Als het goed is wordt vandaag het voorlopig koopcontract in Frankrijk ondertekend!! Vorige week hebben we daarvoor de machtiging bij onze notaris in Castelo Branco getekend. Zij moest getuigen zijn, hoe wij op 25 pagina ´s een paraaf gingen zetten en diverse handtekeningen. Ja, het blijft Frankrijk, met zijn ladingen aan documentaties. Het voorlopig koopcontract telde maar liefst 43 bladzijden…..alles en dan ook werkelijk alles is ingedekt!! Maar goed, dit betekend dat we vermoedelijk over een maand of 2 afreizen naar Frankrijk om het definitieve contract te tekenen. En dat betekend dat de vele “laatste keren” zijn aangebroken.
Zo hebben we de afgelopen weken voor het laatst de olijven geoogst. 3 weken lang hebben we tussen de buien door onze olijven geoogst. Alleen de laatste dag was het stralend weer. En we moesten dan ook de laatste keer in een lange rij staan om onze olijven te lozen bij de pers. De meeste Portugezen beginnen pas in november met de pluk, dus de 2x daarvoor konden we zo doorrijden, was er helemaal niemand! Maar goed, de opbrengst is bijna 250 liter heerlijke olijfolie. We zouden nog een week door kunnen gaan, maar onze energie was op en we hebben genoeg olie. Nooit eerder hebben we olijven laten hangen, deed ons wel een beetje zeer, maar het is goed zoals het nu is. Al ruim 100 liter is besteld, dus wil je nog bestellen….er is genoeg!! Ergens in het voorjaar gaan we het naar NL brengen, dat horen jullie tzt. We verhuizen het in elk geval mee naar Frankrijk.
Natuurlijk wil ik bij deze nogmaals onze geweldige plukkers bedanken voor hun inzet; Margriet, Gert Jan, Gerda, Jan, Chris, Yvonne en de kinderen en Janine en Hans die toevallig tijdens de pluk op bezoek kwamen en meteen een handje mee hielpen. We hebben genoten van jullie verhalen en de gezellige tijd samen. Chris en Yvonne nemen het stokje van ons over, dus wil je volgend jaar graag helpen plukken, of toch je jaarlijkse olijfolie bestellen, dan kan dat via ons. Wij brengen je dan in contact met hen.
Ja, en zo zullen er meer laatste keren volgen, en zijn er ook al laatste keren geweest, zonder dat we dat wisten. Ons hele Frankrijk avontuur is immers pas in juli begonnen.
Voor de oogst waren we al flink aan het ruimen en spullen aan het verkopen. Die draad pakken we nu weer op. De kas is inmiddels opgeruimd, er zijn nog schuren in Lourical die opgeruimd moeten worden, en zo komen we nog steeds spullen tegen die eigenlijk wel weg kunnen.
Ton is deze dagen weer flink aan het sleutelen. De Magirus wil niet starten, en dat is wel nodig om hem te verplaatsen. De Hymer willen we proberen te verkopen, en daar moet ook nog het 1 en ander aan gebeuren. Gelukkig heeft Ton ontdekt wat het probleem in september was, waardoor hij steeds zo een raar geluid maakte…….achteraf kunnen we blij zijn dat we er mee thuis gekomen zijn!! De reis had niet veel langer moeten duren!! Dit euvel moet dus gerepareerd worden. Als het niet lukt om hem te verkopen gaat hij mee naar Frankrijk en gaan we hem daar proberen in te voeren. Gelukkig heeft hij goed weer om te sleutelen, het is maar liefst 21 graden. De flip flops zijn weer aan!!
Ook is Ton al weken aan het hoornaars meppen. Onze bijen kasten worden namelijk aangevallen door de Aziatische hoornaars. Dit is al maanden aan de gang, en dagelijks mept Ton bij de kasten die rond het huis staan de hoornaars dood, in de hoop dat het bijenvolk de winter zal overleven. De kasten die lager staan zijn al overgenomen door de hoornaars.
We hoeven ons dus niet te vervelen de komende tijd. Natuurlijk gaan we nog een kerstboom opzetten en de lampjes laten branden de donkere dagen voor kerst. Ook al voelt het aan als voorjaar op het moment.
Zo snel als alles ging, zo traag gaat het nu!! We wachten nog altijd op het tekenen van het voorlopig koopcontract. Naïef als we waren dachten we dat in Frankrijk nog wel te kunnen doen, alvorens terug te keren naar Portugal. Maar de makelaar hielp ons uit die droom. Nog niet alle papieren waren op orde, dus het kon nog wel even duren. En dat klopt inderdaad.
De septic tank was niet op norm, wat we wisten. Maar nieuw is dat er nu een offerte gemaakt moet worden alvorens het voorlopig contract te tekenen. Ook bleek er nooit een vergunning aangevraagd te zijn voor de gite. De gemeente heeft die inmiddels goedgekeurd, maar de notaris wil nu ook een verandering van bestemming van de schuur, die moet nu als gite geregistreerd staan. Maar dat wil de gemeente nu niet doen, want dat had voor de bouw aangevraagd moeten worden. Kortom, nog al wat gesteggel over een document. Wij wachten dus ongeduldig af. Men weet dat wij voor eind februari hier uit moeten want dan komen Chris en Yvonne hier wonen.
Als eenmaal het voorlopig koopcontract online is getekend dan duurt het nog minimaal 2 maanden voor het definitieve koopcontract getekend kan worden. Dus verhuizen voor de kerst zit er niet meer in. Het zal wel januari worden.
Ondertussen gaan de voorbereidingen hier gewoon door. Zo hebben we al heel veel spullen die niet mee gaan, verkocht. En afgelopen zaterdag hebben we een heuse uitverkoopdag gehouden. Mensen konden niets reserveren, wie het eerst kwam had eerste keuze…..gevolg was dat het tussen 10 en 11 uur loei druk was en de rest van de dag nog 2 nieuwsgierigen kwamen kijken en wat kopen. Flink aan het ruimen dus. Ook de schuren en de kas ondervinden onze opruim buien! Ook zijn er al offertes aangevraagd voor de verhuizing. Vermoedelijk laten we een deel verhuizen. De DS in aanbouw komt in februari naar Frankrijk. Over het al dan niet meenemen van de Hymer hebben we nog onze twijfels. Net als hier in Portugal is het in Frankrijk ook een mijl op 7 om een voertuig te importeren. Maar mochten we geen koper vinden dan gaan we dat traject toch maar in denken we. Voor de andere 2 auto`s hebben we al geïnteresseerden en de ambulance is ook al verkocht. Maar goed ons wagenpark hebben we nu nog nodig natuurlijk!
Mocht iemand nog een liefhebber weten voor onze Hymer……een unieke topper!!
Ja, en naast de voorbereidingen voor de verhuizing gaat het gewone dagelijkse leven hier ook gewoon door. Toen we weer thuis kwamen eind september zijn we meteen begonnen met de voorbereidingen voor de olijfoogst, maaien en snoeien! Veel werk, want dat moest ook in Lourical gebeuren. Sinds we terug waren stegen de temperaturen weer naar de 30 plus graden, dus het was ook erg warm om al dat fysieke werk te doen. Maar het is gelukt. De oogst begint dit jaar vroeger. Vandaag is de pers al open gegaan. Aangezien het regent en we nog geen hulp hebben, beginnen we volgende week met de oogst, mits genoeg droge dagen! Zondag en\of maandag komen de eerste 2 helpers. Een deel van de oogst plukken we de 2de week van november als Chris en Yvonne en Jan en Gerda hier zijn. Maar goed. Hoe vroeger we plukken, hoe beter de kwaliteit van de olie, en dat is, deze laatste x nog altijd erg belangrijk voor ons.
Ook hebben we weer veel boompjes verkocht de afgelopen weken. Altijd leuk om te doen. Soms is het raar om ons te realiseren dat het allemaal voor de laatste x is, maar tegelijkertijd kijken we erg uit naar ons nieuwe avontuur in Frankrijk, zeker nu we weten waar we terecht gaan komen. In onze gedachten zijn we het al helemaal aan het inrichten en plannen aan het maken voor de tuin. Ton zijn werkplaats komt onder de gite en mijn vilt ruimte ook ergens onder de schuur, daar waar water is. 1 van de slaapkamers boven wordt mijn werk kamer, waar mijn naaimachine en al mijn handwerk spullen een plekje krijgen. En die hele grote schuur…..tja, een tafel tennistafel komt erin te staan en verder zien we het nog wel welke bestemming het zal krijgen. Ja, met 1 been zijn we al in Frankrijk, maar met de ander nog altijd hier in het hier en nu!
Zo ga ik weer elke zaterdag naar de yoga en ben ik met mijn meiden clubje weer een ochtend wezen schilderen. Een workshop gegeven door een vriend. Schilder je levensboom. Leuk om te doen en fijn om weer lekker bij te kletsen na de zomer.
Sinds zondag is hier de herfst dus aangebroken, na nog een lange hete periode. Het waait en regent dat het een lieve lust is. Heerlijk om lekker binnen te zitten bij het getik van de regen op het dak. Tegen de avond het houtfornuis weer lekker aan en weer heerlijk onder de dikke dekens kruipen in bed, ipv half bloot te liggen ivm de hitte.
Bestellen van olijfolie kan nog altijd. Vermoedelijk gaan we in het voorjaar naar Nederland en nemen dan de bestellingen mee. Vandaar dat per 5 liter fles bestellen weer mogelijk is. Kosten zijn €80 voor 5 liter ongefilterde olie en €10 voor een halve liter in blik gefilterd
De toestand van Lotte bleef lange tijd stabiel, tot we een paar dagen thuis waren. Toen was er weer een flinke achteruitgang wat ons heeft doen besluiten toch nog een keer een heftige kuur toe te dienen. Nu, na ruim 2 weken is er weer verbetering zichtbaar. Ze eet weer goed, is weer wat levendiger, kan weer zelf op de bank springen en vertoont geen pijn meer. Nu maar afwachten of de verbetering doorzet en hoe lang hij aanhoudt. Ze mag nog even mee!
Tot de volgende x. Dan hopen we te kunnen vertellen wanneer we gaan verhuizen!!
Het is alweer 1,5 maand geleden dat ik een blog geschreven heb, dus de hoogste tijd om al het nieuws van de laatste weken achter elkaar te zetten. Er is in die 6 weken enorm veel gebeurd, in zo een rap tempo dat het zelfs voor ons bijna niet te bevatten is! Nadat we eind juli besloten hadden ons vizier op Frankrijk te richten en onze Quinta klaar te maken voor de verkoop, kwam alles in een stroomversnelling terecht.
We kregen bezoek van Chris en Yvonne met hun 2 kinderen Tom en Anne. Weken daarvoor hadden zij een oproepje op een Facebook pagina geplaatst of ze bij mensen op t land mochten staan met hun camper om informatie in te winnen over het leven in Portugal. Wij waren toen nog niet van plan de boel te verkopen. Maar toen zij bij ons arriveerden, waren we dus net bezig een advertentie te maken voor de verkoop van ons huis. Het bleek dat ze daar wel interesse in hadden. De volgende dag nam ik ze ook mee naar ons huis in Lourical, waar ik toch heen moest om de bedden te verschonen. Ik zei ze dat dat ook in de verkoop zou komen en voegde er nog aan toe: Je kan natuurlijk ook beiden kopen, heb je meteen huurinkomsten! En eigenlijk vonden ze dat niet zo’n gek idee. De volgende dag hadden ze het besluit genomen dat ze beiden wilden kopen. We zijn een prijs overeengekomen en de deal was beklonken! Nog wat onwennig, omdat het zo snel en makkelijk ging, maar tevens reuze blij, want we hoefde immers Lourical niet te adverteren en ook geen rondleidingen meer te geven aan de velen die al interesse hadden getoond. We weten nu dat onze Quinta en Lourical in goede handen terecht komen, en dat is een fijne gedachte. Chris en Yvonne zijn inmiddels bezig hun huis in NL te verkopen, waar enorm veel belangstelling voor is, dus dat moet geen probleem zijn om daar een nieuwe eigenaar voor te vinden.
Zoals wij al van plan waren, zouden we de maand september naar Frankrijk gaan, om ons te oriënteren waar we ons in de toekomst zouden willen vestigen. We wilden boven de lijn Limoges- Lyon wat zoeken. Vele regio’s zijn voor ons nog vrij onbekend, dus leuk om te ontdekken wat Frankrijk ons te bieden heeft. We vertrokken een week eerder, en hadden begin september de eerste afspraken met makelaars in de Charente. De huizen vielen wat tegen, op 1 na, maar die was al verkocht onder voorbehoud. Ook vonden we de omgeving daar niet zo heel erg aantrekkelijk. Verder gereden naar de Creuse en ook nog even bij de camping wezen kijken waar Ton in juli heen gereden was. Ik was snel overtuigd, dat dat hem niet ging worden. Hele kleine plekken, waar niet eens een camper op zou passen, echt niet van deze tijd. De omgeving was er wel erg mooi. Dus naar een makelaar in Gueret gegaan om te zien of die ons wat te bieden had. Dat viel tegen, dus op naar de volgende regio, de Allier, eveneens niet zo bekend voor ons. Hier gingen we bij Nederlanders langs die hun huis te koop hadden staan op marktplaats. Een mooie plek, maar erg afgelegen en een heel slecht begaanbaar pad ernaar toe. Het huis had ook nog wel de nodige aandacht nodig, kortom, dit was het ook niet.
We ontdekten een erge leuke oldtimer/retro camping in de omgeving, waar we het weekend verbleven.
Na het weekend zijn we bij oude bekenden van Ton langsgegaan die daar in de buurt woonden. We hadden een gezellige middag bij hun mooie plek in de bossen. Ook hierna zijn we daar in de omgeving gebleven om het internet verder af te speuren naar een droomplek. We konden immers alle kanten op, naar de Bourgogne of de Vogezen. Ons oog viel echter op een boerderij in de Puy-de Dôme, weliswaar boven ons budget, maar verder voldeed hij helemaal aan ons wensenlijstje. Ons wensen lijstje was als volgt; huis niet te groot, wel een grote schuur, een gite erbij, minimaal halve hectare grond, niet te afgelegen, geen renovatie project, op 1 dag rijden van Nederland. Dus besloten we een afspraak te maken met de Nederlandse makelaar……….
Het was groot, heel groot….de schuur was enorm en daarnaast nog stallen en meer schuren. Maar er was een gite, het was een halve hectare, het was meteen bewoonbaar, het was in een gehuchtje, dus met buren en 4 km van een leuk dorp waar alle eerste levensbehoeften te krijgen zijn. Daarnaast 10 km verwijderd van de Sioule vallei, een rivier met vele strandjes en een plaats met thermale baden. De omgeving sprak ons ook erg aan. Eigenlijk voldeed het aan alles, behalve de prijs en de grootte. Maar goed, die zelfde middag een bod uitgebracht wat behoorlijk onder de vraagprijs was…..en een paar uur later kregen we een telefoontje dat het bod was geaccepteerd! Vol ongeloof keken we elkaar aan…..echt??? Het was niet te bevatten. Binnen 2 weken een plek gevonden die aan onze wensen voldeed in een prachtige omgeving. Wow wow wow!! Op de foto’s; het witte deel is de brood oven en het huis, middelste deel de schuur en achterste deel de gite, laatste foto is de gite.
De makelaar, Hetty, was ook erg blij voor ons en nodigde ons uit om de volgende middag op haar verjaardagsfeestje te komen wat ze vierde op een plek langs de Sioule. Nu bleek een vriendin van Ton onze makelaar te kennen, en ook vele vrienden van haar. Dus op het feestje was het net of je een aantal mensen al kenden doordat er gemeenschappelijke vrienden waren! Wat een warm welkom. Er waren uiteindelijk ook bijna meer honden als mensen, maar het ging allemaal goed. Een hele gezellige middag was het, met zang, eten en drinken en een internationaal gezelschap.
Mijn verjaardag was 2 dagen later, en we besloten om wat zuidelijker richting het vulkaan gebied te rijden. Daar bleek een leuke markt met muziek, exposities en oude ambachten te zijn op mijn verjaardag. Een leuk uitje in een adembenemende omgeving tussen de oude vulkanen bij een oud kasteel. Tjonge wat is Frankrijk toch mooi, we blijven ons dagelijks verwonderen; zo groen, zulke grote en oude mooie bomen, zo lieflijk. Het verbaasd ons dagelijks in positieve zin. Vandaag gaan we weer naar ons toekomstige huis om alle roerende goederen die achter blijven te bekijken, en te beoordelen wat we daarvan overnemen. We blijven nog in deze omgeving tot we het voorlopig koopcontract kunnen tekenen. Daarna weer naar huis in Portugal, waar immers de (laatste) olijfoogst in november op ons wacht. En jullie kunnen weer bestellen hoor. Of we het weer in NL komen afleveren weten we nu nog niet, maar grote kans dat dat wel het geval is. En anders ophalen in Frankrijk 😉! Ook leuk toch ?
Met Lotte ging het vlak voor vertrek weer slecht; moeizaam lopen, slecht eten en weer een bloedend oor. De parasiet is wederom actief. We hebben pijnstillers meegekregen en toch ook weer een heftige kuur meegenomen. Deze laatste hebben we nog niet gegeven, is ook niet zo best om dat nu alweer te doen. We vertroetelen haar dus maar zoveel mogelijk. Wandelen wil ze bijna niet meer, eten gaat gelukkig weer wat beter. Het is erg aandoenlijk, maar gelukkig heeft ze ook nog wel momenten dat ze duidelijk geniet van alles om haar heen. En ziek of niet, ze blijft de baas van de roedel.
Veel mensen vragen zich af wanneer we gaan verhuizen. Daar kunnen we nog geen antwoord op geven, dus dat is afwachten. In Frankrijk duren dit soort zaken altijd lang, dus we zien het wel. Hoe we de verhuizing gaan aanpakken weten we ook nog niet precies, maar dat komt allemaal wel goed. Vooralsnog zijn we ontzettend blij hoe alles loopt en vooral enorm dankbaar dat dit alles op ons pad komt 🙏🙏🙏
Inmiddels halverwege de zomer, die qua temperatuur eigenlijk wel meevalt tot nu toe. Een enkele uitschieter naar de 35 graden, maar de meeste tijd is het rond de 30 graden, prima te doen dus. In elk geval een stuk beter als de overige zuid Europese landen die geteisterd worden door de 1 na de andere hittegolf.
Toch houdt het weer ons wel bezig, maar daar ben je ook Nederlander voor denk ik, dat zit een soort van in onze genen. Wij merken toch wel dat we steeds slechter de hitte verdragen, en zijn daarom al geruime tijd aan het uitzoeken wat we daar aan kunnen doen in de toekomst. We hebben voor nu al een airco gekocht, wat echt wel heel fijn is. Maar goed we realiseren ons ook dat het in de toekomst hier niet minder heet zal worden, en niet minder droog. Waar is het beter toeven?
We struinen al geruime tijd het internet af naar huizen in noord- en west Portugal, daar valt meer regen en is de temperatuur in de zomer een stuk aangenamer. Zelfs Frankrijk was weer in `the picture`.We zijn ook een weekje naar de kust geweest met de Hymer, met de bedoeling het noorden beter te verkennen. Daar werd toen echter regen voorspeld en we bleven daarom tussen Aveiro en Figueiro da Foz plakken bij de plaats Mira. Prachtige camping, meteen achter het duin en aan een groot meer. Het plaatsje erg toeristisch, maar we waren zelf ook toerist, dus genoten van ons weekje kust. Ach, en wat een heerlijkheid, we konden gewoon in de zon zitten en Ton is zelfs wezen fietsen in de omgeving.
Op de terugweg nog een nachtje op de camping bij Pedrogao Grande gestaan aan een groot meer. Het was daar meteen 10 graden warmer en tot onze schrik zagen we grote rookpluimen omhoog komen aan de overkant van het water. Al snel hoorden we de blusvliegtuigen en helicopters overvliegen en verdween de zon achter de rookwolken. Het was een flink kabaal. Ook moesten we met de camper op een stuk heet asfalt staan, wat voor de honden geen pretje was. Niet zo’n succesvolle tussenstop, maar goed, nog even naar het meer gelopen waar Gipsy kon zwemmen en waar de helicopters echt een paar meter bij ons vandaan hun water schepten in de grote zakken die onder de hen hingen. Was een spectaculair gezicht. Tegen de avond was de brand gelukkig onder controle en keerde de rust terug.
Nu hadden we vlak voor we die kant op gingen min of meer besloten dat we niet langer zouden speuren naar huizen op het internet, maar ons best zouden gaan doen om ons stuk land te gaan verkopen (dat wat we 1 km verderop hebben), en met dat geld het huis in Lourical do Campo (het huis wat we nu verhuren) deels verbouwen, zodat we daar de komende jaren zouden gaan wonen. Ons stuk land en huis (Quinta Arrancada) zou dan ook verkocht worden. Tegen de tijd dat we dan recht hebben op ons pensioen en AOW, over 5 jaar kunnen we altijd zien of dat voldoende is om in Frankrijk te wonen en leven. De lasten zijn daar een stuk hoger als hier, dus vandaar die gedachte.
Frankrijk blijf namelijk toch weer trekken. Naast dat we het beiden een prachtig land vinden, is voor met name Ton de communicatie een stuk makkelijker. Het klimaat is er milder en, niet geheel onbelangrijk, we zijn dichter bij de (klein) kinderen en vrienden. Dat niet meer speuren op het internet kun je wel zeggen, maar het niet meer doen is wat anders. Ton vond vorige week een kleine camping te koop in de Creuse. Hij werd er helemaal enthousiast over. Zou dat nog een optie kunnen zijn? Contact opgenomen met de eigenaar voor de nodige info en het liet ons niet los! Dingetje was wel dat er geen woonhuis bij zat. Omdat we die week net 2 vrijwilligers hier kregen (Mark, zoon van vrienden van ons met zijn vriendin) wilden we niet meteen na hun komst in de camper of busje stappen om die kant op te gaan. Maar goed, we waren toch wel heel nieuwsgierig en Ton wilde er wel alleen heen gaan en kon mij dan via FaceTime wel rondleiden. ´s Morgens het plan bedacht en diezelfde middag stapte hij in het busje om de 1200 km af te leggen. De volgende dag heeft hij mij virtueel de camping laten zien. Hij was wat teleurgesteld over de grootte, en het enthousiasme ebte wat weg. Desalniettemin bleven we fantaseren en plannen maken. Maar goed, geen huis is wel een dingetje, en als je bedenkt wat we er hier voor inleveren…….ruim 10 hectare land met veel fruit-en olijfbomen en 2 huizen!! Dat voor een kleine camping van nog geen hectare met 6 chaletjes…..tja. De twijfel nam toch toe. Wel was de gedachte om toch eerder naar Frankrijk te verhuizen weer aangewakkerd. Ton had zich die dagen als een vis in het water gevoeld!!
Het volgende plan is nu geboren….Ons stukje land verderop staat nu bij de makelaar te koop, we gaan ons huis en land klaarmaken voor de verkoop en als dat verkocht is, gaan we als overgang in ons huis in Lourical wonen. Daar zijn ook grote schuren waar we onze spullen kunnen opslaan. In september willen we naar Frankrijk om toch nog bij de camping te kijken en verder rond te toeren en zien wat er zoal te koop staat. We hebben geen haast mits we de camping niet kopen, want daar staat natuurlijk wel wat tijdsdruk op, want die moet dan open volgend voorjaar. We denken nu aan een boerderijtje of huis met gite en als er genoeg land bij zit “kamperen bij de boer” aan te bieden. In september ons dus wat oriënteren en het plan is verder om volgend voorjaar voor onbepaalde tijd met de camper rond te trekken op zoek naar een mooie plek. En als we die gevonden hebben gaat ook het huis in Lourical in de verkoop…..stap voor stap dus weer noordwaarts……onze toekomst plannen.
Dus nog 1 x de olijfoogst begin november!! Moeten we alleen wel nog wat vrijwilligers krijgen, tot nu toe is de spoeling nog wat dun. Nog niet bij ons geweest?? Grijp je kans, kom lekker helpen plukken want het kan zomaar de laatste x zijn dat je van onze stek in Portugal kan meegenieten!!!
Zitten jullie nog?? Of van je stoel gevallen?? Denk maar zo, het is de aard van deze beestjes…..trucknomads toch?? Al wonen we niet meer in onze truck. Nieuwe avonturen blijven altijd lonken!!
PS, mochten jullie iemand weten die graag in Portugal wil wonen in een heerlijk huis, op 7 hectare met prachtig uitzicht, geen buren, volledig off-grid, eigen energie via zonnepanelen en drinkwater uit een 130 meter diepe borehole, met een enorme kas erop, vele fruitbomen en ongeveer 200 olijfbomen, een kapschuur en een atelier, laat het ons gerust weten!! We staan op Google maps. Quinta Arrancada in Ninho do Açor.
De tijd vliegt voorbij, opeens is het al juli, en het is hier nu ook volop zomer! Net als in de rest van Europa heb ik het idee. Hoogste tijd om weer even te vermelden waar we zoal mee bezig zijn, en zijn geweest de afgelopen weken.
Begin juni kwam de DS van Ton. En werkelijk in no time was het ding gestript!! De meeste onderdelen zijn opgeslagen in 1 van de schuren in Lourical. Gelukkig hebben we die ruimte daar. Bijna dagelijks is Ton aan het werk aan zijn DS, slijpen, schuren lassen en van de week is de eerste grote doos met onderdelen gearriveerd, zodat hij ook wat technische klussen kan gaan doen. Hij is al met al erg tevreden hoe de staat van de DS is. Zegt heel wat slechtere exemplaren onder handen genomen te hebben. De kapschuur is dus omgetoverd tot man cave! Voor zijn andere hobby, schat zoeken, is het nu veelal te heet, en de grond te hard.
Mijn woman cave is ook al volop in gebruik. Alleen de kraan moet nog aangesloten worden. Ben al weer druk bezig met tassen maken en volgende week geef ik mijn eerste workshop vacht vilten. Het is echt een heerlijke ruimte geworden. Helaas heb ik nog steeds 2 incomplete industriële naaimachines. Heb 3 zoekopdrachten uitstaan om een spoelhuis te vinden voor de machine. Als iemand nog een adresje weet waar ik dat kan vinden, dan hou ik me aanbevolen.
Ook is er een terras voor de cave gemaakt. Hier moet nog een pergola komen met mooie begroeiing, maar dat is iets voor het najaar.
Na het vertrek van Eric en Dini uit ons huisje in Lourical, zijn we er zelf 3 dagen ingetrokken, om eens te ervaren hoe het daar is. En er moest nog veel gemaaid en gesnoeid worden, dus dat hebben we dan ook gedaan. Die dagen was het net wat minder warm, dus konden we ons uitleven. Het leuke van daar is wel dat je gewoon even lopend naar het dorp kan om wat te drinken of een boodschapje te doen. In het stuk land in Lourical was 1 stuk, in het midden, wat niet van ons was. Maar een paar maanden geleden bood de eigenaar van dat stukje grond het te koop aan aan ons. Na wat onderhandelen, kwamen we een prijs overeen en hebben het vorige maand gekocht. Nu hebben we een aan één gesloten stuk land, en zijn we weer 675 m2 grond rijker. Dit stuk heeft ook olijfbomen, 2 sinaasappel en 2 peren bomen heel veel druiven en een flinke put. Mooi stukje grond.
Ons stuk grond 1 km van ons huis vandaan is nog niet verkocht. Ton voelt zich wel een echte makelaar, want heeft het al aan heel veel mensen laten zien inmiddels. Maar een koper zit er voor als nog niet tussen. Maar dat komt vanzelf, want het is een mooi stuk land.
We oogsten nog altijd veel fruit. De eerste vijgen zijn rijp, zo ook de pruimen. Natuurlijk zijn er nog altijd de frambozen. Ook hebben we de eerste nectarines, abrikozen en perziken van onze eigen geplante boompjes geoogst. Heerlijk !!
Naast het vilten heb ik nog een nieuwe hobby ontdekt, mandala`s schilderen. Nu had ik dat al vaak gedaan op de magirus en de Hymer, maar nog nooit op doek. Inmiddels heb ik er een aantal gemaakt op doek, kleintjes om mee te beginnen. Is zo leuk en ontspannen om te doen! Vooral als het te warm is om buiten iets te doen, is het heerlijk om aan tafel te zitten verven met de ventilator of airco aan.
Ja, we hebben een mobile airco gekocht, zodat het lekker aangenaam in huis blijft. Zo ´n ding vreet natuurlijk energie, dus we hebben hem alleen in de middag aan tot begin van de avond. Nu kost ons dat niets natuurlijk, maar de accu`s moeten wel genoeg stroom hebben. Vorige week was het een paar dagen 37 graden, en dan is het echt heerlijk om hem aan te hebben. Ook hebben we alweer heerlijk een middag aan het meer gezeten toen het zo heet was. En hoe bizar ook, de rook van de bosbranden in Canada legden een sluier om de zon, zodat het een paar graden ´koeler´was als voorspeld!
In de kas hebben we inmiddels weer een nieuw besproeiing systeem aangelegd met een extra pomp. Nu nog een besproeier voor de moestuin, en we kunnen bij de volgende hete periode op pad naar koelere oorden. En zo komen wij de hete zomer wel door. Voorlopig blijft het een tijdje onder de 35 graden, en dat is al héél fijn!!
Even vooruit kijkend…… er hebben zich nog geen vrijwilligers aangemeld voor de komende olijfoogst. Lijkt het je leuk om begin november deze kant op te komen om ons een handje te helpen ?? Laat het ons dan weten. Je krijgt gegarandeerd een onvergetelijke tijd!!
Het weer is volledig in de war. Hadden we in april nog zomerse temperaturen, in mei is het opeens weer voorjaar met zelfs regen. En dat laatste is na al die droge maanden wederom van harte welkom. Overdag lekker weer en tegen het eind van de middag komen de buien. De temperaturen zijn rond de 25 graden, zalig gewoon!!
Zoals gezegd kwamen in april Rolf en Maria met de kinderen (dochter van Ton) Ze namen hun intrek in de woman cave, wat een prima logeerplek bleek. Het was een heerlijke tijd met de kinderen en kleinkinderen om ons heen. Het was erg waardevol om veel tijd samen door te brengen en hun na al die jaren kunnen laten zien waar wij wonen en leven. Na een dag of 10 vertrokken ze voor nog een paar dagen naar de kust, alvorens naar huis terug te keren. En uitgerekend in de periode dat zij hier waren, was het weer echt zomers. We zijn zelfs 2x naar het meer geweest. Nog nooit eerder zo vroeg in het jaar in het meer gezwommen.
Het huis in Lourical is ook veel verhuurd. De periodes dat het leeg is, zijn wij daar in de tuin bezig, maaien en dood hout van de bomen snoeien. Op het moment hebben Eric en Dini hun intrek daar weer genomen. Zij huurden het van de winter ook een paar maanden, en zijn nu een paar weken terug op zoek naar hun eigen paradijselijke plek.
Maar och wat genieten we van die plek daar. We kunnen nog steeds sinaasappels en citroenen plukken. De eerste kersen gegeten, en jam van gemaakt, abrikozen geplukt, binnenkort pruimen, perziken en nectarines die rijp zijn. En later deze zomer volgt er nog veel meer fruit!! Maar ook van ons eigen land kunnen we vruchten plukken dit jaar. Begonnen met het maken van vlierbloesem siroop. We plukken moerbeien, aardbeien, frambozen en ook abrikozen. Nectarines groeien ook hier aan de boom. Ongelooflijk wat een rijkdom al dat fruit!! En heerlijk natuurlijk.
Het kas seizoen is afgesloten met een zeer goede uitverkoop dag. De hele kas (op de vaste planten na) is weer leeg en de moestuin is weer redelijk vol. We zijn flink aan het ruimen geweest en nog steeds bezig om boompjes in grotere potten te zetten, voor de herfst verkoop.
En niet alleen in de kas zijn we aan het ruimen. De kapschuur is ook opgeruimd. Veel machines die we al een tijd geleden verkocht hadden zijn eindelijk opgehaald, dus kwam er ruimte. Ton wist wel wat hij wilde met die ruimte….. hij had een DS (snoek) gezien, het type die hij al jaren op zijn verlangenlijstje had staan. Een project weliswaar……. Hij stond in de buurt van Porto. Omdat we daar toch nog heen moesten om een door mij gekochte industriële naaimachine op te halen, hebben we de camper ingeladen (die na wat reparaties weer door de keuring kwam), en zijn een paar dagen op pad geweest om de DS te bekijken en de naaimachine op te halen. Ben ik eindelijk eens in Porto geweest, niet dat ik er veel van gezien heb, maar toch. We stonden met de camper langs de Douro, mooie rustige plek. Na het zien van de snoek had Ton stof tot nadenken….wel of niet kopen…..Uiteindelijk de knoop doorgehakt. Volgende week wordt de snoek hier heen gebracht…….weer een project! Maar een happy man!
Verder ben ik bezig met de inrichting van mijn woman cave. Als eerste moet het 2de hands keuken blok opgeknapt worden, wat nog een hele klus is. Want ja, daar kunnen een hoop spullen in. Hij zat vol met vies plak plastic wat eruit moest, een bud klus…..heel wat uren op de grond gezeten om het los te peuteren…..bijna klaar. Dan kan ik het schoon gaan maken en er nieuw plak plastic in plakken. Heel veel spullen van ons zoldertje in huis daarheen versjouwd, zodat er ook weer ruimte daar kwam. Deze staat ook nog op de lijst om verder op te ruimen en eindelijk af te timmeren!
Ton is ook bezig om zijn man cave op te ruimen. Deze was de afgelopen maanden weer behoorlijk dicht geslipt. Het lijkt al met al wel op een heuse voorjaars schoonmaak! Maar het ruimt lekker op. Lekker ruimte aan het creëren voor onze hobby´s.
Dan nog goed nieuws over Lotte. De parasiet is weer op non actief!! Haar bloedwaarden waren prima. Ze is nu gevaccineerd tegen Leishmania, iets wat nieuw is bij honden die de parasiet onder de leden hebben. Ze reageert vermoedelijk niet meer op de allopurinol, wat ze dagelijks moet slikken, dus dat medicijn is nu gestopt en in plaats daarvan de vaccinatie. We hopen dat ze zo goed blijft als ze nu is, want we hebben onze oude Lotte weer terug. Actief, kwebbelend, en dagelijks spelen met Gipsy. Heerlijk!!
Als laatste nog te melden dat ik van de week mijn eerste schilderij heb gemaakt (ahum). Met ons maandelijkse lunch clubje dames, hebben we een workshop landschap schilderen gevolgd. Super leuk om te doen. Nu ben ik na afloop niet meteen naar de Chinese winkel (Portugese action) gerend om doeken, penselen en acryl verf te kopen, want stort me toch eerst verder op het werken met wol. Maar zeker voor herhaling vatbaar.
Vergeet ik nog bijna te vermelden dat we tegenwoordig drinkwater uit de kraan hebben !!! Het gesjouw met flessen water behoord tot het verleden! We zijn nog meer off-grid geworden. Ons water hebben we opnieuw laten testen, en alle waardes blijken binnen de normen te zijn. Heerlijk!!!
En dan nu op naar de zomer, als de weergoden niet verder van slag zijn…..het mag van mij ook zo blijven als het nu is hoor!!
En dan opeens zegt je lijf dat het even genoeg is geweest. Gordelroos klopte aan mijn deur, niet fijn, en veel pijn, dus verplichte rust. De hangmat en de bank zijn mijn beste vrienden op het moment. Tijd om lekker te mijmeren terwijl ik al bungelend naar de strak blauwe lucht boven mij kijk. De temperaturen hebben inmiddels zomerse waarden aangenomen, met alles wat daarbij hoort. Onder mijn hangmat is het gras hard gegroeid, zo ook de bloemen. Tussen het groene gras overheersen de wit, geel en paarse kleuren van de wilde bloemen. Er zoemen vele soorten bijen rond en vele andere insecten. Het is een waar genot om tussen hemel en aarde, te bungelen in de hangmat op het moment. Vele soorten vogels vliegen rond en hebben weer hun nest gemaakt rondom ons huis. De hop heeft zijn plekje in het gat in de schuur weer gevonden, de spreeuw in de nok van het huis, vermoedelijk kwikstaarten in de kapschuur, en er was zelfs een nest gebouwd op de fietstas, die achter op onze fiets zit, maar die nog op de fietsen drager van de Hymer stond. Deze er maar vanaf gehaald, want de Hymer moet volgende week naar de garage. Hij was op een paar punten afgekeurd, dus heeft even wat onderhoud nodig.
De hop
Naast de vele vogels, voeren de krekels op dit moment de boventoon. Een echt zomers geluid, wat tot in de late uurtjes te horen is. De fruitbomen staan in volle bloei, als ze uitgebloeid zijn zullen we weer honing gaan slingeren. De olijfbomen zitten ook weer volop in de knop, het beloofd een goed jaar te worden! Kan ik ook meteen even melden dat onze olie uitverkocht is, dus wachten tot eind van het jaar op nieuwe olie! Wat is moeder natuur toch goed voor ons. En wat ben ik toch blij en dankbaar om op deze plek te mogen wonen!
Já, en wat doen we verder zoal in deze tijd van het jaar? Plantjes verkopen. We hebben bij hoge uitzondering 1 dag op een markt gestaan onze plantjes. Dat was een groot succes. Inmiddels zijn sommige soorten al uitverkocht. We zullen deze week al het schaduw doek in de kas hangen, want het is er al veel te heet, een maand eerder als andere jaren. Ook zijn de moestuinen klaar gemaakt voor gebruik. De eerste plantjes staan er al weer in, en er zullen de komende weken nog velen volgen. Heerlijk om weer in de tuin bezig te zijn (al moet ik nog even wachten met mijn zere lijf). Ton is ook weer begonnen met dagelijks zagen en kloven van hout. De voorbereiding voor de komende winter is alweer begonnen.
Ons huis in Lourical is voor het eerst verhuurd geweest de afgelopen week. Vrienden van mij, Ingrid en Rob mochten we als eerste ontvangen. Ontzettend leuk om hen een weekje in de buurt te hebben, en we hebben natuurlijk de nodige tijd samen doorgebracht. Wil je ook een weekje het huis huren, vraag gerust naar de beschikbaarheid. Er zijn nog wat weken vrij. De reserverings kalender heb ik van de site verwijderd, want die vond ik te kostbaar. Klik op menu: ‘huis te huur’ voor meer informatie.
De afgelopen maand waren ook Jan en Gerda op bezoek met hun camper. Ook zij hielpen een dag mee in Lourical om het huis klaar te maken voor de verhuur. En even later waren het Alice en Bert die met hun busje langs kwamen en eveneens ons een dagje hielpen in Lourical. Super gezellig al het bezoek.
Jan en GerdaAlice en Bert
En dan komen aanstaande zondag, Maria, Rolf, Ragna en Redmar logeren. Daar kijken we erg naar uit! Het was nog wel even uitzoeken waar ze moesten slapen. De bedoeling was de Hymer, maar deze moet komende week naar de garage. Dan maar de magirus en een tent. Bleek er op de tent zak in de kapschuur een vogelnest te zitten, tja, dat ging hem dus ook niet worden. Dan maar de woman cave! Ton heeft hem de afgelopen week af getegeld, nu nog voegen en dan kunnen we hem inrichten als logeerplek.
Ben blij dat ik binnenkort dan ook echt mijn woman cave kan gaan inrichten. Heb de afgelopen week mijn eerste tassen gevilt, best goed gelukt. Ook weer een industriële naaimachine op de kop getikt. Nou ontbraken daar aan nog wat onderdelen, maar ik heb een 2de zelfde exemplaar gevonden die de boel compleet maakt. Moet ik nog wel even ophalen in Porto! Dat wordt dus een dagje uit. Ook een mooi keukenblok van vrienden kunnen overnemen, dus het gaat echt wat worden. Maar daarover vast meer in de volgende blog. Eerst wordt de cave logeer plek.
Laatste nieuws is dat we vandaag ons stukje land wat we 1 km verderop hebben, te koop gezet hebben. Afwachten of er geïnteresseerden zijn! Geloof dat jullie weer aardig bijgekletst zijn. Liefs van ons.
En opeens is daar de lente in zijn volle glorie! De vogels fluiten uitbundiger, we hebben de koekoek weer gehoord en ook dagelijks horen we de hop roepen. De loofbomen kleuren weer langzaam groen, zodat het landschap er nog groener uitziet. En op de velden ontstaan steeds meer kleuren van de verschillende soorten bloemen en worden bevolkt door vele jonge kalfjes of lammetjes. Ook de bijen zijn weer heel actief, en vandaag zowaar weer een volk weten te scheppen!
Maar goed, we beginnen waar we waren gebleven. Eind vorige maand zijn we met de camper en de honden naar Aljezur geweest waar Ton zijn dochter vakantie vierde. 1,5 dag heen, daar 3 nachten geslapen en weer 1,5 dag terug. Het was fijn om een paar dagen samen door te brengen, en ook fijn om weer even met de camper op pad te zijn.
Schat zoeken met opaOp het strand
Omdat we vlak voor vertrek het meeste zaad in de kas gezaaid hadden, hebben we daar een eenvoudige sproei installatie geplaatst, werkend op een tijd klok, zodat alles elke dag water zou krijgen. Dat werkte goed, want bij thuiskomst was er al heel wat zaad gekiemd! Inmiddels hebben we de eerste stekkies al in grotere potjes gedaan, iets wat de komende weken dagelijks werk zal zijn.
Natuurlijk zijn we na onze korte trip ook weer verder gegaan in ons huis in Lourical en we hebben het inmiddels wereldkundig gemaakt dat het per 1 april op week basis te huur is. Zie bij menu; Huis te huur in Lourical do Campo. Ook is het ons gelukt om er glasvezel aan te laten leggen, dus er is WiFi aanwezig. Zegt het voort!!
Ach ja, zo zijn we op verschillende fronten nog altijd lekker bezig. Op het stukje land wat we een km verderop hebben, zijn we een dagje wezen snoeien, druiven en olijven, ook in Lourical verder gegaan met snoeien. Af en toe wat tegels leggen in de woman cave, en wat voegen. Deze week gaan we ook aan de slag met de moestuin gereed te maken. Gisteren is er weer een flinke lading mest gebracht voor op de tuin.
Onze tractor die in het vergane zonnebloemen veld was gestrand, is zo goed al ten dode opgeschreven. Het stuur is na veel moeite weer gemaakt, en toen Ton er weer mee ging rijden kwam er aan alle kanten water uit. Hij was er helemaal klaar mee! Geen zin om het ding weer uit elkaar te halen, het was al ontzettend veel werk geweest. Dus de tractor uit Lourical toch maar deze kant op gehaald. Er eerst nog een nieuwe band op laten zetten, want 1 band was toch wel erg slecht. De bandenboer had nog een goede 2de hands band liggen, dus we konden hem dezelfde dag al ophalen. Was natuurlijk best spannend of deze tractor de 10 km lange rit zou halen. Hij had immers jaren stil gestaan in de schuur. Ik bleef dus voor of achter Ton rijden, voor het geval hij zou stranden. Het was een spannend ritje, ook omdat het natuurlijk illegaal was om zonder rijbewijs over de weg te rijden met een onverzekerde tractor waar hier en daar ook nog een lampje ontbrak. Maar het is gelukkig allemaal goed gegaan en inmiddels is er in het dal weer een flink stuk gemaaid. Deze is net wat groter en zwaarder als onze andere tractor, dus eigenlijk veel fijner!
Met Lotte ging het weer minder goed en ze zit opnieuw aan een zware kuur die de parasiet moet uitschakelen, die de oorzaak is van de ellende. We zijn aan de laatste week bezig, en hopen dat ze weer net zo een opleving heeft als de vorige keer. Het begin van de kuur was heel moeizaam omdat ze niet meer wilde eten. En in dat eten zaten juist al haar medicijnen. Gelukkig eet ze nu weer goed. Boris eet ook heel goed!! De jagers hadden aan het einde van het jachtseizoen weer een deel van een wild zwijn in het bos achter gelaten, dus Boris ging regelmatig “uit eten”. Zo kwam hij ook weer met de kop van het beest aansjouwen…..wat een trofee!
Gisterenavond zijn we samen met wat vrienden weer naar een fado concert geweest. Aan lange tafels eerst gezamenlijk met zo`n 75 anderen gegeten om daarna van het concert te genieten. 3 hele goede muziekanten maakten er een mooie avond van.
Ook kregen we de afgelopen periode bezoek. Nathalie kwam een aantal dagen hier staan met haar jonge hond en camper. Zij is de halfzus van Ton zijn dochter. Oud collega van mij kwam langs met zijn vrouw, wat ontzettend leuk was en dan komen deze week onze trouwe bezoekers en vrienden Jan en Gerda met hun camper bij ons staan.
We wensen jullie allemaal een heerlijke lente toe.
Het weer is heerlijk de laatste tijd, volop zon, al is het windje soms wat fris. Maar goed weer om buiten te werken.Al met al zijn we weer lekker bezig.
We proberen om tegenwoordig echt weekend te houden, dwz, minimaal werk verrichten. Op zondagochtend zijn we al een paar maal naar Castelo Branco geweest, om boodschappen te doen en daarna te lunchen. Iets wat vele Portugezen doen, want in de restaurants is het enorm druk. De zaterdag is Ton zijn ´mannen-dag`, dan gaat hij met zijn metaal detector op pad. Zondag is rustdag.
Maar goed, door de weeks zijn we weer lekker bezig. We hebben besloten om ons huis in Lourical ook op week basis te gaan verhuren. We zijn daarom, na het vertrek van Eric en Dini, flink aan de slag gegaan, om het te moderniseren. Het lelijke wandmeubel eruit gedaan, de hele woonkamer geverfd. Een kast om de solair installatie gebouwd, er komt een boiler ipv een geiser. Nieuwe 1 persoons bedden voor 1 van de slaapkamers. Mooie stoelen voor buiten en een bistro setje voor de looks. Al met al een aardige ingreep. Op de terrassen alle het lange gras gemaaid, en we gaan nog verder met het snoeien van de bomen. Al met al zijn we zeker 3 dagen in de week daar bezig. Honden allemaal mee, met 2 auto’s die kant op, een hele volksverhuizing.
De andere dagen van de week zijn we hier aan het werk. De deur is in mijn atelier geplaatst.
Morgen gaan we de vloer egaliseren, zodat ik kan gaan tegelen. We hebben de buitenkeuken in het dal afgebroken. Groot deel van dat hout is gebruikt om de kast om de solair installatie te bouwen. Het ging ons wel aan het hart om de keuken in het dal te slopen. We hebben daar zoveel fijne uren doorgemaakt. Maar goed, de boel stond ook flink weg te rotten, dus het was een juiste beslissing.
Weg keuken!
Verder zijn we nog steeds wildgroei weg aan het snoeien. Ton wil sinds hij zijn nieuwe hobby beoefend, ook graag alles gemaaid hebben (joepie, meestal was ik degene die daar altijd op aandrong) Helaas ging de tractor kapot midden in het vergane zonnebloemen veld. Weer een klus waar je echt niet op zit te wachten, maar goed, het is niet anders. Natuurlijk staat er in Lourical ook nog een tractor, maar die is niet verzekerd en sinds 1 januari moet je ook een tractor rijbewijs hebben om er de weg mee op te mogen.
En dan gaan we langzaam maar zeker de kas weer opruimen en gereed maken om in te gaan werken; zaaien. Het bestelde zaad uit NL is binnen, nu nog even wachten op minder koude nachten. Want ook deze winter heeft het gevroren in de kas, een aantal planten hebben dat niet overleefd. Afgelopen week kregen we een aanbod van ruim 1000 gebruikte plastic bloempotten. Deze hebben we opgehaald, en hier zijn we uiteraard heel blij mee!!
Eind van de maand gaan we vermoedelijk nog een klein weekje met de camper op stap naar Aljezur waar Sanne Ronja en Jantijn 2 weken op vakantie zijn.
Rest mij nog om te vertellen dat er in maart weer olijfolie mee kan naar Nederland. Dus wil je bestellen, dan kan dat. €10 per halve liter en €7,65 verzendkosten tot 10 kg. Wij verpakken je bestelling hier verzendklaar. Vrienden nemen het mee naar NL en doen het daar op de post. Ik stuur je de track en trace code en een betaalverzoek. Zo gaat het in zijn werk. Dus, zegt het voort of bestel weer onze heerlijke olie!!
Wat een titel weer, kan het ook niet laten (Ton weer eens in de pen). Buiten storm en regen, binnen behaaglijk bij het houtfornuis, laat die weergoden maar bulderen. Mooie gelegenheid weer eens een blogje te schrijven.
Storm, regen en zonneschijn….
Pensioen? Nu al? Ja, een beetje wel. Heb hiervoor natuurlijk 10 jaar in Frankrijk gewoond en daar-oh luilekkerland- is de pensioengerechtigde leeftijd nog steeds 62. Zwaarbevochten, dat wel. Alle omringende landen hebben die grens inmiddels opgeschroefd naar 67, maar de Fransen weren zich met man en macht tegen een dergelijke maatregel (ok, er ligt nu een wetsvoorstel om het te verhogen naar 64, maar dan wel gefaseerd tot 2030. Heerlijk die Fransen). Hoe dan ook , een ieniemienie-graantje valt er voor mij als het goed is mee te pikken (want 62). Helaas kent Frankrijk geen AOW en pensioen heb ik niet opgebouwd middels een baan. Maar als zelfstandige (ja, altijd belasting en sociale lasten afgedragen) blijkt er een basispensioen te bestaan voor iedereen. Dat wordt een een flinke horde die ik moet nemen, want bureaucratische hindernissen zijn waarachtige uitdagingen in “La Douce”. Zo geen zin in, maar binnenkort toch maar eens die Franse ambtenaren activeren en kijken waar ik recht op heb.
Passie dan, zo veel leuker uiteraard. Alleen het woord al. Vol verwachting en verlangen, vuur en geestdrift. Heerlijk. En gelukkig van alle leeftijden, zo blijkt. Ik zal jullie even meenemen naar lang geleden. Historie, oude spullen, schatzoeken, eigenlijk-als ik nu zo terugkijk- toch een rode draad in mijn leven. Ik zal een jaar of 10 geweest zijn. Samen met broer(tje) Geert fietsten we naar de Welle (IJsselkade in Deventer) met zelfgemaakte zeven, om bij laag water middels de oude ladders van de kademuren af te dalen naar de drooggevallen oevers. Op zoek naar munten , munitie, pijpenkoppen (oh, kan maar niet wennen aan die nieuwe spelling, pijpekoppen is toch veel mooier) enzovoorts. Spannend was dat , en we vonden daadwerkelijk mooie historie. Oude duiten van Daventria en Zutphia uit de 17e/18e eeuw, kogelhulzen uit de 2e wereldoorlog en inderdaad die pijpenkoppen van klei, vaak met prachtige versierselen. Daar is denk ik het zaadje geplant voor de interesse voor geschiedenis en de spanning van het zoeken. Later, veel later, zocht en vond ik mijn werk in ouwe meuk. Handel in oude houtkachels uit Hamburg, oude fietsen opknappen, vintage motorfietsen in-en verkoop en later natuurlijk 20 jaar lang reparatie, restauratie en verkoop van de iconische Citroën DS. Vooral van dat laatste, die verkoop, ging mijn hart sneller kloppen. Niet zozeer het verkopen, maar vooral het opsporen van die klassiekers, het schatzoeken. Daar lag mijn hart. Schatzoeken en ouwe meuk dus, de rode draad. Ik herinner me een dag in Oost Groningen (waar ik toen woonde), zo’n 30 (?) jaar geleden. Met de auto passeerde ik het vestingdorp Oudeschans. (stukje geschiedenis; “In 1672, tijdens de Hollandse Oorlog, waren er veel gevechten in de dorp. Eerst werd Oudeschans veroverd door de troepen van de bisschop van Münster Bernard von Galen. Daarop werd de Schans weer heroverd voor de stad Groningen door Carl von Rabenhaupt). Er waren graafwerkzaamheden geweest midden in het dorp, wegvernieuwing, en de vrijgekomen grond was in bulten langs de doorgaande weg gestort. Ik zag twee mannen met een metaaldetector en een heuptas deze bulten afstruinen en kon het niet laten even een kijkje te nemen. Ik was sprakeloos. De ene munt na de andere kwam boven, samen met musketkogels, tinnen speelgoed, keukensnuisterijen en nog veel meer. Daar ontstond de wens ook ooit zo’n detector te kopen. Maar zoals dat gaat, er was weinig tijd (vond ik), er moest brood op de plank komen. Prioriteiten eisten hun tol. Later, dacht ik, later.
En dan opeens, haast ongemerkt, vind je jezelf in dit zogenaamde later. Oeps, dat ging snel… Er is tijd, de schatzoekersvlam nog niet gedoofd en de middelen ter beschikking. Een metaaldetector moest er komen. Een Mann braucht een Ziel. Een weekje onderzoek op internet en vele Youtube filmpjes later was de keuze voor het type gemaakt. Euforie ten top, heerlijk. Online bestellen kon, maar daar we daar slechte ervaringen mee hebben (pakketjes raken zoek, ons adres is “niet te vinden”) besloten zelf naar de winkel te rijden, Geohunter in Castanhede, 3 uurtjes rijden. Maar met die passie in je donder is dat een eitje natuurlijk. Dat is inmiddels een weekje of 2 geleden en ik geniet met volle teugen. Eindelijk. Mijn roeping gemist als archeoloog? Nuhhh, denk het niet, zoveel andere spannende dingen kunnen doen, nu lekker ontspannen genieten. Niet dat ik gestresst of gespannen ben , maar eerlijk is eerlijk; tijdens dat struinen over de landerijen hier ben ik volledig Zen en in mijn element. Wat mijmeren, lekker lopen, af en toe een gat graven met de bijbehorende nieuwsgierigheid en de extase bij een leuke vondst. Nou zijn die vondsten hier op Quinta Arrancada nog niet zo indrukwekkend hoor. Wat leuke munten, onder andere 10 Reis uit 1892 met koning Carlos de Eerste er op. Mooie oude knopen, een koperen tapkraantje, een rokloodje (werd in dameskleding genaaid als verzwaring tegen opwaaiende rokken. Slechte uitvinding), een gespje, een broche (oid), een koperen badge met het logo van de CTT (Portugese PTT). Snuisterijen van de afgelopen 150 jaar. (trouwens leuk die CTT badge met logo (ruiter te paard), schat zo’n 100 jaar oud. Die vond ik in het dal. Een paar dagen later vond ik boven in de olijfboomgaard twee kleine koperen knoopjes met datzelfde logo en tekst “correios de Portugal. Ongetwijfeld van een uniform dat hoorde bij de badge. Heeft hier ooit een postbode gewoond??
de schatten
Hoe dan ook, ik heb er ongelooflijk veel lol in, en hoop natuurlijk meer en vooral (veel) oudere vondsten te doen. Het lastige is wel dat metaaldetecteren in Portugal verboden is (ja, er wordt gehandhaaft). Dat is mij wel toevertrouwd haha, maar leuk is anders. Een en ander moet toch wel een beetje in het geniep. Nou ja, binnenkort maar eens een dagje zoeken bij ons huisje in Lourical do Campo. 7000m2 terrein, lekker afgelegen en zonder meer met wat meer historie dan hier op onze plattelandsquinta. In Lourical zijn Romeinse vondsten gedaan die dateren van 200 voor Christus, dus ik kan er weer lekker op los fantaseren. I’ll keep you posted. Kwam nog deze quote tegen van een Engelse fellow-enthousiasteling: “Yes, a detector is a fun excuse to get outside and retrieve objects from the “land of the lost” from the past. It’s like having a kind of time machine”. Dat dekt de lading inderdaad wel een beetje.
Zo, genoeg passie en gezemel. Ook nog even kort over onze werkzaamheden en plannen hier. Zoals Annemieke in de vorige blog al meldde zijn we een maandje geveld geweest door Corona. Dat heeft er behoorlijk ingehakt maar inmiddels zijn we weer op de been en actief, maar kannonnuh, wat een akelig en geniepig virus is dat. Ongekend en niet eerder ervaren. Het plan was in Januari een maandje naar Marokko te gaan met de camper. Voorwaarde is dat de honden een zgn “titer-onderzoek” krijgen. Bloedtest om te zien of ze genoeg antistoffen tegen hondsdolheid hebben. Anders kom je op de terugweg Spanje niet meer in. Helaas bleken de antistoffen van Gipsy niet voldoende voor een geldig certificaat. Dus geen Marokko voor ons nu. Halen we nog wel een keer in. Ook geen straf om hier te zijn hoor. Na een paar maanden heftig regen komen er nu weer voorzichtig heerlijk zonnige dagen aan zoals het hoort en genieten we van deze plek en niet te vergeten ons heerlijk warme, droge en fijne huis wat nog steeds gegoten zit als een maatpak. Het atelier aan de kapschuur voor Annemieke is bijna af. Nog verven, vloer tegelen en electra aansluiten en klaar. Het idee is nu om de oude open buitenkeuken die nog in het dal staat (uit de tijd dat we daar ’s zomers woonden in de Magirus) af te breken en op te bouwen bij Annemiekes womancave, als overdekt terras met keukentje. Goed plan. Dini en Erik, die ons huis in Lourical de afgelopen 3 maanden gehuurd hebben vertrekken aanstaand weekend om hun reis te vervolgen, dus willen we onze aandacht ook even op daar focussen om wat opknap/opleuk-werk te verrichten voordat er weer nieuwe huurders in komen. En over een week of 4 begint het voorzaai-werk in de grote kas weer. Voor de plantjesverkoop die begin April alweer van start gaat. Zin an. En zo rommelen we heerlijk samen door de seizoenen. Dankbaar.
Weg keuken!
