www.trucknomads.com

Hij is er hoor, de zomer! We hebben er een tijdje op moeten wachten, maar hij is gearriveerd. De meeste tijd zijn de temperaturen tussen de 20-25 graden, met af en toe een uitschieter richting de 30. De regen is op de achtergrond geraakt, af en toe een buitje of tegen de avond een onweersbui. We leven weer buiten, alleen als het te warm is, zijn we binnen te vinden, want het huis is heerlijk koel.

De moestuin en ook de bloemen tuinen zijn geëxplodeerd, alles groeit enorm hard. Elke dag eten we heerlijke sla uit de tuin, de spits kolen zijn klaar om geoogst te worden, ook hebben we al bloemkool gegeten en 2 stuks ingevroren. De frambozenstruik begint ook frambozen te leveren, en ook kunnen we regelmatig heerlijke dikke aardbeien plukken. Ook groeien er overal kleine bos aardbeitjes, heerlijk zoet!

Vandaag ook begonnen met de eerste kruiden te drogen: Marokkaanse munt, verveine (ijzerhard) en salie. Heerlijk om vers thee van te zetten, maar ook de gedroogde variant is heerlijk. Zo kunnen we in de maanden dat het er niet meer vers is, er toch nog van genieten.

We hebben nu een klus pauze ingelast voor de zomer maanden. Heerlijk om meer tijd aan andere dingen te besteden. We hebben intern nog wel een verhuizing gehad. De woonkamer, die we nog nooit gebruikt hadden, is slaapkamer geworden. Bank en bed zijn omgeruild. In de keuken is mijn kleinere tafel geplaatst en de grote keuken tafel is verhuisd naar de voormalige slaapkamer, wat nu een prachtige werkkamer voor mij is geworden.

En gewerkt heb ik er de afgelopen weken! Elke dag heb ik meerdere dingen gevilt, want ja, die marktkraam moest natuurlijk wel gevuld worden. Het vilten is erg leuk om te doen, telkens nieuwe dingen creëren is wel mijn ding. Fijn ook als ik er een ander een plezier mee kan doen.

De eerste avond markten hebben we inmiddels achter de rug. En ook op de nationale feestdag 14 juli hadden we onze kraam opgezet bij een plaatselijk feest. De verkoop is wisselend. We hebben nog niet een echt goede plek weten te bemachtigen op de avond markt. Zo stonden we de laatste x als laatste in de straat, met voor ons een schoenen-, noga- en worsten verkoper. Veel mensen die dat zagen, draaiden al om nog voordat ze bij ons waren aangekomen. Dus dat moet anders de komende weken. De sfeer is erg gezellig, met live muziek en grote terrassen die vol zitten met etende mensen. Ja, eten is voor de Franse toch wel heel belangrijk.
Ton verkoopt ook zijn zelf gemaakte Viking bijlen, gemaakt van oude bijlen. Er is veel interesse voor, en hij heeft er al 2 verkocht.

Op het moment staan Wil en Naboe op de camping in het dorp. Leuk om weer wat tijd met ze door te brengen. Zo zijn we van de week naar de Puy de Dôme geweest. Met het treintje omhoog, en ook naar beneden. Helaas geen tijd om de afdaling te lopen ivm de honden, die we niet een hele dag alleen wilden laten. Er stond veel wind op de berg, die bijna 1500 m hoog is. We wisten niet dat daar vroeger een oud klooster op de top heeft gestaan. Ze zijn druk bezig om oude stukken bloot te leggen en te reconstrueren. Het uitzicht was prachtig!

We genieten weer volop van het Franse leven. De vriendelijke mensen, de markten, festivalletjes, de sfeer; het leven als God in Frankrijk. Natuurlijk zijn er ook minder leuke dingen. Zo zijn we ons nog steeds door het bureaucratische systeem aan het worstelen. Het is nog niet gelukt om in het ziekenfonds te komen en ook de aanmelding als zelfstandige verloopt stroef. De sites van beide organisaties werken langs elkaar heen en regelmatig is een site niet te bereiken. Gelukkig hebben we goede hulp, die ons de juiste weg wijst. Om ons los te maken uit het Portugese stelsel valt ook nog niet mee. Wij zijn als het goed is nu uitgeschreven, maar of het busje dat nu ook al is, is nog de vraag. Zodra we in het Franse zorgsysteem zitten, moeten we ons ook nog uit zien te schrijven uit het Portugese. Ach ja, dat zijn zo van die hobbels die er nu eenmaal bij horen. Uiteindelijk komt het allemaal wel een keer goed.

En dan ons vee. Boris is weer verlost van zijn jeuk. Wat de oorzaak was blijft onduidelijk. Maar de nodige pillen hebben het krabben en de jeuk doen stoppen.
Met Lotte ging het weer bergafwaarts, lopen ging slechter en beide oren gingen weer bloeden ( haar oorlellen). Na overleg met de dierenarts besloten om nog 1 kuur te doen, dit keer Glucantime. We moeten haar nu dagelijks 2x injecteren. We hopen dat haar nieren dit aan kunnen, want daar is dit medicijn niet best voor. Tussentijds wordt dit regelmatig gecontroleerd. Gelukkig geeft Lotte geen kick tijdens het spuiten, ze is zo’n makkelijke hond! Moet er niet aan denken dat ooit Paco dit had moeten ondergaan, die had de heleboel bij elkaar gekrijst….hij wordt nog altijd gemist, ons clowntje.

De komende maanden zullen we nog veel bezoek krijgen, wat we super leuk vinden. We kijken uit naar jullie komst. Samen genieten van de zomer!!

Als je zou zeggen dat het april was, zou ik het ook geloven. Het is natuurlijk wel heel Hollands om over het weer te praten, maar geloof me, de Fransen doen nu ook niets anders….het is nat en koud! Extreem weer dus, met heel af en toe wat warme dagen er tussen door. De maaimachine maakt overuren, zodra het droog is, want het gras groeit enorm hard. Maar de voorspellingen zeggen dat het vanaf maandag warmer en droger wordt. We gaan het zien. We hebben nog elke avond de kachel aan. Maar op de mooie dagen kwam de bbq te voorschijn, en leek het net echt zomer. En door alle regen is het overal wel prachtig groen geworden. Fijn is ook dat de bermen alleen op plekken waar nodig, gemaaid worden. Zo kunnen de insecten volop gebruik maken van alle bloemen.

Het is zaterdag morgen en ik zit tijdens mijn ontbijt deze blog te schrijven. Heb net een rondje met de honden om het huis gelopen, een vast ochtend ritueel, in mijn ochtendjas met mijn tuinschoenen aan. Daarna gaan ze weer verder met slapen. Met Lotte gaat het nog steeds goed na de laatste kuur. De tekenziekte is verdwenen, en nu maar blijven duimen dat het goed blijft gaan. Boris zit daarentegen minder goed in zijn vel. Na de vaccinatie kreeg hij korsten op zijn oor. Hem laten testen om te zien of de parasiet die leishmaniose veroorzaakt weer actief was. Alles bleek binnen de normen, maar hij krabt behoorlijk veel, en heeft overal schrale plekken op zijn huid. Dat wordt weer een bezoek aan de dierenarts binnenkort. We hebben een praktijk gevonden waar ook een Belgische arts werkt die Nederlands spreekt, dat is wel erg fijn!

Eind april kwamen Rolf, Maria en de kinderen op bezoek, ook Wil en Naboe kwamen met hun camper. Helaas waren het erge natte dagen tijdens hun verblijf, en dat terwijl het in Nederland die dagen juist prachtig weer was. Wel een beetje zuur. Allen zijn dan ook iets eerder vertrokken als de bedoeling was.

Ondanks de regen, hebben we een heerlijke tijd met ze gehad.

Bezoek aan de boeddhistische tempel, hier in de buurt.

Sinds gisteren zijn we ook klaar met de hoognodige verbouwingen. En we moesten er maanden op wachten, en uiteindelijk is het een rode ipv olijf groene geworden (die levertijd was onbekend lang), maar de koelkast is er!
Dus we kunnen eindelijk zeggen dat de keuken klaar is, en nu ook de badkamer. Daar zijn we er erg blij mee. Een heerlijke douche, een prachtige wastafel, gemaakt van een oud kastje en de wc die bij de badkamer is getrokken, zodat je niet meer vanuit de keuken naar de wc moet. Een hele verbetering.

Nu dus tijd voor de tuin en andere hobby’s. De ronde tuin is nog niet klaar, maar nog een paar ochtenden ploeteren en de ene helft is af. Alles wat erin staat groeit redelijk goed, behalve de gewassen die warmte nodig hebben, die blijven wat achter. De bloementuinen zijn prachtig en er komen nog steeds nieuwe bloemen tevoorschijn. Ook hier al heel wat uurtjes op mijn kop in gestaan om hem onkruid vrij te houden, want gras, kleefkruid en brandnetels hebben het ook erg naar hun zin tussen de bloemen.

Ton heeft nu alle tijd om aan de DS te gaan werken, want die willen we natuurlijk wel een keer de weg op hebben. Ook heeft hij een AMI 8 break gekocht, die te koop is. Voor de liefhebber die het leuk vindt om de auto op te knappen. Na 22 jaar in de schuur gestaan te hebben, rijdt hij weer! Om maar even bij de auto’s te blijven; onze Renault bus is nu op Frans kenteken , geïmporteerd dus. Volgende stap is de Hymer op Frans kenteken zien te krijgen. Over een paar dagen is hij 30 jaar oud, en kan dan op een zogenaamd oldtimer kenteken. Omdat hij nog verre van origineel is, is het de vraag of het gaat lukken.

Officieel zijn we ook handelaren in onderdelen van klassieke auto’s geworden. ( oud ijzer boer zoals ik het noem). Om ons te registreren als zelfstandige, is het eenvoudiger om in het ziektekostensysteem te komen. We zitten nu nog in het Portugese ziekenfonds, maar dat kunnen we binnenkort dus afsluiten. Zo rollen we langzaam maar zeker weer officieel het Franse leven binnen, met alle daarbij behorende verplichtingen, lusten en lasten.

Ton zijn DS en ik heb weer meer tijd om met mijn wol aan de slag te gaan. Naast het vilten van vachten, nu ook andere technieken aan het uitproberen en met gekleurde wol werken. Ik moet toch wat te verkopen hebben straks op de zomermarkten. Heerlijk om nieuwe dingen te leren!

Naast het klussen, in de tuin werken en met onze hobby’s bezig zijn, is het ook weer de tijd van de (rommel) markten en andere festiviteiten in de omgeving. Altijd leuk om te bezoeken. Elk weekend kunnen we kiezen waar we heen willen, er is zoveel te doen. Zo heerlijk Frans!

De gîte verhuur begint aardig op gang te komen. Het is fijn dat hij aan de andere kant van ons pand ligt, zodat wij eigenlijk helemaal niet in de gaten hebben dat er daar mensen zijn. Zij maken gebruik van de achtertuin, omdat de ingang aan de achterzijde is gelegen. En wij zitten aan de voorzijde van het huis, bij mooi weer uiteraard 😁.
Wil je hem nog huren, wees er dan snel bij!!

De afgelopen periode zijn Eric en Dini hier 2x geweest om een deel van hun inboedel hier op te slaan. Over een paar weken is de overdracht van hun huis, hier 20 km vandaan. Gezellige dagen met ze gehad, en fijn dat we hen op deze manier kunnen helpen met hun verhuizing naar Frankrijk.

En dan nu op naar de zomer! We kijken er naar uit, en ook naar jullie die bij ons op bezoek gaan of willen komen, wees welkom, het is hier prachtig!

Ja, stil vanuit onze kant….hoogste tijd voor wat nieuwtjes. Maar de titel slaat meer op de natuur. Deze is stil gevallen. 1,5 week geleden was het nog boven de 25 graden en bijna te warm in de zon, het kwik wist binnen 1 dag terug te zakken naar 7 graden, met een ijzige noorder wind, af en toe een vlok sneeuw, was de gevoelstemperatuur net boven het vriespunt. Ja we wilden een frisser klimaat….maar weergoden, toch niet in eind april !?! We voelen het een beetje alsof de lente van ons afgepakt is, we zitten binnen warmpjes bij de kachel, heerlijk hoor, maar we willen buiten ‘spelen’!
Maar toch als ik met de honden een rondje loop kan ik intens genieten van de ontluikende natuur, de bomen kleuren langzaam maar zeker allemaal groen, overal staan de seringen in volle bloei, van wit tot diep rood en paars, en het ruikt heerlijk. Ik geniet van alle bloemen in de berm, van boterbloem, paardenbloem, fluitenkruid, weegbree, dovenetel, brandnetel en alles waarvan ik de naam nog moet opzoeken. Vele kleuren, geel , wit, blauw, roze, paars….het veldboeket langs de kant van de weg. De lente is prachtig, zelfs bij 7 graden! En door de kou gaat dat ontluiken lekker langzaam, zodat we er nog langer van kunnen genieten😉.

Tijdens de warme dagen waren de vogels druk in de weer met nesten bouwen, een stel, ik weet niet wat, in Ton zijn werkplaats, mussen achter de dakgoot en een koolmees paar heeft uitvoerig het door ons opgehangen nestkastjes bestudeerd, maar heeft toch besloten zich elders te nestelen.

Ja, we genieten van het prachtige landschap om ons heen. Keer op keer zijn we verwonderd over de schoonheid van onze omgeving. Route planner Google weet ons regelmatig over nieuwe weggetjes te begeleiden, zodat we steeds meer van onze omgeving te zien krijgen.

Tot zover onze omgeving. We hebben natuurlijk niet stil gezeten de afgelopen maanden. Er is een begin gemaakt met de moestuin. Echter een griep, deed ons even halt houden, daarna waren we in Nederland en vervolgens was het te heet om in de tuin te werken, en je raad het al, daarna werd het te koud! Het schiet dus niet echt op zullen we maar zeggen. Maar er staan al 3 zielige rabarber plantjes in de tuin, het begin is er. Verder veel voorgekweekt in de zaaibakken, beetje bij beetje kleuren deze groen. Nog even doorgroeien voor ze naar buiten mogen.

Ja we waren in Nederland om de olijfolie rond te brengen. Een drukke week, waarin we velen gezien en gesproken hebben, zei het soms vluchtig. Maar ruim 20 bezoekjes in 6 dagen afleggen was best veel en dan ook nog geluncht met Ton zijn broer (uit Moskou) en zussen en de verjaardag gevierd van kleindochter Ronja. Het was een vol programma, maar het verliep gesmeerd allemaal. Nogmaals dank Janine voor de heerlijke dagen in Friesland, en ook het huisje aan de Lekdijk was een heerlijk onderkomen. Onze Dacia Duster deed het prima deze reis. -een week voor ons vertrek gekocht!- Heerlijk dat alles in een personen auto paste in plaats van het busje. Was een stuk comfortabeler.

De honden hebben zich prima gedragen deze week. Het gaat goed met ze. Lotte is na haar 4 de milteforan kuur weer de ouwe. Wandelt weer mee, eet weer met smaak, en heeft het hoogste woord. Ze is getest op verschillende teken ziektes en blijkt er inderdaad 1 onder de leden te hebben. Ze heeft net een kuur hiervoor achter de rug en over 2 weken wordt haar bloed weer getest om te zien of ze hiervan genezen is. Het is heel goed mogelijk dat deze ziekte de parasiet die leishmaniose veroorzaakt, steeds weer activeerde. Nu maar hopen dat dit ook daadwerkelijk zo is .
Boris wordt een oude baas. Met de wandelingen moet je echt geen haast hebben, want hij loopt in sjok tempo. Verder heeft hij zijn draai wel gevonden, hij is met pensioen, hoeft geen rondjes meer te blaffen in de tuin. En met Gipsy gaat het ook goed. Ze moet nog wel leren dat ze niet naar de koeien toe mag, en helemaal er niet naar blaffen. Maar ja, het is natuurlijk ook wel heel spannend als er opeens 10 koeien met hun kalveren naar je toe komen rennen als je langs de weg loopt, probeer dan maar eens niet te blaffen……koeien meteen weer rechts omkeer!

Velen hebben de weg naar ons nieuwe onderkomen inmiddels gevonden. Erg leuk.
Zo kwam vlak voor ons vertrek naar NL, oud collega Paul met zijn vriendin Patricia hun bestelde olijfolie ophalen, op doorreis naar het zuiden met hun camper. En de afgelopen 2 weken hebben we Jan en Gerda, Sanne, Michel en Wil en Bregt en Bart mogen begroeten. Allen met hun camper op weg. Volgende week komen Maria en Rolf met de kleinkinderen en Wil en Naboe.
De gîte heeft een nieuwe douche gekregen en is in orde gemaakt. Deze gaat na het komende bezoek in de verhuur. Ook zijn alle slaapkamers boven klaar om in te kunnen slapen. De tafeltennis tafel wordt deze week geleverd, zodat we ook bij minder goed weer ons niet hoeven te vervelen!

Zo fijn dat we een huis met een adres en huisnummer hebben. We kunnen gewoon online dingen bestellen en het wordt thuis afgeleverd…..alweer zo’n ongekende luxe! Maar natuurlijk speuren we ook het internet af naar koopjes en bezoeken we regelmatig een kringloop winkel in de buurt. En het rommelmarkt seizoen is ook weer begonnen: heerlijk ! Zo heb ik zondag een nieuwe (oude) industriële naaimachine op de kop getikt. Super blij mee. Helemaal omdat ik me voor deze zomer aangemeld heb, om op de toeristische avond markten te gaan staan in ons dorp. Motiveert om nog even flink wat nieuwe spullen van wol te maken!

Ik geloof dat jullie weer aardig op de hoogte zijn van ons wel en wee…….op naar een mooie lente en nieuwe avonturen!

Liefs van ons.

Vandaag is het precies 1 maand geleden dat we onze handtekening onder het koopcontract hebben gezet. De maand is voorbij gevlogen. En beetje bij beetje vinden al onze spullen een plekje in huis. En ook leren wij de omgeving wat beter kennen. Afgelopen maandag kwamen onze spullen uit Portugal aan, afgelopen dinsdag kregen we WiFi, en morgen komt de DS. Dus na een maand kunnen we zeggen dat we al onze spullen weer hier hebben! En vandaag is er 3 sterre (1 sterre is iets minder als een kuub),brandhout gebracht. Een buurman in onze straat verkoopt hout, dus dat is ideaal!
Zo vinden we langzaam maar zeker onze weg in de nieuwe omgeving.

Zoals beloofd, in deze blog meer foto’s, we hebben immers WiFi, dus uploaden van foto’s is geen probleem meer. Om te beginnen wat plaatjes van de maak van de nieuwe keuken. We waren er een week zoet mee. Nu moet er alleen nog 1,5 tegel geplakt worden , laden afstellen en de plinten plaatsen, dan is hij helemaal af. Omdat we in de keuken leven, was het tijdens de bouw wel behelpen. Zo deed ik de afwas in het bad.

De keuken is een heerlijke ruimte, en met onze Ikea stoelen kunnen we ‘s avonds ook lekker onderuit gezakt zitten.
Elke kamer beneden in huis heeft een houtkachel, maar alleen schoorsteen van die in de keuken is geveegd, dus daarom stoken we alleen daar. Ook waren we er niet zeker van of we genoeg hout zouden hebben om ook de woonkamer te verwarmen, maar dat is nu geen probleem meer natuurlijk.

Het is hier nog echt winter, al is het al gauw warm als de zon schijnt. Het huis staat op het zuiden gericht, dus zodra de zon schijnt, warmt het binnen lekker op. Maar maart roert zijn staart, zo werden we een week geleden wakker in een witte wereld, prachtig!!

De afgelopen 2 weken hebben we ook al veel bezoek gehad. Zo kwamen Willie en Corina uit Duitsland langs op de terugweg vanuit Spanje naar Hamburg, met hun camper.

Afgelopen week waren Sanne en Ernst een paar dagen op bezoek, zij maakten als eerste gebruik van de gîte.

Deze hebben we ook een beetje aangekleed naar onze smaak, nieuwe stoelen en een (slaap)bankje.

En gisteren kwamen Mayon en David een kijkje nemen. Zij zijn bezig om een huis te kopen op nog geen 2 uur rijden hiervandaan, dus dat is natuurlijk geweldig, mijn vriendin weer ‘om de hoek’!

Vandaag verwachten we Eric en Dini. Ook zij zijn op zoek naar een droom plekje hier in de omgeving.

Na 7 jaar off-grid gewoond te hebben, is het voor ons een luxe om op elk moment van de dag warm water uit de kraan te hebben, en zelfs in een warm bad te kunnen gaan liggen als het regent! Niet langer afhankelijk van het aantal zonuren wat schijnt en de energie in accu’s opslaat. We hebben het al die jaren nooit als een probleem ervaren, en soms was het wat uitdagend, als het lang regende, maar nu ervaren we de luxe van energie die er altijd is. We koken nu weer op gas, helaas geen hout fornuis, maar daarin tegen hebben we wel een hete lucht oven, met onder en boven verwarming en een lampje erin….haha, geen van onder aangebrande oven schotels meer, en het gerecht in de gaten kunnen houden zonder steeds de oven open te moeten doen. Voor de meesten de gewoonste zaak van de wereld, maar voor ons een wereld die opnieuw open ging!

In de tuin hebben we al de nodige boompjes geplant: abrikoos, kers, perzik, pruim, druif, kiwi, framboos, braam, aalbessen en zwarte bessen. De moerbei en oleanders die we meegenomen hadden uit Portugal. Onze handen jeuken om met de moestuin te beginnen, eerdaags zullen we de grond gaan voorbereiden, maar het is nog te koud om er wat in te planten.

En dan nog even over de olijfolie. Eind deze maand is het de bedoeling dat we naar Nederland rijden om de olie rond te brengen. Mochten er nog mensen zich beschikbaar willen stellen als afhaalpunt, zou dat fijn zijn, want om bij zo’n 40 adressen langs te gaan is een beetje veel van het goede. Ook al zijn we al bijna 2 jaar niet in Nederland geweest, we willen het bezoek graag kort houden, want er wacht ons hier nog een hoop werk, voor er nieuwe logés komen.

Als laatste nog een paar foto’s van de slaapkamer/ werk kamer van mij, Ton zijn toekomstige man cave, en mijn toekomstige woman cave.

Tot de volgende blog!

Eindelijk de eerste blog van dit jaar.

Het heeft even geduurd. In januari waren we druk met spullen inpakken voor de verhuizing. We gaven nog een afscheidsborrel in de kas, wat druk bezocht was en erg gezellig. Het was een maand van afbouwen, afscheid en veel geregel. Uiteindelijk verliep alles goed en konden we op 2 februari de sleutel overdragen aan Chris en Yvonne. Op 4 februari vertrokken we met een volgeladen busje en Hymer naar Frankrijk. De reis van 1300 km verliep vlot. De eerste 2 nachten sliepen we op campings die nog open waren. Verder een nachtje op een mooi dorpsplein, in een hotel en in ons nieuwe dorp, bij Nederlanders waar we in september ook stonden, op hun camping. Deze was weliswaar nu gesloten, maar we mochten bij hen staan aan de elektra. Op 9 februari was de overdracht van ons nieuwe onderkomen! Joepie.

En nu wonen we dus weer in Frankrijk. De eerste week waren we druk met dingen regelen, veel op stap op zoek naar een bank, keuken en douche. We hebben een bad in het huis, maar daar kun je niet in douchen en het is ook een erg klein bad, dus niet ideaal. De keuken inmiddels gevonden bij de Ikea, en vandaag is de 6de dag dat we ermee aan het bouwen zijn. Het eerste deel onder het raam is inmiddels geplaatst. Vandaag wordt het oude deel eruit gebroken en kunnen we hopelijk het nieuwe deel plaatsen en aansluiten. Is nog een hele onderneming.

Graag zou ik van dit alles foto’s plaatsen, maar we hebben helaas nog geen WiFi aansluiting en het bereik is hier matig, dus uploaden van foto en film materiaal gaat super traag of werkt helemaal niet. Vanmorgen is de man van Orange, de provider, geweest, want we zouden WiFi krijgen. Helaas kon hij de ingang van de telefoonlijn niet vinden, die loopt vermoedelijk in een buis onder de grond. Die moeten we nu eerst zien te vinden en dan een nieuwe afspraak maken….tja, dan zijn we weer een paar weken verder. Dus vandaar een saaie blog zonder plaatjes.

Maar het gaat goed met ons. Het ontdekken van het huis en de omgeving is heerlijk om te doen. En ook het opbouwen van een nieuwe plek, na zoveel maanden afbouwen, is een heerlijke bezigheid. We hebben ons eerst op de keuken gestorte dwz, de schoorsteen geveegd, zodat we hier warm kunnen zitten. De andere 4 schoorstenen komen later aan de beurt. Er was nog een aardige hout voorraad, waar we het hopelijk wel mee uit kunnen zingen tot het einde van de winter, maar wat niet voldoende is om alle kachels te laten branden. Dus we leven in de keuken. 2 Ikea stoelen gekocht, zodat we ook hier in de relax stand voor de kachel kunnen hangen. Net als de honden overigens. Voor Boris en Lotte is het minder buiten zijn niet zo’n probleem, die zijn inmiddels op hoge leeftijd, en slapen het grootste deel van de dag, maar Gipsy is nog een energieke dame, die dagelijks haar energie kwijt moet, dus tijdens de wandelingen in de omgeving kan ze lekker vrij los rennen, en in de tuin wordt er regelmatig met een bal gespeeld. Verder zijn onze viervoeters al aardig gewend aan de nieuwe omgeving. Het zijn kunstenaars in het zichzelf aanpassen.

Ja, het is nog winter met de daarbij behorende winterse temperaturen. Soms lichte nachtvorst, maar overdag ook vaak een waterig-, of stralendzonnetje. Ook hebben we al een paar dagen lente weer gehad, waarbij het kwik bijna de 20 graden aantikte en we buiten konden lunchen. Maar over het algemeen is het net onder of boven de 10 graden. De dikke sjaal en winterjas zijn geen overbodige luxe. Gelukkig kun je je kleden tegen de kou en stoken we het binnen lekker warm. Nog een paar weken dan begint de lente. Onze handen jeuken al om aan een moestuin te beginnen, maar eerst nog even binnen de boel op orde brengen.

Ondertussen zit ik in de herrie, want de oude keuken blijkt opgebouwd te zijn met gewapend beton. Ton is flink aan het bikken om de boel eruit te krijgen. Zelfs het aanrechtblad met tegeltjes er op is van beton!

Hoplijk hebben we binnen een paar weken WiFi, dan zal ik heel veel plaatjes sturen en het verhaal visueel maken. Wat me er aan doet denken dat we ook een YouTube kanaal gestart zijn. Het heet ; Frankrijk kan ook. Hier staan al een aantal filmpjes op. Abonneer je op ons kanaal en je hoeft niets te missen. Het zijn nu nog eenvoudige filmpjes, maar hopelijk in de toekomst wat uitgebreider als we de juiste spullen ervoor hebben. Alles op zijn tijd!

Op onze web site staat nog steeds dat je ons huis in Lourical kunt huren, dat kan ook nog, maar moet je wel bij de nieuwe eigenaren aankloppen! Wij verhuren hier onze gite, maar daarover de volgende keer ook meer.

Tot zover even dit korte verhaaltje, wat toch nog aardig lang is geworden!
Liefs van ons uit mooi Frankrijk!

2023 was weer een bewogen jaar, stilzitten is immers niets voor ons. Een terugblik!

Het jaar begon rustig, nog herstellende van de corona duurde het een tijdje voor onze conditie weer op peil was. Op droge dagen snoeiden we veel brem dat voor de woman cave groeide. Ook werd er verder gebouwd aan de cave, die langzaam maar zeker vorm kreeg.

Eind februari zijn we met de camper naar Aljezur gereisd om een paar dagen door te brengen met dochter Sanne, Jantijn en kleindochter Ronja, die daar op vakantie waren. Het was fijn om wat tijd met hun door te brengen. Voor die tijd waren we al begonnen met het inzaaien van de verschillende gewassen in de kas. Een sproei systeem aangelegd die het zaai goed water gaf tijdens onze afwezigheid. Toen we terug kwamen waren er al heel wat plantjes flink gegroeid.

In maart werd er vooral in de kas gewerkt. In april kwamen Maria, Rolf en de kleinkinderen Ragna en Redmar logeren. De woman cave bood hun een prima logeerplek. Het was voor het eerst dat ze hier waren. Het weer was zomers, en we hebben dan ook verschillende uitstapjes gemaakt en zelfs gezwommen in het meer. Ook hadden we een heuse opa en oma dag, zodat Maria en Rolf samen de tempeliers stad Tomar konden bezoeken. Het was heerlijk om de kinderen om ons heen te hebben.

Het was wel na dit bezoek dat Ton zich realiseerde dat het zien opgroeien van de kleinkinderen een gemis was. De gedachten aan Frankrijk kwamen af en toe bij ons op. Tevens waren we ons aan het beraden om eventueel meer richting de kust te gaan wonen, omdat we weer opzagen tegen de hete zomer. We speurden regelmatig het internet af, maar konden vooralsnog niets vinden.

Ondertussen werd de laatste hand aan de woman cave gelegd, er werd gewerkt in de moestuin, en de verhuur van ons huis in Lourical do Campo verliep prima, deze hadden we opgeknapt om op weekbasis te gaan verhuren. Ook in huis werden er nog wat dingen afgewerkt. Zo tikte de tijd door, tot het echt warm werd.

Daar hadden we destijds onder ander de camper voor aangeschaft, om naar de kust te kunnen gaan bij erge hitte. Er werd een extra waterpomp gekocht, omdat zowel de planten in de kas, als de moestuin water moesten krijgen tijdens onze afwezigheid. Alles ingesteld op een tijd klok. We konden op vakantie.

De bedoeling was om naar noord Portugal te gaan. Daar werd echter regen voorspeld, zodat we na een verblijf bij Aveiro, afzakten naar de leuke badplaats Mira. Het was heerlijk, we waren toerist in eigen land. De temperatuur geweldig, we konden zelfs in de zon zitten. Toch maar een huisje aan de kust zoeken?

Bij thuiskomst werd het internet weer afgespeurd. Het idee was geboren om Arrancada te verkopen en dan de komende jaren in Lourical te gaan wonen, en dan tegen de tijd dat we ons pensioen zouden krijgen, eens zien of we in Frankrijk konden gaan wonen en leven van dat geld. Tot dat Ton een kleine camping te koop zag staan in Frankrijk. Dat leek ons wel wat. We waren zo nieuwsgierig hoe dat eruit zou zien, dat Ton heen en weer is gaan rijden om te gaan kijken. De camping viel tegen, maar Ton voelde zich weer als een vis in het water in Frankrijk, kwam er zelfs Nederlandse vrienden tegen. Het ei was gelegd…..waarom wachten tot ons pensioen, we gaan nu wat zoeken in Frankrijk. De maand september zouden we ons daar gaan oriënteren. We wilden op 1 dag reizen van Nederland iets gaan zoeken.

Op het moment dat we de advertentie voor Arrancada in elkaar hadden gezet, kwamen Chris en Yvonne met hun kinderen bij ons op het land staan, iets wat geruime tijd daarvoor al afgesproken was. Zij waren zoekende naar een stuk land…..dat hadden wij!! Voor we het wisten was de deal gesloten. Ze zouden Arrancada en ook het huis in Lourical kopen. Wow wat een ontwikkeling.

In Frankrijk gingen we op zoek naar een huis boven de lijn Limoges-Lyon, voor ons nieuw terrein. In de kust regio konden we niets vinden, dus verder oostwaarts, waar we na enkele bezichtigingen onze gedroomde plek vonden. Ons bod op de boerderij werd binnen een paar uur geaccepteerd, en voor we het wisten hadden we dus een nieuw huis gevonden en hoefden we niet verder te zoeken! We hebben de omgeving nog verder verkend en zijn daarna weer huiswaarts gereden. Missie voltooid.

Thuis moesten we ons voor gaan bereiden op de olijfoogst, maaien en uitgroei onder de bomen verwijderen, een jaarlijks terugkerend werkje. De pers ging dit jaar al vroeg open. Helaas begon toen ook de regen. Maar ondanks het niet al te beste weer hebben we een goede oogst behaald met hulp van Margriet, Gert-Jan, Gerda, Jan, Janine, Hans, Chris en Yvonne en de kinderen. De voor ons laatste olijfoogst zat erop. Bestellen kan nog hoor!!

En dan staat nu alles in het teken van de verhuizing. De 7de februari vertrekken we naar Frankrijk, waar de 9de de overdracht zal zijn. We hebben stapels verhuisdozen bij kennissen op kunnen halen, en dagelijks wordt er wat ingepakt. Alles wordt in de woman cave opgestapeld. Eind februari rijdt Ton terug met het busje, om deze dan te verkopen en om de verhuizers op te vangen die onze spullen naar Frankrijk gaan brengen. Ton rijdt dan met de laatste spullen terug in de camper. Deze zullen we proberen te importeren in Frankrijk. De DS komt in maart naar Frankrijk met een andere transporteur.

Zo is het plan voor de komende tijd. Maar eerst staat de kerst en oud en nieuw nog voor de deur. De kerstboom staat al een tijdje te pronken in de kamer, want ook al wordt het steeds wat leger in huis, met de kerstboom en de lampjes blijft het toch gezellig.

Rest ons nog om een ieder van jullie hele fijne feestdagen toe te wensen en alle goeds voor het jaar 2024. Dan zijn we terug met nieuwe belevenissen. Liefs van ons en een lik van de honden, die ook helemaal in de kerststemming zijn.

Als het goed is wordt vandaag het voorlopig koopcontract in Frankrijk ondertekend!! Vorige week hebben we daarvoor de machtiging bij onze notaris in Castelo Branco getekend. Zij moest getuigen zijn, hoe wij op 25 pagina ´s een paraaf gingen zetten en diverse handtekeningen. Ja, het blijft Frankrijk, met zijn ladingen aan documentaties. Het voorlopig koopcontract telde maar liefst 43 bladzijden…..alles en dan ook werkelijk alles is ingedekt!! Maar goed, dit betekend dat we vermoedelijk over een maand of 2 afreizen naar Frankrijk om het definitieve contract te tekenen. En dat betekend dat de vele “laatste keren” zijn aangebroken.

Zo hebben we de afgelopen weken voor het laatst de olijven geoogst. 3 weken lang hebben we tussen de buien door onze olijven geoogst. Alleen de laatste dag was het stralend weer. En we moesten dan ook de laatste keer in een lange rij staan om onze olijven te lozen bij de pers. De meeste Portugezen beginnen pas in november met de pluk, dus de 2x daarvoor konden we zo doorrijden, was er helemaal niemand! Maar goed, de opbrengst is bijna 250 liter heerlijke olijfolie. We zouden nog een week door kunnen gaan, maar onze energie was op en we hebben genoeg olie. Nooit eerder hebben we olijven laten hangen, deed ons wel een beetje zeer, maar het is goed zoals het nu is. Al ruim 100 liter is besteld, dus wil je nog bestellen….er is genoeg!! Ergens in het voorjaar gaan we het naar NL brengen, dat horen jullie tzt. We verhuizen het in elk geval mee naar Frankrijk.

Natuurlijk wil ik bij deze nogmaals onze geweldige plukkers bedanken voor hun inzet; Margriet, Gert Jan, Gerda, Jan, Chris, Yvonne en de kinderen en Janine en Hans die toevallig tijdens de pluk op bezoek kwamen en meteen een handje mee hielpen. We hebben genoten van jullie verhalen en de gezellige tijd samen. Chris en Yvonne nemen het stokje van ons over, dus wil je volgend jaar graag helpen plukken, of toch je jaarlijkse olijfolie bestellen, dan kan dat via ons. Wij brengen je dan in contact met hen.

Ja, en zo zullen er meer laatste keren volgen, en zijn er ook al laatste keren geweest, zonder dat we dat wisten. Ons hele Frankrijk avontuur is immers pas in juli begonnen.

Voor de oogst waren we al flink aan het ruimen en spullen aan het verkopen. Die draad pakken we nu weer op. De kas is inmiddels opgeruimd, er zijn nog schuren in Lourical die opgeruimd moeten worden, en zo komen we nog steeds spullen tegen die eigenlijk wel weg kunnen.

Ton is deze dagen weer flink aan het sleutelen. De Magirus wil niet starten, en dat is wel nodig om hem te verplaatsen. De Hymer willen we proberen te verkopen, en daar moet ook nog het 1 en ander aan gebeuren. Gelukkig heeft Ton ontdekt wat het probleem in september was, waardoor hij steeds zo een raar geluid maakte…….achteraf kunnen we blij zijn dat we er mee thuis gekomen zijn!! De reis had niet veel langer moeten duren!! Dit euvel moet dus gerepareerd worden. Als het niet lukt om hem te verkopen gaat hij mee naar Frankrijk en gaan we hem daar proberen in te voeren. Gelukkig heeft hij goed weer om te sleutelen, het is maar liefst 21 graden. De flip flops zijn weer aan!!

Ook is Ton al weken aan het hoornaars meppen. Onze bijen kasten worden namelijk aangevallen door de Aziatische hoornaars. Dit is al maanden aan de gang, en dagelijks mept Ton bij de kasten die rond het huis staan de hoornaars dood, in de hoop dat het bijenvolk de winter zal overleven. De kasten die lager staan zijn al overgenomen door de hoornaars.

We hoeven ons dus niet te vervelen de komende tijd. Natuurlijk gaan we nog een kerstboom opzetten en de lampjes laten branden de donkere dagen voor kerst. Ook al voelt het aan als voorjaar op het moment.

Zo snel als alles ging, zo traag gaat het nu!! We wachten nog altijd op het tekenen van het voorlopig koopcontract. Naïef als we waren dachten we dat in Frankrijk nog wel te kunnen doen, alvorens terug te keren naar Portugal. Maar de makelaar hielp ons uit die droom. Nog niet alle papieren waren op orde, dus het kon nog wel even duren. En dat klopt inderdaad.

De septic tank was niet op norm, wat we wisten. Maar nieuw is dat er nu een offerte gemaakt moet worden alvorens het voorlopig contract te tekenen. Ook bleek er nooit een vergunning aangevraagd te zijn voor de gite. De gemeente heeft die inmiddels goedgekeurd, maar de notaris wil nu ook een verandering van bestemming van de schuur, die moet nu als gite geregistreerd staan. Maar dat wil de gemeente nu niet doen, want dat had voor de bouw aangevraagd moeten worden. Kortom, nog al wat gesteggel over een document. Wij wachten dus ongeduldig af. Men weet dat wij voor eind februari hier uit moeten want dan komen Chris en Yvonne hier wonen.

Als eenmaal het voorlopig koopcontract online is getekend dan duurt het nog minimaal 2 maanden voor het definitieve koopcontract getekend kan worden. Dus verhuizen voor de kerst zit er niet meer in. Het zal wel januari worden.

Ondertussen gaan de voorbereidingen hier gewoon door. Zo hebben we al heel veel spullen die niet mee gaan, verkocht. En afgelopen zaterdag hebben we een heuse uitverkoopdag gehouden. Mensen konden niets reserveren, wie het eerst kwam had eerste keuze…..gevolg was dat het tussen 10 en 11 uur loei druk was en de rest van de dag nog 2 nieuwsgierigen kwamen kijken en wat kopen. Flink aan het ruimen dus. Ook de schuren en de kas ondervinden onze opruim buien! Ook zijn er al offertes aangevraagd voor de verhuizing. Vermoedelijk laten we een deel verhuizen. De DS in aanbouw komt in februari naar Frankrijk. Over het al dan niet meenemen van de Hymer hebben we nog onze twijfels. Net als hier in Portugal is het in Frankrijk ook een mijl op 7 om een voertuig te importeren. Maar mochten we geen koper vinden dan gaan we dat traject toch maar in denken we. Voor de andere 2 auto`s hebben we al geïnteresseerden en de ambulance is ook al verkocht. Maar goed ons wagenpark hebben we nu nog nodig natuurlijk!

Mocht iemand nog een liefhebber weten voor onze Hymer……een unieke topper!!

Ja, en naast de voorbereidingen voor de verhuizing gaat het gewone dagelijkse leven hier ook gewoon door. Toen we weer thuis kwamen eind september zijn we meteen begonnen met de voorbereidingen voor de olijfoogst, maaien en snoeien! Veel werk, want dat moest ook in Lourical gebeuren. Sinds we terug waren stegen de temperaturen weer naar de 30 plus graden, dus het was ook erg warm om al dat fysieke werk te doen. Maar het is gelukt. De oogst begint dit jaar vroeger. Vandaag is de pers al open gegaan. Aangezien het regent en we nog geen hulp hebben, beginnen we volgende week met de oogst, mits genoeg droge dagen! Zondag en\of maandag komen de eerste 2 helpers. Een deel van de oogst plukken we de 2de week van november als Chris en Yvonne en Jan en Gerda hier zijn. Maar goed. Hoe vroeger we plukken, hoe beter de kwaliteit van de olie, en dat is, deze laatste x nog altijd erg belangrijk voor ons.

Ook hebben we weer veel boompjes verkocht de afgelopen weken. Altijd leuk om te doen. Soms is het raar om ons te realiseren dat het allemaal voor de laatste x is, maar tegelijkertijd kijken we erg uit naar ons nieuwe avontuur in Frankrijk, zeker nu we weten waar we terecht gaan komen. In onze gedachten zijn we het al helemaal aan het inrichten en plannen aan het maken voor de tuin. Ton zijn werkplaats komt onder de gite en mijn vilt ruimte ook ergens onder de schuur, daar waar water is. 1 van de slaapkamers boven wordt mijn werk kamer, waar mijn naaimachine en al mijn handwerk spullen een plekje krijgen. En die hele grote schuur…..tja, een tafel tennistafel komt erin te staan en verder zien we het nog wel welke bestemming het zal krijgen. Ja, met 1 been zijn we al in Frankrijk, maar met de ander nog altijd hier in het hier en nu!

Zo ga ik weer elke zaterdag naar de yoga en ben ik met mijn meiden clubje weer een ochtend wezen schilderen. Een workshop gegeven door een vriend. Schilder je levensboom. Leuk om te doen en fijn om weer lekker bij te kletsen na de zomer.

Sinds zondag is hier de herfst dus aangebroken, na nog een lange hete periode. Het waait en regent dat het een lieve lust is. Heerlijk om lekker binnen te zitten bij het getik van de regen op het dak. Tegen de avond het houtfornuis weer lekker aan en weer heerlijk onder de dikke dekens kruipen in bed, ipv half bloot te liggen ivm de hitte.

Bestellen van olijfolie kan nog altijd. Vermoedelijk gaan we in het voorjaar naar Nederland en nemen dan de bestellingen mee. Vandaar dat per 5 liter fles bestellen weer mogelijk is. Kosten zijn €80 voor 5 liter ongefilterde olie en €10 voor een halve liter in blik gefilterd

De toestand van Lotte bleef lange tijd stabiel, tot we een paar dagen thuis waren. Toen was er weer een flinke achteruitgang wat ons heeft doen besluiten toch nog een keer een heftige kuur toe te dienen. Nu, na ruim 2 weken is er weer verbetering zichtbaar. Ze eet weer goed, is weer wat levendiger, kan weer zelf op de bank springen en vertoont geen pijn meer. Nu maar afwachten of de verbetering doorzet en hoe lang hij aanhoudt. Ze mag nog even mee!

Tot de volgende x. Dan hopen we te kunnen vertellen wanneer we gaan verhuizen!!

Het is alweer 1,5 maand geleden dat ik een blog geschreven heb, dus de hoogste tijd om al het nieuws van de laatste weken achter elkaar te zetten. Er is in die 6 weken enorm veel gebeurd, in zo een rap tempo dat het zelfs voor ons bijna niet te bevatten is!
Nadat we eind juli besloten hadden ons vizier op Frankrijk te richten en onze Quinta klaar te maken voor de verkoop, kwam alles in een stroomversnelling terecht.

We kregen bezoek van Chris en Yvonne met hun 2 kinderen Tom en Anne. Weken daarvoor hadden zij een oproepje op een Facebook pagina geplaatst of ze bij mensen op t land mochten staan met hun camper om informatie in te winnen over het leven in Portugal. Wij waren toen nog niet van plan de boel te verkopen. Maar toen zij bij ons arriveerden, waren we dus net bezig een advertentie te maken voor de verkoop van ons huis. Het bleek dat ze daar wel interesse in hadden. De volgende dag nam ik ze ook mee naar ons huis in Lourical, waar ik toch heen moest om de bedden te verschonen. Ik zei ze dat dat ook in de verkoop zou komen en voegde er nog aan toe: Je kan natuurlijk ook beiden kopen, heb je meteen huurinkomsten! En eigenlijk vonden ze dat niet zo’n gek idee. De volgende dag hadden ze het besluit genomen dat ze beiden wilden kopen. We zijn een prijs overeengekomen en de deal was beklonken! Nog wat onwennig, omdat het zo snel en makkelijk ging, maar tevens reuze blij, want we hoefde immers Lourical niet te adverteren en ook geen rondleidingen meer te geven aan de velen die al interesse hadden getoond. We weten nu dat onze Quinta en Lourical in goede handen terecht komen, en dat is een fijne gedachte. Chris en Yvonne zijn inmiddels bezig hun huis in NL te verkopen, waar enorm veel belangstelling voor is, dus dat moet geen probleem zijn om daar een nieuwe eigenaar voor te vinden.

Zoals wij al van plan waren, zouden we de maand september naar Frankrijk gaan, om ons te oriënteren waar we ons in de toekomst zouden willen vestigen. We wilden boven de lijn Limoges- Lyon wat zoeken. Vele regio’s zijn voor ons nog vrij onbekend, dus leuk om te ontdekken wat Frankrijk ons te bieden heeft. We vertrokken een week eerder, en hadden begin september de eerste afspraken met makelaars in de Charente. De huizen vielen wat tegen, op 1 na, maar die was al verkocht onder voorbehoud. Ook vonden we de omgeving daar niet zo heel erg aantrekkelijk. Verder gereden naar de Creuse en ook nog even bij de camping wezen kijken waar Ton in juli heen gereden was. Ik was snel overtuigd, dat dat hem niet ging worden. Hele kleine plekken, waar niet eens een camper op zou passen, echt niet van deze tijd. De omgeving was er wel erg mooi. Dus naar een makelaar in Gueret gegaan om te zien of die ons wat te bieden had. Dat viel tegen, dus op naar de volgende regio, de Allier, eveneens niet zo bekend voor ons. Hier gingen we bij Nederlanders langs die hun huis te koop hadden staan op marktplaats. Een mooie plek, maar erg afgelegen en een heel slecht begaanbaar pad ernaar toe. Het huis had ook nog wel de nodige aandacht nodig, kortom, dit was het ook niet.

We ontdekten een erge leuke oldtimer/retro camping in de omgeving, waar we het weekend verbleven.

Na het weekend zijn we bij oude bekenden van Ton langsgegaan die daar in de buurt woonden. We hadden een gezellige middag bij hun mooie plek in de bossen. Ook hierna zijn we daar in de omgeving gebleven om het internet verder af te speuren naar een droomplek. We konden immers alle kanten op, naar de Bourgogne of de Vogezen. Ons oog viel echter op een boerderij in de Puy-de Dôme, weliswaar boven ons budget, maar verder voldeed hij helemaal aan ons wensenlijstje.
Ons wensen lijstje was als volgt; huis niet te groot, wel een grote schuur, een gite erbij, minimaal halve hectare grond, niet te afgelegen, geen renovatie project, op 1 dag rijden van Nederland. Dus besloten we een afspraak te maken met de Nederlandse makelaar……….

Het was groot, heel groot….de schuur was enorm en daarnaast nog stallen en meer schuren. Maar er was een gite, het was een halve hectare, het was meteen bewoonbaar, het was in een gehuchtje, dus met buren en 4 km van een leuk dorp waar alle eerste levensbehoeften te krijgen zijn. Daarnaast 10 km verwijderd van de Sioule vallei, een rivier met vele strandjes en een plaats met thermale baden. De omgeving sprak ons ook erg aan. Eigenlijk voldeed het aan alles, behalve de prijs en de grootte. Maar goed, die zelfde middag een bod uitgebracht wat behoorlijk onder de vraagprijs was…..en een paar uur later kregen we een telefoontje dat het bod was geaccepteerd! Vol ongeloof keken we elkaar aan…..echt??? Het was niet te bevatten. Binnen 2 weken een plek gevonden die aan onze wensen voldeed in een prachtige omgeving. Wow wow wow!!
Op de foto’s; het witte deel is de brood oven en het huis, middelste deel de schuur en achterste deel de gite, laatste foto is de gite.

De makelaar, Hetty, was ook erg blij voor ons en nodigde ons uit om de volgende middag op haar verjaardagsfeestje te komen wat ze vierde op een plek langs de Sioule. Nu bleek een vriendin van Ton onze makelaar te kennen, en ook vele vrienden van haar. Dus op het feestje was het net of je een aantal mensen al kenden doordat er gemeenschappelijke vrienden waren! Wat een warm welkom. Er waren uiteindelijk ook bijna meer honden als mensen, maar het ging allemaal goed. Een hele gezellige middag was het, met zang, eten en drinken en een internationaal gezelschap.

Mijn verjaardag was 2 dagen later, en we besloten om wat zuidelijker richting het vulkaan gebied te rijden. Daar bleek een leuke markt met muziek, exposities en oude ambachten te zijn op mijn verjaardag. Een leuk uitje in een adembenemende omgeving tussen de oude vulkanen bij een oud kasteel. Tjonge wat is Frankrijk toch mooi, we blijven ons dagelijks verwonderen; zo groen, zulke grote en oude mooie bomen, zo lieflijk. Het verbaasd ons dagelijks in positieve zin.
Vandaag gaan we weer naar ons toekomstige huis om alle roerende goederen die achter blijven te bekijken, en te beoordelen wat we daarvan overnemen. We blijven nog in deze omgeving tot we het voorlopig koopcontract kunnen tekenen. Daarna weer naar huis in Portugal, waar immers de (laatste) olijfoogst in november op ons wacht. En jullie kunnen weer bestellen hoor. Of we het weer in NL komen afleveren weten we nu nog niet, maar grote kans dat dat wel het geval is. En anders ophalen in Frankrijk 😉! Ook leuk toch ?

Met Lotte ging het vlak voor vertrek weer slecht; moeizaam lopen, slecht eten en weer een bloedend oor. De parasiet is wederom actief. We hebben pijnstillers meegekregen en toch ook weer een heftige kuur meegenomen. Deze laatste hebben we nog niet gegeven, is ook niet zo best om dat nu alweer te doen. We vertroetelen haar dus maar zoveel mogelijk. Wandelen wil ze bijna niet meer, eten gaat gelukkig weer wat beter. Het is erg aandoenlijk, maar gelukkig heeft ze ook nog wel momenten dat ze duidelijk geniet van alles om haar heen. En ziek of niet, ze blijft de baas van de roedel.

Veel mensen vragen zich af wanneer we gaan verhuizen. Daar kunnen we nog geen antwoord op geven, dus dat is afwachten. In Frankrijk duren dit soort zaken altijd lang, dus we zien het wel. Hoe we de verhuizing gaan aanpakken weten we ook nog niet precies, maar dat komt allemaal wel goed. Vooralsnog zijn we ontzettend blij hoe alles loopt en vooral enorm dankbaar dat dit alles op ons pad komt 🙏🙏🙏

Tot de volgende x Liefs van ons uit Frankrijk.

Inmiddels halverwege de zomer, die qua temperatuur eigenlijk wel meevalt tot nu toe. Een enkele uitschieter naar de 35 graden, maar de meeste tijd is het rond de 30 graden, prima te doen dus. In elk geval een stuk beter als de overige zuid Europese landen die geteisterd worden door de 1 na de andere hittegolf.

Toch houdt het weer ons wel bezig, maar daar ben je ook Nederlander voor denk ik, dat zit een soort van in onze genen. Wij merken toch wel dat we steeds slechter de hitte verdragen, en zijn daarom al geruime tijd aan het uitzoeken wat we daar aan kunnen doen in de toekomst. We hebben voor nu al een airco gekocht, wat echt wel heel fijn is. Maar goed we realiseren ons ook dat het in de toekomst hier niet minder heet zal worden, en niet minder droog. Waar is het beter toeven?

We struinen al geruime tijd het internet af naar huizen in noord- en west Portugal, daar valt meer regen en is de temperatuur in de zomer een stuk aangenamer. Zelfs Frankrijk was weer in `the picture`.We zijn ook een weekje naar de kust geweest met de Hymer, met de bedoeling het noorden beter te verkennen. Daar werd toen echter regen voorspeld en we bleven daarom tussen Aveiro en Figueiro da Foz plakken bij de plaats Mira. Prachtige camping, meteen achter het duin en aan een groot meer. Het plaatsje erg toeristisch, maar we waren zelf ook toerist, dus genoten van ons weekje kust. Ach, en wat een heerlijkheid, we konden gewoon in de zon zitten en Ton is zelfs wezen fietsen in de omgeving.

Op de terugweg nog een nachtje op de camping bij Pedrogao Grande gestaan aan een groot meer. Het was daar meteen 10 graden warmer en tot onze schrik zagen we grote rookpluimen omhoog komen aan de overkant van het water. Al snel hoorden we de blusvliegtuigen en helicopters overvliegen en verdween de zon achter de rookwolken. Het was een flink kabaal. Ook moesten we met de camper op een stuk heet asfalt staan, wat voor de honden geen pretje was. Niet zo’n succesvolle tussenstop, maar goed, nog even naar het meer gelopen waar Gipsy kon zwemmen en waar de helicopters echt een paar meter bij ons vandaan hun water schepten in de grote zakken die onder de hen hingen. Was een spectaculair gezicht. Tegen de avond was de brand gelukkig onder controle en keerde de rust terug.

Nu hadden we vlak voor we die kant op gingen min of meer besloten dat we niet langer zouden speuren naar huizen op het internet, maar ons best zouden gaan doen om ons stuk land te gaan verkopen (dat wat we 1 km verderop hebben), en met dat geld het huis in Lourical do Campo (het huis wat we nu verhuren) deels verbouwen, zodat we daar de komende jaren zouden gaan wonen. Ons stuk land en huis (Quinta Arrancada) zou dan ook verkocht worden. Tegen de tijd dat we dan recht hebben op ons pensioen en AOW, over 5 jaar kunnen we altijd zien of dat voldoende is om in Frankrijk te wonen en leven. De lasten zijn daar een stuk hoger als hier, dus vandaar die gedachte.

Frankrijk blijf namelijk toch weer trekken. Naast dat we het beiden een prachtig land vinden, is voor met name Ton de communicatie een stuk makkelijker. Het klimaat is er milder en, niet geheel onbelangrijk, we zijn dichter bij de (klein) kinderen en vrienden. Dat niet meer speuren op het internet kun je wel zeggen, maar het niet meer doen is wat anders. Ton vond vorige week een kleine camping te koop in de Creuse. Hij werd er helemaal enthousiast over. Zou dat nog een optie kunnen zijn? Contact opgenomen met de eigenaar voor de nodige info en het liet ons niet los! Dingetje was wel dat er geen woonhuis bij zat. Omdat we die week net 2 vrijwilligers hier kregen (Mark, zoon van vrienden van ons met zijn vriendin) wilden we niet meteen na hun komst in de camper of busje stappen om die kant op te gaan. Maar goed, we waren toch wel heel nieuwsgierig en Ton wilde er wel alleen heen gaan en kon mij dan via FaceTime wel rondleiden. ´s Morgens het plan bedacht en diezelfde middag stapte hij in het busje om de 1200 km af te leggen. De volgende dag heeft hij mij virtueel de camping laten zien. Hij was wat teleurgesteld over de grootte, en het enthousiasme ebte wat weg. Desalniettemin bleven we fantaseren en plannen maken. Maar goed, geen huis is wel een dingetje, en als je bedenkt wat we er hier voor inleveren…….ruim 10 hectare land met veel fruit-en olijfbomen en 2 huizen!! Dat voor een kleine camping van nog geen hectare met 6 chaletjes…..tja. De twijfel nam toch toe. Wel was de gedachte om toch eerder naar Frankrijk te verhuizen weer aangewakkerd. Ton had zich die dagen als een vis in het water gevoeld!!

Het volgende plan is nu geboren….Ons stukje land verderop staat nu bij de makelaar te koop, we gaan ons huis en land klaarmaken voor de verkoop en als dat verkocht is, gaan we als overgang in ons huis in Lourical wonen. Daar zijn ook grote schuren waar we onze spullen kunnen opslaan. In september willen we naar Frankrijk om toch nog bij de camping te kijken en verder rond te toeren en zien wat er zoal te koop staat. We hebben geen haast mits we de camping niet kopen, want daar staat natuurlijk wel wat tijdsdruk op, want die moet dan open volgend voorjaar. We denken nu aan een boerderijtje of huis met gite en als er genoeg land bij zit “kamperen bij de boer” aan te bieden. In september ons dus wat oriënteren en het plan is verder om volgend voorjaar voor onbepaalde tijd met de camper rond te trekken op zoek naar een mooie plek. En als we die gevonden hebben gaat ook het huis in Lourical in de verkoop…..stap voor stap dus weer noordwaarts……onze toekomst plannen.

Dus nog 1 x de olijfoogst begin november!! Moeten we alleen wel nog wat vrijwilligers krijgen, tot nu toe is de spoeling nog wat dun. Nog niet bij ons geweest?? Grijp je kans, kom lekker helpen plukken want het kan zomaar de laatste x zijn dat je van onze stek in Portugal kan meegenieten!!!

Zitten jullie nog?? Of van je stoel gevallen?? Denk maar zo, het is de aard van deze beestjes…..trucknomads toch?? Al wonen we niet meer in onze truck. Nieuwe avonturen blijven altijd lonken!!

PS, mochten jullie iemand weten die graag in Portugal wil wonen in een heerlijk huis, op 7 hectare met prachtig uitzicht, geen buren, volledig off-grid, eigen energie via zonnepanelen en drinkwater uit een 130 meter diepe borehole, met een enorme kas erop, vele fruitbomen en ongeveer 200 olijfbomen, een kapschuur en een atelier, laat het ons gerust weten!! We staan op Google maps. Quinta Arrancada in Ninho do Açor.