Auteur: Annemieke Bod

Na een heerlijke lente, hebben we nu inmiddels de langste dag achter ons liggen en is het zomer. Net als in vrijwel heel Europa is het warm, maar voor ons gelukkig niet zo heet als in Portugal. 32 graden is tot nu toe het maximale. Onder onze grote bomen is het een stuk koeler, zo fijn om die joekels in de tuin te hebben. En ons huis blijft gelukkig ook heerlijk koel. We genieten van de zwoele zomeravonden. De bank van de tuinset is perfect om ‘s avonds lekker op ‘bank te hangen’.

3 Weken geleden spontaan besloten om de week daarop naar NL te gaan. We moesten immers het 4de kleinkind Lente nog verwelkomen. Als we hiermee langer zouden wachten, was de kans klein dat het nog binnen korte termijn zou lukken ivm de gite verhuur en de zomermarkten die binnenkort weer beginnen. Dinsdagochtend na Pinksteren vertrokken met de auto. Een huisje voor 3 nachten gehuurd in Beekbergen. Woensdag brachten we een bezoek aan Maria en Rolf en de kinderen. We bezochten de gemeenschappelijke moestuin van Ommen op een prachtige plek in het bos. Een heel mooi initiatief. Maria brengt hier veel tijd door.

Donderdag gingen we naar Lexmond, na eerst naar een airco speciaalzaak in Apeldoorn te zijn geweest om de airco van de auto bij te laten vullen, want deze deed het niet meer. Gelukkig lukte dit en konden we gekoeld onze weg vervolgen, want ook in Nederland steeg het kwik boven de 30 graden uit. In Lexmond hebben we bij Ernst en Sanne hun dochter Lente bewonderd. Ook Ronja was reuze trots op haar zusje. Vrijdag reden we terug naar huis. Een heus bliksem bezoek wat erg fijn was.

En thuis zitten we uiteraard ook niet stil. Ton is druk bezig met het inrichten van zijn brocante in de schuur. De wekelijkse rommelmarkten worden hiervoor afgespeurd en ook gaat Ton wekelijks naar diverse kringloopwinkels om leuke spulletjes te scoren. Natuurlijk is de schuur erg groot om 123 vol te krijgen, maar het neemt al leuke vormen aan. Voorlopig is dit geheel hobby matig, beetje extra inkomsten genereren naast zijn pensioen van €8 in de maand.

In de minder warme ochtend- en avonduren werkt Ton nog verder aan de vijver. In Nederland hebben we vijverfolie gekocht, dus als het graven klaar is kunnen we dat erin leggen. Er staan inmiddels ook zakken grind en kiezels te wachten. Het is nog een hele uitdaging om er een mooie vijver van te maken. Er komen geen vissen in. We zullen zien welke bewoners de vijver ter zijner tijd krijgt.

Ik hou me meer bezig met de moestuin. Net als vorig jaar groeit alles enorm goed, al moeten we nu vaker water geven. Onze aardbeien oogst is enorm, en ook peultjes in overvloed. Sla geven we regelmatig aan de buurman, die ons dan weer verwend met kippen- en ganzen eieren. We hebben ook al gesmuld van de romanesco bloemkool. Het wordt een zomer van overvloed. Toch maar eens gaan denken om een weckketel aan te schaffen. Heb onlangs heel veel weck potten bij de glasbak gevonden, dus potten genoeg.

Natuurlijk ben ik ook weer druk aan het vilten want over 2,5 week is de eerste zomermarkt al een feit. Ik probeer weer nieuwe dingen te maken, al gaat dat soms met vallen en opstaan. Op de pagina ‘tout en Laine’ op deze website staan de nieuwste creaties.

En dan onze honden.
Ee paar dagen voor we naar Nederland vertrokken begon Lotte mank te lopen. We konden niets bijzonders aan haar poot ontdekken. Na ruim een week ging het gelukkig over. Ze was weer in goede doen. In maart/ april hadden we haar weer een kuur glucantime gegeven (dagelijks 2 injecties) in verband met het terugkeren van de leishmaniose verschijnselen. Deze verdwenen gelukkig weer, maar de kuur hakte er wel in. Het ging een beetje op en af met Lotte, goede en slechte dagen wisselde elkaar af. Tot een paar dagen geleden dat ze opeens niet meer wilde eten. Ze zag er beroerd uit. Ze moest bij de dierenarts blijven aan het infuus. Ergens in haar lijf zat een forse ontsteking. Nu blijkt de leishmaniose (de parasiet) ook het immuunsysteem aan te kunnen tasten. We zijn bang dat dat nu aan de hand is, en daar is niet zoveel meer tegen te doen. We zijn ons bewust dat ze in de laatste fase van haar leven is aangekomen.

Boris wordt ook een echte oude hond, maar zijn boevenstreken heeft hij nog altijd. Ondanks de toch grondig omheinde tuin, wist hij toch nog regelmatig te ontsnappen naar de koeien wei achter het huis. En niets is leuker als rollen door de stront!! Ook kan hij de bbq geuren van de huurders van de gite niet weerstaan, en gaat er dan gezellig bij liggen. Honden weten inmiddels dat de tuin achter het huis verboden terrein is als we gasten in de gite hebben. Maar hij blijft een lieve boef en grote knuffelbeer.

Gisterenavond kwam Lotte dus weer thuis, en die at gelukkig ook weer, maar nu wilde Gipsy niets eten! Dat wordt morgen weer een ritje naar de dierenarts. Vermoedelijk heeft ze een blaasontsteking, want vond ook 2 plasjes in huis. Ze zit duidelijk niet lekker in haar vel.

Tot zover ons wel en we van de afgelopen weken. We hopen op een mooie gezellige zomer en hopen dat de geflipte wereldleiders daar ook zo over denken. Liefs xxx

Zo, na lange blogschrijfpauze maar weer eens een krabbel van mijn (Tons) hand. En die titel? Die verwijst simpelweg naar het mooie Frankrijk. Oh wat hou ik toch van dit land; de lieve mensen, het prachtige landschap (als we hier door de heuvelachtige groene heuvels rijden is het een en al “oh wat is het hier mooi”, na iedere bocht een nieuwe ansichtkaart !), de mooie taal, de betrokkenheid bij cultuur, het klimaat, de liefde voor smaak, goed eten en de verbinding met het land. Sorry voor de kleine lofzang maar superlatieven (inclusief mijn woorden) schieten eigenlijk te kort. En nee, ik wil het eigenlijk niet op de weegschaal leggen naast Portugal- waar we ook 6 jaar lang intens genoten hebben- maar ik betrap mezelf erop dat ik het af en toe toch doe. Zaten we in Portugal figuurlijk op ons paradijselijke eilandje, hier in Frankrijk voelen we ons meer “deel van”. Hier doen we mee met de Fransen; festivals, muziek, vide greniers (rommelmarkten), ecologische initiatieven en een onnoemelijk aantal andere activiteiten. En niet -zoals vaak in Portugal- georganiseerd door een alternatieve importscene, maar gewoon door de Fransen. Meedoen mag, hoeft niet, even goede vrienden. En als extra bonus; hier kunnen we ons weer intens verheugen op de zomer!
En een emigratie gaat doorgaans gepaard met nieuwe ideeën en initiatieven. Zo ook hier, nooit saai. Nou heb ik altijd al gefantaseerd over iets van een brocante/ curiosa handel, gewoon omdat ik van ouwe mooie spullen hou. Maar het kwam er nooit van, andere prioriteiten , realistischere (is dat een woord?) activiteiten kregen voorrang. Maar ach, nu met pensioen (shockhorror; mijn Franse pensioen is een heuse 8 euro per maand), wat meer tijd en oneindige ruimte in onze boerderij hier: waarom niet? Het idee geboren en Ton zou Ton niet zijn als het niet stante pede ook maar gelijk uitgevoerd moest worden. Brocante “LeukMeuk” is een feit. Heerlijk struinen op rommelmarkten, in oude schuren , kringloopwinkels : het is ons op het lijf geschreven (ja ons, want ook Annemieke heeft er lol in). Ruimte is er zat, wat tegelijkertijd ook een minpunt is, want er moet héél veel in, wil je het een beetje een cosy “Malle Pietje”-sfeertje geven. Nou ja, geen haast. (nooit meer haast, wat een zegen).

Naast het brocante gebeuren zijn er uiteraard nog plenty andere (nieuwe) activiteiten. Ik heb altijd al een passie gehad voor oude gereedschappen. In Portugal maakte ik af en toe haalmessen (trekmes, drawknife, plane à tirer) omdat die daar niet bestonden cq verkrijgbaar waren. Een haalmes wordt oa gebruikt om hout te ontschorsen maar ook om hout te bewerken. Ik gebruik het bijvoorbeeld om mijn Viking bijlstelen te maken. Hier in Frankrijk vind ik ze echter nog regelmatig op rommelmarkten. Oud kwaliteitsgereedschap, vaak wel toe aan een restauratie beurt (bv nieuwe handvaten draaien). Hint: te koop dus hier, gebruiksklaar en gerestaureerd. 30€ per stuk. Verzenden geen probleem.

In the meantime werd er en passant van een oude gekregen trapnaaimachine nog een lunch tafel gebouwd en genieten we volop van het inmiddels bijna volgeboekte bijenhotel, gekregen van dochter Maria en schoonzoon Rolf, die samen het project “Streektuinen” hebben opgezet en onder andere deze professionele bijenhotels leveren, te koop via hun website http://www.streektuinen.nl( klik daar op “wat kan ik doen?).

O ja, en dan die art-deco houtkachel verkoop . Dat loopt natuurlijk al een tijdje en gaat gestaag door. Over een paar dagen worden er een stel opgehaald door de broers van “de blauwe kachel” uit Breda. Kijk even op hun website www.deblauwekachel. , aanrader, worden gerestaureerd en stookklaar aangeboden.

Verder natuurlijk druk in onze mooie ronde moestuin (okay, eerlijk is eerlijk, voor het grootste deel credits voor Annemieke). Wat een genot hier te tuinieren, je stopt wat in de grond en het groeit als een tierelier. Hadden we in Portugal nog moeite rabarber, lavas (maggiplant), uien en aardbeien te telen, hier groeit het uitbundig als vanzelf.

De Hymer camper is inmiddels voorzien van een nieuwe dynamo. Op de terugweg van onze winter escape naar Spanje en Portugal begon de laatste dag het laad waarschuwings lampje te branden en een nieuwe dynamo was onoverkomelijk. Was nog een flinke klus moet ik zeggen maar is gelukt en hij staat weer startklaar voor nieuwe reisavonturen.

Een aardige ontmoeting wil ik jullie ook niet onthouden. ( voor wie Facebook heeft vast al een bekend verhaaltje, voor wie niet copy/ paste ik hier even:

“Soms heb je van die bijzondere korte ontmoetingen die je-hoe kort ze ook zijn- nooit vergeet.
Vandaag was ik in Montlucon, bij de “Troc”, een soort kringloopwinkel. Bij de rommelhoek (daar kom ik graag) stonden twee nonnen in vol ornaat, met habijt, hoodddoek en kap. Graaiend en zoekend in een bak met oud gereedschap. Een hand al vol met sleutels, tangen en schroevendraaiers. Ik vond het zo’n onthutsend mooi beeld dat ik vroeg of ik een foto mocht maken. Dat had ze liever niet. Alle begrip daarvoor. Maar ze zei ook; ” tiens, mais j’ai quelque chose pour toi si tu veux. En ze diepte een heiligen hangertje uit haar handtas. Met Maria-afbeelding. Een hele uiteenzetting volgde over Maria en waarom ze op de afbeelding haar armen spreidde met geopende handen. afsluitend met “Elle va te protéger”. (ze zal je beschermen).
Bijzondere ontmoetingen uit het niets. Zij blij, ik blij.
O ja, leuk détail ; op het zakje waar de hanger inzat stond; “medaille déjà bénite” (deze hanger is al gezegend). Daar moest ik toch wel om grinniken. 😀”.

Ook gelijk maar even mijn FB bijdrage van vandaag onder de aloude noemer “kutnatuur”:

“Gegijzeld door natuur….
Een aardig werklijstje ligt voor mijn neus vanochtend. In de schuur boven,de brocante verder gestalte geven en beneden in de werkplaats hout zagen, wat aan m’n DS werken en een trekmes restaureren. Maar ik moet helaas mijn plannen bijstellen…
De brocante ruimte wordt al een tijdje bewoond door een broedend roodborstjes echtpaar en ook zwaluwen hebben hun nesteldrang gestalte gegeven aldaar. Gezellig, vind ik. Maarrr, vanochtend bleken de roodborstjes jongelingen bezig het ouderlijk nest te verlaten en-toen ik binnenkwam- paniekerig wat onbeholpen door de schuur vlogen, stuntelig een veilig heenkomen zoekend. Ook pa en ma in paniek, chaos alom. (God wat ben ik blij dat we geen katten hebben!). Okay, not the place to be for me today. Ik zal ze even een dagje rust gunnen om goed te leren vliegen en kennis te maken met deze grote boze maar vooral mooie buitenwereld.
Dan maar naar de werkplaats. Maar ook daar protesteren de gevederde vrienden. Een mussenpaartje nestelt al een tijdje in een pracht holletje in de natuurstenen muur. Binnen, net boven de ingang. Mijn aanwezigheid tijdens de broedperiode werd niet op prijs gesteld maar een soort van getolereerd. Echter, de inmiddels uit het ei gekropen jongen zijn zo te horen nu van het formaat dat ze minimaal iedere 5 minuten voorzien willen worden van een hapje. En daar gaat het nu mis met mijn aanwezigheid. Pa en ma mus zitten beide paniekerig en luid roepend op de openstaande staldeuren , de snavel vol met insecten. Het kroost krijst hongerig, maar pa en ma durven niet naar binnen zolang ik daar ben. Ik ben duidelijk niet meer welkom in mijn werkplaats. De hongerdood van dat mussen-kroost wil ik uiteraard niet op mijn geweten hebben, dus moet de focus vandaag elders liggen. Verder met vijver graven dan maar, daar heb ik slechts met wormen te maken.

Al die activiteiten hebben wel wat weerslag op andere “ik vind het zo leuk om te doen”-dingen…. Zo kom ik zo goed als niet toe aan het verder restaureren van mijn Citroën DS en het eropuit gaan met mijn metaaldetector, maar wat in het vat zit…..

Ondertussen wordt de gîte regelmatig verhuurd, er zijn nog wat periodes vrij deze zomer, dus mocht je er ook gebruik van willen maken, wacht niet te lang met reserveren.
O ja, we hadden onlangs een fijn bezoek van zus Liesbeth en zwager Peter. Enorm van genoten , ondanks een onfortuinlijke val van Liesbeth met gebroken pols als gevolg. Een nachtelijke “longwait” in het ziekenhuis in Clermont Ferrand was ons deel. (half 5 in de ochtend weer thuis) maar ze is goed geholpen en de vervolg behandeling in Nederland verloopt gelukkig voorspoedig.

Fantaseren over “wat is er nog meer voor leuks” blijven we als vanouds natuurlijk ook doen. Zo staat het oude stationnetje hier in het dorp al decennia leeg, dichtgetimmerd en wel. Die Gedanken sind frei, dus we dromen er lekker op los. Brocante daar? Met koffie en gebak- hoek?
Of of of vul zelf maar in….

Een vijver voor wat extra biodiversiteit wordt ook aan gewerkt. We zijn al een aardig eindje op weg, maar het gaat langzaam. Op 50 cm diepte blijkt een haast ondoordringbare laag stenen te zitten. Beetje bij beetje komt er met behulp van houweel , beitel en drilboor een beetje diepte in. Gelukkig helpt ook hier de mantra “nooit meer haast” om de oude botten wat te ontzien.

Pffff wat een lange tekst alweer’ niks meer gewend wat typen betreft. Al met al voelt het wonen hier als een feest, iedere dag een cadeau. Vive la république.

(en als hoofdcadeau deze maand: op 17 mei is er een kleindochter geboren. Ze heet Lente. ❤️)

April is alweer voorbij, en tjonge wat was het een heerlijke maand, af en toe zelfs zomers. Wat een verschil met vorig voorjaar, toen het zoveel regende. De tuin en de natuur is de afgelopen weken geëxplodeerd, alles is groen en de berm staat weer vol kleurige bloemen. Ik word daar altijd erg blij van. Natuurlijk hebben we ook nog wel wat regen gehad, en dat was alleen maar welkom, en leverde mooie plaatjes op.

Ton kwam na 12 dagen weer terug uit Nederland, na daar dochter Sanne te hebben geholpen in en om haar nieuwe huis. Ook heeft hij wat bezoekjes afgelegd, altijd waardevol, maar hij was blij weer thuis te zijn. Het busje was afgeladen vol! Hij had voor ons een heerlijke tuin set gekocht. Kunnen we eindelijk lekker zitten buiten. Echt een aanwinst.

Toen Ton weer thuis was moest hij meteen aan het werk om de bovenverdieping af te maken, want in de mei vakantie zouden dochter Maria met haar gezin en een bevriend gezin hier komen vakantie vieren. We zijn erg tevreden over het resultaat van de bovenverdieping. Een douche met droog toilet en een eenvoudig keukentje, een leuke tafel en een gezellige bank, maken het tot een mooi geheel. Het was een beetje een ‘ik vertrek’ scenario, maar alles was op tijd klaar.

Voordat de familie op bezoek kwam, was eerst Willemien onze gast in de Gite. Dat was erg gezellig.
Met al onze logees hebben we een heerlijke tijd gehad. Ton is met ze mee geweest naar een klim en klauter park, hoog in de bomen, abseilen en over enge hoogtes balanceren……ik bleef veilig thuis bij de honden ( haha, is aan mij niet besteed). We zijn begonnen met de aanleg van een vijver. Rolf en Maria hadden er hun dagelijkse workout…..voor ons rest de rest, maar het begin is er. We hebben meerdere keren met zijn tienen gegeten, wat in de 2de helft van de week, heerlijk buiten kon. De kinderen gaven een paar leuke voorstellingen in de schuur, waarvoor druk geoefend was. De schuur was een heerlijk speelparadijs. Van de grote doos die we hadden bewaard van de tuin set, werd een hut gebouwd, waar zelfs een nacht in werd geslapen. Al met al kijken we terug op een heerlijke tijd met kinderen en kleinkinderen.

En dan is het nu alweer mei. De moestuin staat steeds voller, en alles groeit hard. Jaja, ook al de eerste rabarber taart gegeten…..smullen! De planten die verhuisd zijn naar de nieuwe borders zijn goed aangeslagen. Blij met het resultaat. De tuin is sowieso weer een waar paradijs. Het gonst er van de bijen in alle soorten en maten. Van Rolf en Maria een bijen hotel gekregen, en daar wordt al gretig gebruik van gemaakt. Ook hebben verschillende vogels weer nesten gebouwd in diverse schuren. De zwaluwen vliegen dagelijks vrolijk rond. In de nachtelijke uren hebben we een vos gespot. Rolf ontdekte hem als eerste. We hebben hem nu ook op de wild camera gezien, die we in een boom hadden gehangen.

We kijken uit naar de heerlijke zomer die nog voor ons ligt, het rommelmarkten seizoen wat er weer aankomt, en de vele festivals in de omgeving.
De boekingen voor de gite stromen ook weer binnen. Mocht je nog interesse hebben om die te huren, wacht dan niet te lang!!

Wat is de lente toch een geweldige tijd van het jaar! De natuur ontluikt langzaam, er huppelen lammetjes en kalfjes in de wei, het is alsof het jaar begint in maart/april.
Maar natuurlijk roert maart zijn staart en doet april wat hij wil. Zo hebben we in maart nog een weekend, een flink pak sneeuw moeten incasseren, wat overigens prachtig was!

De net opgebouwde kleine kas, begaf het onder de 20 cm sneeuw, maar gelukkig hadden we nog tentstokken, die er precies in pasten, dus hij staat er nu weer fier bij, en inmiddels vol met bakken met zaai goed voor de tuin.

Ook is er alweer flink gewerkt in de moestuin. Aardappels, sla, bieten, peultjes staan alweer in de tuin. We hebben nog wat nieuwe bessenstruiken rond de tuin geplant, en de rabarber steekt ook zijn kop weer boven de grond. Hopelijk kunnen we die dit jaar weer oogsten en lekkere toetjes en taart ervan maken. Kan me er nu al op verheugen.

En het is ook dit jaar weer een feestje om te zien wat er allemaal groeit en bloeit in de tuin. Vele soorten narcissen, hellébores , petunia’s, blauwe druifjes en nog veel meer. Het is alweer zo kleurrijk.

Nu staan er achter in de tuin heel veel planten, maar daar zien we niet zoveel van, dus hebben we besloten om deze beetje bij beetje naar de voorkant van het huis te verhuizen. Een beste klus, maar het is mooi om in de voortuin ook van al dat moois te genieten. Het is een heuse planten verhuizing.

Ton heeft zich de laatste tijd vooral bezig gehouden met het maken van een kleine badkamer boven. De werkzaamheden zijn even onderbroken omdat hij voor een kleine 2 weken naar Nederland is om dochter Sanne, die inmiddels hoogzwanger is, te helpen met klussen in haar nieuwe huis.

De afgelopen weken hebben we ook nog bezoek mogen ontvangen. Geert, een oude vriend van Ton, kwam met zijn zoon in de gite logeren en Jan en Gerda kwamen ook nog gezellig langs.

En natuurlijk ben ik naast het werken in de tuin, ook weer langzaam maar zeker begonnen met vilten. Naast veel nieuwe bloemen, ben ik begonnen met het maken van vogelhuisjes. Het is weer heerlijk om te creëren.

En zo rollen we het voorjaar in. Veel slechter als vorig jaar zal het vast niet worden. De voorspellingen zien er in elk geval goed uit……maar je weet t maar nooit, want april doet wat hij wil!

Na 7 weken te hebben rondgereisd zijn we nu weer een weekje thuis.
We kijken terug op een heerlijke tijd.

We waren in de laatste blog gebleven bij de nacht op een camping in de buurt van Sevilla. We hadden een pracht plek, een heel veld voor ons zelf, terwijl op een ander deel de camping propvol was. Snap het nog steeds niet waarom mensen allemaal bij elkaar kruipen. We stonden niet ver van een groot winkelcentrum, waar ik de action ontdekte. Daar voor Gipsy een nieuwe knuffel gekocht, en op een terras een ijsje gegeten, de eerste van deze vakantie!

De volgende dag zijn we doorgereden richting Isla Christina. De weg daarnaartoe was bar slecht. Volgende x de snelweg nemen, want de hele tijd door kuilen rijden, in een camper waar dan alles rammelt, is geen pretje. Isla Christina is bijna de grens met Portugal. We stonden dicht aan het strand, waar ook een speciaal honden strand was; perfect!

We zijn er 2 nachten gebleven om daarna richting Portugal te rijden, waar we op een camping belandden in de buurt van Altura, waar we hadden afgesproken met vrienden, Jan Peter en Bonny. Het weer was minder, de voorspelde regen kwam er, dus zijn we 2 nachten op de camping gebleven, die voor €11 per nacht de goedkoopste was van onze reis.

We hebben lang zitten wikken en wegen welke kant we verder op zouden gaan, langs de zuid kust, wetende dat het beleid om wild te staan in Portugal vrij streng is, of via Spanje verder noordwaarts, om wat noordelijker weer de grens met Portugal over te steken. Het werd het laatste, maar niet zonder eerst afgesproken te hebben met Jan en Gerda, onze trouwe camper vrienden die bij ons in de buurt waren. Een gezellige avond met ze doorgebracht bij het plaatsje Castro Marim.

Dus terug naar Spanje om ter hoogte van Paymogo precies op de grens te overnachten. Een prachtige plek aan de rivier, bij de brug, die de 2 landen met elkaar verbind. Helaas was er geen wifi, anders waren we er zeker langer gebleven. De route ernaar toe was ook nieuw voor ons, een stukje Spanje wat we nog niet kenden. Mooie witte dorpen en glooiend landschap.

Hier nog een foto van Ton zijn detector vondsten uit Spanje.

De dagen daarop volgend, reden we langzaam noordwaarts. 2 nachten op verschillende plakken langs het enorme meer gestaan in de Alentejo. Het meer is op veel plekken de grens tussen Spanje en Portugal.

Ook brachten we een bezoek bij Les. Hij woont in de buurt van het meer. Hij heeft ons 2 dagen rond gereden langs prachtige plekken. Hoogtepunt was wel het plaatsje Monsaraz. Een oud vestingstadje, mooi ommuurd, op de top van een heuvel met oude ruïne. Smalle straatjes en kleine huisjes. Het uitzicht daar was geweldig! Het was fijn om Les weer te zien.

Vanaf Les doorgereden richting Castelo Branco, waar we nog wat zaken moesten regelen. De bankrekening moest afgesloten worden, we moesten onze bestelde olijfolie nog ophalen op onze oude woonplek en natuurlijk een bezoek brengen aan Michel en Mirande. In de stad zijn we lekker 2x uit eten geweest, bij favoriete plekken.

Toen moesten we beslissen hoe we verder zouden rijden. De eerste optie was om via Madrid weer richting Valencia te rijden, maar de slechte weersvoorspelling veegde dat plan van tafel. Besloten om via Noord Portugal richting Noord Spanje te rijden en dan via de kust verder richting Frankrijk. Echter bij onze eerste overnachtingsplek, in noord Portugal, hadden we beiden het gevoel wel naar huis te willen. Het was niet meer zo warm, en eigenlijk hadden we het wel gezien. Dus volgden 3 dagen van rijden. Het weer was gelukkig goed, ook in Frankrijk. En achteraf bleek het de juiste keuze te zijn geweest, want in zowel Spanje als Portugal heeft het de afgelopen week enorm geregend, terwijl wij thuis heerlijk lente weer hebben gehad deze week.

Na weken vrij passief te zijn geweest, stonden we hier meteen weer in de startblokken om van alles te gaan doen. Er is een kleine kas gekocht, om voor te zaaien, het eerste zaai goed zit al in de tuin. We zijn begonnen met het maken van de badkamer boven. Ton heeft alweer aan zijn DS gewerkt. Dus meteen weer lekker bezig. Hoef dan ook niet te zeggen dat het heerlijk is om weer thuis te zijn! Lente, kom maar door!!

We zijn vandaag precies een maand op vakantie. Tegen onze buurmannen hadden we gezegd dat we tussen de 2 en 10 weken op vakantie zouden gaan, we hadden geen idee bij vertrek. Maar nu lijkt het erop dat we al gauw richting de 10 weken gaan. We zijn nog steeds in Spanje, mede doordat de weersvoorspellingen van Portugal niet al te best zijn.

In de vorige blog waren we gebleven in Palomares, de plek met de enorme hoeveelheid campers. Na een uitstapje naar de camping en het mooie plaatsje Mojacar zijn we teruggegaan naar Palomares, omdat het zo’n fijne plek was.

3 februari zijn we dan toch verder richting het westen gereden. Er was die dag regen voorspeld, en die regen kregen we ook. We reden langs prachtige bergen, bijzondere rotspartijen, kortom een geweldig landschap. We hadden voor de nacht een camping uitgezocht bij de plaats Almócita. Het was een hele toer om bij de camping te komen, want de navigatie stuurde ons het dorp in met hele nauwe straatjes. Gelukkig wist Ton ons er in zijn achteruit er weer uit te manoeuvreren. ‘Klotsende oksels’

De volgende dag konden we pas goed zien waar we beland waren, want door de regen zat de dag ervoor alles dicht. We waren in een prachtig berglandschap, waar het op de hoogste toppen gesneeuwd had. Die dag reden we door dit mooie berggebied richting Granada. Kwamen zelf langs een knipperend waarschuwingsbord dat er sneeuwkettingen nodig waren. Nou hadden we die wel bij ons (wij wonen immers in een gebied waar je ze verplicht bij je moet hebben als je geen winterbanden gebruikt!), maar gelukkig hadden we ze niet nodig, al lag er hier en daar een beetje sneeuw langs de weg.

Onze missie was om in Granada een nieuwe acculader te kopen. Want onze accu problemen waren nog niet voorbij. We hadden bij Palomares een nieuwe accu gekocht, omdat hij op de camping helemaal niet bijgeladen was…….. op de volgende camping kwamen we er dus achter dat de lader kapot was. Enfin, die gevonden en later geïnstalleerd en uitgeprobeerd. Hij werkt perfect. Ook verbinden we nu beide accu’s als we rijden, wat ook goed werkt. De rest doet de zon. We zijn niet in Granada gebleven, want steden met onze honden is gewoon geen succes. We overnachtten ergens aan een rand van een dorp, met veel groen om ons heen.

De volgende dag reden we door naar Malaga, waar we op een vrije plek stonden. Bij het strand en naast een natuurgebied. Het was even wennen aan de stadse geluiden. We hadden een mooi plekje, alleen lag het vol met troep. We hebben er 1 1/2 grote vuilniszak met rotzooi opgeruimd. Die troep is toch echt wel een minpunt van Spanje. Vrijwel overal ligt plastic langs de kant van de weg. Maar bij deze plek was het nog erger, zelfs menselijke uitwerpselen. Nee, niet erg fijn. Toch een paar dagen gebleven in verband met minder goede weersvoorspellingen verder westwaarts.

Uiteindelijk zijn we naar Ronda gereden, wederom een mooie route door berglandschap. Daar weer een nacht op een camping gestaan om alles op te laden, aan te vullen en vuil water te lozen, de was te doen en zelf weer lekker te douchen. De volgende morgen hebben we de stad bezocht. De camper ergens in de schaduw geparkeerd, honden erin gelaten en wij de stad in. Waren er beiden al eens geweest, maar blijft een bezoek absoluut waard.

Na dit bezoek aan de stad zijn we doorgereden richting Cadiz. Maar het was te ver om in 1x daarheen te rijden dus we overnachtten bij een meer aan de rand van een woonwijk bij de plaats Arcos de la Frontera. De volgende dag dus verder naar de omgeving van Cadiz. Na even zoeken uiteindelijk een mooie plek gevonden aan de uitmonding van een rivier. Deze heeft brak water en is onderhevig aan eb en vloed. Wederom een prachtig natuurgebied aan de rand van de stad. De honden vinden het hier geweldig. En Ton kan naar harte lust met zijn metaaldetector op pad. (En vandaag zijn eerste gouden ring gevonden!) We vertrekken vrijdag verder, om weer een nachtje op een camping te gaan staan in de buurt van Sevilla……..

wordt vervolgt

En als we voor elke foto die gemaakt wordt van onze camper een euro zouden vragen dan….. hadden we een leuk spaarpotje !!

En ondertussen wonen we ook alweer 1 jaar in Frankrijk. Deze vakantie was precies zoals we voor ogen hadden. In de koude wintermaanden, lekker naar de zon. Tegen de tijd dat het lente gaat worden weer terug naar onze heerlijke plek in Frankrijk. We zijn boffers dat we dit zo kunnen doen!

Eindelijk is het dan zover, we leven weer even als nomaden in onze 30 jaar oude Hymer.
Lange tijd hadden we helemaal geen zin om op pad te gaan, we hadden zoveel te doen in huis, en ook daar leven we als of we op vakantie zijn. Maar toen het de week na kerst heerlijk warm zonnig weer werd, begon het toch te kriebelen……o ja, zo voelt dat, uhhh toch wel heel lekker, het vlammetje was aangewakkerd…..we wilden naar de zon!

Begin januari kwamen Mirjam en Gerrit een nacht logeren op doorreis van NL naar Portugal. Ruben en zijn dochter kwamen eveneens en ook Gert Jan kwam een paar nachten, deze laatsten op doorreis de andere kant op. Waren gezellige bezoekjes.

Daarna, zijn we ons gaan voorbereiden op ons vertrek. Geen afspraken meer gemaakt voor de 2de week van het jaar en lopende zaken afgehandeld. Buren gedag gezegd en precies 2 weken geleden zijn we vertrokken.

We vertrokken met stralend weer, wat wel tot gevolg had, dat het ‘s nachts behoorlijk hard vroor. De eerste nacht was het dan ook ontzettend koud. ‘s Morgens was het -4 graden in de camper. Het water in de honden drink bak was bevroren! Ook kwam er geen water uit de kraan. De tweede dag dus rap doorgereden naar Spanje, weg van de kou. We sliepen net over de grens. Er was nog lichte vorst, maar niets vergeleken met de dag ervoor. Een mooie plek op een parkeerplaats, bij een mooi bos, waar ik heerlijk met de honden heb gelopen. De derde dag reden we maar een klein stukje richting de kust. We stonden op een kleine parkeerplaats bij een skatebaan net buiten het dorp Begur. Een rustige plek met mooi uitzicht.

Na de eerste 3 dagen hadden we alle twee behoefte aan een lekkere douche, dus besloten we op zoek te gaan naar een camping aan de kust. Een stuk zuidwaarts gereden en op een camping vol met caravans met tuintjes en wat al niet meer, die tegen elkaar aangeplakt stonden. Nu heel rustig op een doordeweekse winterdag, maar wat moet dat een drukte zijn in de zomermaanden. Maar goed, de camping was open en ze hadden ook wat plekken voor campers. Binnen een paar minuten liepen we op een smal strand. Heerlijk voor de honden om even lekker te rennen, na een dag rijden.

Fris gedoucht de volgende dag verder zuidwaarts. Eerst op zoek naar een supermarkt om nieuw proviand in te slaan. We reden door dicht bevolkt gebied wat gepaard ging met héél veel rotondes en drempels, en het schoot voor geen meter op! Uiteindelijk de Ebro delta in gereden om daar op een camper plek te gaan staan. Het was die dag bewolkt en ‘s avonds regende het zelfs.

Voordat we de delta verlieten zijn we eerst de flamingo’s gaan spotten en veel meer vogels die een goed leven hebben in de waterrijke delta.

Het bleef deze dag ook bewolkt met af en toe wat regen. We reden naar een vrije camper plek aan de kust. De zee was woest en het waaide hard. Gelukkig was het de volgende dag weer zonnig en was de wind een stuk minder. Een fijne plek waar we een paar dagen zijn blijven staan. Ton heeft boodschapjes op de fiets gedaan en ik heb met de honden gewandeld. Zij konden hier heerlijk vrij rondlopen.

Na een paar dagen zijn we weer naar een camping gegaan, een stukje landinwaarts. We hadden problemen met de accu’s, deze liepen een soort van leeg, zodra de zon verdween. Dus op de camping de boel weer goed opgeladen, zelf weer lekker gedoucht, camper gevuld met vers water en het afval water geloosd. Ja, het is altijd een hele organisatie!

Maar fijn, na een week leven in de camper hebben we de smaak weer goed te pakken. Langzaam maar zeker worden de dagen ook warmer en is het al langer licht. Na een week hoefden we zelfs de kachel niet meer te stoken! Ook gingen de sokken uit en liep ik weer op mijn teenslippers. De dikke winterjassen verdwenen onder het bed, want die lagen alleen nog maar in de weg!

We vervolgden onze weg verder zuidwaarts, even weg van de kust naar de plaats Elx. Daar bevond zich de oudste waterkracht centrale van Europa. Er waren vele grote parkeerplaatsen op een soort van terrassen in een eigenlijk nogal desolaat gebied. Maar na een half uurtje wandelen kwamen we bij de Dam aan waar het water overheen bulderde. Mooie plek. Nog even naar boven geklommen om het meer te bekijken. We sliepen hier 1 nacht.

Terug naar de kust, waar we een heerlijke plek aan zee wisten te bemachtigen. Tjonge wat zijn er veel campers vandaag de dag. Maar gelukkig weten we altijd een plek te vinden die ons bevalt.
Ton kon heerlijk met zijn metaaldetector op zoek naar schatten, en ik heb heerlijk lui van de zon genoten en begonnen met wat sokken te breien. De honden genoten ook volop van het strand.

Na een paar heerlijke dagen aan de kust, werd het weer tijd voor een camping. Gelukkig had een camping een tiental kilometers voor Aguilas een plek voor ons. De was gedraaid, bed verschoont, water weer bijgevuld en schoon gedoucht konden we de volgende dag weer verder. Bij de Aldi, waar heel veel camperaars waren, weer nieuw proviand ingeslagen zodat we de volgende dag weer op zoek konden naar een nieuwe plek. Bij Aguilas vonden we het enorm druk met campers, dus besloten we door te rijden naar Palomares. Daar staan we nu, wederom aan de kust, weliswaar niet direct aan zee, maar een prima plek. Maar het is niet te geloven zoveel campers er rond rijden!

We hebben nog altijd geen vast plan. Willen nog graag naar Granada, maar daar vriest het op het moment ‘s nachts! Daar zitten we niet op te wachten. Dus blijven we in elk geval hier een paar dagen, en dan kijken we verder welke kant we op gaan.
We genieten in elk geval weer volop van ons nomaden leventje! Voorlopig nog niet naar huis!
Wordt vervolgt ……..

Het jaar loopt alweer op zijn einde. En och wat vliegen die weken voorbij, het lijkt wel of het jaar haast heeft om zo snel mogelijk in 2025 aan te komen. November was om voor we het wisten ( vandaar ook geen blog die maand, maar wel 2 in december).

De eerste 10 dagen van november was het nog uitzonderlijk warm, maar dat sloeg in 1x om naar winters weer. Het was echt van teenslippers naar winterjas. Dat laatste hebben we alle twee ook aangeschaft, een lekkere warme jas, en dat is heerlijk. Zo komen we de winter wel door. De temperaturen zijn nu veelal onder de 10 graden, soms rond het vriespunt, maar als de zon schijnt is het vaak nog heerlijk buiten. We nemen het maar zoals het komt. Paar weken geleden werd er een flink pak sneeuw voorspeld, helaas veranderde die voorspelling in regen, en was er alleen een heel klein beetje sneeuw hier, maar 10 minuten zuidelijker, lag er wel een dik pak!
Ook het winterse landschap is prachtig. De bomen zonder blad, zo mooi, met onze grote eik met stip op nummer 1 ! En de vergezichten, geweldig, en helemaal als er aangevroren mist op de bomen zit, een heus kerstkaarten landschap.

We zijn nog altijd wel van plan om naar het zuiden af te reizen met de camper, maar hebben geen haast, kan ook zomaar pas februari worden. Gewoon, omdat we het hier naar ons zin hebben. Gewoon heerlijk dat niets moet, en we kunnen doen waar we zin in hebben…..wat een luxe!
De camper staat buiten op ons te wachten, achter het huis bleek het te nat om hem in de schuur te kunnen parkeren. We hebben ook een e-bike aangeschaft, zowel voor op reis, als natuurlijk hier te gebruiken.

Toen we hier ruim 10 maanden geleden aankwamen was het natuurlijk ook winter. We verbleven de hele tijd in de keuken, omdat we alleen die schoorsteen hadden geveegd. Toch miste ik een woonkamer. Dus we verhuisden de bank naar het bakkers huisje en richtten die ruimte in als knusse woonkamer, inclusief een mooi oud houtkacheltje. Al snel bleek dat die kamer wel erg koud was. Staat op een koude hoek en is niet geïsoleerd. Aan dat laatste wordt inmiddels gewerkt. Het kacheltje bleek ook te klein. Om een avondje op de bank te hangen moest je om 2 uur ‘s middags al gaan stoken. Al met al niet een ideale woonkamer in de winter.

Toch wilden we af en toe wel lekker op een bank hangen. Dus heeft Ton van een 1 persoons bed, wat boven stond, een bank gemaakt, deze staat nu in de keuken. En we hebben zelfs een kleine tv gekocht voor in de keuken, zodat we al bankhangend naar onze favoriete programma’s kunnen kijken. De honden zijn ook reuze blij met de bank…..meestal moeten we ‘knokken’ om een plekje te bemachtigen.

Mijn werk kamer had een ingebouwde kachel. Ook deze kachel functioneerde niet echt lekker. Duurde ook hier erg lang voor het een beetje warm werd. Dus de inbouw kachel eruit gesloopt en online een nieuwe houtkachel besteld, die het hopelijk sneller warm gaat stoken, zodat ik weer fijn in mijn kamer nieuwe spullen kan creëren. We hopen dat hij deze week geleverd wordt.

We hebben afgelopen weekend de laatste kerstmarkt gehad. Alle marktdagen waren niet echt een succes. Veel publiek, maar vooral kijkers en geen kopers. Voelt nu echt als vakantie! Hoef niets meer te maken voor de kerstmarkten, tijd om nieuwe dingen te creëren!
En zo vermaken we ons beiden, Ton in zijn werkplaats met zijn kacheltjes (zie vorige blog) en ik in de mijne met mijn wol.

Afgelopen maanden hebben we ook nog bezoek gehad. Zo heeft Sanne (nee niet Ton zijn dochter) met haar hond Guusje hier een weekje vakantie gevierd. Was erg gezellig. En afgelopen week kwamen Gerrit en Mirjam hier overnachten op weg van Nederland naar hun huis in Portugal.

En nu staat het nieuwe jaar voor de deur. Weer een onbeschreven blad. In het nieuwe jaar hopen we ons vierde kleinkind te begroeten. Sanne is namelijk in blijde verwachting van haar 2de kindje.
Verder hopen we gewoon dat we net zo’n fijn jaar als het afgelopen jaar zullen krijgen. Een jaar met een volle moestuin, een gite die we veel kunnen verhuren in de zomer maanden, bezoek mogen ontvangen van vrienden en familie en nog meer nieuwe mensen leren kennen in deze mooie omgeving. En de mooie omgeving zelf ook verder te gaan ontdekken.

Maar eerst de kerstdagen en oud en nieuw.
Bij deze willen we iedereen fijne dagen toewensen en een mooi, liefdevol en gezond 2025.

Ton klimt maar weer eens in de digitale pen, ’t is tenslotte december. (met sneeuw op komst, vanaf zondag 3 dagen met -volgens sommige berichten- tot wel 50 centimeter sneeuw. Joepie).

We duiken even in het verleden, zo’n 45 jaar geleden, pakweg 1979. Ik woonde in Hamburg en ging regelmatig met vriend Günther “Sperrmüll laufen”, vrij vertaald “grofvuil afstruinen”. Hamburg is enorm dus wekelijks was het wel ergens grofvuildag in een van de stadsdelen, waarbij spullen aan de straat konden worden gezet die niet tot het huisvuil behoorden. Schatzoeken was het voor ons! Antieke meubels, oude buizenradio’s, muziekinstrumenten. Je kon het zo gek niet bedenken of je vond het wel. Wat we echter opvallend veel tegenkwamen waren houtkachels. Loodzwaar en een bestemming hadden we er niet voor dus lieten we ze altijd staan. Twee jaar later- ik woonde inmiddels weer in Nederland- lieten die kachels me niet los. In Nederland was er vraag naar gebruikte houtkachels en in Duitsland was net de grote omschakeling van kolen/hout stook naar aardgasverwarming aan de gang. Veel later dan in Nederland. Ik kwam nog regelmatig in Hamburg en het eerste zelfstandige bedrijfsidee was geboren; houtkachelhandel Ton & Co. Er werden contacten gelegd met verwarmingsinstallateurs die geen idee hadden wat te doen met die oude houtkachels, na het plaatsen van gaskachels of cv. Ze werden voor mij apart gezet en eens in de zoveel tijd toog ik naar Hamburg in mijn oude Citroën HY bus om weer een lading kachels op te halen voor een prikkie. Soms ook via “Kleinanzeigen” , prachtige oude tegelkachels, die doorgaans nauwelijks te tillen waren en uiteraard òf op zolder stonden òf in de kelder…..Rugklachten doe je op die leeftijd niet aan dus het kwam altijd goed. Hoe dan ook was het goede handel en ik bewaar er goede herinneringen aan. Eigenlijk is daar het zaadje geplant voor het zelfstandig ondernemen, voor een baas werken is sindsdien nooit meer een optie geweest. Kachelboer dus. En daarna fietsenmaker, geitenboer, houten speelgoed verkoper, wietteler, biologisch tuinder, Citroën DS specialist, campinghouder en olijf boer. En waarom dit verhaal? Omdat ik bizar genoeg opeens weer met die vermaledijde houtkachels bezig ben hier in Frankrijk. Niet dat ik me verveel of omdat ik dringend om de centen verlegen zit maar vooral door de schoonheid van dit stukje Frans erfgoed. En dan voornamelijk de Franse Art-Deco kacheltjes uit de periode 1920 tot 1940. Prachtig vind ik ze, stijlvolle kunstzinnige tijdsiconen om verliefd op te worden. En met een beetje zoeken zijn ze hier nog wel te vinden, verstoft in een oude schuur of- net als in Hamburg destijds- op zolder of in de kelder. Die rug is inmiddels 43 jaar ouder en wat sleets, dus da’s nog wel een aandachtspuntje. Lol heb ik er in ieder geval wel in, het speuren, het vinden, het opknappen, het verkopen, maar vooral toch het praatje aan de keukentafel met zo’n stokoude eigenaar/ eigenaresse die zo’n kacheltje van de hand doen en verhalen vertellen over weleer. Kachelboer dus, de circel is rond.

Zo fris als september was, zo mooi is oktober! Natuurlijk pikten we ook een staartje mee van orkaan….hoe heette hij ook alweer, wat gepaard ging met veel regen, maar de laatste 2 weken van deze maand zijn met name zonnig en warm. En och wat is het toch mooi buiten. De maand van de mooie luchten. De bomen die verkleuren de bladeren vallen, de skeletten van de bomen worden weer zichtbaar. s’ Morgens soms optrekkende mist uit de dalen, en een rode zon die achter de heuvels verschijnt.

We zijn deze maand begonnen met 2 dingen van onze prioriteiten lijst te schrappen. We hebben na maanden last van onze rug gehad te hebben, door een waardeloos bed, eindelijk een nieuw bed en goede matras gekocht……. Hadden we veel eerder moeten doen!

Ook hebben we eindelijk ons terrein ‘Boris proof’ gemaakt, dwz, geheel omheind. Hij wilde nog wel eens de koeien wei, achter het huis, in glippen, en dan het liefst in het donker. Dat is nu verleden tijd. Fijn om hem zelf lekker zijn gang te kunnen laten gaan, zonder hem continu in de gaten te moeten houden.

En dan het goede nieuws: Onze Hymer is Frans geworden, het kenteken is binnen! Het onmogelijke bleek toch mogelijk. Hem van stal gehaald en voor het huis gezet, om hem eens flink op te frissen, want dat was hard nodig. Een goede poetsbeurt zowel van binnen als aan de buitenkant. Afgebladderde verf weer bijgewerkt. Van binnen zijn de smoezelige witte muren geverfd en een nieuw zeil op de vloer, zo ook nieuwe gordijnen. Heerlijk om mee bezig te zijn. De bedoeling was om er dan ook een weekje mee op pad te gaan, zei het niet dat het zulk fantastisch weer is, dat we besloten ons uitstapje nog maar even uit te stellen.
Het is gewoon zo fijn om nu hier te zijn. Nog genoeg te doen in de tuin. De honden genieten ook van het zonnetje en liggen de hele dag buiten.

De afgelopen maand ook weer wekelijks bezoek gehad. Zo kwam oud collega Arjen Hijman met zijn vrouw Julia hier een paar dagen met hun camper staan. We hadden elkaar ruim 17 jaar niet gezien. Hij was, (en is nog altijd),ambulance verpleegkundige in de tijd dat ik op de meldkamer in Leiden werkte.
Willemien en Wigert kwamen op bezoek, door familie omstandigheden, een kort bezoekje, maar ze komen binnenkort weer terug.
En onze vaste bezoekers, Jan en Gerda. Met hen hebben we een bezoek aan de boeddhistische tempel gebracht. Een prachtige plek boven op een heuvel. Altijd bijzonder om daar te zijn.

Inmiddels heb ik me aangemeld voor een aantal kerstmarkten. Dus tussen de bedrijven door, druk bezig met vilten. Dit keer vooral engeltjes, mutsen en andere kerstversiering. De schoorsteen in mijn werkruimte is nu ook geveegd, dus kan ik daar heerlijk werken, ook als het kouder wordt. Het is nog niet nodig geweest om hem aan te doen.

Ton is helemaal in zijn sas, want kan bij beide buren op het land zoeken met zijn metaaldetector. Hij heeft een hele koeien wei tot zijn beschikking, maar daar loopt ook een hele grote stier bij, waarvoor hij nadrukkelijk is gewaarschuwd. Aangezien de koeien nogal nieuwsgierig zijn, is het niet, altijd even ontspannen rondlopen daar. Ook bij wat mensen in de buurt mag hij detecteren, na een oproepje op Facebook.

Dan nog even een update over onze Lotte. Het is nu 2 1/2 maand geleden dat we haar de laatste injectie gaven. En ze is al 2 1/2 maand klachten vrij! Ze is alert, vrolijk en heeft praatjes. Soms is ze een sikkeneurige oude dame, want we hopen dat ze in januari 11 jaar wordt. Zou die rot parasiet dan nu eindelijk in rust zijn? Na zoveel kuren, bloedtesten medicatie, haar al een paar keer bijna opgegeven te hebben, is ze nu onze oude Lotte. We kunnen alleen maar hopen dat het zo blijft!

En dan als laatste: we hebben een nieuwe bewoner! In de schuur van de gite huist een kerkuil. Ton heeft een nestkast gebouwd, dus nu maar afwachten of daar gebruik van gemaakt gaat worden. Moeten nog wel wat verzinnen op alle uitwerpselen die de vogel achter laat.