op, naar de Bourgogne of de Vogezen. Ons oog viel echter op een boerderij in de Puy-de Dôme, weliswaar boven ons budget, maar verder voldeed hij helemaal aan ons wensenlijstje.
Ons wensen lijstje was als volgt; huis niet te groot, wel een grote schuur, een gite erbij, minimaal halve hectare grond, niet te afgelegen, geen renovatie project, op 1 dag rijden van Nederland. Dus besloten we een afspraak te maken met de Nederlandse makelaar……….
Het was groot, heel groot….de schuur was enorm en daarnaast nog stallen en meer schuren. Maar er was een gite, het was een halve hectare, het was meteen bewoonbaar, het was in een gehuchtje, dus met buren en 4 km van een leuk dorp waar alle eerste levensbehoeften te krijgen zijn. Daarnaast 10 km verwijderd van de Sioule vallei, een rivier met vele strandjes en een plaats met thermale baden. De omgeving sprak ons ook erg aan. Eigenlijk voldeed het aan alles, behalve de prijs en de grootte. Maar goed, die zelfde middag een bod uitgebracht wat behoorlijk onder de vraagprijs was…..en een paar uur later kregen we een telefoontje dat het bod was geaccepteerd! Vol ongeloof keken we elkaar aan…..echt??? Het was niet te bevatten. Binnen 2 weken een plek gevonden die aan onze wensen voldeed in een prachtige omgeving. Wow wow wow!!
Op de foto’s; het witte deel is de brood oven en het huis, middelste deel de schuur en achterste deel de gite, laatste foto is de gite.
De makelaar, Hetty, was ook erg blij voor ons en nodigde ons uit om de volgende middag op haar verjaardagsfeestje te komen wat ze vierde op een plek langs de Sioule. Nu bleek een vriendin van Ton onze makelaar te kennen, en ook vele vrienden van haar. Dus op het feestje was het net of je een aantal mensen al kenden doordat er gemeenschappelijke vrienden waren! Wat een warm welkom. Er waren uiteindelijk ook bijna meer honden als mensen, maar het ging allemaal goed. Een hele gezellige middag was het, met zang, eten en drinken en een internationaal gezelschap.
Mijn verjaardag was 2 dagen later, en we besloten om wat zuidelijker richting het vulkaan gebied te rijden. Daar bleek een leuke markt met muziek, exposities en oude ambachten te zijn op mijn verjaardag. Een leuk uitje in een adembenemende omgeving tussen de oude vulkanen bij een oud kasteel. Tjonge wat is Frankrijk toch mooi, we blijven ons dagelijks verwonderen; zo groen, zulke grote en oude mooie bomen, zo lieflijk. Het verbaasd ons dagelijks in positieve zin.
Vandaag gaan we weer naar ons toekomstige huis om alle roerende goederen die achter blijven te bekijken, en te beoordelen wat we daarvan overnemen. We blijven nog in deze omgeving tot we het voorlopig koopcontract kunnen tekenen. Daarna weer naar huis in Portugal, waar immers de (laatste) olijfoogst in november op ons wacht. En jullie kunnen weer bestellen hoor. Of we het weer in NL komen afleveren weten we nu nog niet, maar grote kans dat dat wel het geval is. En anders ophalen in Frankrijk 😉! Ook leuk toch ?
Met Lotte ging het vlak voor vertrek weer slecht; moeizaam lopen, slecht eten en weer een bloedend oor. De parasiet is wederom actief. We hebben pijnstillers meegekregen en toch ook weer een heftige kuur meegenomen. Deze laatste hebben we nog niet gegeven, is ook niet zo best om dat nu alweer te doen. We vertroetelen haar dus maar zoveel mogelijk. Wandelen wil ze bijna niet meer, eten gaat gelukkig weer wat beter. Het is erg aandoenlijk, maar gelukkig heeft ze ook nog wel momenten dat ze duidelijk geniet van alles om haar heen. En ziek of niet, ze blijft de baas van de roedel.
Veel mensen vragen zich af wanneer we gaan verhuizen. Daar kunnen we nog geen antwoord op geven, dus dat is afwachten. In Frankrijk duren dit soort zaken altijd lang, dus we zien het wel. Hoe we de verhuizing gaan aanpakken weten we ook nog niet precies, maar dat komt allemaal wel goed. Vooralsnog zijn we ontzettend blij hoe alles loopt en vooral enorm dankbaar dat dit alles op ons pad komt 🙏🙏🙏
Tot de volgende x Liefs van ons uit Frankrijk.