1 maand in Frankrijk

Vandaag is het precies 1 maand geleden dat we onze handtekening onder het koopcontract hebben gezet. De maand is voorbij gevlogen. En beetje bij beetje vinden al onze spullen een plekje in huis. En ook leren wij de omgeving wat beter kennen. Afgelopen maandag kwamen onze spullen uit Portugal aan, afgelopen dinsdag kregen we WiFi, en morgen komt de DS. Dus na een maand kunnen we zeggen dat we al onze spullen weer hier hebben! En vandaag is er 3 sterre (1 sterre is iets minder als een kuub),brandhout gebracht. Een buurman in onze straat verkoopt hout, dus dat is ideaal!
Zo vinden we langzaam maar zeker onze weg in de nieuwe omgeving.

Zoals beloofd, in deze blog meer foto’s, we hebben immers WiFi, dus uploaden van foto’s is geen probleem meer. Om te beginnen wat plaatjes van de maak van de nieuwe keuken. We waren er een week zoet mee. Nu moet er alleen nog 1,5 tegel geplakt worden , laden afstellen en de plinten plaatsen, dan is hij helemaal af. Omdat we in de keuken leven, was het tijdens de bouw wel behelpen. Zo deed ik de afwas in het bad.

De keuken is een heerlijke ruimte, en met onze Ikea stoelen kunnen we ‘s avonds ook lekker onderuit gezakt zitten.
Elke kamer beneden in huis heeft een houtkachel, maar alleen schoorsteen van die in de keuken is geveegd, dus daarom stoken we alleen daar. Ook waren we er niet zeker van of we genoeg hout zouden hebben om ook de woonkamer te verwarmen, maar dat is nu geen probleem meer natuurlijk.

Het is hier nog echt winter, al is het al gauw warm als de zon schijnt. Het huis staat op het zuiden gericht, dus zodra de zon schijnt, warmt het binnen lekker op. Maar maart roert zijn staart, zo werden we een week geleden wakker in een witte wereld, prachtig!!

De afgelopen 2 weken hebben we ook al veel bezoek gehad. Zo kwamen Willie en Corina uit Duitsland langs op de terugweg vanuit Spanje naar Hamburg, met hun camper.

Afgelopen week waren Sanne en Ernst een paar dagen op bezoek, zij maakten als eerste gebruik van de gîte.


Deze hebben we ook een beetje aangekleed naar onze smaak, nieuwe stoelen en een (slaap)bankje.

En gisteren kwamen Mayon en David een kijkje nemen. Zij zijn bezig om een huis te kopen op nog geen 2 uur rijden hiervandaan, dus dat is natuurlijk geweldig, mijn vriendin weer ‘om de hoek’!

Vandaag verwachten we Eric en Dini. Ook zij zijn op zoek naar een droom plekje hier in de omgeving.

Na 7 jaar off-grid gewoond te hebben, is het voor ons een luxe om op elk moment van de dag warm water uit de kraan te hebben, en zelfs in een warm bad te kunnen gaan liggen als het regent! Niet langer afhankelijk van het aantal zonuren wat schijnt en de energie in accu’s opslaat. We hebben het al die jaren nooit als een probleem ervaren, en soms was het wat uitdagend, als het lang regende, maar nu ervaren we de luxe van energie die er altijd is. We koken nu weer op gas, helaas geen hout fornuis, maar daarin tegen hebben we wel een hete lucht oven, met onder en boven verwarming en een lampje erin….haha, geen van onder aangebrande oven schotels meer, en het gerecht in de gaten kunnen houden zonder steeds de oven open te moeten doen. Voor de meesten de gewoonste zaak van de wereld, maar voor ons een wereld die opnieuw open ging!

In de tuin hebben we al de nodige boompjes geplant: abrikoos, kers, perzik, pruim, druif, kiwi, framboos, braam, aalbessen en zwarte bessen. De moerbei en oleanders die we meegenomen hadden uit Portugal. Onze handen jeuken om met de moestuin te beginnen, eerdaags zullen we de grond gaan voorbereiden, maar het is nog te koud om er wat in te planten.

En dan nog even over de olijfolie. Eind deze maand is het de bedoeling dat we naar Nederland rijden om de olie rond te brengen. Mochten er nog mensen zich beschikbaar willen stellen als afhaalpunt, zou dat fijn zijn, want om bij zo’n 40 adressen langs te gaan is een beetje veel van het goede. Ook al zijn we al bijna 2 jaar niet in Nederland geweest, we willen het bezoek graag kort houden, want er wacht ons hier nog een hoop werk, voor er nieuwe logés komen.

Als laatste nog een paar foto’s van de slaapkamer/ werk kamer van mij, Ton zijn toekomstige man cave, en mijn toekomstige woman cave.

Tot de volgende blog!

Kort bericht

Eindelijk de eerste blog van dit jaar.

Het heeft even geduurd. In januari waren we druk met spullen inpakken voor de verhuizing. We gaven nog een afscheidsborrel in de kas, wat druk bezocht was en erg gezellig. Het was een maand van afbouwen, afscheid en veel geregel. Uiteindelijk verliep alles goed en konden we op 2 februari de sleutel overdragen aan Chris en Yvonne. Op 4 februari vertrokken we met een volgeladen busje en Hymer naar Frankrijk. De reis van 1300 km verliep vlot. De eerste 2 nachten sliepen we op campings die nog open waren. Verder een nachtje op een mooi dorpsplein, in een hotel en in ons nieuwe dorp, bij Nederlanders waar we in september ook stonden, op hun camping. Deze was weliswaar nu gesloten, maar we mochten bij hen staan aan de elektra. Op 9 februari was de overdracht van ons nieuwe onderkomen! Joepie.

En nu wonen we dus weer in Frankrijk. De eerste week waren we druk met dingen regelen, veel op stap op zoek naar een bank, keuken en douche. We hebben een bad in het huis, maar daar kun je niet in douchen en het is ook een erg klein bad, dus niet ideaal. De keuken inmiddels gevonden bij de Ikea, en vandaag is de 6de dag dat we ermee aan het bouwen zijn. Het eerste deel onder het raam is inmiddels geplaatst. Vandaag wordt het oude deel eruit gebroken en kunnen we hopelijk het nieuwe deel plaatsen en aansluiten. Is nog een hele onderneming.

Graag zou ik van dit alles foto’s plaatsen, maar we hebben helaas nog geen WiFi aansluiting en het bereik is hier matig, dus uploaden van foto en film materiaal gaat super traag of werkt helemaal niet. Vanmorgen is de man van Orange, de provider, geweest, want we zouden WiFi krijgen. Helaas kon hij de ingang van de telefoonlijn niet vinden, die loopt vermoedelijk in een buis onder de grond. Die moeten we nu eerst zien te vinden en dan een nieuwe afspraak maken….tja, dan zijn we weer een paar weken verder. Dus vandaar een saaie blog zonder plaatjes.

Maar het gaat goed met ons. Het ontdekken van het huis en de omgeving is heerlijk om te doen. En ook het opbouwen van een nieuwe plek, na zoveel maanden afbouwen, is een heerlijke bezigheid. We hebben ons eerst op de keuken gestorte dwz, de schoorsteen geveegd, zodat we hier warm kunnen zitten. De andere 4 schoorstenen komen later aan de beurt. Er was nog een aardige hout voorraad, waar we het hopelijk wel mee uit kunnen zingen tot het einde van de winter, maar wat niet voldoende is om alle kachels te laten branden. Dus we leven in de keuken. 2 Ikea stoelen gekocht, zodat we ook hier in de relax stand voor de kachel kunnen hangen. Net als de honden overigens. Voor Boris en Lotte is het minder buiten zijn niet zo’n probleem, die zijn inmiddels op hoge leeftijd, en slapen het grootste deel van de dag, maar Gipsy is nog een energieke dame, die dagelijks haar energie kwijt moet, dus tijdens de wandelingen in de omgeving kan ze lekker vrij los rennen, en in de tuin wordt er regelmatig met een bal gespeeld. Verder zijn onze viervoeters al aardig gewend aan de nieuwe omgeving. Het zijn kunstenaars in het zichzelf aanpassen.

Ja, het is nog winter met de daarbij behorende winterse temperaturen. Soms lichte nachtvorst, maar overdag ook vaak een waterig-, of stralendzonnetje. Ook hebben we al een paar dagen lente weer gehad, waarbij het kwik bijna de 20 graden aantikte en we buiten konden lunchen. Maar over het algemeen is het net onder of boven de 10 graden. De dikke sjaal en winterjas zijn geen overbodige luxe. Gelukkig kun je je kleden tegen de kou en stoken we het binnen lekker warm. Nog een paar weken dan begint de lente. Onze handen jeuken al om aan een moestuin te beginnen, maar eerst nog even binnen de boel op orde brengen.

Ondertussen zit ik in de herrie, want de oude keuken blijkt opgebouwd te zijn met gewapend beton. Ton is flink aan het bikken om de boel eruit te krijgen. Zelfs het aanrechtblad met tegeltjes er op is van beton!

Hoplijk hebben we binnen een paar weken WiFi, dan zal ik heel veel plaatjes sturen en het verhaal visueel maken. Wat me er aan doet denken dat we ook een YouTube kanaal gestart zijn. Het heet ; Frankrijk kan ook. Hier staan al een aantal filmpjes op. Abonneer je op ons kanaal en je hoeft niets te missen. Het zijn nu nog eenvoudige filmpjes, maar hopelijk in de toekomst wat uitgebreider als we de juiste spullen ervoor hebben. Alles op zijn tijd!

Op onze web site staat nog steeds dat je ons huis in Lourical kunt huren, dat kan ook nog, maar moet je wel bij de nieuwe eigenaren aankloppen! Wij verhuren hier onze gite, maar daarover de volgende keer ook meer.

Tot zover even dit korte verhaaltje, wat toch nog aardig lang is geworden!
Liefs van ons uit mooi Frankrijk!

2023

2023 was weer een bewogen jaar, stilzitten is immers niets voor ons. Een terugblik!

Het jaar begon rustig, nog herstellende van de corona duurde het een tijdje voor onze conditie weer op peil was. Op droge dagen snoeiden we veel brem dat voor de woman cave groeide. Ook werd er verder gebouwd aan de cave, die langzaam maar zeker vorm kreeg.

Eind februari zijn we met de camper naar Aljezur gereisd om een paar dagen door te brengen met dochter Sanne, Jantijn en kleindochter Ronja, die daar op vakantie waren. Het was fijn om wat tijd met hun door te brengen. Voor die tijd waren we al begonnen met het inzaaien van de verschillende gewassen in de kas. Een sproei systeem aangelegd die het zaai goed water gaf tijdens onze afwezigheid. Toen we terug kwamen waren er al heel wat plantjes flink gegroeid.

In maart werd er vooral in de kas gewerkt. In april kwamen Maria, Rolf en de kleinkinderen Ragna en Redmar logeren. De woman cave bood hun een prima logeerplek. Het was voor het eerst dat ze hier waren. Het weer was zomers, en we hebben dan ook verschillende uitstapjes gemaakt en zelfs gezwommen in het meer. Ook hadden we een heuse opa en oma dag, zodat Maria en Rolf samen de tempeliers stad Tomar konden bezoeken. Het was heerlijk om de kinderen om ons heen te hebben.

Het was wel na dit bezoek dat Ton zich realiseerde dat het zien opgroeien van de kleinkinderen een gemis was. De gedachten aan Frankrijk kwamen af en toe bij ons op. Tevens waren we ons aan het beraden om eventueel meer richting de kust te gaan wonen, omdat we weer opzagen tegen de hete zomer. We speurden regelmatig het internet af, maar konden vooralsnog niets vinden.

Ondertussen werd de laatste hand aan de woman cave gelegd, er werd gewerkt in de moestuin, en de verhuur van ons huis in Lourical do Campo verliep prima, deze hadden we opgeknapt om op weekbasis te gaan verhuren. Ook in huis werden er nog wat dingen afgewerkt. Zo tikte de tijd door, tot het echt warm werd.

Daar hadden we destijds onder ander de camper voor aangeschaft, om naar de kust te kunnen gaan bij erge hitte. Er werd een extra waterpomp gekocht, omdat zowel de planten in de kas, als de moestuin water moesten krijgen tijdens onze afwezigheid. Alles ingesteld op een tijd klok. We konden op vakantie.

De bedoeling was om naar noord Portugal te gaan. Daar werd echter regen voorspeld, zodat we na een verblijf bij Aveiro, afzakten naar de leuke badplaats Mira. Het was heerlijk, we waren toerist in eigen land. De temperatuur geweldig, we konden zelfs in de zon zitten. Toch maar een huisje aan de kust zoeken?

Bij thuiskomst werd het internet weer afgespeurd. Het idee was geboren om Arrancada te verkopen en dan de komende jaren in Lourical te gaan wonen, en dan tegen de tijd dat we ons pensioen zouden krijgen, eens zien of we in Frankrijk konden gaan wonen en leven van dat geld. Tot dat Ton een kleine camping te koop zag staan in Frankrijk. Dat leek ons wel wat. We waren zo nieuwsgierig hoe dat eruit zou zien, dat Ton heen en weer is gaan rijden om te gaan kijken. De camping viel tegen, maar Ton voelde zich weer als een vis in het water in Frankrijk, kwam er zelfs Nederlandse vrienden tegen. Het ei was gelegd…..waarom wachten tot ons pensioen, we gaan nu wat zoeken in Frankrijk. De maand september zouden we ons daar gaan oriënteren. We wilden op 1 dag reizen van Nederland iets gaan zoeken.

Op het moment dat we de advertentie voor Arrancada in elkaar hadden gezet, kwamen Chris en Yvonne met hun kinderen bij ons op het land staan, iets wat geruime tijd daarvoor al afgesproken was. Zij waren zoekende naar een stuk land…..dat hadden wij!! Voor we het wisten was de deal gesloten. Ze zouden Arrancada en ook het huis in Lourical kopen. Wow wat een ontwikkeling.

In Frankrijk gingen we op zoek naar een huis boven de lijn Limoges-Lyon, voor ons nieuw terrein. In de kust regio konden we niets vinden, dus verder oostwaarts, waar we na enkele bezichtigingen onze gedroomde plek vonden. Ons bod op de boerderij werd binnen een paar uur geaccepteerd, en voor we het wisten hadden we dus een nieuw huis gevonden en hoefden we niet verder te zoeken! We hebben de omgeving nog verder verkend en zijn daarna weer huiswaarts gereden. Missie voltooid.

Thuis moesten we ons voor gaan bereiden op de olijfoogst, maaien en uitgroei onder de bomen verwijderen, een jaarlijks terugkerend werkje. De pers ging dit jaar al vroeg open. Helaas begon toen ook de regen. Maar ondanks het niet al te beste weer hebben we een goede oogst behaald met hulp van Margriet, Gert-Jan, Gerda, Jan, Janine, Hans, Chris en Yvonne en de kinderen. De voor ons laatste olijfoogst zat erop. Bestellen kan nog hoor!!

En dan staat nu alles in het teken van de verhuizing. De 7de februari vertrekken we naar Frankrijk, waar de 9de de overdracht zal zijn. We hebben stapels verhuisdozen bij kennissen op kunnen halen, en dagelijks wordt er wat ingepakt. Alles wordt in de woman cave opgestapeld. Eind februari rijdt Ton terug met het busje, om deze dan te verkopen en om de verhuizers op te vangen die onze spullen naar Frankrijk gaan brengen. Ton rijdt dan met de laatste spullen terug in de camper. Deze zullen we proberen te importeren in Frankrijk. De DS komt in maart naar Frankrijk met een andere transporteur.

Zo is het plan voor de komende tijd. Maar eerst staat de kerst en oud en nieuw nog voor de deur. De kerstboom staat al een tijdje te pronken in de kamer, want ook al wordt het steeds wat leger in huis, met de kerstboom en de lampjes blijft het toch gezellig.

Rest ons nog om een ieder van jullie hele fijne feestdagen toe te wensen en alle goeds voor het jaar 2024. Dan zijn we terug met nieuwe belevenissen. Liefs van ons en een lik van de honden, die ook helemaal in de kerststemming zijn.

Laatste keren

Als het goed is wordt vandaag het voorlopig koopcontract in Frankrijk ondertekend!! Vorige week hebben we daarvoor de machtiging bij onze notaris in Castelo Branco getekend. Zij moest getuigen zijn, hoe wij op 25 pagina ´s een paraaf gingen zetten en diverse handtekeningen. Ja, het blijft Frankrijk, met zijn ladingen aan documentaties. Het voorlopig koopcontract telde maar liefst 43 bladzijden…..alles en dan ook werkelijk alles is ingedekt!! Maar goed, dit betekend dat we vermoedelijk over een maand of 2 afreizen naar Frankrijk om het definitieve contract te tekenen. En dat betekend dat de vele “laatste keren” zijn aangebroken.

Zo hebben we de afgelopen weken voor het laatst de olijven geoogst. 3 weken lang hebben we tussen de buien door onze olijven geoogst. Alleen de laatste dag was het stralend weer. En we moesten dan ook de laatste keer in een lange rij staan om onze olijven te lozen bij de pers. De meeste Portugezen beginnen pas in november met de pluk, dus de 2x daarvoor konden we zo doorrijden, was er helemaal niemand! Maar goed, de opbrengst is bijna 250 liter heerlijke olijfolie. We zouden nog een week door kunnen gaan, maar onze energie was op en we hebben genoeg olie. Nooit eerder hebben we olijven laten hangen, deed ons wel een beetje zeer, maar het is goed zoals het nu is. Al ruim 100 liter is besteld, dus wil je nog bestellen….er is genoeg!! Ergens in het voorjaar gaan we het naar NL brengen, dat horen jullie tzt. We verhuizen het in elk geval mee naar Frankrijk.

Natuurlijk wil ik bij deze nogmaals onze geweldige plukkers bedanken voor hun inzet; Margriet, Gert Jan, Gerda, Jan, Chris, Yvonne en de kinderen en Janine en Hans die toevallig tijdens de pluk op bezoek kwamen en meteen een handje mee hielpen. We hebben genoten van jullie verhalen en de gezellige tijd samen. Chris en Yvonne nemen het stokje van ons over, dus wil je volgend jaar graag helpen plukken, of toch je jaarlijkse olijfolie bestellen, dan kan dat via ons. Wij brengen je dan in contact met hen.

Ja, en zo zullen er meer laatste keren volgen, en zijn er ook al laatste keren geweest, zonder dat we dat wisten. Ons hele Frankrijk avontuur is immers pas in juli begonnen.

Voor de oogst waren we al flink aan het ruimen en spullen aan het verkopen. Die draad pakken we nu weer op. De kas is inmiddels opgeruimd, er zijn nog schuren in Lourical die opgeruimd moeten worden, en zo komen we nog steeds spullen tegen die eigenlijk wel weg kunnen.

Ton is deze dagen weer flink aan het sleutelen. De Magirus wil niet starten, en dat is wel nodig om hem te verplaatsen. De Hymer willen we proberen te verkopen, en daar moet ook nog het 1 en ander aan gebeuren. Gelukkig heeft Ton ontdekt wat het probleem in september was, waardoor hij steeds zo een raar geluid maakte…….achteraf kunnen we blij zijn dat we er mee thuis gekomen zijn!! De reis had niet veel langer moeten duren!! Dit euvel moet dus gerepareerd worden. Als het niet lukt om hem te verkopen gaat hij mee naar Frankrijk en gaan we hem daar proberen in te voeren. Gelukkig heeft hij goed weer om te sleutelen, het is maar liefst 21 graden. De flip flops zijn weer aan!!

Ook is Ton al weken aan het hoornaars meppen. Onze bijen kasten worden namelijk aangevallen door de Aziatische hoornaars. Dit is al maanden aan de gang, en dagelijks mept Ton bij de kasten die rond het huis staan de hoornaars dood, in de hoop dat het bijenvolk de winter zal overleven. De kasten die lager staan zijn al overgenomen door de hoornaars.

We hoeven ons dus niet te vervelen de komende tijd. Natuurlijk gaan we nog een kerstboom opzetten en de lampjes laten branden de donkere dagen voor kerst. Ook al voelt het aan als voorjaar op het moment.

Wachten

Zo snel als alles ging, zo traag gaat het nu!! We wachten nog altijd op het tekenen van het voorlopig koopcontract. Naïef als we waren dachten we dat in Frankrijk nog wel te kunnen doen, alvorens terug te keren naar Portugal. Maar de makelaar hielp ons uit die droom. Nog niet alle papieren waren op orde, dus het kon nog wel even duren. En dat klopt inderdaad.

De septic tank was niet op norm, wat we wisten. Maar nieuw is dat er nu een offerte gemaakt moet worden alvorens het voorlopig contract te tekenen. Ook bleek er nooit een vergunning aangevraagd te zijn voor de gite. De gemeente heeft die inmiddels goedgekeurd, maar de notaris wil nu ook een verandering van bestemming van de schuur, die moet nu als gite geregistreerd staan. Maar dat wil de gemeente nu niet doen, want dat had voor de bouw aangevraagd moeten worden. Kortom, nog al wat gesteggel over een document. Wij wachten dus ongeduldig af. Men weet dat wij voor eind februari hier uit moeten want dan komen Chris en Yvonne hier wonen.

Als eenmaal het voorlopig koopcontract online is getekend dan duurt het nog minimaal 2 maanden voor het definitieve koopcontract getekend kan worden. Dus verhuizen voor de kerst zit er niet meer in. Het zal wel januari worden.

Ondertussen gaan de voorbereidingen hier gewoon door. Zo hebben we al heel veel spullen die niet mee gaan, verkocht. En afgelopen zaterdag hebben we een heuse uitverkoopdag gehouden. Mensen konden niets reserveren, wie het eerst kwam had eerste keuze…..gevolg was dat het tussen 10 en 11 uur loei druk was en de rest van de dag nog 2 nieuwsgierigen kwamen kijken en wat kopen. Flink aan het ruimen dus. Ook de schuren en de kas ondervinden onze opruim buien! Ook zijn er al offertes aangevraagd voor de verhuizing. Vermoedelijk laten we een deel verhuizen. De DS in aanbouw komt in februari naar Frankrijk. Over het al dan niet meenemen van de Hymer hebben we nog onze twijfels. Net als hier in Portugal is het in Frankrijk ook een mijl op 7 om een voertuig te importeren. Maar mochten we geen koper vinden dan gaan we dat traject toch maar in denken we. Voor de andere 2 auto`s hebben we al geïnteresseerden en de ambulance is ook al verkocht. Maar goed ons wagenpark hebben we nu nog nodig natuurlijk!

Mocht iemand nog een liefhebber weten voor onze Hymer……een unieke topper!!

Ja, en naast de voorbereidingen voor de verhuizing gaat het gewone dagelijkse leven hier ook gewoon door. Toen we weer thuis kwamen eind september zijn we meteen begonnen met de voorbereidingen voor de olijfoogst, maaien en snoeien! Veel werk, want dat moest ook in Lourical gebeuren. Sinds we terug waren stegen de temperaturen weer naar de 30 plus graden, dus het was ook erg warm om al dat fysieke werk te doen. Maar het is gelukt. De oogst begint dit jaar vroeger. Vandaag is de pers al open gegaan. Aangezien het regent en we nog geen hulp hebben, beginnen we volgende week met de oogst, mits genoeg droge dagen! Zondag en\of maandag komen de eerste 2 helpers. Een deel van de oogst plukken we de 2de week van november als Chris en Yvonne en Jan en Gerda hier zijn. Maar goed. Hoe vroeger we plukken, hoe beter de kwaliteit van de olie, en dat is, deze laatste x nog altijd erg belangrijk voor ons.

Ook hebben we weer veel boompjes verkocht de afgelopen weken. Altijd leuk om te doen. Soms is het raar om ons te realiseren dat het allemaal voor de laatste x is, maar tegelijkertijd kijken we erg uit naar ons nieuwe avontuur in Frankrijk, zeker nu we weten waar we terecht gaan komen. In onze gedachten zijn we het al helemaal aan het inrichten en plannen aan het maken voor de tuin. Ton zijn werkplaats komt onder de gite en mijn vilt ruimte ook ergens onder de schuur, daar waar water is. 1 van de slaapkamers boven wordt mijn werk kamer, waar mijn naaimachine en al mijn handwerk spullen een plekje krijgen. En die hele grote schuur…..tja, een tafel tennistafel komt erin te staan en verder zien we het nog wel welke bestemming het zal krijgen. Ja, met 1 been zijn we al in Frankrijk, maar met de ander nog altijd hier in het hier en nu!

Zo ga ik weer elke zaterdag naar de yoga en ben ik met mijn meiden clubje weer een ochtend wezen schilderen. Een workshop gegeven door een vriend. Schilder je levensboom. Leuk om te doen en fijn om weer lekker bij te kletsen na de zomer.

Sinds zondag is hier de herfst dus aangebroken, na nog een lange hete periode. Het waait en regent dat het een lieve lust is. Heerlijk om lekker binnen te zitten bij het getik van de regen op het dak. Tegen de avond het houtfornuis weer lekker aan en weer heerlijk onder de dikke dekens kruipen in bed, ipv half bloot te liggen ivm de hitte.

Bestellen van olijfolie kan nog altijd. Vermoedelijk gaan we in het voorjaar naar Nederland en nemen dan de bestellingen mee. Vandaar dat per 5 liter fles bestellen weer mogelijk is. Kosten zijn €80 voor 5 liter ongefilterde olie en €10 voor een halve liter in blik gefilterd

De toestand van Lotte bleef lange tijd stabiel, tot we een paar dagen thuis waren. Toen was er weer een flinke achteruitgang wat ons heeft doen besluiten toch nog een keer een heftige kuur toe te dienen. Nu, na ruim 2 weken is er weer verbetering zichtbaar. Ze eet weer goed, is weer wat levendiger, kan weer zelf op de bank springen en vertoont geen pijn meer. Nu maar afwachten of de verbetering doorzet en hoe lang hij aanhoudt. Ze mag nog even mee!

Tot de volgende x. Dan hopen we te kunnen vertellen wanneer we gaan verhuizen!!

Zoveel gebeurd…..

Het is alweer 1,5 maand geleden dat ik een blog geschreven heb, dus de hoogste tijd om al het nieuws van de laatste weken achter elkaar te zetten. Er is in die 6 weken enorm veel gebeurd, in zo een rap tempo dat het zelfs voor ons bijna niet te bevatten is!
Nadat we eind juli besloten hadden ons vizier op Frankrijk te richten en onze Quinta klaar te maken voor de verkoop, kwam alles in een stroomversnelling terecht.

We kregen bezoek van Chris en Yvonne met hun 2 kinderen Tom en Anne. Weken daarvoor hadden zij een oproepje op een Facebook pagina geplaatst of ze bij mensen op t land mochten staan met hun camper om informatie in te winnen over het leven in Portugal. Wij waren toen nog niet van plan de boel te verkopen. Maar toen zij bij ons arriveerden, waren we dus net bezig een advertentie te maken voor de verkoop van ons huis. Het bleek dat ze daar wel interesse in hadden. De volgende dag nam ik ze ook mee naar ons huis in Lourical, waar ik toch heen moest om de bedden te verschonen. Ik zei ze dat dat ook in de verkoop zou komen en voegde er nog aan toe: Je kan natuurlijk ook beiden kopen, heb je meteen huurinkomsten! En eigenlijk vonden ze dat niet zo’n gek idee. De volgende dag hadden ze het besluit genomen dat ze beiden wilden kopen. We zijn een prijs overeengekomen en de deal was beklonken! Nog wat onwennig, omdat het zo snel en makkelijk ging, maar tevens reuze blij, want we hoefde immers Lourical niet te adverteren en ook geen rondleidingen meer te geven aan de velen die al interesse hadden getoond. We weten nu dat onze Quinta en Lourical in goede handen terecht komen, en dat is een fijne gedachte. Chris en Yvonne zijn inmiddels bezig hun huis in NL te verkopen, waar enorm veel belangstelling voor is, dus dat moet geen probleem zijn om daar een nieuwe eigenaar voor te vinden.

Zoals wij al van plan waren, zouden we de maand september naar Frankrijk gaan, om ons te oriënteren waar we ons in de toekomst zouden willen vestigen. We wilden boven de lijn Limoges- Lyon wat zoeken. Vele regio’s zijn voor ons nog vrij onbekend, dus leuk om te ontdekken wat Frankrijk ons te bieden heeft. We vertrokken een week eerder, en hadden begin september de eerste afspraken met makelaars in de Charente. De huizen vielen wat tegen, op 1 na, maar die was al verkocht onder voorbehoud. Ook vonden we de omgeving daar niet zo heel erg aantrekkelijk. Verder gereden naar de Creuse en ook nog even bij de camping wezen kijken waar Ton in juli heen gereden was. Ik was snel overtuigd, dat dat hem niet ging worden. Hele kleine plekken, waar niet eens een camper op zou passen, echt niet van deze tijd. De omgeving was er wel erg mooi. Dus naar een makelaar in Gueret gegaan om te zien of die ons wat te bieden had. Dat viel tegen, dus op naar de volgende regio, de Allier, eveneens niet zo bekend voor ons. Hier gingen we bij Nederlanders langs die hun huis te koop hadden staan op marktplaats. Een mooie plek, maar erg afgelegen en een heel slecht begaanbaar pad ernaar toe. Het huis had ook nog wel de nodige aandacht nodig, kortom, dit was het ook niet.

We ontdekten een erge leuke oldtimer/retro camping in de omgeving, waar we het weekend verbleven.

Na het weekend zijn we bij oude bekenden van Ton langsgegaan die daar in de buurt woonden. We hadden een gezellige middag bij hun mooie plek in de bossen. Ook hierna zijn we daar in de omgeving gebleven om het internet verder af te speuren naar een droomplek. We konden immers alle kanten op, naar de Bourgogne of de Vogezen. Ons oog viel echter op een boerderij in de Puy-de Dôme, weliswaar boven ons budget, maar verder voldeed hij helemaal aan ons wensenlijstje.
Ons wensen lijstje was als volgt; huis niet te groot, wel een grote schuur, een gite erbij, minimaal halve hectare grond, niet te afgelegen, geen renovatie project, op 1 dag rijden van Nederland. Dus besloten we een afspraak te maken met de Nederlandse makelaar……….

Het was groot, heel groot….de schuur was enorm en daarnaast nog stallen en meer schuren. Maar er was een gite, het was een halve hectare, het was meteen bewoonbaar, het was in een gehuchtje, dus met buren en 4 km van een leuk dorp waar alle eerste levensbehoeften te krijgen zijn. Daarnaast 10 km verwijderd van de Sioule vallei, een rivier met vele strandjes en een plaats met thermale baden. De omgeving sprak ons ook erg aan. Eigenlijk voldeed het aan alles, behalve de prijs en de grootte. Maar goed, die zelfde middag een bod uitgebracht wat behoorlijk onder de vraagprijs was…..en een paar uur later kregen we een telefoontje dat het bod was geaccepteerd! Vol ongeloof keken we elkaar aan…..echt??? Het was niet te bevatten. Binnen 2 weken een plek gevonden die aan onze wensen voldeed in een prachtige omgeving. Wow wow wow!!
Op de foto’s; het witte deel is de brood oven en het huis, middelste deel de schuur en achterste deel de gite, laatste foto is de gite.

De makelaar, Hetty, was ook erg blij voor ons en nodigde ons uit om de volgende middag op haar verjaardagsfeestje te komen wat ze vierde op een plek langs de Sioule. Nu bleek een vriendin van Ton onze makelaar te kennen, en ook vele vrienden van haar. Dus op het feestje was het net of je een aantal mensen al kenden doordat er gemeenschappelijke vrienden waren! Wat een warm welkom. Er waren uiteindelijk ook bijna meer honden als mensen, maar het ging allemaal goed. Een hele gezellige middag was het, met zang, eten en drinken en een internationaal gezelschap.

Mijn verjaardag was 2 dagen later, en we besloten om wat zuidelijker richting het vulkaan gebied te rijden. Daar bleek een leuke markt met muziek, exposities en oude ambachten te zijn op mijn verjaardag. Een leuk uitje in een adembenemende omgeving tussen de oude vulkanen bij een oud kasteel. Tjonge wat is Frankrijk toch mooi, we blijven ons dagelijks verwonderen; zo groen, zulke grote en oude mooie bomen, zo lieflijk. Het verbaasd ons dagelijks in positieve zin.
Vandaag gaan we weer naar ons toekomstige huis om alle roerende goederen die achter blijven te bekijken, en te beoordelen wat we daarvan overnemen. We blijven nog in deze omgeving tot we het voorlopig koopcontract kunnen tekenen. Daarna weer naar huis in Portugal, waar immers de (laatste) olijfoogst in november op ons wacht. En jullie kunnen weer bestellen hoor. Of we het weer in NL komen afleveren weten we nu nog niet, maar grote kans dat dat wel het geval is. En anders ophalen in Frankrijk 😉! Ook leuk toch ?

Met Lotte ging het vlak voor vertrek weer slecht; moeizaam lopen, slecht eten en weer een bloedend oor. De parasiet is wederom actief. We hebben pijnstillers meegekregen en toch ook weer een heftige kuur meegenomen. Deze laatste hebben we nog niet gegeven, is ook niet zo best om dat nu alweer te doen. We vertroetelen haar dus maar zoveel mogelijk. Wandelen wil ze bijna niet meer, eten gaat gelukkig weer wat beter. Het is erg aandoenlijk, maar gelukkig heeft ze ook nog wel momenten dat ze duidelijk geniet van alles om haar heen. En ziek of niet, ze blijft de baas van de roedel.

Veel mensen vragen zich af wanneer we gaan verhuizen. Daar kunnen we nog geen antwoord op geven, dus dat is afwachten. In Frankrijk duren dit soort zaken altijd lang, dus we zien het wel. Hoe we de verhuizing gaan aanpakken weten we ook nog niet precies, maar dat komt allemaal wel goed. Vooralsnog zijn we ontzettend blij hoe alles loopt en vooral enorm dankbaar dat dit alles op ons pad komt 🙏🙏🙏

Tot de volgende x Liefs van ons uit Frankrijk.

Toekomstplannen

Inmiddels halverwege de zomer, die qua temperatuur eigenlijk wel meevalt tot nu toe. Een enkele uitschieter naar de 35 graden, maar de meeste tijd is het rond de 30 graden, prima te doen dus. In elk geval een stuk beter als de overige zuid Europese landen die geteisterd worden door de 1 na de andere hittegolf.

Toch houdt het weer ons wel bezig, maar daar ben je ook Nederlander voor denk ik, dat zit een soort van in onze genen. Wij merken toch wel dat we steeds slechter de hitte verdragen, en zijn daarom al geruime tijd aan het uitzoeken wat we daar aan kunnen doen in de toekomst. We hebben voor nu al een airco gekocht, wat echt wel heel fijn is. Maar goed we realiseren ons ook dat het in de toekomst hier niet minder heet zal worden, en niet minder droog. Waar is het beter toeven?

We struinen al geruime tijd het internet af naar huizen in noord- en west Portugal, daar valt meer regen en is de temperatuur in de zomer een stuk aangenamer. Zelfs Frankrijk was weer in `the picture`.We zijn ook een weekje naar de kust geweest met de Hymer, met de bedoeling het noorden beter te verkennen. Daar werd toen echter regen voorspeld en we bleven daarom tussen Aveiro en Figueiro da Foz plakken bij de plaats Mira. Prachtige camping, meteen achter het duin en aan een groot meer. Het plaatsje erg toeristisch, maar we waren zelf ook toerist, dus genoten van ons weekje kust. Ach, en wat een heerlijkheid, we konden gewoon in de zon zitten en Ton is zelfs wezen fietsen in de omgeving.

Op de terugweg nog een nachtje op de camping bij Pedrogao Grande gestaan aan een groot meer. Het was daar meteen 10 graden warmer en tot onze schrik zagen we grote rookpluimen omhoog komen aan de overkant van het water. Al snel hoorden we de blusvliegtuigen en helicopters overvliegen en verdween de zon achter de rookwolken. Het was een flink kabaal. Ook moesten we met de camper op een stuk heet asfalt staan, wat voor de honden geen pretje was. Niet zo’n succesvolle tussenstop, maar goed, nog even naar het meer gelopen waar Gipsy kon zwemmen en waar de helicopters echt een paar meter bij ons vandaan hun water schepten in de grote zakken die onder de hen hingen. Was een spectaculair gezicht. Tegen de avond was de brand gelukkig onder controle en keerde de rust terug.

Nu hadden we vlak voor we die kant op gingen min of meer besloten dat we niet langer zouden speuren naar huizen op het internet, maar ons best zouden gaan doen om ons stuk land te gaan verkopen (dat wat we 1 km verderop hebben), en met dat geld het huis in Lourical do Campo (het huis wat we nu verhuren) deels verbouwen, zodat we daar de komende jaren zouden gaan wonen. Ons stuk land en huis (Quinta Arrancada) zou dan ook verkocht worden. Tegen de tijd dat we dan recht hebben op ons pensioen en AOW, over 5 jaar kunnen we altijd zien of dat voldoende is om in Frankrijk te wonen en leven. De lasten zijn daar een stuk hoger als hier, dus vandaar die gedachte.

Frankrijk blijf namelijk toch weer trekken. Naast dat we het beiden een prachtig land vinden, is voor met name Ton de communicatie een stuk makkelijker. Het klimaat is er milder en, niet geheel onbelangrijk, we zijn dichter bij de (klein) kinderen en vrienden. Dat niet meer speuren op het internet kun je wel zeggen, maar het niet meer doen is wat anders. Ton vond vorige week een kleine camping te koop in de Creuse. Hij werd er helemaal enthousiast over. Zou dat nog een optie kunnen zijn? Contact opgenomen met de eigenaar voor de nodige info en het liet ons niet los! Dingetje was wel dat er geen woonhuis bij zat. Omdat we die week net 2 vrijwilligers hier kregen (Mark, zoon van vrienden van ons met zijn vriendin) wilden we niet meteen na hun komst in de camper of busje stappen om die kant op te gaan. Maar goed, we waren toch wel heel nieuwsgierig en Ton wilde er wel alleen heen gaan en kon mij dan via FaceTime wel rondleiden. ´s Morgens het plan bedacht en diezelfde middag stapte hij in het busje om de 1200 km af te leggen. De volgende dag heeft hij mij virtueel de camping laten zien. Hij was wat teleurgesteld over de grootte, en het enthousiasme ebte wat weg. Desalniettemin bleven we fantaseren en plannen maken. Maar goed, geen huis is wel een dingetje, en als je bedenkt wat we er hier voor inleveren…….ruim 10 hectare land met veel fruit-en olijfbomen en 2 huizen!! Dat voor een kleine camping van nog geen hectare met 6 chaletjes…..tja. De twijfel nam toch toe. Wel was de gedachte om toch eerder naar Frankrijk te verhuizen weer aangewakkerd. Ton had zich die dagen als een vis in het water gevoeld!!

Het volgende plan is nu geboren….Ons stukje land verderop staat nu bij de makelaar te koop, we gaan ons huis en land klaarmaken voor de verkoop en als dat verkocht is, gaan we als overgang in ons huis in Lourical wonen. Daar zijn ook grote schuren waar we onze spullen kunnen opslaan. In september willen we naar Frankrijk om toch nog bij de camping te kijken en verder rond te toeren en zien wat er zoal te koop staat. We hebben geen haast mits we de camping niet kopen, want daar staat natuurlijk wel wat tijdsdruk op, want die moet dan open volgend voorjaar. We denken nu aan een boerderijtje of huis met gite en als er genoeg land bij zit “kamperen bij de boer” aan te bieden. In september ons dus wat oriënteren en het plan is verder om volgend voorjaar voor onbepaalde tijd met de camper rond te trekken op zoek naar een mooie plek. En als we die gevonden hebben gaat ook het huis in Lourical in de verkoop…..stap voor stap dus weer noordwaarts……onze toekomst plannen.

Dus nog 1 x de olijfoogst begin november!! Moeten we alleen wel nog wat vrijwilligers krijgen, tot nu toe is de spoeling nog wat dun. Nog niet bij ons geweest?? Grijp je kans, kom lekker helpen plukken want het kan zomaar de laatste x zijn dat je van onze stek in Portugal kan meegenieten!!!

Zitten jullie nog?? Of van je stoel gevallen?? Denk maar zo, het is de aard van deze beestjes…..trucknomads toch?? Al wonen we niet meer in onze truck. Nieuwe avonturen blijven altijd lonken!!

PS, mochten jullie iemand weten die graag in Portugal wil wonen in een heerlijk huis, op 7 hectare met prachtig uitzicht, geen buren, volledig off-grid, eigen energie via zonnepanelen en drinkwater uit een 130 meter diepe borehole, met een enorme kas erop, vele fruitbomen en ongeveer 200 olijfbomen, een kapschuur en een atelier, laat het ons gerust weten!! We staan op Google maps. Quinta Arrancada in Ninho do Açor.

1 juli

De tijd vliegt voorbij, opeens is het al juli, en het is hier nu ook volop zomer! Net als in de rest van Europa heb ik het idee. Hoogste tijd om weer even te vermelden waar we zoal mee bezig zijn, en zijn geweest de afgelopen weken.

Begin juni kwam de DS van Ton. En werkelijk in no time was het ding gestript!! De meeste onderdelen zijn opgeslagen in 1 van de schuren in Lourical. Gelukkig hebben we die ruimte daar. Bijna dagelijks is Ton aan het werk aan zijn DS, slijpen, schuren lassen en van de week is de eerste grote doos met onderdelen gearriveerd, zodat hij ook wat technische klussen kan gaan doen. Hij is al met al erg tevreden hoe de staat van de DS is. Zegt heel wat slechtere exemplaren onder handen genomen te hebben. De kapschuur is dus omgetoverd tot man cave! Voor zijn andere hobby, schat zoeken, is het nu veelal te heet, en de grond te hard.

Mijn woman cave is ook al volop in gebruik. Alleen de kraan moet nog aangesloten worden. Ben al weer druk bezig met tassen maken en volgende week geef ik mijn eerste workshop vacht vilten. Het is echt een heerlijke ruimte geworden. Helaas heb ik nog steeds 2 incomplete industriële naaimachines. Heb 3 zoekopdrachten uitstaan om een spoelhuis te vinden voor de machine. Als iemand nog een adresje weet waar ik dat kan vinden, dan hou ik me aanbevolen.

Ook is er een terras voor de cave gemaakt. Hier moet nog een pergola komen met mooie begroeiing, maar dat is iets voor het najaar.

Na het vertrek van Eric en Dini uit ons huisje in Lourical, zijn we er zelf 3 dagen ingetrokken, om eens te ervaren hoe het daar is. En er moest nog veel gemaaid en gesnoeid worden, dus dat hebben we dan ook gedaan. Die dagen was het net wat minder warm, dus konden we ons uitleven. Het leuke van daar is wel dat je gewoon even lopend naar het dorp kan om wat te drinken of een boodschapje te doen. In het stuk land in Lourical was 1 stuk, in het midden, wat niet van ons was. Maar een paar maanden geleden bood de eigenaar van dat stukje grond het te koop aan aan ons. Na wat onderhandelen, kwamen we een prijs overeen en hebben het vorige maand gekocht. Nu hebben we een aan één gesloten stuk land, en zijn we weer 675 m2 grond rijker. Dit stuk heeft ook olijfbomen, 2 sinaasappel en 2 peren bomen heel veel druiven en een flinke put. Mooi stukje grond.

Ons stuk grond 1 km van ons huis vandaan is nog niet verkocht. Ton voelt zich wel een echte makelaar, want heeft het al aan heel veel mensen laten zien inmiddels. Maar een koper zit er voor als nog niet tussen. Maar dat komt vanzelf, want het is een mooi stuk land.

We oogsten nog altijd veel fruit. De eerste vijgen zijn rijp, zo ook de pruimen. Natuurlijk zijn er nog altijd de frambozen. Ook hebben we de eerste nectarines, abrikozen en perziken van onze eigen geplante boompjes geoogst. Heerlijk !!

Naast het vilten heb ik nog een nieuwe hobby ontdekt, mandala`s schilderen. Nu had ik dat al vaak gedaan op de magirus en de Hymer, maar nog nooit op doek. Inmiddels heb ik er een aantal gemaakt op doek, kleintjes om mee te beginnen. Is zo leuk en ontspannen om te doen! Vooral als het te warm is om buiten iets te doen, is het heerlijk om aan tafel te zitten verven met de ventilator of airco aan.

Ja, we hebben een mobile airco gekocht, zodat het lekker aangenaam in huis blijft. Zo ´n ding vreet natuurlijk energie, dus we hebben hem alleen in de middag aan tot begin van de avond. Nu kost ons dat niets natuurlijk, maar de accu`s moeten wel genoeg stroom hebben. Vorige week was het een paar dagen 37 graden, en dan is het echt heerlijk om hem aan te hebben. Ook hebben we alweer heerlijk een middag aan het meer gezeten toen het zo heet was. En hoe bizar ook, de rook van de bosbranden in Canada legden een sluier om de zon, zodat het een paar graden ´koeler´was als voorspeld!

In de kas hebben we inmiddels weer een nieuw besproeiing systeem aangelegd met een extra pomp. Nu nog een besproeier voor de moestuin, en we kunnen bij de volgende hete periode op pad naar koelere oorden. En zo komen wij de hete zomer wel door. Voorlopig blijft het een tijdje onder de 35 graden, en dat is al héél fijn!!

Even vooruit kijkend…… er hebben zich nog geen vrijwilligers aangemeld voor de komende olijfoogst. Lijkt het je leuk om begin november deze kant op te komen om ons een handje te helpen ?? Laat het ons dan weten. Je krijgt gegarandeerd een onvergetelijke tijd!!

Fijne zomer allemaal

Weergoden en ruimen

Het weer is volledig in de war. Hadden we in april nog zomerse temperaturen, in mei is het opeens weer voorjaar met zelfs regen. En dat laatste is na al die droge maanden wederom van harte welkom. Overdag lekker weer en tegen het eind van de middag komen de buien. De temperaturen zijn rond de 25 graden, zalig gewoon!!

Zoals gezegd kwamen in april Rolf en Maria met de kinderen (dochter van Ton) Ze namen hun intrek in de woman cave, wat een prima logeerplek bleek. Het was een heerlijke tijd met de kinderen en kleinkinderen om ons heen. Het was erg waardevol om veel tijd samen door te brengen en hun na al die jaren kunnen laten zien waar wij wonen en leven. Na een dag of 10 vertrokken ze voor nog een paar dagen naar de kust, alvorens naar huis terug te keren. En uitgerekend in de periode dat zij hier waren, was het weer echt zomers. We zijn zelfs 2x naar het meer geweest. Nog nooit eerder zo vroeg in het jaar in het meer gezwommen.

Het huis in Lourical is ook veel verhuurd. De periodes dat het leeg is, zijn wij daar in de tuin bezig, maaien en dood hout van de bomen snoeien. Op het moment hebben Eric en Dini hun intrek daar weer genomen. Zij huurden het van de winter ook een paar maanden, en zijn nu een paar weken terug op zoek naar hun eigen paradijselijke plek.

Maar och wat genieten we van die plek daar. We kunnen nog steeds sinaasappels en citroenen plukken. De eerste kersen gegeten, en jam van gemaakt, abrikozen geplukt, binnenkort pruimen, perziken en nectarines die rijp zijn. En later deze zomer volgt er nog veel meer fruit!! Maar ook van ons eigen land kunnen we vruchten plukken dit jaar. Begonnen met het maken van vlierbloesem siroop. We plukken moerbeien, aardbeien, frambozen en ook abrikozen. Nectarines groeien ook hier aan de boom. Ongelooflijk wat een rijkdom al dat fruit!! En heerlijk natuurlijk.

Het kas seizoen is afgesloten met een zeer goede uitverkoop dag. De hele kas (op de vaste planten na) is weer leeg en de moestuin is weer redelijk vol. We zijn flink aan het ruimen geweest en nog steeds bezig om boompjes in grotere potten te zetten, voor de herfst verkoop.

En niet alleen in de kas zijn we aan het ruimen. De kapschuur is ook opgeruimd. Veel machines die we al een tijd geleden verkocht hadden zijn eindelijk opgehaald, dus kwam er ruimte. Ton wist wel wat hij wilde met die ruimte….. hij had een DS (snoek) gezien, het type die hij al jaren op zijn verlangenlijstje had staan. Een project weliswaar……. Hij stond in de buurt van Porto. Omdat we daar toch nog heen moesten om een door mij gekochte industriële naaimachine op te halen, hebben we de camper ingeladen (die na wat reparaties weer door de keuring kwam), en zijn een paar dagen op pad geweest om de DS te bekijken en de naaimachine op te halen. Ben ik eindelijk eens in Porto geweest, niet dat ik er veel van gezien heb, maar toch. We stonden met de camper langs de Douro, mooie rustige plek. Na het zien van de snoek had Ton stof tot nadenken….wel of niet kopen…..Uiteindelijk de knoop doorgehakt. Volgende week wordt de snoek hier heen gebracht…….weer een project! Maar een happy man!

Verder ben ik bezig met de inrichting van mijn woman cave. Als eerste moet het 2de hands keuken blok opgeknapt worden, wat nog een hele klus is. Want ja, daar kunnen een hoop spullen in. Hij zat vol met vies plak plastic wat eruit moest, een bud klus…..heel wat uren op de grond gezeten om het los te peuteren…..bijna klaar. Dan kan ik het schoon gaan maken en er nieuw plak plastic in plakken. Heel veel spullen van ons zoldertje in huis daarheen versjouwd, zodat er ook weer ruimte daar kwam. Deze staat ook nog op de lijst om verder op te ruimen en eindelijk af te timmeren!

Ton is ook bezig om zijn man cave op te ruimen. Deze was de afgelopen maanden weer behoorlijk dicht geslipt. Het lijkt al met al wel op een heuse voorjaars schoonmaak! Maar het ruimt lekker op. Lekker ruimte aan het creëren voor onze hobby´s.

Dan nog goed nieuws over Lotte. De parasiet is weer op non actief!! Haar bloedwaarden waren prima. Ze is nu gevaccineerd tegen Leishmania, iets wat nieuw is bij honden die de parasiet onder de leden hebben. Ze reageert vermoedelijk niet meer op de allopurinol, wat ze dagelijks moet slikken, dus dat medicijn is nu gestopt en in plaats daarvan de vaccinatie. We hopen dat ze zo goed blijft als ze nu is, want we hebben onze oude Lotte weer terug. Actief, kwebbelend, en dagelijks spelen met Gipsy. Heerlijk!!

Als laatste nog te melden dat ik van de week mijn eerste schilderij heb gemaakt (ahum). Met ons maandelijkse lunch clubje dames, hebben we een workshop landschap schilderen gevolgd. Super leuk om te doen. Nu ben ik na afloop niet meteen naar de Chinese winkel (Portugese action) gerend om doeken, penselen en acryl verf te kopen, want stort me toch eerst verder op het werken met wol. Maar zeker voor herhaling vatbaar.

Vergeet ik nog bijna te vermelden dat we tegenwoordig drinkwater uit de kraan hebben !!! Het gesjouw met flessen water behoord tot het verleden! We zijn nog meer off-grid geworden. Ons water hebben we opnieuw laten testen, en alle waardes blijken binnen de normen te zijn. Heerlijk!!!

En dan nu op naar de zomer, als de weergoden niet verder van slag zijn…..het mag van mij ook zo blijven als het nu is hoor!!

Op non actief

En dan opeens zegt je lijf dat het even genoeg is geweest. Gordelroos klopte aan mijn deur, niet fijn, en veel pijn, dus verplichte rust. De hangmat en de bank zijn mijn beste vrienden op het moment. Tijd om lekker te mijmeren terwijl ik al bungelend naar de strak blauwe lucht boven mij kijk. De temperaturen hebben inmiddels zomerse waarden aangenomen, met alles wat daarbij hoort. Onder mijn hangmat is het gras hard gegroeid, zo ook de bloemen. Tussen het groene gras overheersen de wit, geel en paarse kleuren van de wilde bloemen. Er zoemen vele soorten bijen rond en vele andere insecten. Het is een waar genot om tussen hemel en aarde, te bungelen in de hangmat op het moment. Vele soorten vogels vliegen rond en hebben weer hun nest gemaakt rondom ons huis. De hop heeft zijn plekje in het gat in de schuur weer gevonden, de spreeuw in de nok van het huis, vermoedelijk kwikstaarten in de kapschuur, en er was zelfs een nest gebouwd op de fietstas, die achter op onze fiets zit, maar die nog op de fietsen drager van de Hymer stond. Deze er maar vanaf gehaald, want de Hymer moet volgende week naar de garage. Hij was op een paar punten afgekeurd, dus heeft even wat onderhoud nodig.

De hop

Naast de vele vogels, voeren de krekels op dit moment de boventoon. Een echt zomers geluid, wat tot in de late uurtjes te horen is. De fruitbomen staan in volle bloei, als ze uitgebloeid zijn zullen we weer honing gaan slingeren. De olijfbomen zitten ook weer volop in de knop, het beloofd een goed jaar te worden! Kan ik ook meteen even melden dat onze olie uitverkocht is, dus wachten tot eind van het jaar op nieuwe olie! Wat is moeder natuur toch goed voor ons. En wat ben ik toch blij en dankbaar om op deze plek te mogen wonen!

Já, en wat doen we verder zoal in deze tijd van het jaar? Plantjes verkopen. We hebben bij hoge uitzondering 1 dag op een markt gestaan onze plantjes. Dat was een groot succes. Inmiddels zijn sommige soorten al uitverkocht. We zullen deze week al het schaduw doek in de kas hangen, want het is er al veel te heet, een maand eerder als andere jaren. Ook zijn de moestuinen klaar gemaakt voor gebruik. De eerste plantjes staan er al weer in, en er zullen de komende weken nog velen volgen. Heerlijk om weer in de tuin bezig te zijn (al moet ik nog even wachten met mijn zere lijf). Ton is ook weer begonnen met dagelijks zagen en kloven van hout. De voorbereiding voor de komende winter is alweer begonnen.

Ons huis in Lourical is voor het eerst verhuurd geweest de afgelopen week. Vrienden van mij, Ingrid en Rob mochten we als eerste ontvangen. Ontzettend leuk om hen een weekje in de buurt te hebben, en we hebben natuurlijk de nodige tijd samen doorgebracht. Wil je ook een weekje het huis huren, vraag gerust naar de beschikbaarheid. Er zijn nog wat weken vrij. De reserverings kalender heb ik van de site verwijderd, want die vond ik te kostbaar. Klik op menu: ‘huis te huur’ voor meer informatie.

De afgelopen maand waren ook Jan en Gerda op bezoek met hun camper. Ook zij hielpen een dag mee in Lourical om het huis klaar te maken voor de verhuur. En even later waren het Alice en Bert die met hun busje langs kwamen en eveneens ons een dagje hielpen in Lourical. Super gezellig al het bezoek.

Jan en Gerda
Alice en Bert

En dan komen aanstaande zondag, Maria, Rolf, Ragna en Redmar logeren. Daar kijken we erg naar uit! Het was nog wel even uitzoeken waar ze moesten slapen. De bedoeling was de Hymer, maar deze moet komende week naar de garage. Dan maar de magirus en een tent. Bleek er op de tent zak in de kapschuur een vogelnest te zitten, tja, dat ging hem dus ook niet worden. Dan maar de woman cave! Ton heeft hem de afgelopen week af getegeld, nu nog voegen en dan kunnen we hem inrichten als logeerplek.

Ben blij dat ik binnenkort dan ook echt mijn woman cave kan gaan inrichten. Heb de afgelopen week mijn eerste tassen gevilt, best goed gelukt. Ook weer een industriële naaimachine op de kop getikt. Nou ontbraken daar aan nog wat onderdelen, maar ik heb een 2de zelfde exemplaar gevonden die de boel compleet maakt. Moet ik nog wel even ophalen in Porto! Dat wordt dus een dagje uit. Ook een mooi keukenblok van vrienden kunnen overnemen, dus het gaat echt wat worden. Maar daarover vast meer in de volgende blog. Eerst wordt de cave logeer plek.

Laatste nieuws is dat we vandaag ons stukje land wat we 1 km verderop hebben, te koop gezet hebben. Afwachten of er geïnteresseerden zijn! Geloof dat jullie weer aardig bijgekletst zijn. Liefs van ons.