Vandaag is een grijze dag, die zich dus prima leent om weer eens een blog te schrijven. We mogen blij zijn met wat regen, want het is nog steeds kurkdroog. In onze vijver staat maar een bodempje water.
Maar het ziet er naar uit dat we het ondanks de droogte toch voldoende water zullen hebben in de komende zomer. Ton is bezig met de reparatie van het waterbassin naast de grote put. Hierin kan zo’n 10000 liter rivierwater. Ook zijn we ons aan het verdiepen in het maken van een zogenaamde ram pump.
Geweldig systeem waarbij je geen elektra of brandstof nodig hebt. Zolang de rivier stroomt zouden we van deze techniek gebruik kunnen maken.
En 2 dagen geleden wilde ik een vlier die midden op het land staat, vrij gaan maken van bramen en varens. Al snel kwam ik een waterslag/buis tegen en een bouwsteen….. dus op onderzoek uit!. Na flink knippen en snoeien kwam er weer een waterput tevoorschijn!! Dit is nu al de derde put waar de makelaar niets van wist. Een grote verrassing dus! De put is niet zo groot, maar er zit water in.
Ton is flink bezig geweest in de moestuin. Omdat het grasland wat gefreesd is, vol met kweek stond, moeten we nu alsnog handmatig al de kweek wortels verwijderen, een monnikenwerk! Ook hebben we een groot aantal wilgen gekapt. Deze stonden in het licht van de hazelaars. Een groot deel van de takken zijn al door de versnipperaar gegaan, maar er liggen er ook nog velen te wachten. Gelukkig hebben de eerste vrijwilligers zich al weer aangemeld voor april en mei, want er is nog zoveel te doen!
Vorige week hebben we alle papieren voor de aanvraag om officieel inwoner van Portugal te worden ingeleverd bij het gemeentehuis van Castelo Branco, na eerder al in Ninho do Acor geweest te zijn om een document te halen dat we in dit dorp woonachtig zijn. Op Facebook horror verhalen gelezen van mensen die deze procedure ook hebben doorlopen. Men wil steeds meer documenten zien. Dus met een beetje knikkende knieën op zoek naar het gemeentehuis. We hadden geluk, want namen een verkeerde ingang en kwamen terecht bij een receptioniste, die inviel voor een zieke collega. Normaal zat ze daar nooit. Het was een Portugese dame, maar geboren in Duitsland. Ze sprak dus vloeiend Duits. Aangezien Ton dit ook doet kon ze ons dus zonder taalbarriere helpen wat ze ook deed. We moesten een etage naar beneden naar een balie waar een uiterst norse dame haar werk deed. De Duitssprekende dame hielp ons werkelijk met alles en trok zich niets aan van juffrouw zuurpruim. We moesten ook nog langs de bank om een uitdraai te halen van onze bankrekening. Zonder haar hulp was het ons nooit gelukt. Nu nog even wachten tot we het document op kunnen halen.
En…..we hebben oppas voor Boris gevonden, waar we natuurlijk erg blij mee zijn!! Dit betekend dat we volgend weekend afzakken naar de Algarve om even te gaan genieten van de kust. Hierover uiteraard meer in het volgende blog!!