Wat is de lente toch een geweldige tijd van het jaar! De natuur ontluikt langzaam, er huppelen lammetjes en kalfjes in de wei, het is alsof het jaar begint in maart/april. Maar natuurlijk roert maart zijn staart en doet april wat hij wil. Zo hebben we in maart nog een weekend, een flink pak sneeuw moeten incasseren, wat overigens prachtig was!
De net opgebouwde kleine kas, begaf het onder de 20 cm sneeuw, maar gelukkig hadden we nog tentstokken, die er precies in pasten, dus hij staat er nu weer fier bij, en inmiddels vol met bakken met zaai goed voor de tuin.
Ook is er alweer flink gewerkt in de moestuin. Aardappels, sla, bieten, peultjes staan alweer in de tuin. We hebben nog wat nieuwe bessenstruiken rond de tuin geplant, en de rabarber steekt ook zijn kop weer boven de grond. Hopelijk kunnen we die dit jaar weer oogsten en lekkere toetjes en taart ervan maken. Kan me er nu al op verheugen.
En het is ook dit jaar weer een feestje om te zien wat er allemaal groeit en bloeit in de tuin. Vele soorten narcissen, hellébores , petunia’s, blauwe druifjes en nog veel meer. Het is alweer zo kleurrijk.
Nu staan er achter in de tuin heel veel planten, maar daar zien we niet zoveel van, dus hebben we besloten om deze beetje bij beetje naar de voorkant van het huis te verhuizen. Een beste klus, maar het is mooi om in de voortuin ook van al dat moois te genieten. Het is een heuse planten verhuizing.
Ton heeft zich de laatste tijd vooral bezig gehouden met het maken van een kleine badkamer boven. De werkzaamheden zijn even onderbroken omdat hij voor een kleine 2 weken naar Nederland is om dochter Sanne, die inmiddels hoogzwanger is, te helpen met klussen in haar nieuwe huis.
De afgelopen weken hebben we ook nog bezoek mogen ontvangen. Geert, een oude vriend van Ton, kwam met zijn zoon in de gite logeren en Jan en Gerda kwamen ook nog gezellig langs.
En natuurlijk ben ik naast het werken in de tuin, ook weer langzaam maar zeker begonnen met vilten. Naast veel nieuwe bloemen, ben ik begonnen met het maken van vogelhuisjes. Het is weer heerlijk om te creëren.
En zo rollen we het voorjaar in. Veel slechter als vorig jaar zal het vast niet worden. De voorspellingen zien er in elk geval goed uit……maar je weet t maar nooit, want april doet wat hij wil!
Na 7 weken te hebben rondgereisd zijn we nu weer een weekje thuis. We kijken terug op een heerlijke tijd.
We waren in de laatste blog gebleven bij de nacht op een camping in de buurt van Sevilla. We hadden een pracht plek, een heel veld voor ons zelf, terwijl op een ander deel de camping propvol was. Snap het nog steeds niet waarom mensen allemaal bij elkaar kruipen. We stonden niet ver van een groot winkelcentrum, waar ik de action ontdekte. Daar voor Gipsy een nieuwe knuffel gekocht, en op een terras een ijsje gegeten, de eerste van deze vakantie!
De volgende dag zijn we doorgereden richting Isla Christina. De weg daarnaartoe was bar slecht. Volgende x de snelweg nemen, want de hele tijd door kuilen rijden, in een camper waar dan alles rammelt, is geen pretje. Isla Christina is bijna de grens met Portugal. We stonden dicht aan het strand, waar ook een speciaal honden strand was; perfect!
We zijn er 2 nachten gebleven om daarna richting Portugal te rijden, waar we op een camping belandden in de buurt van Altura, waar we hadden afgesproken met vrienden, Jan Peter en Bonny. Het weer was minder, de voorspelde regen kwam er, dus zijn we 2 nachten op de camping gebleven, die voor €11 per nacht de goedkoopste was van onze reis.
We hebben lang zitten wikken en wegen welke kant we verder op zouden gaan, langs de zuid kust, wetende dat het beleid om wild te staan in Portugal vrij streng is, of via Spanje verder noordwaarts, om wat noordelijker weer de grens met Portugal over te steken. Het werd het laatste, maar niet zonder eerst afgesproken te hebben met Jan en Gerda, onze trouwe camper vrienden die bij ons in de buurt waren. Een gezellige avond met ze doorgebracht bij het plaatsje Castro Marim.
Dus terug naar Spanje om ter hoogte van Paymogo precies op de grens te overnachten. Een prachtige plek aan de rivier, bij de brug, die de 2 landen met elkaar verbind. Helaas was er geen wifi, anders waren we er zeker langer gebleven. De route ernaar toe was ook nieuw voor ons, een stukje Spanje wat we nog niet kenden. Mooie witte dorpen en glooiend landschap.
Hier nog een foto van Ton zijn detector vondsten uit Spanje.
De dagen daarop volgend, reden we langzaam noordwaarts. 2 nachten op verschillende plakken langs het enorme meer gestaan in de Alentejo. Het meer is op veel plekken de grens tussen Spanje en Portugal.
Ook brachten we een bezoek bij Les. Hij woont in de buurt van het meer. Hij heeft ons 2 dagen rond gereden langs prachtige plekken. Hoogtepunt was wel het plaatsje Monsaraz. Een oud vestingstadje, mooi ommuurd, op de top van een heuvel met oude ruïne. Smalle straatjes en kleine huisjes. Het uitzicht daar was geweldig! Het was fijn om Les weer te zien.
Vanaf Les doorgereden richting Castelo Branco, waar we nog wat zaken moesten regelen. De bankrekening moest afgesloten worden, we moesten onze bestelde olijfolie nog ophalen op onze oude woonplek en natuurlijk een bezoek brengen aan Michel en Mirande. In de stad zijn we lekker 2x uit eten geweest, bij favoriete plekken.
Toen moesten we beslissen hoe we verder zouden rijden. De eerste optie was om via Madrid weer richting Valencia te rijden, maar de slechte weersvoorspelling veegde dat plan van tafel. Besloten om via Noord Portugal richting Noord Spanje te rijden en dan via de kust verder richting Frankrijk. Echter bij onze eerste overnachtingsplek, in noord Portugal, hadden we beiden het gevoel wel naar huis te willen. Het was niet meer zo warm, en eigenlijk hadden we het wel gezien. Dus volgden 3 dagen van rijden. Het weer was gelukkig goed, ook in Frankrijk. En achteraf bleek het de juiste keuze te zijn geweest, want in zowel Spanje als Portugal heeft het de afgelopen week enorm geregend, terwijl wij thuis heerlijk lente weer hebben gehad deze week.
Na weken vrij passief te zijn geweest, stonden we hier meteen weer in de startblokken om van alles te gaan doen. Er is een kleine kas gekocht, om voor te zaaien, het eerste zaai goed zit al in de tuin. We zijn begonnen met het maken van de badkamer boven. Ton heeft alweer aan zijn DS gewerkt. Dus meteen weer lekker bezig. Hoef dan ook niet te zeggen dat het heerlijk is om weer thuis te zijn! Lente, kom maar door!!
We zijn vandaag precies een maand op vakantie. Tegen onze buurmannen hadden we gezegd dat we tussen de 2 en 10 weken op vakantie zouden gaan, we hadden geen idee bij vertrek. Maar nu lijkt het erop dat we al gauw richting de 10 weken gaan. We zijn nog steeds in Spanje, mede doordat de weersvoorspellingen van Portugal niet al te best zijn.
In de vorige blog waren we gebleven in Palomares, de plek met de enorme hoeveelheid campers. Na een uitstapje naar de camping en het mooie plaatsje Mojacar zijn we teruggegaan naar Palomares, omdat het zo’n fijne plek was.
3 februari zijn we dan toch verder richting het westen gereden. Er was die dag regen voorspeld, en die regen kregen we ook. We reden langs prachtige bergen, bijzondere rotspartijen, kortom een geweldig landschap. We hadden voor de nacht een camping uitgezocht bij de plaats Almócita. Het was een hele toer om bij de camping te komen, want de navigatie stuurde ons het dorp in met hele nauwe straatjes. Gelukkig wist Ton ons er in zijn achteruit er weer uit te manoeuvreren. ‘Klotsende oksels’
De volgende dag konden we pas goed zien waar we beland waren, want door de regen zat de dag ervoor alles dicht. We waren in een prachtig berglandschap, waar het op de hoogste toppen gesneeuwd had. Die dag reden we door dit mooie berggebied richting Granada. Kwamen zelf langs een knipperend waarschuwingsbord dat er sneeuwkettingen nodig waren. Nou hadden we die wel bij ons (wij wonen immers in een gebied waar je ze verplicht bij je moet hebben als je geen winterbanden gebruikt!), maar gelukkig hadden we ze niet nodig, al lag er hier en daar een beetje sneeuw langs de weg.
Onze missie was om in Granada een nieuwe acculader te kopen. Want onze accu problemen waren nog niet voorbij. We hadden bij Palomares een nieuwe accu gekocht, omdat hij op de camping helemaal niet bijgeladen was…….. op de volgende camping kwamen we er dus achter dat de lader kapot was. Enfin, die gevonden en later geïnstalleerd en uitgeprobeerd. Hij werkt perfect. Ook verbinden we nu beide accu’s als we rijden, wat ook goed werkt. De rest doet de zon. We zijn niet in Granada gebleven, want steden met onze honden is gewoon geen succes. We overnachtten ergens aan een rand van een dorp, met veel groen om ons heen.
De volgende dag reden we door naar Malaga, waar we op een vrije plek stonden. Bij het strand en naast een natuurgebied. Het was even wennen aan de stadse geluiden. We hadden een mooi plekje, alleen lag het vol met troep. We hebben er 1 1/2 grote vuilniszak met rotzooi opgeruimd. Die troep is toch echt wel een minpunt van Spanje. Vrijwel overal ligt plastic langs de kant van de weg. Maar bij deze plek was het nog erger, zelfs menselijke uitwerpselen. Nee, niet erg fijn. Toch een paar dagen gebleven in verband met minder goede weersvoorspellingen verder westwaarts.
Uiteindelijk zijn we naar Ronda gereden, wederom een mooie route door berglandschap. Daar weer een nacht op een camping gestaan om alles op te laden, aan te vullen en vuil water te lozen, de was te doen en zelf weer lekker te douchen. De volgende morgen hebben we de stad bezocht. De camper ergens in de schaduw geparkeerd, honden erin gelaten en wij de stad in. Waren er beiden al eens geweest, maar blijft een bezoek absoluut waard.
Na dit bezoek aan de stad zijn we doorgereden richting Cadiz. Maar het was te ver om in 1x daarheen te rijden dus we overnachtten bij een meer aan de rand van een woonwijk bij de plaats Arcos de la Frontera. De volgende dag dus verder naar de omgeving van Cadiz. Na even zoeken uiteindelijk een mooie plek gevonden aan de uitmonding van een rivier. Deze heeft brak water en is onderhevig aan eb en vloed. Wederom een prachtig natuurgebied aan de rand van de stad. De honden vinden het hier geweldig. En Ton kan naar harte lust met zijn metaaldetector op pad. (En vandaag zijn eerste gouden ring gevonden!) We vertrekken vrijdag verder, om weer een nachtje op een camping te gaan staan in de buurt van Sevilla……..
wordt vervolgt
En als we voor elke foto die gemaakt wordt van onze camper een euro zouden vragen dan….. hadden we een leuk spaarpotje !!
En ondertussen wonen we ook alweer 1 jaar in Frankrijk. Deze vakantie was precies zoals we voor ogen hadden. In de koude wintermaanden, lekker naar de zon. Tegen de tijd dat het lente gaat worden weer terug naar onze heerlijke plek in Frankrijk. We zijn boffers dat we dit zo kunnen doen!
Eindelijk is het dan zover, we leven weer even als nomaden in onze 30 jaar oude Hymer. Lange tijd hadden we helemaal geen zin om op pad te gaan, we hadden zoveel te doen in huis, en ook daar leven we als of we op vakantie zijn. Maar toen het de week na kerst heerlijk warm zonnig weer werd, begon het toch te kriebelen……o ja, zo voelt dat, uhhh toch wel heel lekker, het vlammetje was aangewakkerd…..we wilden naar de zon!
Begin januari kwamen Mirjam en Gerrit een nacht logeren op doorreis van NL naar Portugal. Ruben en zijn dochter kwamen eveneens en ook Gert Jan kwam een paar nachten, deze laatsten op doorreis de andere kant op. Waren gezellige bezoekjes.
Daarna, zijn we ons gaan voorbereiden op ons vertrek. Geen afspraken meer gemaakt voor de 2de week van het jaar en lopende zaken afgehandeld. Buren gedag gezegd en precies 2 weken geleden zijn we vertrokken.
We vertrokken met stralend weer, wat wel tot gevolg had, dat het ‘s nachts behoorlijk hard vroor. De eerste nacht was het dan ook ontzettend koud. ‘s Morgens was het -4 graden in de camper. Het water in de honden drink bak was bevroren! Ook kwam er geen water uit de kraan. De tweede dag dus rap doorgereden naar Spanje, weg van de kou. We sliepen net over de grens. Er was nog lichte vorst, maar niets vergeleken met de dag ervoor. Een mooie plek op een parkeerplaats, bij een mooi bos, waar ik heerlijk met de honden heb gelopen. De derde dag reden we maar een klein stukje richting de kust. We stonden op een kleine parkeerplaats bij een skatebaan net buiten het dorp Begur. Een rustige plek met mooi uitzicht.
Na de eerste 3 dagen hadden we alle twee behoefte aan een lekkere douche, dus besloten we op zoek te gaan naar een camping aan de kust. Een stuk zuidwaarts gereden en op een camping vol met caravans met tuintjes en wat al niet meer, die tegen elkaar aangeplakt stonden. Nu heel rustig op een doordeweekse winterdag, maar wat moet dat een drukte zijn in de zomermaanden. Maar goed, de camping was open en ze hadden ook wat plekken voor campers. Binnen een paar minuten liepen we op een smal strand. Heerlijk voor de honden om even lekker te rennen, na een dag rijden.
Fris gedoucht de volgende dag verder zuidwaarts. Eerst op zoek naar een supermarkt om nieuw proviand in te slaan. We reden door dicht bevolkt gebied wat gepaard ging met héél veel rotondes en drempels, en het schoot voor geen meter op! Uiteindelijk de Ebro delta in gereden om daar op een camper plek te gaan staan. Het was die dag bewolkt en ‘s avonds regende het zelfs.
Voordat we de delta verlieten zijn we eerst de flamingo’s gaan spotten en veel meer vogels die een goed leven hebben in de waterrijke delta.
Het bleef deze dag ook bewolkt met af en toe wat regen. We reden naar een vrije camper plek aan de kust. De zee was woest en het waaide hard. Gelukkig was het de volgende dag weer zonnig en was de wind een stuk minder. Een fijne plek waar we een paar dagen zijn blijven staan. Ton heeft boodschapjes op de fiets gedaan en ik heb met de honden gewandeld. Zij konden hier heerlijk vrij rondlopen.
Na een paar dagen zijn we weer naar een camping gegaan, een stukje landinwaarts. We hadden problemen met de accu’s, deze liepen een soort van leeg, zodra de zon verdween. Dus op de camping de boel weer goed opgeladen, zelf weer lekker gedoucht, camper gevuld met vers water en het afval water geloosd. Ja, het is altijd een hele organisatie!
Maar fijn, na een week leven in de camper hebben we de smaak weer goed te pakken. Langzaam maar zeker worden de dagen ook warmer en is het al langer licht. Na een week hoefden we zelfs de kachel niet meer te stoken! Ook gingen de sokken uit en liep ik weer op mijn teenslippers. De dikke winterjassen verdwenen onder het bed, want die lagen alleen nog maar in de weg!
We vervolgden onze weg verder zuidwaarts, even weg van de kust naar de plaats Elx. Daar bevond zich de oudste waterkracht centrale van Europa. Er waren vele grote parkeerplaatsen op een soort van terrassen in een eigenlijk nogal desolaat gebied. Maar na een half uurtje wandelen kwamen we bij de Dam aan waar het water overheen bulderde. Mooie plek. Nog even naar boven geklommen om het meer te bekijken. We sliepen hier 1 nacht.
Terug naar de kust, waar we een heerlijke plek aan zee wisten te bemachtigen. Tjonge wat zijn er veel campers vandaag de dag. Maar gelukkig weten we altijd een plek te vinden die ons bevalt. Ton kon heerlijk met zijn metaaldetector op zoek naar schatten, en ik heb heerlijk lui van de zon genoten en begonnen met wat sokken te breien. De honden genoten ook volop van het strand.
Na een paar heerlijke dagen aan de kust, werd het weer tijd voor een camping. Gelukkig had een camping een tiental kilometers voor Aguilas een plek voor ons. De was gedraaid, bed verschoont, water weer bijgevuld en schoon gedoucht konden we de volgende dag weer verder. Bij de Aldi, waar heel veel camperaars waren, weer nieuw proviand ingeslagen zodat we de volgende dag weer op zoek konden naar een nieuwe plek. Bij Aguilas vonden we het enorm druk met campers, dus besloten we door te rijden naar Palomares. Daar staan we nu, wederom aan de kust, weliswaar niet direct aan zee, maar een prima plek. Maar het is niet te geloven zoveel campers er rond rijden!
We hebben nog altijd geen vast plan. Willen nog graag naar Granada, maar daar vriest het op het moment ‘s nachts! Daar zitten we niet op te wachten. Dus blijven we in elk geval hier een paar dagen, en dan kijken we verder welke kant we op gaan. We genieten in elk geval weer volop van ons nomaden leventje! Voorlopig nog niet naar huis! Wordt vervolgt ……..
Het jaar loopt alweer op zijn einde. En och wat vliegen die weken voorbij, het lijkt wel of het jaar haast heeft om zo snel mogelijk in 2025 aan te komen. November was om voor we het wisten ( vandaar ook geen blog die maand, maar wel 2 in december).
De eerste 10 dagen van november was het nog uitzonderlijk warm, maar dat sloeg in 1x om naar winters weer. Het was echt van teenslippers naar winterjas. Dat laatste hebben we alle twee ook aangeschaft, een lekkere warme jas, en dat is heerlijk. Zo komen we de winter wel door. De temperaturen zijn nu veelal onder de 10 graden, soms rond het vriespunt, maar als de zon schijnt is het vaak nog heerlijk buiten. We nemen het maar zoals het komt. Paar weken geleden werd er een flink pak sneeuw voorspeld, helaas veranderde die voorspelling in regen, en was er alleen een heel klein beetje sneeuw hier, maar 10 minuten zuidelijker, lag er wel een dik pak! Ook het winterse landschap is prachtig. De bomen zonder blad, zo mooi, met onze grote eik met stip op nummer 1 ! En de vergezichten, geweldig, en helemaal als er aangevroren mist op de bomen zit, een heus kerstkaarten landschap.
We zijn nog altijd wel van plan om naar het zuiden af te reizen met de camper, maar hebben geen haast, kan ook zomaar pas februari worden. Gewoon, omdat we het hier naar ons zin hebben. Gewoon heerlijk dat niets moet, en we kunnen doen waar we zin in hebben…..wat een luxe! De camper staat buiten op ons te wachten, achter het huis bleek het te nat om hem in de schuur te kunnen parkeren. We hebben ook een e-bike aangeschaft, zowel voor op reis, als natuurlijk hier te gebruiken.
Toen we hier ruim 10 maanden geleden aankwamen was het natuurlijk ook winter. We verbleven de hele tijd in de keuken, omdat we alleen die schoorsteen hadden geveegd. Toch miste ik een woonkamer. Dus we verhuisden de bank naar het bakkers huisje en richtten die ruimte in als knusse woonkamer, inclusief een mooi oud houtkacheltje. Al snel bleek dat die kamer wel erg koud was. Staat op een koude hoek en is niet geïsoleerd. Aan dat laatste wordt inmiddels gewerkt. Het kacheltje bleek ook te klein. Om een avondje op de bank te hangen moest je om 2 uur ‘s middags al gaan stoken. Al met al niet een ideale woonkamer in de winter.
Toch wilden we af en toe wel lekker op een bank hangen. Dus heeft Ton van een 1 persoons bed, wat boven stond, een bank gemaakt, deze staat nu in de keuken. En we hebben zelfs een kleine tv gekocht voor in de keuken, zodat we al bankhangend naar onze favoriete programma’s kunnen kijken. De honden zijn ook reuze blij met de bank…..meestal moeten we ‘knokken’ om een plekje te bemachtigen.
Mijn werk kamer had een ingebouwde kachel. Ook deze kachel functioneerde niet echt lekker. Duurde ook hier erg lang voor het een beetje warm werd. Dus de inbouw kachel eruit gesloopt en online een nieuwe houtkachel besteld, die het hopelijk sneller warm gaat stoken, zodat ik weer fijn in mijn kamer nieuwe spullen kan creëren. We hopen dat hij deze week geleverd wordt.
We hebben afgelopen weekend de laatste kerstmarkt gehad. Alle marktdagen waren niet echt een succes. Veel publiek, maar vooral kijkers en geen kopers. Voelt nu echt als vakantie! Hoef niets meer te maken voor de kerstmarkten, tijd om nieuwe dingen te creëren! En zo vermaken we ons beiden, Ton in zijn werkplaats met zijn kacheltjes (zie vorige blog) en ik in de mijne met mijn wol.
Afgelopen maanden hebben we ook nog bezoek gehad. Zo heeft Sanne (nee niet Ton zijn dochter) met haar hond Guusje hier een weekje vakantie gevierd. Was erg gezellig. En afgelopen week kwamen Gerrit en Mirjam hier overnachten op weg van Nederland naar hun huis in Portugal.
En nu staat het nieuwe jaar voor de deur. Weer een onbeschreven blad. In het nieuwe jaar hopen we ons vierde kleinkind te begroeten. Sanne is namelijk in blijde verwachting van haar 2de kindje. Verder hopen we gewoon dat we net zo’n fijn jaar als het afgelopen jaar zullen krijgen. Een jaar met een volle moestuin, een gite die we veel kunnen verhuren in de zomer maanden, bezoek mogen ontvangen van vrienden en familie en nog meer nieuwe mensen leren kennen in deze mooie omgeving. En de mooie omgeving zelf ook verder te gaan ontdekken.
Maar eerst de kerstdagen en oud en nieuw. Bij deze willen we iedereen fijne dagen toewensen en een mooi, liefdevol en gezond 2025.
Ton klimt maar weer eens in de digitale pen, ’t is tenslotte december. (met sneeuw op komst, vanaf zondag 3 dagen met -volgens sommige berichten- tot wel 50 centimeter sneeuw. Joepie).
We duiken even in het verleden, zo’n 45 jaar geleden, pakweg 1979. Ik woonde in Hamburg en ging regelmatig met vriend Günther “Sperrmüll laufen”, vrij vertaald “grofvuil afstruinen”. Hamburg is enorm dus wekelijks was het wel ergens grofvuildag in een van de stadsdelen, waarbij spullen aan de straat konden worden gezet die niet tot het huisvuil behoorden. Schatzoeken was het voor ons! Antieke meubels, oude buizenradio’s, muziekinstrumenten. Je kon het zo gek niet bedenken of je vond het wel. Wat we echter opvallend veel tegenkwamen waren houtkachels. Loodzwaar en een bestemming hadden we er niet voor dus lieten we ze altijd staan. Twee jaar later- ik woonde inmiddels weer in Nederland- lieten die kachels me niet los. In Nederland was er vraag naar gebruikte houtkachels en in Duitsland was net de grote omschakeling van kolen/hout stook naar aardgasverwarming aan de gang. Veel later dan in Nederland. Ik kwam nog regelmatig in Hamburg en het eerste zelfstandige bedrijfsidee was geboren; houtkachelhandel Ton & Co. Er werden contacten gelegd met verwarmingsinstallateurs die geen idee hadden wat te doen met die oude houtkachels, na het plaatsen van gaskachels of cv. Ze werden voor mij apart gezet en eens in de zoveel tijd toog ik naar Hamburg in mijn oude Citroën HY bus om weer een lading kachels op te halen voor een prikkie. Soms ook via “Kleinanzeigen” , prachtige oude tegelkachels, die doorgaans nauwelijks te tillen waren en uiteraard òf op zolder stonden òf in de kelder…..Rugklachten doe je op die leeftijd niet aan dus het kwam altijd goed. Hoe dan ook was het goede handel en ik bewaar er goede herinneringen aan. Eigenlijk is daar het zaadje geplant voor het zelfstandig ondernemen, voor een baas werken is sindsdien nooit meer een optie geweest. Kachelboer dus. En daarna fietsenmaker, geitenboer, houten speelgoed verkoper, wietteler, biologisch tuinder, Citroën DS specialist, campinghouder en olijf boer. En waarom dit verhaal? Omdat ik bizar genoeg opeens weer met die vermaledijde houtkachels bezig ben hier in Frankrijk. Niet dat ik me verveel of omdat ik dringend om de centen verlegen zit maar vooral door de schoonheid van dit stukje Frans erfgoed. En dan voornamelijk de Franse Art-Deco kacheltjes uit de periode 1920 tot 1940. Prachtig vind ik ze, stijlvolle kunstzinnige tijdsiconen om verliefd op te worden. En met een beetje zoeken zijn ze hier nog wel te vinden, verstoft in een oude schuur of- net als in Hamburg destijds- op zolder of in de kelder. Die rug is inmiddels 43 jaar ouder en wat sleets, dus da’s nog wel een aandachtspuntje. Lol heb ik er in ieder geval wel in, het speuren, het vinden, het opknappen, het verkopen, maar vooral toch het praatje aan de keukentafel met zo’n stokoude eigenaar/ eigenaresse die zo’n kacheltje van de hand doen en verhalen vertellen over weleer. Kachelboer dus, de circel is rond.
Zo fris als september was, zo mooi is oktober! Natuurlijk pikten we ook een staartje mee van orkaan….hoe heette hij ook alweer, wat gepaard ging met veel regen, maar de laatste 2 weken van deze maand zijn met name zonnig en warm. En och wat is het toch mooi buiten. De maand van de mooie luchten. De bomen die verkleuren de bladeren vallen, de skeletten van de bomen worden weer zichtbaar. s’ Morgens soms optrekkende mist uit de dalen, en een rode zon die achter de heuvels verschijnt.
We zijn deze maand begonnen met 2 dingen van onze prioriteiten lijst te schrappen. We hebben na maanden last van onze rug gehad te hebben, door een waardeloos bed, eindelijk een nieuw bed en goede matras gekocht……. Hadden we veel eerder moeten doen!
Ook hebben we eindelijk ons terrein ‘Boris proof’ gemaakt, dwz, geheel omheind. Hij wilde nog wel eens de koeien wei, achter het huis, in glippen, en dan het liefst in het donker. Dat is nu verleden tijd. Fijn om hem zelf lekker zijn gang te kunnen laten gaan, zonder hem continu in de gaten te moeten houden.
En dan het goede nieuws: Onze Hymer is Frans geworden, het kenteken is binnen! Het onmogelijke bleek toch mogelijk. Hem van stal gehaald en voor het huis gezet, om hem eens flink op te frissen, want dat was hard nodig. Een goede poetsbeurt zowel van binnen als aan de buitenkant. Afgebladderde verf weer bijgewerkt. Van binnen zijn de smoezelige witte muren geverfd en een nieuw zeil op de vloer, zo ook nieuwe gordijnen. Heerlijk om mee bezig te zijn. De bedoeling was om er dan ook een weekje mee op pad te gaan, zei het niet dat het zulk fantastisch weer is, dat we besloten ons uitstapje nog maar even uit te stellen. Het is gewoon zo fijn om nu hier te zijn. Nog genoeg te doen in de tuin. De honden genieten ook van het zonnetje en liggen de hele dag buiten.
De afgelopen maand ook weer wekelijks bezoek gehad. Zo kwam oud collega Arjen Hijman met zijn vrouw Julia hier een paar dagen met hun camper staan. We hadden elkaar ruim 17 jaar niet gezien. Hij was, (en is nog altijd),ambulance verpleegkundige in de tijd dat ik op de meldkamer in Leiden werkte. Willemien en Wigert kwamen op bezoek, door familie omstandigheden, een kort bezoekje, maar ze komen binnenkort weer terug. En onze vaste bezoekers, Jan en Gerda. Met hen hebben we een bezoek aan de boeddhistische tempel gebracht. Een prachtige plek boven op een heuvel. Altijd bijzonder om daar te zijn.
Inmiddels heb ik me aangemeld voor een aantal kerstmarkten. Dus tussen de bedrijven door, druk bezig met vilten. Dit keer vooral engeltjes, mutsen en andere kerstversiering. De schoorsteen in mijn werkruimte is nu ook geveegd, dus kan ik daar heerlijk werken, ook als het kouder wordt. Het is nog niet nodig geweest om hem aan te doen.
Ton is helemaal in zijn sas, want kan bij beide buren op het land zoeken met zijn metaaldetector. Hij heeft een hele koeien wei tot zijn beschikking, maar daar loopt ook een hele grote stier bij, waarvoor hij nadrukkelijk is gewaarschuwd. Aangezien de koeien nogal nieuwsgierig zijn, is het niet, altijd even ontspannen rondlopen daar. Ook bij wat mensen in de buurt mag hij detecteren, na een oproepje op Facebook.
Dan nog even een update over onze Lotte. Het is nu 2 1/2 maand geleden dat we haar de laatste injectie gaven. En ze is al 2 1/2 maand klachten vrij! Ze is alert, vrolijk en heeft praatjes. Soms is ze een sikkeneurige oude dame, want we hopen dat ze in januari 11 jaar wordt. Zou die rot parasiet dan nu eindelijk in rust zijn? Na zoveel kuren, bloedtesten medicatie, haar al een paar keer bijna opgegeven te hebben, is ze nu onze oude Lotte. We kunnen alleen maar hopen dat het zo blijft!
En dan als laatste: we hebben een nieuwe bewoner! In de schuur van de gite huist een kerkuil. Ton heeft een nestkast gebouwd, dus nu maar afwachten of daar gebruik van gemaakt gaat worden. Moeten nog wel wat verzinnen op alle uitwerpselen die de vogel achter laat.
En dan is het alweer een maand verder. Inmiddels is de herfst echt begonnen. Schreef ik in de vorige blog nog dat de zomer nog wel even zou duren, nou daar zat ik goed naast….het weer sloeg in september vrij snel om. Maar gelukkig zijn er ook nog stralende dagen tussen de natte koudere dagen in. Echt herfst dus. ‘s Avonds weer lekker voor de kachel zitten, ook niets mis mee.
Eind augustus ben ik met Mayon naar street art city geweest. Een oud telecom complex wat omgetoverd is tot een graffiti dorp. Waanzinnig om te zien. We hebben niet eens alles bekeken, want hadden op een gegeven moment een overdosis. Omdat Mayon (al 40 jaar vriendinnen), zeer regelmatig in Frankrijk verblijft, in de Berry, spreken we nu telkens halverwege een dagje af om bij te kletsen en wat te bezoeken. Super leuk om elkaar weer regelmatig te zien en spreken.
September was de maand van het verwerken van fruit. Zo heb ik vele potten mirabellen-, pruimen- en bramen jam gemaakt. Ook hebben we een flinke voorraad appelmoes en courgettes op zoet/zuur. Leuk om te doen en lekker natuurlijk om in de komende periode van te smullen.
Onze Hymer is naar de keuring geweest, de 2de hobbel die we moesten nemen op weg naar het Franse kenteken. En gelukkig is hij goed gekeurd. Alle benodigde documenten nu opgestuurd naar de Franse RDW, en nu maar afwachten of en wanneer we het kenteken krijgen, zodat we weer op pad kunnen!
Langzaam maar zeker zijn we ook weer wat gaan klussen. Zo is Ton begonnen met de deuren van de keuken te schuren en verven. Het viel nog niet mee om de juiste kleur te vinden. Wat we dachten wat mooi was, leek heel erg tegen te vallen en ook nog eens matte verf te zijn. Dus andere verf uitgezocht, wat beter bevalt.
De voorbereiding voor de kerstmarkt is ook begonnen, dus weer vilten en engeltjes e.d. maken voor in de kerstboom. Allemaal van wol natuurlijk. Zo heerlijk om te creëren! Ben nog altijd zo blij met mijn heerlijke werk ruimte! Voor de honden ook een nieuwe mand genaaid, gevuld met wol. Het was al snel hun favoriete mand.
Een week geleden ben ik ‘even’ op en neer naar NL gereden. Hoofddoel was een workshop wol verven met natuurlijke materialen. Ontzettende leuke en leerzame dag geweest. Natuurlijk ook de nodige inkopen gedaan, oa onderdelen voor Ton zijn DS project gekocht, en bij Appie onze voorraad pindakaas en pindasaus weer aangevuld. De dagen in Nederland waren heerlijk. Ook het weer was zomers. De eerste avond at ik met Mayon in een strandtent. Het leek wel een zomerse zwoele avond. Het was overal heel druk.
Op zaterdag ook een mega tuincentrum bezocht en met een auto vol planten terug gekeerd naar Frankrijk. Ook een aantal grote planten uit Mayon haar tuin uitgegraven. Ze hebben hier een mooie plek gekregen. Zaterdag- en zondagnacht sliep ik bij Peter en Liesbeth, Ton zijn zus en zwager. Heel fijn om ook daar geweest te zijn. In 1 dag terug gereden naar huis. Was afzien, maar gelukt! Al was ik de dag erna geen cent meer waard. Kon me niet heugen wanneer ik voor het laatst zo moe geweest ben!
En dan is het nu alweer eind van de maand. Dit weekend werden we getrakteerd op heerlijk weer. Dat kwam mooi uit want onze hout voorraad werd aangevuld. 3 ladingen van 4 Sterre werden door de buurman, verder op uit de straat, bij ons afgeleverd. Flinke work out dus om het allemaal op te stapelen in ons hout hok, maar het is gelukt, en wij zullen er warmpjes bij zitten deze winter.
Nog een laatste nieuwtje…. Na jaren niet geweten te hebben wat mijn pensioen opbouw was, eindelijk mijn DigiD geactiveerd…..een aangename verrassing! Wat resulteert in het feit dat ik per 1 november met pré pensioen ga! Gewoon elke maand weer een vast inkomen, wat een kadootje !
Tjonge, wat vliegt de tijd. Is het opeens al eind augustus. De dagen worden alweer opvallend korter, maar gelukkig is de zomer nog niet ten einde. Tjonge wat hebben we de afgelopen weken genoten van het heerlijke weer, en dat doen we nog steeds. Temperaturen van rond de 25 graden, met een enkele uitschieter boven de 30. Af en toe een verfrissende onweersbui. Gewoon hele dagen buiten kunnen zijn, zonder meteen nat te worden van het zweet. Ja, dit is toch echt wel 1 van de redenen waarom we weer in Frankrijk zijn gaan wonen.
Niets ten kwade over Portugal, want daar hebben we met heel veel plezier gewoond, en is echt een heerlijk land. In Portugal woonden we erg afgelegen, en hier in Frankrijk maken we veel meer deel uit van het dagelijks leven. We hebben natuurlijk geprobeerd een beetje in te burgeren door op de avondmarkten te gaan staan, wat erg leuk was om te doen en uiteindelijk ook redelijk succesvol was. Mensen herkennen ons nu en weten wie we zijn. We gaan bijna wekelijks naar de markt op maandagmorgen om de lokale producten te kopen. Zo fijn om dat dichtbij te hebben. We hebben echt geluk met het dorp, er wordt zoveel georganiseerd, iets wat we van te voren helemaal niet wisten.
Zo was er een paar weken geleden een 3 daags festival : les Comboros. Werd al voor de 8ste x georganiseerd. Er werden grote tenten opgebouwd, erbij het meer was een groot camping terrein voor de festivalgangers. Het was een festival met oude traditionele muziek, veel oude instrumenten werden er bespeeld, en nog leuker was dat er volop gevolksdanst werd. De eerste avond keken we onze ogen uit! Overal werden ook workshops gegeven, oa om al die dansjes te leren…..gaan we volgend jaar doen. Echt verrassend hoeveel mensen enthousiast aan het volksdansen waren, van “rastaman” tot “oudere jongere”. Ook bezochten we een barok concert in de kerk…..nou zo krijg je dus wel een kerk vol. We zijn 2 avonden naar het festival geweest, was echt leuk. De 2de avond gingen Femke en Rob, die de gîte bewoonden, ook mee.
En dan is er elk weekend wel ergens wat te beleven in de omgeving. We bezoeken vaak een rommelmarkt, waar Ton oude bijlen probeert te vinden. Want ja zijn bijlen zijn er in trek, hij heeft er al velen verkocht, en ze worden steeds mooier!
En natuurlijk hebben we ook veel bezoek mogen ontvangen. Bauke en Hanke vierden een week vakantie in de gîte, zo ook Rob en Femke. Ruben, Rianne en de kinderen (en 5 hondjes)verbleven op de camperplek met hun grote bus en Jan en Cecile stonden die zelfde week op de camping in het dorp met hun dochters en hond. We hebben een avond gezellig met elkaar gebarbecued. Deze week komen Hans en Janine een paar dagen op bezoek. De gîte is de afgelopen maand vrijwel onafgebroken verhuurd geweest.
En beetje bij beetje rollen we langzaam weer het Franse systeem binnen. De eerste 3 maandelijkse belasting aangifte is gedaan. We zijn bezig om de gîte toch geregistreerd te krijgen, ook weer ingewikkeld, dus hebben we eind volgende maand een afspraak met een persoon van de belasting die spreekuur heeft in het dorp. Ook hebben we bij de gemeente aangemeld dat we een gîte verhuren. Dan zitten we als het goed is eind deze week beiden in het ziekenfonds. Afmelden in Portugal was ook nog niet zo simpel, bij mij is het gelukt, maar van Ton nog geen bericht gehad. En dan de Hymer. We hebben het certificaat, na een dag zwoegen om het via het internet aan te vragen, binnen, zodat we een oldtimer kenteken aan kunnen vragen. Nu de volgende stappen, wat ook nog niet eenvoudig is. Maar goed de eerste stap is gezet.
Foto’s van de Hymer met de krant van die dag om te laten zien hoe hij er nu uit ziet, uiteraard zonder schoorsteen en houtkachel!
Omdat we nog niet op pad kunnen met de camper zijn we het afgelopen weekend maar weer eens erop uit gegaan met het busje. Hoppa bed er achterin gezet, zodat we daaronder wat spullen kwijt konden, koelbox erin, honden manden en hupsakee, onderweg naar de Lot. We hadden zondag afgesproken om te gaan lunchen bij onze oude buurtjes Chris en Phill in Saint Denis. Zaterdag avond in Martel uit eten geweest in het gezellige en mooie oude centrum en ‘s nachts aan de Dordogne geslapen. Ietwat krap met 2 honden ook in bed, maar het mocht de pret niet drukken. De volgende morgen was er een Brocante markt in Quatre Routes du Lot, waar we mijn oude collegea van de kringloop tegen kwamen. Heel leuk om ze weer te ontmoeten! En natuurlijk hebben we bij Chris en Phill heerlijk gegeten en lekker bijgekletst. Ton heeft er nog met zijn detector gelopen in de hoop oude Romeinse munten te vinden, maar helaas, vooralsnog zonder succes.(Hij gaat voor de herkansing, want Uxellodunum- het laatste bolwerk van de Galliers, Caesar is er hoogstpersoonlijk heengegaan om orde opmaken te stellen- ligt op een steenworp afstand van het zoekterrein).
En de groentetuin…..daar groeit alles nog steeds als kool. De vriezer zit inmiddels vol met courgettes, bloemkool en sperzieboontjes. Ook oogsten we nu komkommers, tomaten, rode kool, spitskool, andijvie en verschillende soorten sla, pompoenen. Pepers en paprika’s moeten nog rood worden en de aubergine’s nog wat groter groeien. Inmiddels ook al de nodige potten jam gemaakt: bramen-,mirabellen- en pruimen jam. We hebben echt teveel courgette planten: zo vries je er 3, in blokjes gesneden in, zo heb je er weer 4 bij. Ze zijn ook al gedroogd, en in zoetzuur ingemaakt. We kunnen elke dag wel courgettes eten en dan nog hebben we een overschot! Inmiddels ook alweer groentes voor gezaaid voor de wintergroentes. De tuinen blijven ons wekelijks verrassen!
En zo vliegt de zomer dus voorbij, alhoewel hij voorlopig qua weer gelukkig nog wel even duurt.
Hij is er hoor, de zomer! We hebben er een tijdje op moeten wachten, maar hij is gearriveerd. De meeste tijd zijn de temperaturen tussen de 20-25 graden, met af en toe een uitschieter richting de 30. De regen is op de achtergrond geraakt, af en toe een buitje of tegen de avond een onweersbui. We leven weer buiten, alleen als het te warm is, zijn we binnen te vinden, want het huis is heerlijk koel.
De moestuin en ook de bloemen tuinen zijn geëxplodeerd, alles groeit enorm hard. Elke dag eten we heerlijke sla uit de tuin, de spits kolen zijn klaar om geoogst te worden, ook hebben we al bloemkool gegeten en 2 stuks ingevroren. De frambozenstruik begint ook frambozen te leveren, en ook kunnen we regelmatig heerlijke dikke aardbeien plukken. Ook groeien er overal kleine bos aardbeitjes, heerlijk zoet!
Vandaag ook begonnen met de eerste kruiden te drogen: Marokkaanse munt, verveine (ijzerhard) en salie. Heerlijk om vers thee van te zetten, maar ook de gedroogde variant is heerlijk. Zo kunnen we in de maanden dat het er niet meer vers is, er toch nog van genieten.
We hebben nu een klus pauze ingelast voor de zomer maanden. Heerlijk om meer tijd aan andere dingen te besteden. We hebben intern nog wel een verhuizing gehad. De woonkamer, die we nog nooit gebruikt hadden, is slaapkamer geworden. Bank en bed zijn omgeruild. In de keuken is mijn kleinere tafel geplaatst en de grote keuken tafel is verhuisd naar de voormalige slaapkamer, wat nu een prachtige werkkamer voor mij is geworden.
En gewerkt heb ik er de afgelopen weken! Elke dag heb ik meerdere dingen gevilt, want ja, die marktkraam moest natuurlijk wel gevuld worden. Het vilten is erg leuk om te doen, telkens nieuwe dingen creëren is wel mijn ding. Fijn ook als ik er een ander een plezier mee kan doen.
De eerste avond markten hebben we inmiddels achter de rug. En ook op de nationale feestdag 14 juli hadden we onze kraam opgezet bij een plaatselijk feest. De verkoop is wisselend. We hebben nog niet een echt goede plek weten te bemachtigen op de avond markt. Zo stonden we de laatste x als laatste in de straat, met voor ons een schoenen-, noga- en worsten verkoper. Veel mensen die dat zagen, draaiden al om nog voordat ze bij ons waren aangekomen. Dus dat moet anders de komende weken. De sfeer is erg gezellig, met live muziek en grote terrassen die vol zitten met etende mensen. Ja, eten is voor de Franse toch wel heel belangrijk. Ton verkoopt ook zijn zelf gemaakte Viking bijlen, gemaakt van oude bijlen. Er is veel interesse voor, en hij heeft er al 2 verkocht.
De marktkraam
Op het moment staan Wil en Naboe op de camping in het dorp. Leuk om weer wat tijd met ze door te brengen. Zo zijn we van de week naar de Puy de Dôme geweest. Met het treintje omhoog, en ook naar beneden. Helaas geen tijd om de afdaling te lopen ivm de honden, die we niet een hele dag alleen wilden laten. Er stond veel wind op de berg, die bijna 1500 m hoog is. We wisten niet dat daar vroeger een oud klooster op de top heeft gestaan. Ze zijn druk bezig om oude stukken bloot te leggen en te reconstrueren. Het uitzicht was prachtig!
We genieten weer volop van het Franse leven. De vriendelijke mensen, de markten, festivalletjes, de sfeer; het leven als God in Frankrijk. Natuurlijk zijn er ook minder leuke dingen. Zo zijn we ons nog steeds door het bureaucratische systeem aan het worstelen. Het is nog niet gelukt om in het ziekenfonds te komen en ook de aanmelding als zelfstandige verloopt stroef. De sites van beide organisaties werken langs elkaar heen en regelmatig is een site niet te bereiken. Gelukkig hebben we goede hulp, die ons de juiste weg wijst. Om ons los te maken uit het Portugese stelsel valt ook nog niet mee. Wij zijn als het goed is nu uitgeschreven, maar of het busje dat nu ook al is, is nog de vraag. Zodra we in het Franse zorgsysteem zitten, moeten we ons ook nog uit zien te schrijven uit het Portugese. Ach ja, dat zijn zo van die hobbels die er nu eenmaal bij horen. Uiteindelijk komt het allemaal wel een keer goed.
En dan ons vee. Boris is weer verlost van zijn jeuk. Wat de oorzaak was blijft onduidelijk. Maar de nodige pillen hebben het krabben en de jeuk doen stoppen. Met Lotte ging het weer bergafwaarts, lopen ging slechter en beide oren gingen weer bloeden ( haar oorlellen). Na overleg met de dierenarts besloten om nog 1 kuur te doen, dit keer Glucantime. We moeten haar nu dagelijks 2x injecteren. We hopen dat haar nieren dit aan kunnen, want daar is dit medicijn niet best voor. Tussentijds wordt dit regelmatig gecontroleerd. Gelukkig geeft Lotte geen kick tijdens het spuiten, ze is zo’n makkelijke hond! Moet er niet aan denken dat ooit Paco dit had moeten ondergaan, die had de heleboel bij elkaar gekrijst….hij wordt nog altijd gemist, ons clowntje.
De komende maanden zullen we nog veel bezoek krijgen, wat we super leuk vinden. We kijken uit naar jullie komst. Samen genieten van de zomer!!
