www.trucknomads.com

En opeens is daar de lente in zijn volle glorie! De vogels fluiten uitbundiger, we hebben de koekoek weer gehoord en ook dagelijks horen we de hop roepen. De loofbomen kleuren weer langzaam groen, zodat het landschap er nog groener uitziet. En op de velden ontstaan steeds meer kleuren van de verschillende soorten bloemen en worden bevolkt door vele jonge kalfjes of lammetjes. Ook de bijen zijn weer heel actief, en vandaag zowaar weer een volk weten te scheppen!

Maar goed, we beginnen waar we waren gebleven. Eind vorige maand zijn we met de camper en de honden naar Aljezur geweest waar Ton zijn dochter vakantie vierde. 1,5 dag heen, daar 3 nachten geslapen en weer 1,5 dag terug. Het was fijn om een paar dagen samen door te brengen, en ook fijn om weer even met de camper op pad te zijn.

Omdat we vlak voor vertrek het meeste zaad in de kas gezaaid hadden, hebben we daar een eenvoudige sproei installatie geplaatst, werkend op een tijd klok, zodat alles elke dag water zou krijgen. Dat werkte goed, want bij thuiskomst was er al heel wat zaad gekiemd! Inmiddels hebben we de eerste stekkies al in grotere potjes gedaan, iets wat de komende weken dagelijks werk zal zijn.

Natuurlijk zijn we na onze korte trip ook weer verder gegaan in ons huis in Lourical en we hebben het inmiddels wereldkundig gemaakt dat het per 1 april op week basis te huur is. Zie bij menu; Huis te huur in Lourical do Campo. Ook is het ons gelukt om er glasvezel aan te laten leggen, dus er is WiFi aanwezig. Zegt het voort!!

Ach ja, zo zijn we op verschillende fronten nog altijd lekker bezig. Op het stukje land wat we een km verderop hebben, zijn we een dagje wezen snoeien, druiven en olijven, ook in Lourical verder gegaan met snoeien. Af en toe wat tegels leggen in de woman cave, en wat voegen. Deze week gaan we ook aan de slag met de moestuin gereed te maken. Gisteren is er weer een flinke lading mest gebracht voor op de tuin.

Onze tractor die in het vergane zonnebloemen veld was gestrand, is zo goed al ten dode opgeschreven. Het stuur is na veel moeite weer gemaakt, en toen Ton er weer mee ging rijden kwam er aan alle kanten water uit. Hij was er helemaal klaar mee! Geen zin om het ding weer uit elkaar te halen, het was al ontzettend veel werk geweest. Dus de tractor uit Lourical toch maar deze kant op gehaald. Er eerst nog een nieuwe band op laten zetten, want 1 band was toch wel erg slecht. De bandenboer had nog een goede 2de hands band liggen, dus we konden hem dezelfde dag al ophalen. Was natuurlijk best spannend of deze tractor de 10 km lange rit zou halen. Hij had immers jaren stil gestaan in de schuur. Ik bleef dus voor of achter Ton rijden, voor het geval hij zou stranden. Het was een spannend ritje, ook omdat het natuurlijk illegaal was om zonder rijbewijs over de weg te rijden met een onverzekerde tractor waar hier en daar ook nog een lampje ontbrak. Maar het is gelukkig allemaal goed gegaan en inmiddels is er in het dal weer een flink stuk gemaaid. Deze is net wat groter en zwaarder als onze andere tractor, dus eigenlijk veel fijner!

Met Lotte ging het weer minder goed en ze zit opnieuw aan een zware kuur die de parasiet moet uitschakelen, die de oorzaak is van de ellende. We zijn aan de laatste week bezig, en hopen dat ze weer net zo een opleving heeft als de vorige keer. Het begin van de kuur was heel moeizaam omdat ze niet meer wilde eten. En in dat eten zaten juist al haar medicijnen. Gelukkig eet ze nu weer goed. Boris eet ook heel goed!! De jagers hadden aan het einde van het jachtseizoen weer een deel van een wild zwijn in het bos achter gelaten, dus Boris ging regelmatig “uit eten”. Zo kwam hij ook weer met de kop van het beest aansjouwen…..wat een trofee!

Gisterenavond zijn we samen met wat vrienden weer naar een fado concert geweest. Aan lange tafels eerst gezamenlijk met zo`n 75 anderen gegeten om daarna van het concert te genieten. 3 hele goede muziekanten maakten er een mooie avond van.

Ook kregen we de afgelopen periode bezoek. Nathalie kwam een aantal dagen hier staan met haar jonge hond en camper. Zij is de halfzus van Ton zijn dochter. Oud collega van mij kwam langs met zijn vrouw, wat ontzettend leuk was en dan komen deze week onze trouwe bezoekers en vrienden Jan en Gerda met hun camper bij ons staan.

We wensen jullie allemaal een heerlijke lente toe.

Het weer is heerlijk de laatste tijd, volop zon, al is het windje soms wat fris. Maar goed weer om buiten te werken.Al met al zijn we weer lekker bezig.

We proberen om tegenwoordig echt weekend te houden, dwz, minimaal werk verrichten. Op zondagochtend zijn we al een paar maal naar Castelo Branco geweest, om boodschappen te doen en daarna te lunchen. Iets wat vele Portugezen doen, want in de restaurants is het enorm druk. De zaterdag is Ton zijn ´mannen-dag`, dan gaat hij met zijn metaal detector op pad. Zondag is rustdag.

Maar goed, door de weeks zijn we weer lekker bezig. We hebben besloten om ons huis in Lourical ook op week basis te gaan verhuren. We zijn daarom, na het vertrek van Eric en Dini, flink aan de slag gegaan, om het te moderniseren. Het lelijke wandmeubel eruit gedaan, de hele woonkamer geverfd. Een kast om de solair installatie gebouwd, er komt een boiler ipv een geiser. Nieuwe 1 persoons bedden voor 1 van de slaapkamers. Mooie stoelen voor buiten en een bistro setje voor de looks. Al met al een aardige ingreep. Op de terrassen alle het lange gras gemaaid, en we gaan nog verder met het snoeien van de bomen. Al met al zijn we zeker 3 dagen in de week daar bezig. Honden allemaal mee, met 2 auto’s die kant op, een hele volksverhuizing.

De andere dagen van de week zijn we hier aan het werk. De deur is in mijn atelier geplaatst.

Morgen gaan we de vloer egaliseren, zodat ik kan gaan tegelen. We hebben de buitenkeuken in het dal afgebroken. Groot deel van dat hout is gebruikt om de kast om de solair installatie te bouwen. Het ging ons wel aan het hart om de keuken in het dal te slopen. We hebben daar zoveel fijne uren doorgemaakt. Maar goed, de boel stond ook flink weg te rotten, dus het was een juiste beslissing.

Weg keuken!

Verder zijn we nog steeds wildgroei weg aan het snoeien. Ton wil sinds hij zijn nieuwe hobby beoefend, ook graag alles gemaaid hebben (joepie, meestal was ik degene die daar altijd op aandrong) Helaas ging de tractor kapot midden in het vergane zonnebloemen veld. Weer een klus waar je echt niet op zit te wachten, maar goed, het is niet anders. Natuurlijk staat er in Lourical ook nog een tractor, maar die is niet verzekerd en sinds 1 januari moet je ook een tractor rijbewijs hebben om er de weg mee op te mogen.

En dan gaan we langzaam maar zeker de kas weer opruimen en gereed maken om in te gaan werken; zaaien. Het bestelde zaad uit NL is binnen, nu nog even wachten op minder koude nachten. Want ook deze winter heeft het gevroren in de kas, een aantal planten hebben dat niet overleefd. Afgelopen week kregen we een aanbod van ruim 1000 gebruikte plastic bloempotten. Deze hebben we opgehaald, en hier zijn we uiteraard heel blij mee!!

Eind van de maand gaan we vermoedelijk nog een klein weekje met de camper op stap naar Aljezur waar Sanne Ronja en Jantijn 2 weken op vakantie zijn.

Rest mij nog om te vertellen dat er in maart weer olijfolie mee kan naar Nederland. Dus wil je bestellen, dan kan dat. €10 per halve liter en €7,65 verzendkosten tot 10 kg. Wij verpakken je bestelling hier verzendklaar. Vrienden nemen het mee naar NL en doen het daar op de post. Ik stuur je de track en trace code en een betaalverzoek. Zo gaat het in zijn werk. Dus, zegt het voort of bestel weer onze heerlijke olie!!

Liefs Ton en Annemieke

Wat een titel weer, kan het ook niet laten (Ton weer eens in de pen). Buiten storm en regen, binnen behaaglijk bij het houtfornuis, laat die weergoden maar bulderen. Mooie gelegenheid weer eens een blogje te schrijven.

Pensioen? Nu al? Ja, een beetje wel. Heb hiervoor natuurlijk 10 jaar in Frankrijk gewoond en daar-oh luilekkerland- is de pensioengerechtigde leeftijd nog steeds 62. Zwaarbevochten, dat wel. Alle omringende landen hebben die grens inmiddels opgeschroefd naar 67, maar de Fransen weren zich met man en macht tegen een dergelijke maatregel (ok, er ligt nu een wetsvoorstel om het te verhogen naar 64, maar dan wel gefaseerd tot 2030. Heerlijk die Fransen). Hoe dan ook , een ieniemienie-graantje valt er voor mij als het goed is mee te pikken (want 62). Helaas kent Frankrijk geen AOW en pensioen heb ik niet opgebouwd middels een baan. Maar als zelfstandige (ja, altijd belasting en sociale lasten afgedragen) blijkt er een basispensioen te bestaan voor iedereen. Dat wordt een een flinke horde die ik moet nemen, want bureaucratische hindernissen zijn waarachtige uitdagingen in “La Douce”. Zo geen zin in, maar binnenkort toch maar eens die Franse ambtenaren activeren en kijken waar ik recht op heb.

Passie dan, zo veel leuker uiteraard. Alleen het woord al. Vol verwachting en verlangen, vuur en geestdrift. Heerlijk. En gelukkig van alle leeftijden, zo blijkt. Ik zal jullie even meenemen naar lang geleden. Historie, oude spullen, schatzoeken, eigenlijk-als ik nu zo terugkijk- toch een rode draad in mijn leven. Ik zal een jaar of 10 geweest zijn. Samen met broer(tje) Geert fietsten we naar de Welle (IJsselkade in Deventer) met zelfgemaakte zeven, om bij laag water middels de oude ladders van de kademuren af te dalen naar de drooggevallen oevers. Op zoek naar munten , munitie, pijpenkoppen (oh, kan maar niet wennen aan die nieuwe spelling, pijpekoppen is toch veel mooier) enzovoorts. Spannend was dat , en we vonden daadwerkelijk mooie historie. Oude duiten van Daventria en Zutphia uit de 17e/18e eeuw, kogelhulzen uit de 2e wereldoorlog en inderdaad die pijpenkoppen van klei, vaak met prachtige versierselen. Daar is denk ik het zaadje geplant voor de interesse voor geschiedenis en de spanning van het zoeken. Later, veel later, zocht en vond ik mijn werk in ouwe meuk. Handel in oude houtkachels uit Hamburg, oude fietsen opknappen, vintage motorfietsen in-en verkoop en later natuurlijk 20 jaar lang reparatie, restauratie en verkoop van de iconische Citroën DS. Vooral van dat laatste, die verkoop, ging mijn hart sneller kloppen. Niet zozeer het verkopen, maar vooral het opsporen van die klassiekers, het schatzoeken. Daar lag mijn hart. Schatzoeken en ouwe meuk dus, de rode draad. Ik herinner me een dag in Oost Groningen (waar ik toen woonde), zo’n 30 (?) jaar geleden. Met de auto passeerde ik het vestingdorp Oudeschans. (stukje geschiedenis; “In 1672, tijdens de Hollandse Oorlog, waren er veel gevechten in de dorp. Eerst werd Oudeschans veroverd door de troepen van de bisschop van Münster Bernard von Galen. Daarop werd de Schans weer heroverd voor de stad Groningen door Carl von Rabenhaupt). Er waren graafwerkzaamheden geweest midden in het dorp, wegvernieuwing, en de vrijgekomen grond was in bulten langs de doorgaande weg gestort. Ik zag twee mannen met een metaaldetector en een heuptas deze bulten afstruinen en kon het niet laten even een kijkje te nemen. Ik was sprakeloos. De ene munt na de andere kwam boven, samen met musketkogels, tinnen speelgoed, keukensnuisterijen en nog veel meer. Daar ontstond de wens ook ooit zo’n detector te kopen. Maar zoals dat gaat, er was weinig tijd (vond ik), er moest brood op de plank komen. Prioriteiten eisten hun tol. Later, dacht ik, later.

En dan opeens, haast ongemerkt, vind je jezelf in dit zogenaamde later. Oeps, dat ging snel… Er is tijd, de schatzoekersvlam nog niet gedoofd en de middelen ter beschikking. Een metaaldetector moest er komen. Een Mann braucht een Ziel. Een weekje onderzoek op internet en vele Youtube filmpjes later was de keuze voor het type gemaakt. Euforie ten top, heerlijk. Online bestellen kon, maar daar we daar slechte ervaringen mee hebben (pakketjes raken zoek, ons adres is “niet te vinden”) besloten zelf naar de winkel te rijden, Geohunter in Castanhede, 3 uurtjes rijden. Maar met die passie in je donder is dat een eitje natuurlijk. Dat is inmiddels een weekje of 2 geleden en ik geniet met volle teugen. Eindelijk. Mijn roeping gemist als archeoloog? Nuhhh, denk het niet, zoveel andere spannende dingen kunnen doen, nu lekker ontspannen genieten. Niet dat ik gestresst of gespannen ben , maar eerlijk is eerlijk; tijdens dat struinen over de landerijen hier ben ik volledig Zen en in mijn element. Wat mijmeren, lekker lopen, af en toe een gat graven met de bijbehorende nieuwsgierigheid en de extase bij een leuke vondst. Nou zijn die vondsten hier op Quinta Arrancada nog niet zo indrukwekkend hoor. Wat leuke munten, onder andere 10 Reis uit 1892 met koning Carlos de Eerste er op. Mooie oude knopen, een koperen tapkraantje, een rokloodje (werd in dameskleding genaaid als verzwaring tegen opwaaiende rokken. Slechte uitvinding), een gespje, een broche (oid), een koperen badge met het logo van de CTT (Portugese PTT). Snuisterijen van de afgelopen 150 jaar. (trouwens leuk die CTT badge met logo (ruiter te paard), schat zo’n 100 jaar oud. Die vond ik in het dal. Een paar dagen later vond ik boven in de olijfboomgaard twee kleine koperen knoopjes met datzelfde logo en tekst “correios de Portugal. Ongetwijfeld van een uniform dat hoorde bij de badge. Heeft hier ooit een postbode gewoond??

Hoe dan ook, ik heb er ongelooflijk veel lol in, en hoop natuurlijk meer en vooral (veel) oudere vondsten te doen. Het lastige is wel dat metaaldetecteren in Portugal verboden is (ja, er wordt gehandhaaft). Dat is mij wel toevertrouwd haha, maar leuk is anders. Een en ander moet toch wel een beetje in het geniep. Nou ja, binnenkort maar eens een dagje zoeken bij ons huisje in Lourical do Campo. 7000m2 terrein, lekker afgelegen en zonder meer met wat meer historie dan hier op onze plattelandsquinta. In Lourical zijn Romeinse vondsten gedaan die dateren van 200 voor Christus, dus ik kan er weer lekker op los fantaseren. I’ll keep you posted. Kwam nog deze quote tegen van een Engelse fellow-enthousiasteling: “Yes, a detector is a fun excuse to get outside and retrieve objects from the “land of the lost” from the past. It’s like having a kind of time machine”. Dat dekt de lading inderdaad wel een beetje.

Zo, genoeg passie en gezemel. Ook nog even kort over onze werkzaamheden en plannen hier. Zoals Annemieke in de vorige blog al meldde zijn we een maandje geveld geweest door Corona. Dat heeft er behoorlijk ingehakt maar inmiddels zijn we weer op de been en actief, maar kannonnuh, wat een akelig en geniepig virus is dat. Ongekend en niet eerder ervaren. Het plan was in Januari een maandje naar Marokko te gaan met de camper. Voorwaarde is dat de honden een zgn “titer-onderzoek” krijgen. Bloedtest om te zien of ze genoeg antistoffen tegen hondsdolheid hebben. Anders kom je op de terugweg Spanje niet meer in. Helaas bleken de antistoffen van Gipsy niet voldoende voor een geldig certificaat. Dus geen Marokko voor ons nu. Halen we nog wel een keer in. Ook geen straf om hier te zijn hoor. Na een paar maanden heftig regen komen er nu weer voorzichtig heerlijk zonnige dagen aan zoals het hoort en genieten we van deze plek en niet te vergeten ons heerlijk warme, droge en fijne huis wat nog steeds gegoten zit als een maatpak. Het atelier aan de kapschuur voor Annemieke is bijna af. Nog verven, vloer tegelen en electra aansluiten en klaar. Het idee is nu om de oude open buitenkeuken die nog in het dal staat (uit de tijd dat we daar ’s zomers woonden in de Magirus) af te breken en op te bouwen bij Annemiekes womancave, als overdekt terras met keukentje. Goed plan. Dini en Erik, die ons huis in Lourical de afgelopen 3 maanden gehuurd hebben vertrekken aanstaand weekend om hun reis te vervolgen, dus willen we onze aandacht ook even op daar focussen om wat opknap/opleuk-werk te verrichten voordat er weer nieuwe huurders in komen. En over een week of 4 begint het voorzaai-werk in de grote kas weer. Voor de plantjesverkoop die begin April alweer van start gaat. Zin an. En zo rommelen we heerlijk samen door de seizoenen. Dankbaar.

Love you

Ton

Wij wilden graag regen, nou die kregen we! Het regent al weken met af en toe een droge dag er tussen door. Na de oogst zijn Sanne ik begonnen met het snoeien van de bomen. We zitten op de helft. Op mooie dagen is dit een heerlijke klus. Jaren lang hebben we te weinig aandacht besteed aan de snoei, dus dit jaar op tijd ermee begonnen. Maar goed ook veel regen dus. Natuurlijk kunnen we werken in de kas, Sanne heeft deze prachtig onkruid vrij gemaakt.

Ook heb ik samen met Dini en Sanne er vachten gevilt, om later een kleine workshop te geven. Goede leerschool. In het voorjaar hoop ik dit vaker te doen, Er is al volop interesse voor.

Maar dan vanuit mijn woman cave natuurlijk !! Ook hier is hard aan gewerkt. Nog een paar gipsplaten en de wanden zijn dicht!

Op 3 december zijn we naar een fado avond geweest in Lourical do Campo. Het was Sanne haar verjaardagscadeautje voor Ton. Ton voelde zich echter ziek en besloot uiteindelijk niet mee te gaan. De avond zelf was geweldig.

Ton bleek de volgende dag positief te testen op corona. Oeps, dat was minder. Helaas ging ons geplande Sint feest ook niet door. 2 dagen later was ook ik positief. Ook Ton zijn verjaardag werd in quarantaine gevierd.

Inmiddels zijn we 14 dagen verder en testten we gisteren eindelijk negatief. Dat wil nog niet zeggen dat we helemaal beter zijn. We hebben gewoon geen energie. Af en toe een flinke hoestbui. De hoofdpijn, spierpijn, koorts en keelpijn van de eerste dagen zijn gelukkig verdwenen, maar een lamlendig gevoel heeft de overhand. Dus op de plaatst rust. Nu werkt het weer gelukkig goed mee, want het regent al dagen onafgebroken. Onze vijver komt weer aardig vol te zitten, het dal staat blank en ons beekje is een kolkende rivier!

Al die regen is voor ons ook een uitdaging mbt onze elektra. Het zijn dan wel de donkere dagen voor kerst, maar er branden geen kerstlampjes. Alle energie die we kunnen besparen, besparen we. Dus geen onnodig licht aan, geen brood in de broodrooster en al helemaal geen boiler aan. Gelukkig kunnen we douchen in de Magirus of via de drukpompdouche. Dit gaat ook prima. 1x wel de boiler aangedaan, en toen ging de koelkast uit. Gelukkig kunnen we die ook draaien op de installatie van de Magirus. Het is dus allemaal een beetje behelpen met deze bewolkte dagen. We kijken uit naar weer wat meer zon! Het is echt leven met de elementen. Sinds een paar dagen hebben we gelukkig een generator kunnen lenen, zodat we de wasmachine daarop kunnen draaien (de was drogen we in de kas!) en zelfs de boiler erop aan kunnen sluiten. Onze eigen generator is kapot en er bleek in heel Castelo Branco geen generator meer te koop!!

Laura en Peter kwamen bij ons op bezoek. Eindelijk na jaren was het zo ver. En toen waren wij dus ziek. Echt stevig balen! Gelukkig hebben ze hun camper en zijn verder het land ingetrokken. Sinds 2 dagen zijn ze weer terug en meteen hard aan het werk gegaan. Samen met Sanne zijn ze heel veel brem aan het wegsnoeien. Iets wat al jaren op ons to do lijstje staat!! En nu ze met zijn drietjes ermee bezig zijn, gaat het opeens hard!! Echt heel fijn!

Gelukkig zijn we net op tijd weer wat beter, zodat we nog wat kunnen genieten van de kerstversiering overal. Want daar wordt hier echt niet op bespaard! Vanavond gaan we naar Castelo Branco om de lichtjes te bewonderen.

Ook kunnen we nog melden dat de eerste blikken olijfolie in Nederland zijn aangekomen. Nieuwe bestellingen staan alweer klaar. Leuk ook dat er veel nieuwe mensen hebben besteld! Bestellen kan het hele jaar door. Telkens als wij transport hebben naar Nederland voor onze blikken, laten we dat weten. Voor ons is het een uitkomst om een ieder op deze manier toch van olie te kunnen voorzien. Dank iedereen voor jullie bestellingen!

We wensen vanuit een nat Portugal iedereen hele fijne feestdagen toe. Tot in 2023!!

De oogst zit er weer op voor dit jaar, en wel in een record tempo van 5 dagen. Dit kwam mede door het geweldige en ervaren pluk team als wel dat het een enorm slecht olijven jaar is!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Hadden we vorig jaar nog rond de 4000 kg, dit jaar was het 1650 kg en er waren ook nog eens veel olijven nodig voor een liter olie; 10 kilo voor 1 liter! De man van de pers zei dat er dit jaar zo’n 55% minder olijven zijn. Veel mensen nemen niet eens de moeite om te plukken.

• 

• 

Een slecht jaar dus. Nu is de olijfolie voor ons gelukkig niet van levensbelang, en aangezien we een maand of 4 geleden de olie van vorig jaar nog afgeleverd hebben, is de nood bij de meesten waarschijnlijk niet zo heel hoog. Moet wel vermeld worden dat de olie van dit jaar van een buitengewoon goede kwaliteit is, echt heerlijk!! Zelfs de man van de pers roemde onze olie! Natuurlijk zijn onze olijven met de hand geplukt en op onze bomen wordt geen gif of andere troep gespoten. Het is koudgeperst en ongefilterd. Een puur product, en dat proef je!!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Tja, en hoe nu verder. Ik heb al eens laten doorschemeren dat we dit jaar in december niet naar NL komen en ook deze zomer hebben we geen plannen om die kant op te gaan. De bedoeling is om op andere wijze de olie in NL te krijgen en het vanaf daar te versturen. We zijn helaas genoodzaakt om de prijs iets te verhogen. De kosten van de pers zijn verhoogd, van het verpakkingsmateriaal, de etiketten en er is weinig olie op de markt dit jaar, wat het product ook duurder maakt

• 

• 

• 

• 

• 

Nieuw dit jaar is ook dat we alleen nog maar halve liters verkopen in blik. Blik is lichter en makkelijker te versturen als flesjes. En het ziet er ook nog eens prachtig uit. De prijs voor een halve liter wordt €10. Het is natuurlijk mogelijk om er meerdere te bestellen. Kosten vanuit NL verstuurd zijn voor jullie rekening. Tot 10 kg kost dat €7,25. De kosten van hier naar naar NL zijn voor onze rekening.

• 

• 

• 

• 

• 

Vermoedelijk kunnen we begin deze december al zorgen dat een groot deel van de blikken olie in Nederland is. Dus wil je bestellen, laat het dan zo snel mogelijk weten!! Er zijn ruim 250 blikken beschikbaar. Wie het eerst komt, wie het eerst maalt!!

Lijkt je het, na het zien van deze foto’s ook leuk om een keer mee te helpen met oogsten, laat het ons weten. Het is echt een leuke tijd, met veel lekker eten!! Onze plukkers van dit jaar kwamen bijna allemaal voor de 2de keer!!

Dan rest mij nog onze plukkers te bedanken, want zonder hen hadden we het niet gered. Dus dank; Nicolette, Ernst, Mayra, Guydo, Connie, Thomas, Sanne, Dini en Eric !!

En dan opeens is het zover; herfst. De temperatuur keldert naar beneden, sokken worden weer uit de kast gehaald, teenslippers opgeruimd, pantoffels stand-by gezet, hemdjes worden omgeruild voor t-shirts met lange mouwen, de zon is verdwenen en de regen komt met bakken uit de lucht!!! De lange hete zomer is voorbij!!

Wat kan een mens blij zijn met zoveel regen!! Het is ook zo hard nodig na de droge winter van vorig jaar en de hele hete en lange zomer. Dus regen, en daarom tijd om weer een blog te schrijven ipv buiten te maaien en ander werk te doen ter voorbereiding van de olijfoogst, want die zit er weer aan te komen!

• 

• 

• 

Ja, de olijfoogst begint eind deze maand (mits het droog is!). De oogst zal laag zijn dit jaar. We hebben veel bomen waar weinig tot niets in zit en de moeite niet zijn om te plukken. Gelukkig ook nog een aantal volle bomen. En naast de bomen op ons eigen land staan er natuurlijk ook nog bomen op onze andere 2 grondstukken. In Lourical zijn ook een aantal goede bomen. We hebben het nog niet gehad over het bestellen van de olie. Dit komt natuurlijk omdat we nog maar een paar maanden geleden in Nederland zijn geweest om de olie van vorig jaar te brengen, maar ook omdat we dit jaar wederom niet in december naar Nederland komen en vermoedelijk ook niet in de zomer. Hoe leuk we het ook vonden om velen van jullie weer te zien, het was voor ons een hele onderneming. We zijn er nog niet over uit hoe we de olie willen leveren. We zijn nieuwe manieren aan het onderzoeken. Hier over later meer. Jullie kunnen natuurlijk al wel laten weten of je weer olie wilt bestellen.

• 

In Lourical hebben Eric en Dini hun intrek genomen. Zij huren het huisje voor de komende periode en doen er allerlei klusjes waar wij nog niet aan toegekomen zijn! Win/win situatie! Zij blij en wij blij. Vandaag wordt daar ook de solar installatie geïnstalleerd, zodat ze ook licht hebben en de koelkast aan kunnen sluiten. Voordat zij kwamen hebben wij er ook heel wat uren doorgebracht om de keuken op te knappen, kasten leeg te ruimen en heel veel spullen weg te doen. Beetje bij beetje wordt het een heerlijk huisje op een geweldige plek!

• 

• 

• 

• 

• 

En wat hebben we verder zoal gedaan. We hebben gewerkt aan onze caves!! Ton heeft zijn man-cave ingericht en kan daar nu lekker hobbyen. En in mijn woman cave is de betonvloer gestort; een zwaar klusje! In deze regen periode zullen we daar de boel isoleren en vloertegels gaan leggen. Verder is de winter moestuin aangelegd; diverse soorten kool, sla, andijvie, koriander, spinazie ,bieten. Zowel in de kas als in de bakken buiten. Ook zijn we begonnen met grint te storten bij het huis, eerst op de parkeerplaats, de bedoeling is dat het ook voor het huis komt te liggen.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

We gaan ook weer naar Portugese les, want na 4 jaar is het nog steeds niet best gesteld met ons Portugees. Hopelijk gaat ons niveau nu wat omhoog. In vele dorpen wordt nu les gegeven. Komt vast door de enorme toestroom van buitenlanders, waar de Portugezen nog steeds blij mee zijn. De lessen zijn in de meeste plaatsen nog altijd gratis.

Afgelopen zaterdag hebben we een workshop olijvenoogst gegeven aan een aantal nieuwkomers uit de regio. Een praktisch inzicht gegeven over de materialen die je nodig hebt en hoe het oogsten in zijn werk gaat en waar je zoal rekening mee moet houden. Altijd handig als het oogsten nieuw voor je is. Was een geslaagde middag.

• 

• 

• 

• 

• 

En in de vorige blogs vergeten te vermelden; Met Lotte gaat het weer heel goed!! We hebben onze oude Lotte weer terug; alert, vrolijk, kwebbelend en vooral veel spelen met Gipsy!! We zijn erg blij voor haar dat de kuur tegen de leismaniose goed is aangeslagen. Tijdens onze reis waren we bang haar kwijt te raken, daar ziet het nu helemaal niet meer naar uit!

Al met al zijn we weer lekker bezig! We wensen iedereen een fijne herfst toe.

We zijn alweer bijna 2 weken thuis. En het voelt al haast alsof we niet weggeweest zijn! Gekheid natuurlijk, we kijken terug op een prachtige tijd!

De laatste blog waren we in de Pyreneeën. We stonden op een camperplek bij het mooie dorpje Arreau.

• 

• 

• 

• 

De volgende dag reden we over en door de bergen naar Spanje. In de 2de versnelling kropen we omhoog, lekker langzaam, zodat we optimaal van het prachtige uitzicht konden genieten. Waanzinnige mooie route. We reden die dag door naar Huesca, waar we op de stadscamping stonden en gebruik konden maken van het openbare zwembad wat ernaast lag. Dat was heerlijk, want het was heet deze dagen!

• 

• 

• 

• 

• 

De dag erna wilden we naar Soria rijden. Wederom een mooie route langs prachtige dorpen en door de Navarra woestijn, het nationale park Bardenas Reales. We waren verrast over dit mooie stukje Spanje.

Ongeveer 14 km voor Soria hoorden we opeens weer een pang. We twijfelden nog even, omdat we harde muziek op hadden staan, maar het bleek al snel dat we achter wederom een klapband hadden. Wagen aan de kant gezet en Ton kon de in Duitsland gekochte kruis sleutel uitproberen. Helaas brak deze al vrij snel in 2 stukken. Tja, daar sta je dan. 14km voor de stad, waar ook de dichtstbijzijnde benzine pomp was. Besloten om daar dan toch maar voorzichtig heen te rijden. Al snel zagen we achter ons een wagen met oranje zwaailicht rijden. Toen we halverwege even langs de kant stopten om te zien nog alles nog goed was met de banden, stopte de man ook, en zei dat hij tot de pomp achter ons zou blijven rijden omdat dat veiliger was. Helemaal super natuurlijk, want het was best eng met de voorbij razende vrachtwagens. Goed aangekomen bij de pomp, waar het meisje prima Engels sprak. Een nieuwe kruissleutel hadden ze niet, maar ze zou wel proberen iemand te bellen die kon komen helpen. Ook een klant die aan het tanken was, haalde haar auto leeg om te zien of ze een kruissleutel had. echt allemaal heel behulpzaam. Na 10 minuten kwam een vriend van het meisje wat bij de pomp werkte en samen met Ton is de band verwisseld. Hij wilde er niets voor hebben, maar we lieten hem natuurlijk niet met lege handen weggaan.

• 

• 

Soria is best een grote stad, We zijn meteen op zoek gegaan naar een zaak om een nieuw reserve wiel te kopen. De eerste 2 die we aandeden hadden onze maat banden niet, maar bij de derde was het raak, al moesten ze wel besteld worden. De volgende middag zouden ze er zijn en konden ze gemonteerd worden. We hebben meteen maar 4 nieuwe banden er achter op laten zetten en we bleven dus een nachtje langer op de camping net buiten de stad. Waar we overigens ontzettend lekker gegeten hebben in het restaurant bij de camping.

2 dagen later dus richting huis gaan rijden. We twijfelden nog of we tot Salamanca zouden rijden of toch naar huis. Tja, als je dan ter hoogte van Salamanca Portugal op de borden ziet staan, dan wil je nog maar 1 ding en dat is naar huis rijden. Eind van de middag kwamen we aan na ruim 500 km gereden te hebben. Home sweet home. ’s Avonds nog gezellig met Michel en Mirande gegeten. (Al maakten zij het klaar, want wij werden toch wel door vermoeidheid overvallen). Een fijn welkom! En dank aan hen voor de goede zorg voor ons land en huis!!

• 

• 

De eerste dagen zijn we lekker in en rond het huis bezig geweest, en natuurlijk de hymer leeggeruimd en schoongemaakt. Ik heb de ramen gelapt, Ton heeft de kapschuur opgeruimd en we hebben vele kruiwagens met gedroogd hout in de 2 schuren gereden, want er werd regen voorspeld!!

Een week na aankomst thuis was ik jarig. Dit zaterdagmiddag gevierd met zo’n 12 vrienden wat ontzettend gezellig was. Het weekend van mijn verjaardag waren de laatste dagen met 30+ graden. Dus op zondag naar de wekelijkse sup sunday geweest om onze sup uit te proberen op het meer. En het is mij dan ook eindelijk gelukt om staande te peddelen!! Super leuk!

• 

• 

Deze week met de ambulance naar de keuring, had eigenlijk voor onze reis al gemoeten, maar toen kwam het er niet van. Helaas, men wilde hem niet keuren omdat hij op het kenteken nog als ambulance geregistreerd staat……Dit moeten we laten veranderen. Er moeten allerlei papieren ingevuld worden en dan maar hopen dat het omgezet wordt. Omdat we dan dus maar 1 bruikbare auto hebben, besloten om er een kleine boodschappen auto bij te kopen. Het is gewoon niet fijn om maar 1 bruikbare auto te hebben. Zeker nu we ook regelmatig naar het huis in Lourical gaan. Dus vandaag in de stromende regen, op zoek gegaan naar een 2de auto en deze gevonden. Volgende week kunnen we hem ophalen. Hij is gedoopt tot ons ‘koekblikje’, een Suzuki wagenR diesel. Ton heeft er niets mee, maar ik ben er blij mee.

• 

• 

En ja, de voorspelde regen kwam, eerst heel zachtjes, maar de afgelopen 2 dagen is er behoorlijk wat gevallen. Morgen nog een beetje en daarna is het weer even droog. De herfst met zijn aangename temperaturen is begonnen!! En als het regent is het tijd om boompjes te planten, dus we zijn begonnen met de verkoop van onze boompjes; Weinberg Bloedperzik, (dank je Marlies voor de pitten destijds!), Szechuan pepper, Moerbei, Passievrucht en Catalpa. Na 1 advertentie geplaatst te hebben, loopt het meteen storm! En eerlijk is eerlijk, daar zijn we best trots op!

Het einde van onze reis komt in zicht. We hebben inmiddels 7300 km afgelegd, dus dat laatste stukje is een peulenschilletje. We zitten nu in de Pyreneeën. Maar ik zal even teruggaan naar waar ik was gebleven.

Tsjechië was echt prachtig. We zijn blij dat we dit land ook een stukje gezien hebben. Opvallend waren vele soorten fruitbomen overal langs de weg; appels, peren, pruimen. Uit eten gaan was er ook goedkoop.

Na Tsjechië ging de reis verder naar Thuringen in Duitsland waar we het “woodstock for ever” festival bezochten. De weersvoorspellingen waren alle dagen regen. Wat gelukkig uiteindelijk mee viel; 1 ochtendje nattigheid en de laatste middag een heuse onweersbui. Verder was het prima weer, maar het waaide wel flink op de heuvel waar we stonden. Onze luifel had het zwaar te verduren, zo zwaar, dat tijdens het wat vaster draaien de hele boel afbrak; einde luifel!

• 

• 

Heel veel bands hebben we niet gezien, want we konden moeilijk de honden steeds alleen laten. Ton heeft eindelijk 1 van zijn favoriete bands, “My Baby ” kunnen bewonderen. Voor mij kwam dat te laat om middernacht, ik lig dan echt al in dromenland. Al met al waren het fijne dagen en een heerlijk sfeer. Is echt een aanrader voor iedereen dit festival.

• 

• 

• 

• 

• 

Na het festival besloten we om zo snel mogelijk naar Frankrijk te rijden. Zo snel ging dat echter niet, want we kregen op de snelweg een klapband. Gelukkig achter, waar we dubbel lucht hebben, zodat we over de vluchtstrook langzaam naar een in aanbouw zijnde parkeerplek konden doorrijden. Daar bleek dat we de juiste sleutel niet bij ons hadden. (strafpuntje voor Ton) Omdat het verkeer langzaam over de snelweg reed ivm file, besloot Ton een bordje te maken met de vraag naar de kruissleutel. Dit had echter geen resultaat, dus uiteindelijk de ADAC (Duitse wegenwacht) maar gebeld. Na een uurtje kwamen die ons helpen en konden we weer verder. Besloten om bij de dichtstbijzijnde camping te gaan staan en de volgende morgen op zoek te gaan naar een nieuwe reserve band, die snel gevonden was.

• 

• 

• 

Door naar Frankrijk dus. En eerlijk is eerlijk, het is en blijft toch het mooiste land van Europa. Zo afwisselend, mooie gebouwen, lieflijke dorpjes, mooie rivieren en stroompjes, kastelen, heuvels en bergen en goedkope gemeente campings (camping municipal). De goedkoopste was nog geen 10-tje.

• 

• 

• 

• 

We wilden nog op bezoek gaan bij Nigel en Bee, goede vrienden van Ton uit zijn camping periode. Helaas hadden 1,5 week voor ons bezoek te horen gekregen dat Bee onverwachts was overleden. Erg triest. Maar het was fijn om een dag bij Nigel te zijn.

Vanaf daar, Cajarc, in 2 dagen naar de Pyreneeën gereden, waar we nu dus zijn. Morgen door naar de Spaanse kant van het gebergte. Om dan via kleine wegen huiswaarts te keren.

Wat ons het meest opgevallen is de afgelopen weken, is de extreme droogte. Ja, heel Europa lijdt daar onder. Ik heb op vele weilanden met de honden gelopen waar hele scheuren in de grond zaten. We hebben zowel in Polen, Tsjechië, Duitsland als Frankrijk verdroogde maisvelden gezien en zonnebloemen, zo klein en verdroogd. Ook verloren heel veel bomen al hun blad. In Frankrijk zagen alle bladeren van de eikenbomen al donker bruin. En in Thuringen waren complete naaldbossen dood. We kunnen ervan uit gaan dat de komende periode nog veel meer producten duurder gaan worden als gevolg hiervan. Natuurlijk hebben wij deze 2,5 maand heerlijk weer gehad en waren de dagen met regen bijna op 1 hand te tellen. Maar de gevolgen hiervan zijn erg duidelijk zichtbaar.

• 

• 

We willen nog een iedereen die olijfolie en andere producten bij ons heeft besteld, hartelijk danken voor het vertrouwen. En fijn dat jullie het op de diverse plekken in het land zijn komen ophalen. Hoe we het na de komende oogst gaan doen weten we nog niet precies. Wel weten we dat we niet in December weer naar Nederland gaan, dat is ons iets te snel……wordt vervolgt!!

Na ons rondje Nederland ging de reis verder naar Noord-Duitsland. We stonden langs de waddenzee, aten veel te vette vis. We ontmoetten Rolf, Maria en de kinderen op een mooie natuurcamping tussen Bremen en Hamburg. Zij op de terugweg vanuit Noorwegen, wij onderweg naar Willi en Corinne, die ten oosten van Hamburg wonen.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

We hebben een paar dagen bij Willi en Corinne gestaan. Ton heeft deze dagen met Corinne de stad Lubeck bezocht. Daarna zijn we samen met hun naar de Oostzee gegaan, en vervolgens verder getoerd in de richting van Berlijn, waar we nog een oude vriend van Ton, van 40 jaar geleden, bezochten. Het waren gezellige dagen, en we hebben een mooi stuk van noord Duitsland gezien.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Maar na die week waren we er echt aan toe om eindelijk samen en zonder afspraken verder te trekken. Omdat we zo dicht bij Polen zaten besloten we om langs de westkant van Polen af te zakken richting Tsjechië. Al is het alleen al omdat je zo’n lekker vakantie gevoel krijgt omdat ze in beide landen geen Euro”s hebben! Loop je in de winkel en koopt gewoon maar wat je wilt hebben, want geen idee van de prijs. En dan ook nog talen waar je geen snars van kent en onuitspreekbare plaatsnamen….heerlijk!! Zodra we over de Duits-Poolse grens kwamen, waren er vele winkeltjes met vooral; tabakswaren en sterke drank. En heel veel kapperszaken!

• 

• 

• 

• 

We stonden op mooie campings; klein, lieflijk, aan een meer in een bos of in een wijdse omgeving. We hadden een sup plank gekocht om uit te proberen. (en later nog 1, zodat we samen kunnen suppen!) Het water van het desbetreffende meer was echter zo vies, dat ik in elk geval niet voluit durfde te gaan, geen zin om in het water te vallen. Ton is echt een natuur talent, en peddelde er zo vandoor! We stonden tussen de vele tenten op basic plekken voor een habbekrats. In Polen en ook Tsjechië staan de campings voor het grootste deel vol tenten. Er wordt nog echt gekampeerd, met kampvuurtjes waar worst op gebakken wordt. De ene camping was nog mooier als de andere.

• 

• 

Van onze trip geen foto’s van mooie stadjes en huizen. we hebben er genoeg gezien, maar maken over het algemeen geen uitjes naar steden. Met 3 honden is dat niet echt een succes. Daar komt nog bij dat Lotte al de hele reis ziek is, en alleen voor het hoognodige de deur uit wil. Lotte haar leishmania is weer flink aan het opspelen, maw; de parasiet is weer actief. We hebben onze dierenarts in Portugal bereid gevonden om een kuur op te sturen naar Willi en Corinne, zodat we die kunnen geven. Nu na 2 weken, beginnen we lichte verbetering te zien (we zitten op de helft van de kuur).

Haar oren bloeden niet meer constant, de korsten blijven langer zitten, waardoor het kan gaan helen. De korsten irriteerden haar steeds, waardoor ze dan flink met haar kop ging schudden, en vervolgens de boel weer open barste en de bloed spetters alle kanten op spatten. (ja, ik heb wat lopen boenen deze reis!) Maar goed, geen lange wandelingen dus en geen uitjes naar mooie plaatsen. We staan vooral op plekken in de natuur, meestal campings, waar ze niet zo moeilijk doen dat Gipsy niet aan een lijn zit, en regelmatig achter de bal aanrent. Boris laten we ook vaker los, hij begint beter te luisteren, maar we moeten hem wel in de gaten blijven houden, want hij vindt het nog altijd heel leuk om iedereen vrolijk te begroeten.

Gisteren zijn we van Polen naar Tsjechië gereden door prachtig bergachtig gebied. De wegen waren niet altijd even goed, en soms ook aan de smalle kant, maar de omgeving was prachtig. We kwamen uit in de midden Bohemen van Tsjechië, echt heel mooi daar. We stonden op een camping aan de voet van het Trosky kasteel. De camping liep in de loop van de dag aardig vol. Heel veel mensen met kinderen, maar geen geschreeuw te horen. Veel speelplekken waar ze met hun eigen fantasie zich konden uitleven. Heel veel vuurplaatsen en zoals eerder gezegd, heel veel tentjes. Echt genieten op zulke campings!

• 

• 

Vandaag weer verder westwaarts gereden. We proberen elke ochtend een paar uur te rijden, wat boodschappen te doen zodat we de middag en avond hebben om te wandelen, lezen, suppen of uit eten te gaan. Meestal lunchen we voor we naar de camping rijden. Heerlijk niets moet, echt vakantie vieren. Tja, en dan wordt het nu weer tijd voor een handwasje, want wasmachines zijn er niet op de basic campings!

Volgende week wacht ons het “Woodstock for ever” festival in Thuringen. Vakantie groet van ons XX

Het zit erop, ons rondje Nederland. Het was een hele puzzel om er ook daadwerkelijk een rondje van te maken. Op veel plaatsten moesten we reserveren, en was het ook zoeken naar een plekje. Maar het is uiteindelijk gelukt; alle olie, zeep, honing en lavendelspray is afgeleverd en opgehaald.

We begonnen in Venray, waar we een nacht bij Bauke en Hanke in de tuin konden staan, vervolgens via Den Bosch naar Ommen. Daar vierden we Maria (Ton zijn dochter) haar verjaardag. Om 2 dagen later Misja af te zetten bij zijn nieuwe onderkomen. Hij doet vrijwilligerswerk in voormalig klooster Sion. Volgens de eerste berichten heeft hij het er naar zijn zin.

In Deventer hebben we op de camping gestaan om na een paar dagen olie af te leveren op een camping in Lelystad. Via Alkmaar, Haastrecht uiteindelijk in Noordwijk aangekomen, waar we ook velen hebben ontmoet. De grafsteen op het graf van mijn ouders geplaatst, zodat ze niet langer anoniem zijn. Ben blij met hun mooie plekje.

• 

• 

• 

• 

Via noord Holland en de afsluitdijk olie in Friesland afgeleverd en op het terrein van de suikerunie in de stad Groningen gestaan naast de pipo wagen van Guydo en Mayra (olijfplukkers van 2 jaar terug!) Mooie plek daar, we waren gewoon blij dat de stads camping al vol zat! De laatste etappe was de camping in Nieuweschans, op de grens met Duitsland. De camping daar was zo vol, dat we besloten op de camperplek ervoor te gaan staan, wat eigenlijk veel relaxter was.

Het was fijn om velen van jullie weer te zien en spreken, al was het soms maar voor even. En dan denk je alle tijd te hebben…. zijn er toch nog mensen bij in geschoten. Tja, volgende x beter. Dit deel van onze trip was onze “werkvakantie”. Ons werk is klaar! Nu in Duitsland om verder vakantie te vieren. Nog een week of 5! Heerlijk. We staan veel op campings, en dat is best leuk. Altijd genieten om te kijken naar mensen die hun tent opzetten, alhoewel het met pop-up tentjes het leuker is om te kijken als ze hem weer in elkaar willen vouwen! Onze camper doet het goed. Onderweg zijn er nog wat kleine reparaties uitgevoerd en ook krijgt hij steeds meer kleur. We krijgen heel wat duimpjes en lachende gezichten te zien onderweg. Altijd fijn om een glimlach op iemands gezicht te toveren.

Het was ook fijn om weer eens in de zomer in Nederland te zijn en te genieten van de mooie plekjes. Al het groen, de mooie bloemen in de tuinen en parken. Tijdens de hittegolf van 1 dag (normale temperatuur voor ons in de zomer) heerlijk tot ’s avonds laat op het strand zitten kletsen met Mayon en de zon in de zee zien zakken. Maar ohhh wat was het ook druk in de steden, dat zijn we toch echt niet meer gewend. Het was echt goed uitkijken op de fiets, want 80% vliegt je voorbij op een elektrische fiets! Verbazing wekkend ook het aantel (elektrische) fietskoeriers die eten rond brengen. We zaten op een terras in Groningen te eten en ik denk dat 1 op de 5 fietsers een koerier was! Kookt men nog wel eens zelf?? Ja ons rondje Nederland zit erop….Ton zal er nog wat meer over schrijven…..

• 

• 

• 

Ja, Ton hier, da’s lang geleden, zo’n digitale krabbel. Allereerst sorry voor alle “niet bezoekjes”, you know who you are. Het zat er gewoon niet in echt iedereen te zien, ondanks dat we voor het eerst in jaren eens in Nederland waren zonder haast. Maar ook 3 weken blijkt te kort, de dagen waren stamp-en stampvol. En ja, Nederland. Al 16 jaar ben ik er weg, en altijd is er die rare haat-liefde verhouding gebleven. Vanaf de zijlijn (buitenland) altijd met fronsende wenkbrauwen en verbazing het nieuws volgend. Een hopeloos streng en niet werkend asielbeleid, klimaatmaatregelen (not…), biodiversiteitsverlies, corona jojobeleid, alternatieven voor fossiele brandstoffen, gezondheidszorg, kwaliteit onderwijs, de verharding, boeren die dom door willen gaan en de slappe overheidsreactie (zachte heelmeesters maken…), de vrouwonvriendelijke studentencorpsleiding (wat mij betreft levenslang straatverbod voor die walgelijke knullen, castreren mag ook) ; in alles bungelt Nederland werkelijk helemaal onderaan. Dat is denk ik iets makkelijker te zien als je er niet zelf middenin zit en kan vergelijken hoe een en ander in andere landen (in ons geval Portugal nu) verloopt. De enige oorzaak van die ik kan verzinnen van dit alles is geld. Economische groei als toverwoord, nog steeds anno 2022. En dat is denk ik de reden waarom Nederland op alle fronten in de loop der jaren links en rechts is ingehaald door het gros van vrijwel alle andere EU landen. De rekening daarvan begint nu langzaam te dagen. Hoe dan ook, de liefde is er ook zeker. Helemaal nu we voor het eerst -zoals Annemieke al schreef- eens in de zomer in Nederland waren. Enorm genoten van hoe groen het er was, van oost Nederland met zijn pittoreske boerderijtjes en mooie natuur (dank Rolf, voor de mini excursie), van wandelingen door de Krimpenerwaard, de stranden langs de kust, de bossen op de veluwe, de polders in Groningen.

• 

• 

Een traan heb ik ook gelaten. Er was veel, maar er was ook veel niet (meer). De ooit heldere polderkanalen vol vis zijn verworden tot een groene algenbrij, dood water. Ook, ondanks goed speuren, de kieviten, de wulpen en grutto’s gemist. Echt waar, niet 1 gezien!! En natuurlijk het bekende autovoorruit-verhaal; 4000 km gereden, niet 1 x voorruit hoeven wassen ivm insecten. Ik geef toe , dat is niet zozeer een Nederlands probleem, dat speelt wereldwijd. Dubbel dus, dat weerzien met mijn vaderland. Ik troost mezelf met de gedachte dat de boosheid en het verdriet dat Nederland soms bij me oproept voortkomt uit juist die ongrijpbare liefde voor dat mooie land. Maar wonen zou ik er niet meer kunnen, daarvoor ben ik teveel ontheemd, heb teveel mooiere en prettiger landen gezien. Gelukkig heeft een mens geen wortels als een boom en kan vrij gaan en staan waar ie maar wil. Dat is fijn en mij wel toevertrouwd. Kannonnuh, wat word ik toch een ouwe mopperkont, niet te serieus nemen hoor, in het echt ben ik best aardig.

Nu inmiddels in Duitsland, waar we nog Maria en Rolf en de kleinkinderen ontmoeten morgen, die op de terugreis van Noorwegen zijn. Daarna oude vrienden bij Hamburg opzoeken en dan langzaam zuidwaarts afzakken richting ons eigen paradijsje, met een fijn festival (woodstock forever, aanrader) tussendoor. De vakantie is begonnen!!