Auteur: Annemieke Bod

Alweer april. Nu dan maar weer eens een update over al onze werkzaamheden van de afgelopen tijd. Want sinds januari is er natuurlijk van alles gebeurt. Naast het feit dat Paco nog steeds spoorloos is, hebben we natuurlijk niet stil gezeten.

In februari kregen we weer hulp. Onne die via via van ons had gehoord is 2,5 week hier geweest. Hij bivakkeerde in de yurt, die weliswaar verkocht is, maar er nog steeds staat. Hij heeft heel wat bramen weggesnoeid. Na ruim een week kreeg hij hulp van Sanne, die wederom ons een maandje heeft geholpen, net als in het najaar.

In februari werd dan eindelijk de kas geleverd. 2 mannen hebben er 3 dagen over gedaan om hem op te bouwen, maar dan heb je ook wat!! Tjonge wat een ding, en wat een fijne werkplek. We zijn meteen begonnen met zaaien. Bij de boomkwekerij, waar we vaste klant zijn, konden we 2de hands bloempotten en zaaibakken kopen. Verder zijn er inmiddels zo’n 35 zakken potgrond doorheen gegaan a 50 liter.

Achter in de kas maken we onze tropische tuin, daar staan oa; kiwi’s, mandarijn, druiven, passievrucht, avocado en binnekort banaan. Ook laten we er wat groenten groeien, zodat ze een stapje voor zijn op dat wat buiten geplant wordt. We halen water uit de vijver, dat via een pomp de kas in komt. Inmiddels zijn we ook begonnen met de verkoop van vele stekjes, en dat loopt best goed. We proberen ook vooral te kweken wat hier moeilijk of niet te krijgen is. De markt is bedoelt voor de buitenlanders die hier een bestaan aan het opbouwen zijn. We hebben dan ook al heel wat nieuwe mensen ontmoet, waarvan een groot deel hier ook pas zijn komen wonen, dus druk bezig zijn met de aanleg van hun tuin. Naast de stekjes verkopen we ook jonge boompjes. Ton heeft in het najaar al takken op water of in de grond gezet, zodat ze nu wortels hebben en verkocht kunnen worden. Zijn oa, vlier, treurwilg, kamperfoelie en moerbei.

De bouw van het huis ligt op het moment even zo goed als stil. Volgende week gaat Ton samen met Liesbeth aan de gang met de elektra (zij heeft er verstand van!). De keuken en douche krijgen vorm, maar er moeten nog tegels voor uitgezocht worden en het water moet nog worden aangesloten. Alle muren zijn nu bijna afgetimmerd, nog een kleine hoek te gaan. De vloer is betegeld op wat randjes na. De boiler hangt op zijn plek en ook de koelkast is een soort van ingebouwd. We hebben een extra 5 pits fornuis gekocht, want eerdaags wordt het te warm om op het houtfornuis te koken. Het aanrecht moet ook nog gemaakt worden, dus we leven nog steeds met een alternatieve keuken en douchen doen we nog altijd in de vrachtwagen. Hopelijk gaan volgende week eindelijk de Chinese winkels weer open, zodat er gordijnen gekocht kunnen worden. Als die hangen, is het net wat meer af.

Buiten hebben we de boel aardig opgeruimd, en ook zijn de voegen gemaakt tussen de stenen die aan de onderkant van het huis liggen. Ton heeft afgelopen week de regengoot opgehangen, want gisteren regende het, dus kon het eerste water in het bassin worden opgevangen. Dit water zullen we ter zijne tijd in huis gaan gebruiken voor de afwas, douchen en de was.

En dan werken we natuurlijk ook in de tuinen in het dal. De aardappels zijn gepoot, en peultjes en boontjes gezaaid. Andijvie plantjes in de verhoogde bedden geplant, want daar was alle broccoli inmiddels geoogst. De ronde tuin bereid ik voor om bloemen in te planten. Het nodige gras is gemaaid. Hout voor de komende winter bevrijd uit vele bramen, klaar voor transport naar boven, waar van de zomer vrijwilligers het weer in mootjes mogen zagen en hakken!

Nu even een tijdje bewust zonder vrijwilligers. Zo hebben we tijd om ieder op zijn manier het verlies van Paco te verwerken. Want dat heeft toch wel aardig impact op ons leventje. Paco was zo’n vrolijke noot in huis, het gemis is groot.

Gelukkig is de lente in alle hevigheid los gebarsten en kunnen we genieten van al het moois wat weer gaat groeien en bloeien.

De wereld is inmiddels weer groen gekleurd en er zijn meer vogels als ooit tevoren. Zo nestelt het echtpaar hop, net als vorig jaar weer in een gat in de schuur, een merel nestelt zich in de nok van het huis. Hij maakt soms zo’n lawaai dat het lijkt alsof hij met gereedschap zijn nest aan het bouwen is. Een kwikstaart paar maakt een nest in de olijfboom naast het huis. Ja, volop bedrijvigheid in de natuur. Naast dat wij, Boris en Lotte in het huis wonen, verblijven hier ook de gekko’s, die we ’s avonds vaak tegen het plafond zien lopen. Onder het huis zit een slang, tussen de stenen (die mag de muizen eten die hier ook vaak binnen zitten!) en tussen de schuur en het huis wemelt het van de metselbijen.

We wensen ieder fijne paasdagen toe! Tot de volgende….

Natuurlijk is er veel gedaan sinds de laatste blog, want dat is alweer even geleden dat ik die schreef. En ik kan heel enthousiast fotootjes plaatsen van alle vorderingen en van de kas die uiteindelijk werd geplaatst en waarin we hard aan het werk zijn geweest de laatste tijd. Maar het meest eruit springende nieuws gaat over Paco; hij is vermist!

Ruim een week geleden verdween hij ’s morgens. Op pad gegaan met Lotte en Sepp (de hond van Sanne, vrijwilligster die hier in het najaar ook een paar maanden is geweest, en nu dus wederom) Sepp en Lotte kwamen terug toen we ze riepen, maar Paco bleef weg. Dat voelde niet in orde, dus ’s middags zijn we in de omgeving waar we hem het laatst hoorde gaan zoeken, helaas zonder resultaat. Paco kwam niet thuis voor het eten en ook niet om te slapen.

De dagen daarop volgend nog steeds geen teken van leven. We hingen flyers op in de wijde omtrek en zochten met de auto en lopend de hele omgeving af. Ook had ik de hulp in geroepen van een medium (2 zelfs!), die contact met vermiste dieren kunnen maken. Beiden vertelden dat hij gewond was aan zijn poot en dat hij niet meer in staat was zelf naar huis terug te keren.

Na de vierde nacht werd ik heel vroeg in de ochtend wakker met het gevoel dat Paco warme energie nodig had. Dit gaf ik hem en ik viel weer in slaap met als het ware Paco in mijn armen. Toen ik later weer wakker werd, vloog hij omhoog met vleugeltjes…. Had hij mij gevonden tijdens zijn laatste uren? Hij wist mij immers altijd te vinden. Lotte was vanaf die ochtend ook erg timide, en ’s avonds kreeg ik bericht van het medium dat hij niet meer in leven zou zijn.

Ik heb me inmiddels, na deze ervaring bij het feit neergelegd dat hij is over gegaan. Intens verdrietig. Ton heeft echter de hoop nog niet opgegeven en hoopt op een wondertje. Dagelijks zoeken we nog in de omgeving, het zou zo fijn zijn hem te vinden, en indien overleden, hem een waardig plekje te geven op ons land.

Paco, die 2 jaar en 4 maanden geleden als verdwaalde en uitgehongerde pup ons wist te vinden, was een schat. Altijd vrolijk en energiek. Het was een jachthondje en jagen en speuren was de lust van zijn leven. Onze 7 hectares waren niet groot genoeg voor hem, hij struinde rond in de wijde omgeving. Vaak hoorden we hem blaffen in de verte. Tegen de schemering zorgden we altijd dat hij binnen was, of aan de lijn ging. We wilden het risico niet lopen dat hij oog in oog zou komen te staan met een wildzwijn. Hem enigszins proberen te beschermen. Vermoedelijk is hij nu wel aangevallen door een zwijn. Door de lockdown was dit jaar het jachtseizoen vroegtijdig gestopt en er is hierdoor veel wild in de omgeving. Zijn jachtinstinct is hem vermoedelijk fataal geworden.

We missen hem vreselijk. Hij was ons clowntje, toverde meerdere malen per dag een glimlach op ons gezicht. Klein, dapper en bang. Zocht soms bescherming bij ons of Lotte. Lotte heeft hem immers een soort van opgevoed, en beschermde hem ook. Ook zij mist hem erg. Als ik nu met haar ga lopen en vraag;”waar is Paco?”, gaat haar neus omhoog en begint ze te zoeken. Helaas heeft het speuren met Lotte ook nog niets opgeleverd.

Zolang we hem niet hebben gevonden, blijft er hoop.

Hier onder dan nog wat foto’s van de opbouw van de kas.

Klussen, dat deden we! De slaapkamer werd als eerste afgemaakt. We hadden nog 2 bedframes over, want de matrassen waren ooit aangevreten door de muizen. We besloten de frames naast elkaar te plaatsen, zodat we een bed van 1.60 m breed zouden krijgen. Nu was het best wel zoeken naar een geschikt matras, want standaard maat is hier 1.50 x 1.90 m. Dat zou te klein zijn, alhoewel de lengte nog zou kunnen, 2 meter bleek namelijk te lang voor het frame. Uiteindelijk er 1 gevonden van 1.60 x 1.95 m. en deze past perfect! En hij was nog in de aanbieding ook; 50% goedkoper! Ton heeft een houten omhulsel om de frames getimmerd, zodat we nu een prachtig bed hebben. Tja, en daar wilden we in slapen natuurlijk!

Maar ja…uhhh tanden poetsen, spullen liggen nog in de vrachtwagen. Honden voeren…..alle bakken ophalen. Schone onderbroek voor morgenvroeg….ontbijtspullen…Ja, voor je het weet ben je aan het verhuizen. En dat gebeurde gewoon door heel vaak tussen huis en Magirus heen en weer te lopen. Het komt er op neer dat we nu alleen nog om ons op te frissen/ douchen naar de vrachtwagen moeten, de rest doen we in het huis. Natuurlijk is er nog geen sanitair, maar de buiten wc is in de buurt.

De volgende dag van 2 boekenkasten en een tak uit het bos, een kledingkast gemaakt. Dat werd eerst flink sjouwen met alle boeken die in die kasten stonden en later met alle kleren uit de Magirus. Maar we zijn blij dat we nu weer kunnen zien wat voor een kleren we hebben. Het past er allemaal precies in. We hadden nog een kledingkast uit Frankrijk, maar deze was krom getrokken door vocht, dus niet meer bruikbaar. En eigenlijk is deze veel mooier!

Natuurlijk wilden we ’s avonds na het eten even lekker op de bank kunnen zitten/hangen. Omdat we geen geschikte bank hadden gevonden, besloten om deze zelf te maken. Zo gezegd, zo gedaan. Voordat de lockdown van kracht werd, nog snel wat kleden en kussens gekocht, zodat we de bank ook konden “aankleden”. Ton heeft in 2 dagen tijd een prachtige bank in elkaar getimmerd en aan mij was het om de boel verder af te maken. Natuurlijk gelijk de zithoek gezellig gemaakt met allerlei trofee’s van verschillende reizen.

Nu hebben we dus een huis wat voor 1/3 zo goed als klaar is (elektra ontbreekt nog), en voor 2/3 een bouwput is. Maar ohhhh wat genieten we ervan! Wat is het heerlijk om weer ruimte om je heen te hebben. Langzaam maar zeker zal de rest ook echt leefbaar worden……we gaan lekker verder met bouwen en afwerken!

Het is winter in Portugal! 4 graden vandaag, er waait een gure noorder wind en er dwarrelen zelfs ieniemienie sneeuwvlokjes naar beneden. Tijd om binnen bij de kachel een blog te schrijven, want dat is al weer even geleden. De eerste van 2021……dat het maar een mooi jaar mag worden voor een ieder! Maar eerst even terug naar vorig jaar…..

Het jaar afgesloten met onze jaarlijkse reis naar Nederland. Lang over getwijfeld ivm de oplopende corona cijfers in Nederland, maar uiteindelijk besloten te gaan toen bleek dat de lockdown in Frankrijk werd opgeheven en we weer door dat land konden reizen. De reis verliep vlot, en het was fijn om een aantal van jullie weer even te zien en spreken, al dan niet buiten en op afstand. Dat de olijfolie ook dit jaar maar weer moge smaken!! We hadden een fijne week in een huisje in Drenthe waar Ton zijn dochters met hun gezin om ste beurten kwamen logeren. Ton werd echter grieperig en heeft zich laten testen; gelukkig inderdaad een griepje/koudje, waar hij overigens wel bijna 3 weken last van heeft gehad. De kerstdagen brachten we door bij mijn ouders. Wat was het fijn om na 1 jaar weer een paar dagen bij ze te kunnen zijn.

De terugreis was het afzien. Omdat we ons huisje in Frankrijk in de verkoop zetten, omdat de huurders verhuisd zijn, hebben we ook 3 nachten in ons huisje aldaar geslapen, om het leeg te ruimen en te bekijken hoe de staat ervan nu is.

De reis naar Frankrijk was bar en boos; storm de hele weg harde regen en zelfs sneeuw. Het was ook een race tegen de klok omdat in Frankrijk een avondklok geldt; 20.00 uur thuis blijven. We waren 20 minuten te laat binnen, maar gelukkig geen gendarmes tegen gekomen. Enfin, na 3 dagen Frankrijk met de nodige afspraken, op 30 december in 1 ruk terug gereden met een tot de nok toe gevuld busje. Ohhhh wat was het fijn om weer thuis aan te komen!! En dankbaar dat de hele reis goed verlopen is.

Nu alweer een dag of 10 thuis dus, waar zoals gezegd, het winter is. Het heeft de afgelopen week flink gevroren ’s nachts. Onze vijver was een ijsbaan, alle waterbakken bevroren. Onze planten flink ingepakt tegen de vorst. Gelukkig scheen meestal het zonnetje uitbundig overdag, dus dan was het nog best toeven buiten. Maar nu geen zon, alleen maar kou, maar morgen komt de zon terug en lopen de temperaturen weer op.

Nadat we er 2 dagen over deden om het busje leeg te maken en alle spullen een plek te geven, pakten we de draad al snel weer op; bouwmaterialen kopen en aan de slag in het huis! Begonnen met het isoleren van alle wanden, zodat de kou wat beter buiten de deur bleef. Dat hielp, maar niet afdoende, het houtfornuis kreeg het in zijn uppie niet warm, dus ook een gaskachel aangeschaft, zodat we met aangename temperaturen kunnen klussen. Ter zijne tijd zal er nog een houtkachel komen, maar dat is te vroeg om die nu al te plaatsen, vandaar de gaskachel……het was de laatste, ze waren allemaal uitverkocht, op die ene na!! (er zijn meer mensen die het koud hebben!)

Ik ben begonnen met de afwerking van de slaapkamer en Ton is bezig met het aftimmeren van de zithoek. Het begint langzaam maar zeker wat te lijken, en nu de temperatuur er aangenaam is, zijn we ook meer in het huis, dan in de vrachtwagen.

Ook hebben we besloten om de yurt te verkopen. Helaas maar waar. Hij gaat hard achteruit nu er niemand in verblijft (behalve wat muizen). Hier hebben we ons toch wel op verkeken. Hopelijk heeft iemand anders er straks veel plezier van. Wij willen er ooit wel wat anders plaatsen, een huisje wat beter bestand is tegen alle weer types, ook als het niet bewoont wordt. Maar eerst ons eigen huis afbouwen.

Verder zijn we in afwachting van onze kas die deze maand geplaatst zal worden. Dan kunnen we binnenkort beginnen met onze kwekerij plannen. Ja, weer genoeg te doen, nu en de komende tijd. We zullen jullie op de hoogte houden!! Tot de volgende!!

PS; ik heb na 5 maanden wachten eindelijk mijn Portugese rijbewijs! En joepie, ook het groot-en motorrijbewijs behouden!! Zo blij mee!!

Gisteren lagen we om half 10 op bed….moe moe moe! Het was de dag dat we de laatste vrijwilligers van dit jaar uitzwaaiden. Opeens viel er van alles van ons af! En dan ben je moe, heel moe! Maar ohhhh wat zijn we dankbaar voor alle hulp die we gehad hebben dit jaar!!

Het kwam door de corona langzaam op gang. En in juni begonnen we echt te verlangen naar mensen om ons heen. We hadden het druk met de tuin, kwamen amper aan de bouw van het huis toe, en besteedde elke minuut van de dag met van alles wat echt moest gebeuren. In juli kwamen dan eindelijk de eerste vrijwilligers. De zomermaanden waren het veelal studenten die hier een deel of hun gehele vakantie kwamen werken. Ze kwamen uit Ierland, België, Spanje, Engeland, Italië, jong onervaren maar vol enthousiasme. In hun vrije tijd trokken ze er op uit, sliepen in een tentje bij het meer, trokken door de bergen en fietsten naar het dorp (iets wat wij nog nooit gedaan hebben!)

En natuurlijk werd er gewerkt, ook bij 35 graden. Zo hebben de jonge knullen heel veel hout staan zagen en kloven, zodat we er nu warmpjes bij zitten, de kippen kregen weer ruimte in hun ren, want een groot deel van alle bossages werd gesnoeid, er werden stenen uit de drooggevallen rivier gehaald om om al onze fruitboompjes te leggen in het dal, zodat we niet meer tegen de prille stammetjes maaien met de bosmaaier. En natuurlijk werd er gewied in de tuinen en water gegeven. De picknicktafel kreeg een nieuw uiterlijk en ook 1 van de bankjes werd geverfd. We hebben een platform gebouwd voor de yurt en deze opgebouwd. En ook hadden we een heuse keukenprinses een paar weken; het was alsof we uit eten gingen in onze eigen buiten keuken.

Later in het seizoen waren het meer de reizigers die kwamen helpen, al dan niet in eigen camper. Ze kwamen uit Frankrijk, Duitsland, USA, België en Nederland. Langzaam werd de aandacht meer op het boven terrein gericht. De vloer in het huis werd schoongemaakt van bramen en vlak gemaakt (ohhh wat een werk!) en er werd beton gestort. De uitlopers van de olijfbomen werden gesnoeid, de Yurt verder afgewerkt. Heel veel bossages en bramen gesnoeid. Er werd een wintertuin aangelegd, met 2 verhoogde bedden en later een mooi hek er om heen. Al eerder was de muur daar helemaal vrij gemaakt van bramen. Er is een regen waterbassin gemetseld. De vijver werd grondig schoongemaakt, hout werd versnipperd. Het terrein achter de vijver werd vrijgemaakt van bossages, en er werd een groot stuk land geëffend waar later de grote kas zal komen. Het terras bij het huis is omheind met grote brokken steen en voorzien van een trapje. Een prachtig tafeltje, gemaakt van pallet hout, staat erop te pronken! En natuurlijk werd er heel hard gewerkt tijdens de olijfoogst! Ja, er is heel veel gerealiseerd, en ohhh wat zijn we er blij mee en dankbaar voor.

Naast al het werk hebben we genoten van de verhalen van een ieder. De jongelui vol ideeën, nog druk aan de studie een leven voor zich. De Engelsen die niet meer terug wilden naar hun land ivm de Brexit. Onze jongste vrijwilliger van bijna 2, die alle harten deed smelten. De spelletjes die we speelden, de gezamenlijke maaltijden en de gesprekken tijdens het natafelen.

En nu, nu weer heerlijk samen. Alles in ons eigen tempo. Eten wanneer we zin hebben, uitgebreid koken of alleen een gebakken ei. Nog maar 1 x in de week boodschappen doen en water halen. Geen zorg meer of er genoeg is van alles. Even helemaal niets te zorgen. Natuurlijk zal het in het voorjaar weer gaan kriebelen; zin in mensen om ons heen en onze mooie plek delen met anderen. Maar nu is het weer genieten van het samen zijn, en gaan we ons voorbereiden op onze jaarlijkse trip naar Nederland.

Nogmaals heel veel dank alle vrijwilligers!! Zonder jullie zag het er hier lang niet zo mooi uit!! DANKBAAR!!

De olijfoogst zit erop! We hebben het nog nooit zo snel gedaan. Dit jaar al in oktober begonnen met de pluk, dit kon omdat de olijfpers in ons eigen dorp begin november open ging. Na wat navraag te hebben gedaan bleek het nu ook mogelijk om daar te betalen met geld en niet alleen met olie, zoals eerder wel het geval was. Bij de meeste persen betaal je 10 cent per kilo of 20% van je olie als prijs voor het persen. Omdat wij graag al onze olie zelf behouden, kiezen wij ervoor om per kilo te betalen. In totaal hebben we ongeveer 1800 kg geplukt wat goed is voor 209 liter olie. Net te weinig voor al onze bestellingen Maar we hebben nog wat mogelijkheden om aan meer olie te komen, dus we hopen alsnog iedereen van olie te kunnen voorzien. Uiteraard is die olie van dezelfde kwaliteit als altijd! Bestellen is dus niet meer mogelijk!!

Dit jaar hadden we een goed plukteam. De eerste lading hadden we hulp van Sanne en Claudio en na een week regenpauze waren Majra en Guido gearriveerd om te komen helpen (Claudio was inmiddels vertrokken).

Naast al het plukken hebben we ook andere dingen gedaan. Want ons plukteam zit niet stil!! Zo hebben ze onder andere geholpen met het schoonmaken en egaliseren van een flink stuk land, waar binnenkort een grote kas komt te staan. Ton heeft een kas van 26 x 6 meter besteld. Begin december wordt deze geleverd en opgebouwd. Echt een flinke klus! maar het is perfect gelukt.

Ook hebben ze rondom het terras voor het huis loodzware stenen gestapeld. Op de “flinstones” manier. Super zwaar werk, maar het is prachtig geworden. We zullen tussen de stenen nog plantjes planten, om de muur wat te verfraaien. Ook is er een trapje gemaakt, zodat je makkelijk in de toekomstige bloementuin kunt komen.

Ook wordt er af en toe nog wat in het huis getimmerd tussen alle andere werkzaamheden door. Zo is het verlaagde plafond boven de slaapkamer en zithoek klaar. Volgende project is het aftimmeren van de slaapkamer.

En ohhhh wat zijn we blij met onze zonnepanelen!! En ohhh zo blij met de grote koelkast en diepvriesladen. Man wat een luxe opeens. We eten zeker 3x in de week ijs als toetje, niet omdat het zo warm is, maar omdat het kan….haha! En ook fijn al die elektra bij de bouw; geen generator die staat te loeien bij het zagen op de zaagtafel of het cement maken in de molen. Wat kan een mens blij zijn met zoiets, wat voor de meesten als heel normaal is, maar voor ons ongekende luxe! En ook hebben we ons houtfornuis geïnstalleerd waar we nu elke avond op koken en het een stuk minder koud is in huis. We zullen zien als het huis eenmaal geïsoleerd is, of er nog een kachel bij moet komen.

Inmiddels is het hier nu ook echt herfst, maar dan wel op zijn Portugees; groen gras, veel bloementjes, frisse ochtenden en avonden, maar heerlijk warm als het zonnetje schijnt. Alle blaadjes zijn wel bijna van de bomen, maar gelukkig blijven er heel veel bomen groen en in de dorpen hangen de sinaasappels en mandarijnen al weer vrolijk aan de bomen. Ik hou echt van dit jaargetijde. De regendagen die er af en toe ook zijn, die nemen we maar voorlief.

De wintertuin, in de verhoogde bedden, doet het super goed. Er zit dan ook hele goede grond in de bakken. We hebben al 2 keer spinazie gegeten, dit is een soort wat doorgroeit nadat je er blaadjes vanaf hebt geplukt. Dus we kunnen er nog lang van blijven smullen. Ook de sla, kolen, broccoli, knoflook en prei groeien als kool!! Heerlijk!!

We hopen nog steeds dat we volgende maand naar Nederland kunnen komen. We zijn nog niet echt met de voorbereiding bezig, dit omdat het nog wat onzeker is. Zodra we zeker weten of we kunnen afreizen, dan volgt er meer info over de afhaalpunten van de olie en betaling ed. Zal dat ws via de mail versturen. We bedanken in elk geval iedereen voor de bestellingen en hopelijk zien we een aantal van jullie binnenkort.

Tjonge wat is er hard gewerkt de afgelopen weken. Met maar liefst 5 vrijwilligers, ging het als een trein. Ik zal wat foto’s plaatsen van de projecten die zijn afgerond.

Zo hebben we eerst een kachel in de yurt geplaatst, want het werd best koud ’s avonds en ’s morgens. Wat heet, op 15 oktober konden we de eerste nachtvorst noteren!! Gevolg dat alle paprika, peper en aubergine planten in het dal het loodje legden. Gisteren ze gerooid, we hebben nu 2 hele grote schalen met paprika’s en nog genoeg pepers om wat potjes sambal te maken!

Ook is de yurt mooi afgewerkt met overgebleven hout van het huis. Tevens is er een opstapje gemaakt.

Voor de zonnepanelen, die afgelopen week ws zouden komen, maar helaas nog niet geleverd zijn, hebben we een fundering gelegd, ook is er een goot gegraven waar de bekabeling in komt te liggen. Dit laatste heeft Ton met Chad gedaan. Chad was hier samen met zijn vrouw Marleen en bijna 2 jarig zoontje Lenny. Zij zijn hier ook 2 weken geweest en hebben naast het werk hier, ook een eigen stuk land gekocht, wat ze in het voorjaar zullen betrekken. Lenny was werkelijk het meest schattige kind wat je kunt bedenken. Hij doopte mij al op de eerste dag “oma”, en dat bleef ik dus ook voor hem.

Marleen en Chad hebben veel bossages weggewerkt. Deze rukte enorm op, zowel bij het olijfveld ter hoogte van het huis, als bij het hoger gelegen veld. Geweldig deze opruim actie! Ziet er echt stukken beter uit.

En dan kwam ook Sanne, een Nederlandse jonge dame in haar camper met hondje Sep, die al snel dikke maatjes met Paco werd. Ze is een slagje kleiner als Paco, dus dat is wel weer eens leuk voor hem om niet de kleinste van de roedel te zijn. Sanne heeft ook met van alles meegeholpen. Zo hebben de 3 meiden gezamenlijk de fundering gemaakt voor het waterbassin, waar we regenwater in zullen opvangen. Helaas is dat nog niet af voor het de komende week echt gaat hozen. Maar goed, er zal vast nog meer regen gaan vallen in de komende maanden. Sanne haar vriend zal ws binnenkort ook komen in zijn eigen camper. Sanne blijft nog een tijdje.

En naast alle vrijwilligers staan hier ook al 2 weken een Nederlands gezin in hun camper; Mike Angela en hun 3 kinderen Julia, Jamie en Jeslie. Zij eten ’s avonds ook mee. Dus volle bak in onze geïmproviseerde keuken. Maar het ging allemaal prima. Claire, Mathilde en Chad met zijn gezin zijn dit weekend weer vertrokken.

Het huis zit inmiddels dicht. De laatste stenen zijn aan de onderkant gelegd, het laatste hout is erop getimmerd en eergisteren is het laatste raam erin gezet! Natuurlijk is er nog heel veel werk te doen in het huis, zo moet het nog geïsoleerd worden, de slaap-en badkamer moeten nog gemaakt worden, elektra aanleggen, verdieping bouwen en nog heel veel afwerken!! Nee, we zijn er nog niet hoor, maar het is al heel fijn om er nu deels gebruik van te kunnen maken. Omdat het de komende week zal gaan regenen, zullen we dan lekker binnen in het huis aan de slag gaan!

Op 9 november gaat de olijfpers open en als het weer het toelaat beginnen we 3 dagen voor die datum met de pluk. De bomen zijn er nu al klaar voor, de olijven kleuren mooi donker. As dinsdag wordt er echt noodweer verwacht, dus we hopen dat de olijven aan de bomen blijven zitten!! Mocht je nog niet besteld hebben (zie vorige blog), dan loop je kans dat je je olie misloopt die jaar, want we hebben al heel veel bestellingen ontvangen. En zoals gezegd; wie het eerst komt, wie het eerst maalt! Info over ophaalplekken en betaling volgt later, na de pluk!

Tot zover deze x. Rest mij alleen nog veel dank toe te zeggen aan onze hardwerkende vrijwilligers!! Annemieke

Nog een week of 4 en we beginnen weer met de jaarlijkse olijfpluk, zin in !! De schade van de enorme hagelbui eind mei (* zie blog;”kut natuur”), lijkt uiteindelijk mee te vallen en de kwaliteit lijkt veel belovend, alhoewel we op de hoeveelheid wel wat zullen moeten inleveren dankzij dat noodweer.

De olijfgaard is weer gemaaid (30000m2 met bosmaaiers, hulde aan maaikoningin Annemieke) en alle 200 bomen zijn weer ontdaan van de jaarlijks terugkerende uitlopers onder aan de stammen. De bomen die vorig jaar ten prooi vielen aan schildluis en bladverlies, hebben zich dankzij flink pamperen middels mest en snoeiwerk, redelijk goed hersteld.

De prijzen van de olijfolie zijn identiek aan afgelopen jaar, te weten; €8 per halve liter, glazen fles met schenkdop, €42, voor een 3 liter donkere kunststof fles en €65 voor een 5 liter jerrycan. Uiteraard weer gelabeld met ons mooie Quinta Arrancada etiket; 100% gifvrij, handgeplukt, koud geperst binnen 3 dagen na de pluk.

Hoe te bestellen; Dat kan gewoon hieronder in de commentaren, via messenger of als reactie op onze blog op Facebook. Uiteraard via de mail kan ook, stuur dan een mailtje naar amalut11@gmail.com of trucknomads@gmail.com

De oplage is natuurlijk beperkt, dus hanteren we net als anders “wie het eerst komt, wie het eerst maalt”. We hopen in december te kunnen leveren (als corona geen roet in het eten gooit!).Net als vorig jaar via een aantal aflever adressen in het land, dat werkte uiteindelijk goed. (aanmelden als leverpunt kan altijd)

Hadden we vorig jaar nog ons “daar word ik nou blij van”-pakketten, dat is ons helaas dit jaar niet gelukt door het hele corona festijn. Tot juli waren we hier met zijn tweetjes aan het werk en ontbrak domweg de tijd voor andere bezigheden dan onze tuinen en het bouwen van het huis. Wel is het mogelijk om naast de olijfolie (ook zonder olie bestelling overigens), jam te bestellen. Zo is er de Portugese pikante tomatenjam (extra pikant of iets milder), rode en gele variant (heerlijk bij of op een stukje kaas), appel/bramenjam, incabessenjam en zoete kruisbestomatenjam. Kleine potjes 125 gram kosten €2,-, grotere potjes 260 gram €3,50 Ook hiervoor geldt; op = op.

Tot zover de jaarlijkse zakelijke mededelingen! Heb het goed en blijf gezond!

Love you, Ton

Dat is wat sommige te zien kregen toen ze gisteren de blog wilden openen. Tja er ging inderdaad iets fout. Ik had de blog op de telefoon geschreven en ’s avonds de foto’s erbij geplaatst op via de laptop. Toen ik later op de avond op mijn telefoon, via de app, wilde kijken of er reacties waren, kon ik daar niet bijkomen, omdat hij nog op de ‘blog bewerken’ stond. Nou ja, beetje ingewikkeld misschien, ik heb dat toen verwijderd, en daarmee is toen de hele blog van gisteren verdwenen. Ik ga hem dus opnieuw schrijven voor degenen die hem niet hebben kunnen lezen.

De blog ging dus over mijn verjaardag gisteren. 59 lentes jong, beland in mijn 60ste levensjaar. Ik vind dat wel heftig klinken, maar ja, je bent zo oud als jeje voelt nietwaar!? En ik voel me een stuk jonger al verteld mijn lijf me soms wat anders na een dag zwaar fysiek werk. Maar jemig wat ben ik dankbaar dat ik het nog altijd kan doen en er ook van kan genieten!

Het was wel een beetje een vreemde verjaardag omdat Ton er niet bij was. Zijn vader is vorige week, op 93 jarige leeftijd, rustig ingeslapen na een rijk en mooi leven. De uitvaart was afgelopen maandag. Gelukkig kon ik deze via een livesttream ook bijwonen, wat erg fijn was. Ton is nu op de terugweg en komt ws morgenavond weer thuis.

Het werk hier is natuurlijk gewoon doorgegaan. We hebben sinds 2 weken 3 nieuwe vrijwilligers; Billy en Marie, een jong Engels stel en George, eveneens een Engelsman van onze leeftijd. Harde werkers Billy en Marie vinden het heerlijk om te koken, en dat doen ze ook heel goed! Ben daar reuze blij mee, want het valt echt niet mee om dagelijks weer wat nieuws te verzinnen.

De tuinen worden steeds leger. We oogsten nog steeds volop tomaten en paprika’s. Smullen dagelijks van de meloenen, hebben een grote voorraad pompoenen, en ook de appels zijn er in overvloed. Gelukkig is iedereen dol op tomaten, want die staan dagelijks op het menu! Vanmiddag ga ik voor het eerst sambal maken, want ook pepers zijn er in overvloed. Dus ja naast al het oogsten, worden de groentes ook verwerkt in jams en sauzen.

George heeft zijn intrek in de yurt genomen, waar we een nieuwe buitendouche hebben gebouwd. Verder werken Billy en Marie in de tuinen, hakken hout, maaien gras. En natuurlijk werk ik ook lekker mee.

Maar gisteren op mijn verjaardag heb ik lekker niets gedaan…nou ja, niets. Ik heb de vrijwilligers mee uit eten genomen voor de lunch naar een heerlijk sushi restaurant in Castelo Branco. We konden zoveel eten als we wilden ……pfff, dat deden we!! Later op de avond hebben we nog wat sla gegeten met knoflookbrood en Billy had een heerlijke chocolade hazelnoot taart gemaakt!! Smullen!! Al met al een geslaagde verjaardag. Volgend jaar als ik 60 word, dan gaan we het maar groots vieren. Bij deze zijn jullie allemaal uitgenodigd!!

Eindelijk de tijd om weer even bij te kletsen! Een regendagje vandaag, dus fysiek rust!! Wat zeker welkom is, na weer een aantal weken flink gewerkt te hebben.

We zitten alweer over de helft van augustus, de ergste hitte ligt achter ons, en we genieten van de temperaturen rond de 30 graden ipv 35+. Zoals de titel al zegt, is augustus echt de oogstmaand. Omdat we zoveel groentes hebben, zijn we begonnen met verkoop aan huis. Voor €1,20 per kilo verkopen we verschillende soorten Courgettes, pompoenen, tomaten en aubergines. Inca bessen, pepertjes, gedroogde tomaatjes en kruisbes-tomaatjes gaan per bakje. Daarnaast oogsten we appels, peren, frambozen, bramen en aardbeien, lekker voor eigen gebruik. En natuurlijk wordt er weer jam gemaakt van de vruchten. Het is echt een enorme rijkdom al dit lekkers uit de tuin!

Ja, we hebben 4 weken lang vrijwilligers gehad. 2 Ierse jonge dames bleven een week, 2 Belgische vrienden, 1,5 week en 2 Spaanse vrienden 2 weken. Hierdoor hebben we weer wat projecten afgerond. Zo zijn er rond de fruitboompjes in het dal allemaal stenen gelegd, om te voorkomen dat we er met de bosmaaier tegen de boompjes maaien. De stenen kwamen uit de drooggevallen rivier. De kippenren is grotendeels ontdaan van bramen en ander overtollig struikgewas. Ook bij het huis zijn veel ongewenste bossages weggehaald. Onze houtstapel is weer wat aangevuld en natuurlijk hebben we de yurt opgebouwd en is het dak op het huis gelegd!

Hieronder een fotoimpressie van de opbouw van de yurt.

Natuurlijk hebben we ook weer vele uren aan het meer doorgebracht. Blijft een zegen dit “om de hoek” te hebben. Ook de honden genoten van de uitjes naar het meer. Lotte die jarenlang niets van water moest hebben, gaat nu zelfs zelfstandig zwemmen!!

Helaas zijn er deze zomer ook weer de nodige bosbranden geweest. Altijd ver bij ons vandaan. Maar de blusvliegtuigen kwamen bijna dagelijks water uit het meer halen. Soms roken we tegen de avond de brandlucht en zagen we dikke rookwolken voorbij trekken.

Naast de bouw van de yurt ligt (die overigens nog afgewerkt moet worden, en ingericht), ligt nu de aandacht bij het huis. Samen met de vrijwilligers de eerste dakplaten erop gelegd en later met behulp van de buurman de laatste paar. Gisteren hebben we samen het dak van de schuur aan 1 kant voorzien van een nieuw dak. We zijn erg blij met het resultaat!

Nu zijn we er nog lang niet hoor! Ons streven is om het huis in elk geval dicht te hebben voor de olijfoogst begint. En een vloer erin te hebben. We moeten nog ramen bestellen, nog meer hout voor de buitenkant, bleek niet genoeg te zijn. En de grootste klus is nog wel om de vloer te effenen. En natuurlijk eerst verder met de natuurstenen aan de onderkant. Op de vloer komen plavuizen, lekker koel in de zomer en praktisch met de honden.

We verwachten volgende week wederom vrijwilligers, er is immers nog werk genoeg te doen.

Zo wordt er ook bijna dagelijks gemaaid tussen de olijfbomen. Een flinke klus. Ook de 2de bosmaaier is inmiddels vervangen, wat het maaien wel wat fijner maakt. Desondanks nog een flinke lap te gaan. Dit allemaal al ter voorbereiding van de olijfoogst. Gelukkig hebben we toch een aantal bomen ontdekt waar veel olijven aan zitten, dus we hopen weer op een goede oogst.

Dit jaar zullen we geen pakketten hebben voor de verkoop. We hebben er gewoonweg de tijd niet voor. Na een zomer zonder bezoek en vrijwilligers (op de laatste weken na dan),is het ons niet gelukt om daar aandacht aan te besteden. Misschien dat er nog wat jam besteld kan worden naast de olie, maar dat zal moeten blijken de komende weken.

Naast al het werken is er gelukkig ook tijd voor ontspanning. Zo zijn we laatst uit eten geweest in een heerlijk vegetarisch restaurant in Castelo Branco. En vrienden van ons organiseren elke zaterdagavond een sjoel avond. Naast de sjoelbak die de hele avond wordt gebruikt wordt er gezongen en muziek gemaakt. Iedereen neemt wat eten en drinken mee. Een gezellig samen zijn in een open schuur en buiten.

Ons busje staat inmiddels al 2 weken bij de garage. We wachten rustig af. Vermoedelijk moet er een onderdeel besteld worden, waar het wachten op is. Gelukkig hebben we onze trouwe Nissan die ons overal naar toe brengt. Verder is het gelukkig gestopt met spullen die kapot gaan…..afkloppen!!

Volgende week heb ik dan eindelijk een afspraak bij de IMT, dat is de Portugese CBR of RDW, dat weet ik even niet. Het gaat er in elk geval om dat ik mijn Franse rijbewijs omruil voor een Portugees. De mijne voorloopt namelijk op de dag van de afspraak en mijn groot rijbewijs is inmiddels al verlopen…. Ik heb een medische en psychologische keuring gehad, en nu maar duimen dat ik al mijn rijbewijzen kan behouden. Ben hier al ruim 1 maand druk mee. Ivm de corona kun je het kantoor niet zomaar meer binnen lopen, maar moet alles op afspraak. En zo’n afspraak maken is niet gemakkelijk! Maar goed, hij is er en we zullen zien of het allemaal lukt!

Geloof dat ik alle nieuwtjes wel heb vermeld nu. Geniet allemaal van een fijne nazomer…..tot de volgende keer!! Annemieke