Is het echt pas een half jaar geleden dat Annemieke en ik tegen elkaar zeiden; “een stuk grond met olijvenboomgaard in Portugal, zou dat wat voor ons zijn”? Geïnspireerd door de olijvenpluk vorig jaar in Griekenland en toevallig toch op weg naar Portugal sprak dat idee ons aan. En zo belandden we na een korte aanloop en zoektocht drie en een halve maand geleden zomaar op Quinta Arrancada, met de verwaarloosde 7 hectare land en een evenzo slecht onderhouden olijfboomgaard. Welnu, dingen gaan soms snel, zeker als je niet alleen maar droomt maar ook doet. Dromen doen is ons beide op het lijf geschreven, en ach, olijfboer en boerin stond nog niet op onze CV, dus des te meer reden om ook nu weer eens in het diepe te springen.
18 november nu, en sinds ruim een week bezig met de olijfpluk. Onze zorg voor de bomen de afgelopen maanden heeft zijn vruchten afgeworpen, de bomen hangen tjokvol met prachtige gezonde olijven. Een mooi plukteam stond klaar; vriend Eugène , Duitse vriend Thomas, de Engelse Karen en Richard en wijzelf, een bont gezelschap klaar voor de start. Een paar dagen moesten we de start opschorten in verband met regen, maar 12 november konden we met een stralende zon beginnen. We plukken met de hand, in tegenstelling tot ons plukavontuur in Griekenland, waar we ook machinaal plukten. Het gaat iets langzamer, maar is zoveel prettiger, geen lawaai, geen generatorstank. En ook geen beschadiging van de boom, takken en bladeren. Lekker Zen.
Na 2,5 dag de eerste lading naar de pers, 50 km verderop. (om de beste kwaliteit olie te verkrijgen moeten de olijven binnen 3 dagen na de pluk geperst worden). Transport is wat behelpen. We gebruiken Thomas’ camper, maar daarvoor moet eerst een deel van de inrichting uitgebouwd worden. Improvisatieboeren zijn we nog, maar we denken in oplossingen, dat helpt. Nadat de olijven bij de pers van wat blaadjes en takjes ontdaan zijn, (worden er uit geblazen met een machine) worden ze gewassen en gewogen. 607 kilo, joepie, een mooi begin.
Daarna de molen in waar ze tot pulp gemalen worden, dan geperst, en daarna in de centrifuge om water en olie te scheiden. Het resultaat van de eerste lading; 80 liter koudgeperste geweldige olijfolie.
We zijn superblij en trots. Het voelt zo overweldigend; iets bedenken of willen, de focus erop, het doen en dan de bevestiging krijgen dat alles kan. (wisten we beide eigenlijk al), ja echt, als je iets genoeg wenst en/of wil kan het gewoon. Vrijwel zonder uitzondering. Dat maakt ons blij, dankbaar ook.
Het weer bleef zonnig, dus de pluk ging ondertussen gewoon door. Wat een geweldig team en samenwerking. Het was niet alleen plukken, ook de netten moeten steeds verplaatst, de kisten en zakken gevuld en versjouwd (laatste bleek het beste op de motor te gaan), de ladders van boom tot boom gebracht en niet te vergeten het bereiden van de lunch en avondmaaltijd voor de hele club.
De tweede batch kon na 2,5 dag ook naar de pers. Dit keer kozen we niet voor de camper als transport maar ons boodschappenwagentje de Nissan Almera. Flink proppen was het devies, kont van de auto haast op de grond, maar het is gelukt (beetje burgerlijk ongehoorzaam, zwaar overladen, maar gelukkig geen politiecontrole onderweg).
Na weging bleek het 580 kilo, waanzinnig dat dat in zo’n klein autootje past. Morgen halen we de olie van de tweede batch op. Ondertussen is Eugène weer vertrokken naar Nederland, Thomas is zuidwaarts naar de Algarve gereden en is het gaan regenen. Een verplichte (maar ook best welkome) plukstop dus. Wachten op droger weer is het devies. De laatste pakweg 30 % hangt nog aan de bomen en wacht om geplukt te worden. De kachel brandt, buiten regent het, ik typ, Annemieke is net klaar met het definieve ontwerp voor de etiketten. Komende week nog regen voorspeld, dus een mooi moment om te beginnen met bottelen. We vinden onszelf best stoer! Life is a beautiful challenge.
