Categorie: Geen categorie

Ton klimt maar weer eens in de digitale pen, ’t is tenslotte december. (met sneeuw op komst, vanaf zondag 3 dagen met -volgens sommige berichten- tot wel 50 centimeter sneeuw. Joepie).

We duiken even in het verleden, zo’n 45 jaar geleden, pakweg 1979. Ik woonde in Hamburg en ging regelmatig met vriend Günther “Sperrmüll laufen”, vrij vertaald “grofvuil afstruinen”. Hamburg is enorm dus wekelijks was het wel ergens grofvuildag in een van de stadsdelen, waarbij spullen aan de straat konden worden gezet die niet tot het huisvuil behoorden. Schatzoeken was het voor ons! Antieke meubels, oude buizenradio’s, muziekinstrumenten. Je kon het zo gek niet bedenken of je vond het wel. Wat we echter opvallend veel tegenkwamen waren houtkachels. Loodzwaar en een bestemming hadden we er niet voor dus lieten we ze altijd staan. Twee jaar later- ik woonde inmiddels weer in Nederland- lieten die kachels me niet los. In Nederland was er vraag naar gebruikte houtkachels en in Duitsland was net de grote omschakeling van kolen/hout stook naar aardgasverwarming aan de gang. Veel later dan in Nederland. Ik kwam nog regelmatig in Hamburg en het eerste zelfstandige bedrijfsidee was geboren; houtkachelhandel Ton & Co. Er werden contacten gelegd met verwarmingsinstallateurs die geen idee hadden wat te doen met die oude houtkachels, na het plaatsen van gaskachels of cv. Ze werden voor mij apart gezet en eens in de zoveel tijd toog ik naar Hamburg in mijn oude Citroën HY bus om weer een lading kachels op te halen voor een prikkie. Soms ook via “Kleinanzeigen” , prachtige oude tegelkachels, die doorgaans nauwelijks te tillen waren en uiteraard òf op zolder stonden òf in de kelder…..Rugklachten doe je op die leeftijd niet aan dus het kwam altijd goed. Hoe dan ook was het goede handel en ik bewaar er goede herinneringen aan. Eigenlijk is daar het zaadje geplant voor het zelfstandig ondernemen, voor een baas werken is sindsdien nooit meer een optie geweest. Kachelboer dus. En daarna fietsenmaker, geitenboer, houten speelgoed verkoper, wietteler, biologisch tuinder, Citroën DS specialist, campinghouder en olijf boer. En waarom dit verhaal? Omdat ik bizar genoeg opeens weer met die vermaledijde houtkachels bezig ben hier in Frankrijk. Niet dat ik me verveel of omdat ik dringend om de centen verlegen zit maar vooral door de schoonheid van dit stukje Frans erfgoed. En dan voornamelijk de Franse Art-Deco kacheltjes uit de periode 1920 tot 1940. Prachtig vind ik ze, stijlvolle kunstzinnige tijdsiconen om verliefd op te worden. En met een beetje zoeken zijn ze hier nog wel te vinden, verstoft in een oude schuur of- net als in Hamburg destijds- op zolder of in de kelder. Die rug is inmiddels 43 jaar ouder en wat sleets, dus da’s nog wel een aandachtspuntje. Lol heb ik er in ieder geval wel in, het speuren, het vinden, het opknappen, het verkopen, maar vooral toch het praatje aan de keukentafel met zo’n stokoude eigenaar/ eigenaresse die zo’n kacheltje van de hand doen en verhalen vertellen over weleer. Kachelboer dus, de circel is rond.

Zo fris als september was, zo mooi is oktober! Natuurlijk pikten we ook een staartje mee van orkaan….hoe heette hij ook alweer, wat gepaard ging met veel regen, maar de laatste 2 weken van deze maand zijn met name zonnig en warm. En och wat is het toch mooi buiten. De maand van de mooie luchten. De bomen die verkleuren de bladeren vallen, de skeletten van de bomen worden weer zichtbaar. s’ Morgens soms optrekkende mist uit de dalen, en een rode zon die achter de heuvels verschijnt.

We zijn deze maand begonnen met 2 dingen van onze prioriteiten lijst te schrappen. We hebben na maanden last van onze rug gehad te hebben, door een waardeloos bed, eindelijk een nieuw bed en goede matras gekocht……. Hadden we veel eerder moeten doen!

Ook hebben we eindelijk ons terrein ‘Boris proof’ gemaakt, dwz, geheel omheind. Hij wilde nog wel eens de koeien wei, achter het huis, in glippen, en dan het liefst in het donker. Dat is nu verleden tijd. Fijn om hem zelf lekker zijn gang te kunnen laten gaan, zonder hem continu in de gaten te moeten houden.

En dan het goede nieuws: Onze Hymer is Frans geworden, het kenteken is binnen! Het onmogelijke bleek toch mogelijk. Hem van stal gehaald en voor het huis gezet, om hem eens flink op te frissen, want dat was hard nodig. Een goede poetsbeurt zowel van binnen als aan de buitenkant. Afgebladderde verf weer bijgewerkt. Van binnen zijn de smoezelige witte muren geverfd en een nieuw zeil op de vloer, zo ook nieuwe gordijnen. Heerlijk om mee bezig te zijn. De bedoeling was om er dan ook een weekje mee op pad te gaan, zei het niet dat het zulk fantastisch weer is, dat we besloten ons uitstapje nog maar even uit te stellen.
Het is gewoon zo fijn om nu hier te zijn. Nog genoeg te doen in de tuin. De honden genieten ook van het zonnetje en liggen de hele dag buiten.

De afgelopen maand ook weer wekelijks bezoek gehad. Zo kwam oud collega Arjen Hijman met zijn vrouw Julia hier een paar dagen met hun camper staan. We hadden elkaar ruim 17 jaar niet gezien. Hij was, (en is nog altijd),ambulance verpleegkundige in de tijd dat ik op de meldkamer in Leiden werkte.
Willemien en Wigert kwamen op bezoek, door familie omstandigheden, een kort bezoekje, maar ze komen binnenkort weer terug.
En onze vaste bezoekers, Jan en Gerda. Met hen hebben we een bezoek aan de boeddhistische tempel gebracht. Een prachtige plek boven op een heuvel. Altijd bijzonder om daar te zijn.

Inmiddels heb ik me aangemeld voor een aantal kerstmarkten. Dus tussen de bedrijven door, druk bezig met vilten. Dit keer vooral engeltjes, mutsen en andere kerstversiering. De schoorsteen in mijn werkruimte is nu ook geveegd, dus kan ik daar heerlijk werken, ook als het kouder wordt. Het is nog niet nodig geweest om hem aan te doen.

Ton is helemaal in zijn sas, want kan bij beide buren op het land zoeken met zijn metaaldetector. Hij heeft een hele koeien wei tot zijn beschikking, maar daar loopt ook een hele grote stier bij, waarvoor hij nadrukkelijk is gewaarschuwd. Aangezien de koeien nogal nieuwsgierig zijn, is het niet, altijd even ontspannen rondlopen daar. Ook bij wat mensen in de buurt mag hij detecteren, na een oproepje op Facebook.

Dan nog even een update over onze Lotte. Het is nu 2 1/2 maand geleden dat we haar de laatste injectie gaven. En ze is al 2 1/2 maand klachten vrij! Ze is alert, vrolijk en heeft praatjes. Soms is ze een sikkeneurige oude dame, want we hopen dat ze in januari 11 jaar wordt. Zou die rot parasiet dan nu eindelijk in rust zijn? Na zoveel kuren, bloedtesten medicatie, haar al een paar keer bijna opgegeven te hebben, is ze nu onze oude Lotte. We kunnen alleen maar hopen dat het zo blijft!

En dan als laatste: we hebben een nieuwe bewoner! In de schuur van de gite huist een kerkuil. Ton heeft een nestkast gebouwd, dus nu maar afwachten of daar gebruik van gemaakt gaat worden. Moeten nog wel wat verzinnen op alle uitwerpselen die de vogel achter laat.

En dan is het alweer een maand verder. Inmiddels is de herfst echt begonnen. Schreef ik in de vorige blog nog dat de zomer nog wel even zou duren, nou daar zat ik goed naast….het weer sloeg in september vrij snel om. Maar gelukkig zijn er ook nog stralende dagen tussen de natte koudere dagen in. Echt herfst dus. ‘s Avonds weer lekker voor de kachel zitten, ook niets mis mee.

Eind augustus ben ik met Mayon naar street art city geweest. Een oud telecom complex wat omgetoverd is tot een graffiti dorp. Waanzinnig om te zien. We hebben niet eens alles bekeken, want hadden op een gegeven moment een overdosis. Omdat Mayon (al 40 jaar vriendinnen), zeer regelmatig in Frankrijk verblijft, in de Berry, spreken we nu telkens halverwege een dagje af om bij te kletsen en wat te bezoeken. Super leuk om elkaar weer regelmatig te zien en spreken.

September was de maand van het verwerken van fruit. Zo heb ik vele potten mirabellen-, pruimen- en bramen jam gemaakt. Ook hebben we een flinke voorraad appelmoes en courgettes op zoet/zuur. Leuk om te doen en lekker natuurlijk om in de komende periode van te smullen.

Onze Hymer is naar de keuring geweest, de 2de hobbel die we moesten nemen op weg naar het Franse kenteken. En gelukkig is hij goed gekeurd. Alle benodigde documenten nu opgestuurd naar de Franse RDW, en nu maar afwachten of en wanneer we het kenteken krijgen, zodat we weer op pad kunnen!

Langzaam maar zeker zijn we ook weer wat gaan klussen. Zo is Ton begonnen met de deuren van de keuken te schuren en verven. Het viel nog niet mee om de juiste kleur te vinden. Wat we dachten wat mooi was, leek heel erg tegen te vallen en ook nog eens matte verf te zijn. Dus andere verf uitgezocht, wat beter bevalt.

De voorbereiding voor de kerstmarkt is ook begonnen, dus weer vilten en engeltjes e.d. maken voor in de kerstboom. Allemaal van wol natuurlijk. Zo heerlijk om te creëren! Ben nog altijd zo blij met mijn heerlijke werk ruimte! Voor de honden ook een nieuwe mand genaaid, gevuld met wol. Het was al snel hun favoriete mand.

Een week geleden ben ik ‘even’ op en neer naar NL gereden. Hoofddoel was een workshop wol verven met natuurlijke materialen. Ontzettende leuke en leerzame dag geweest. Natuurlijk ook de nodige inkopen gedaan, oa onderdelen voor Ton zijn DS project gekocht, en bij Appie onze voorraad pindakaas en pindasaus weer aangevuld. De dagen in Nederland waren heerlijk. Ook het weer was zomers. De eerste avond at ik met Mayon in een strandtent. Het leek wel een zomerse zwoele avond. Het was overal heel druk.

Op zaterdag ook een mega tuincentrum bezocht en met een auto vol planten terug gekeerd naar Frankrijk. Ook een aantal grote planten uit Mayon haar tuin uitgegraven. Ze hebben hier een mooie plek gekregen. Zaterdag- en zondagnacht sliep ik bij Peter en Liesbeth, Ton zijn zus en zwager. Heel fijn om ook daar geweest te zijn. In 1 dag terug gereden naar huis. Was afzien, maar gelukt! Al was ik de dag erna geen cent meer waard. Kon me niet heugen wanneer ik voor het laatst zo moe geweest ben!

En dan is het nu alweer eind van de maand. Dit weekend werden we getrakteerd op heerlijk weer. Dat kwam mooi uit want onze hout voorraad werd aangevuld. 3 ladingen van 4 Sterre werden door de buurman, verder op uit de straat, bij ons afgeleverd. Flinke work out dus om het allemaal op te stapelen in ons hout hok, maar het is gelukt, en wij zullen er warmpjes bij zitten deze winter.

Nog een laatste nieuwtje…. Na jaren niet geweten te hebben wat mijn pensioen opbouw was, eindelijk mijn DigiD geactiveerd…..een aangename verrassing! Wat resulteert in het feit dat ik per 1 november met pré pensioen ga! Gewoon elke maand weer een vast inkomen, wat een kadootje !

Tjonge, wat vliegt de tijd. Is het opeens al eind augustus. De dagen worden alweer opvallend korter, maar gelukkig is de zomer nog niet ten einde. Tjonge wat hebben we de afgelopen weken genoten van het heerlijke weer, en dat doen we nog steeds. Temperaturen van rond de 25 graden, met een enkele uitschieter boven de 30. Af en toe een verfrissende onweersbui. Gewoon hele dagen buiten kunnen zijn, zonder meteen nat te worden van het zweet. Ja, dit is toch echt wel 1 van de redenen waarom we weer in Frankrijk zijn gaan wonen.

Niets ten kwade over Portugal, want daar hebben we met heel veel plezier gewoond, en is echt een heerlijk land. In Portugal woonden we erg afgelegen, en hier in Frankrijk maken we veel meer deel uit van het dagelijks leven. We hebben natuurlijk geprobeerd een beetje in te burgeren door op de avondmarkten te gaan staan, wat erg leuk was om te doen en uiteindelijk ook redelijk succesvol was. Mensen herkennen ons nu en weten wie we zijn. We gaan bijna wekelijks naar de markt op maandagmorgen om de lokale producten te kopen. Zo fijn om dat dichtbij te hebben. We hebben echt geluk met het dorp, er wordt zoveel georganiseerd, iets wat we van te voren helemaal niet wisten.

Zo was er een paar weken geleden een 3 daags festival : les Comboros. Werd al voor de 8ste x georganiseerd. Er werden grote tenten opgebouwd, erbij het meer was een groot camping terrein voor de festivalgangers. Het was een festival met oude traditionele muziek, veel oude instrumenten werden er bespeeld, en nog leuker was dat er volop gevolksdanst werd. De eerste avond keken we onze ogen uit! Overal werden ook workshops gegeven, oa om al die dansjes te leren…..gaan we volgend jaar doen. Echt verrassend hoeveel mensen enthousiast aan het volksdansen waren, van “rastaman” tot “oudere jongere”. Ook bezochten we een barok concert in de kerk…..nou zo krijg je dus wel een kerk vol. We zijn 2 avonden naar het festival geweest, was echt leuk. De 2de avond gingen Femke en Rob, die de gîte bewoonden, ook mee.

En dan is er elk weekend wel ergens wat te beleven in de omgeving. We bezoeken vaak een rommelmarkt, waar Ton oude bijlen probeert te vinden. Want ja zijn bijlen zijn er in trek, hij heeft er al velen verkocht, en ze worden steeds mooier!

En natuurlijk hebben we ook veel bezoek mogen ontvangen. Bauke en Hanke vierden een week vakantie in de gîte, zo ook Rob en Femke. Ruben, Rianne en de kinderen (en 5 hondjes)verbleven op de camperplek met hun grote bus en Jan en Cecile stonden die zelfde week op de camping in het dorp met hun dochters en hond. We hebben een avond gezellig met elkaar gebarbecued. Deze week komen Hans en Janine een paar dagen op bezoek. De gîte is de afgelopen maand vrijwel onafgebroken verhuurd geweest.

En beetje bij beetje rollen we langzaam weer het Franse systeem binnen. De eerste 3 maandelijkse belasting aangifte is gedaan. We zijn bezig om de gîte toch geregistreerd te krijgen, ook weer ingewikkeld, dus hebben we eind volgende maand een afspraak met een persoon van de belasting die spreekuur heeft in het dorp. Ook hebben we bij de gemeente aangemeld dat we een gîte verhuren. Dan zitten we als het goed is eind deze week beiden in het ziekenfonds. Afmelden in Portugal was ook nog niet zo simpel, bij mij is het gelukt, maar van Ton nog geen bericht gehad. En dan de Hymer. We hebben het certificaat, na een dag zwoegen om het via het internet aan te vragen, binnen, zodat we een oldtimer kenteken aan kunnen vragen. Nu de volgende stappen, wat ook nog niet eenvoudig is. Maar goed de eerste stap is gezet.

Foto’s van de Hymer met de krant van die dag om te laten zien hoe hij er nu uit ziet, uiteraard zonder schoorsteen en houtkachel!

Omdat we nog niet op pad kunnen met de camper zijn we het afgelopen weekend maar weer eens erop uit gegaan met het busje. Hoppa bed er achterin gezet, zodat we daaronder wat spullen kwijt konden, koelbox erin, honden manden en hupsakee, onderweg naar de Lot. We hadden zondag afgesproken om te gaan lunchen bij onze oude buurtjes Chris en Phill in Saint Denis. Zaterdag avond in Martel uit eten geweest in het gezellige en mooie oude centrum en ‘s nachts aan de Dordogne geslapen. Ietwat krap met 2 honden ook in bed, maar het mocht de pret niet drukken. De volgende morgen was er een Brocante markt in Quatre Routes du Lot, waar we mijn oude collegea van de kringloop tegen kwamen. Heel leuk om ze weer te ontmoeten! En natuurlijk hebben we bij Chris en Phill heerlijk gegeten en lekker bijgekletst. Ton heeft er nog met zijn detector gelopen in de hoop oude Romeinse munten te vinden, maar helaas, vooralsnog zonder succes.(Hij gaat voor de herkansing, want Uxellodunum- het laatste bolwerk van de Galliers, Caesar is er hoogstpersoonlijk heengegaan om orde opmaken te stellen- ligt op een steenworp afstand van het zoekterrein).

En de groentetuin…..daar groeit alles nog steeds als kool. De vriezer zit inmiddels vol met courgettes, bloemkool en sperzieboontjes. Ook oogsten we nu komkommers, tomaten, rode kool, spitskool, andijvie en verschillende soorten sla, pompoenen. Pepers en paprika’s moeten nog rood worden en de aubergine’s nog wat groter groeien. Inmiddels ook al de nodige potten jam gemaakt: bramen-,mirabellen- en pruimen jam. We hebben echt teveel courgette planten: zo vries je er 3, in blokjes gesneden in, zo heb je er weer 4 bij. Ze zijn ook al gedroogd, en in zoetzuur ingemaakt. We kunnen elke dag wel courgettes eten en dan nog hebben we een overschot! Inmiddels ook alweer groentes voor gezaaid voor de wintergroentes. De tuinen blijven ons wekelijks verrassen!

En zo vliegt de zomer dus voorbij, alhoewel hij voorlopig qua weer gelukkig nog wel even duurt.

Hij is er hoor, de zomer! We hebben er een tijdje op moeten wachten, maar hij is gearriveerd. De meeste tijd zijn de temperaturen tussen de 20-25 graden, met af en toe een uitschieter richting de 30. De regen is op de achtergrond geraakt, af en toe een buitje of tegen de avond een onweersbui. We leven weer buiten, alleen als het te warm is, zijn we binnen te vinden, want het huis is heerlijk koel.

De moestuin en ook de bloemen tuinen zijn geëxplodeerd, alles groeit enorm hard. Elke dag eten we heerlijke sla uit de tuin, de spits kolen zijn klaar om geoogst te worden, ook hebben we al bloemkool gegeten en 2 stuks ingevroren. De frambozenstruik begint ook frambozen te leveren, en ook kunnen we regelmatig heerlijke dikke aardbeien plukken. Ook groeien er overal kleine bos aardbeitjes, heerlijk zoet!

Vandaag ook begonnen met de eerste kruiden te drogen: Marokkaanse munt, verveine (ijzerhard) en salie. Heerlijk om vers thee van te zetten, maar ook de gedroogde variant is heerlijk. Zo kunnen we in de maanden dat het er niet meer vers is, er toch nog van genieten.

We hebben nu een klus pauze ingelast voor de zomer maanden. Heerlijk om meer tijd aan andere dingen te besteden. We hebben intern nog wel een verhuizing gehad. De woonkamer, die we nog nooit gebruikt hadden, is slaapkamer geworden. Bank en bed zijn omgeruild. In de keuken is mijn kleinere tafel geplaatst en de grote keuken tafel is verhuisd naar de voormalige slaapkamer, wat nu een prachtige werkkamer voor mij is geworden.

En gewerkt heb ik er de afgelopen weken! Elke dag heb ik meerdere dingen gevilt, want ja, die marktkraam moest natuurlijk wel gevuld worden. Het vilten is erg leuk om te doen, telkens nieuwe dingen creëren is wel mijn ding. Fijn ook als ik er een ander een plezier mee kan doen.

De eerste avond markten hebben we inmiddels achter de rug. En ook op de nationale feestdag 14 juli hadden we onze kraam opgezet bij een plaatselijk feest. De verkoop is wisselend. We hebben nog niet een echt goede plek weten te bemachtigen op de avond markt. Zo stonden we de laatste x als laatste in de straat, met voor ons een schoenen-, noga- en worsten verkoper. Veel mensen die dat zagen, draaiden al om nog voordat ze bij ons waren aangekomen. Dus dat moet anders de komende weken. De sfeer is erg gezellig, met live muziek en grote terrassen die vol zitten met etende mensen. Ja, eten is voor de Franse toch wel heel belangrijk.
Ton verkoopt ook zijn zelf gemaakte Viking bijlen, gemaakt van oude bijlen. Er is veel interesse voor, en hij heeft er al 2 verkocht.

Op het moment staan Wil en Naboe op de camping in het dorp. Leuk om weer wat tijd met ze door te brengen. Zo zijn we van de week naar de Puy de Dôme geweest. Met het treintje omhoog, en ook naar beneden. Helaas geen tijd om de afdaling te lopen ivm de honden, die we niet een hele dag alleen wilden laten. Er stond veel wind op de berg, die bijna 1500 m hoog is. We wisten niet dat daar vroeger een oud klooster op de top heeft gestaan. Ze zijn druk bezig om oude stukken bloot te leggen en te reconstrueren. Het uitzicht was prachtig!

We genieten weer volop van het Franse leven. De vriendelijke mensen, de markten, festivalletjes, de sfeer; het leven als God in Frankrijk. Natuurlijk zijn er ook minder leuke dingen. Zo zijn we ons nog steeds door het bureaucratische systeem aan het worstelen. Het is nog niet gelukt om in het ziekenfonds te komen en ook de aanmelding als zelfstandige verloopt stroef. De sites van beide organisaties werken langs elkaar heen en regelmatig is een site niet te bereiken. Gelukkig hebben we goede hulp, die ons de juiste weg wijst. Om ons los te maken uit het Portugese stelsel valt ook nog niet mee. Wij zijn als het goed is nu uitgeschreven, maar of het busje dat nu ook al is, is nog de vraag. Zodra we in het Franse zorgsysteem zitten, moeten we ons ook nog uit zien te schrijven uit het Portugese. Ach ja, dat zijn zo van die hobbels die er nu eenmaal bij horen. Uiteindelijk komt het allemaal wel een keer goed.

En dan ons vee. Boris is weer verlost van zijn jeuk. Wat de oorzaak was blijft onduidelijk. Maar de nodige pillen hebben het krabben en de jeuk doen stoppen.
Met Lotte ging het weer bergafwaarts, lopen ging slechter en beide oren gingen weer bloeden ( haar oorlellen). Na overleg met de dierenarts besloten om nog 1 kuur te doen, dit keer Glucantime. We moeten haar nu dagelijks 2x injecteren. We hopen dat haar nieren dit aan kunnen, want daar is dit medicijn niet best voor. Tussentijds wordt dit regelmatig gecontroleerd. Gelukkig geeft Lotte geen kick tijdens het spuiten, ze is zo’n makkelijke hond! Moet er niet aan denken dat ooit Paco dit had moeten ondergaan, die had de heleboel bij elkaar gekrijst….hij wordt nog altijd gemist, ons clowntje.

De komende maanden zullen we nog veel bezoek krijgen, wat we super leuk vinden. We kijken uit naar jullie komst. Samen genieten van de zomer!!

Als je zou zeggen dat het april was, zou ik het ook geloven. Het is natuurlijk wel heel Hollands om over het weer te praten, maar geloof me, de Fransen doen nu ook niets anders….het is nat en koud! Extreem weer dus, met heel af en toe wat warme dagen er tussen door. De maaimachine maakt overuren, zodra het droog is, want het gras groeit enorm hard. Maar de voorspellingen zeggen dat het vanaf maandag warmer en droger wordt. We gaan het zien. We hebben nog elke avond de kachel aan. Maar op de mooie dagen kwam de bbq te voorschijn, en leek het net echt zomer. En door alle regen is het overal wel prachtig groen geworden. Fijn is ook dat de bermen alleen op plekken waar nodig, gemaaid worden. Zo kunnen de insecten volop gebruik maken van alle bloemen.

Het is zaterdag morgen en ik zit tijdens mijn ontbijt deze blog te schrijven. Heb net een rondje met de honden om het huis gelopen, een vast ochtend ritueel, in mijn ochtendjas met mijn tuinschoenen aan. Daarna gaan ze weer verder met slapen. Met Lotte gaat het nog steeds goed na de laatste kuur. De tekenziekte is verdwenen, en nu maar blijven duimen dat het goed blijft gaan. Boris zit daarentegen minder goed in zijn vel. Na de vaccinatie kreeg hij korsten op zijn oor. Hem laten testen om te zien of de parasiet die leishmaniose veroorzaakt weer actief was. Alles bleek binnen de normen, maar hij krabt behoorlijk veel, en heeft overal schrale plekken op zijn huid. Dat wordt weer een bezoek aan de dierenarts binnenkort. We hebben een praktijk gevonden waar ook een Belgische arts werkt die Nederlands spreekt, dat is wel erg fijn!

Eind april kwamen Rolf, Maria en de kinderen op bezoek, ook Wil en Naboe kwamen met hun camper. Helaas waren het erge natte dagen tijdens hun verblijf, en dat terwijl het in Nederland die dagen juist prachtig weer was. Wel een beetje zuur. Allen zijn dan ook iets eerder vertrokken als de bedoeling was.

Ondanks de regen, hebben we een heerlijke tijd met ze gehad.

Bezoek aan de boeddhistische tempel, hier in de buurt.

Sinds gisteren zijn we ook klaar met de hoognodige verbouwingen. En we moesten er maanden op wachten, en uiteindelijk is het een rode ipv olijf groene geworden (die levertijd was onbekend lang), maar de koelkast is er!
Dus we kunnen eindelijk zeggen dat de keuken klaar is, en nu ook de badkamer. Daar zijn we er erg blij mee. Een heerlijke douche, een prachtige wastafel, gemaakt van een oud kastje en de wc die bij de badkamer is getrokken, zodat je niet meer vanuit de keuken naar de wc moet. Een hele verbetering.

Nu dus tijd voor de tuin en andere hobby’s. De ronde tuin is nog niet klaar, maar nog een paar ochtenden ploeteren en de ene helft is af. Alles wat erin staat groeit redelijk goed, behalve de gewassen die warmte nodig hebben, die blijven wat achter. De bloementuinen zijn prachtig en er komen nog steeds nieuwe bloemen tevoorschijn. Ook hier al heel wat uurtjes op mijn kop in gestaan om hem onkruid vrij te houden, want gras, kleefkruid en brandnetels hebben het ook erg naar hun zin tussen de bloemen.

Ton heeft nu alle tijd om aan de DS te gaan werken, want die willen we natuurlijk wel een keer de weg op hebben. Ook heeft hij een AMI 8 break gekocht, die te koop is. Voor de liefhebber die het leuk vindt om de auto op te knappen. Na 22 jaar in de schuur gestaan te hebben, rijdt hij weer! Om maar even bij de auto’s te blijven; onze Renault bus is nu op Frans kenteken , geïmporteerd dus. Volgende stap is de Hymer op Frans kenteken zien te krijgen. Over een paar dagen is hij 30 jaar oud, en kan dan op een zogenaamd oldtimer kenteken. Omdat hij nog verre van origineel is, is het de vraag of het gaat lukken.

Officieel zijn we ook handelaren in onderdelen van klassieke auto’s geworden. ( oud ijzer boer zoals ik het noem). Om ons te registreren als zelfstandige, is het eenvoudiger om in het ziektekostensysteem te komen. We zitten nu nog in het Portugese ziekenfonds, maar dat kunnen we binnenkort dus afsluiten. Zo rollen we langzaam maar zeker weer officieel het Franse leven binnen, met alle daarbij behorende verplichtingen, lusten en lasten.

Ton zijn DS en ik heb weer meer tijd om met mijn wol aan de slag te gaan. Naast het vilten van vachten, nu ook andere technieken aan het uitproberen en met gekleurde wol werken. Ik moet toch wat te verkopen hebben straks op de zomermarkten. Heerlijk om nieuwe dingen te leren!

Naast het klussen, in de tuin werken en met onze hobby’s bezig zijn, is het ook weer de tijd van de (rommel) markten en andere festiviteiten in de omgeving. Altijd leuk om te bezoeken. Elk weekend kunnen we kiezen waar we heen willen, er is zoveel te doen. Zo heerlijk Frans!

De gîte verhuur begint aardig op gang te komen. Het is fijn dat hij aan de andere kant van ons pand ligt, zodat wij eigenlijk helemaal niet in de gaten hebben dat er daar mensen zijn. Zij maken gebruik van de achtertuin, omdat de ingang aan de achterzijde is gelegen. En wij zitten aan de voorzijde van het huis, bij mooi weer uiteraard 😁.
Wil je hem nog huren, wees er dan snel bij!!

De afgelopen periode zijn Eric en Dini hier 2x geweest om een deel van hun inboedel hier op te slaan. Over een paar weken is de overdracht van hun huis, hier 20 km vandaan. Gezellige dagen met ze gehad, en fijn dat we hen op deze manier kunnen helpen met hun verhuizing naar Frankrijk.

En dan nu op naar de zomer! We kijken er naar uit, en ook naar jullie die bij ons op bezoek gaan of willen komen, wees welkom, het is hier prachtig!

Ja, stil vanuit onze kant….hoogste tijd voor wat nieuwtjes. Maar de titel slaat meer op de natuur. Deze is stil gevallen. 1,5 week geleden was het nog boven de 25 graden en bijna te warm in de zon, het kwik wist binnen 1 dag terug te zakken naar 7 graden, met een ijzige noorder wind, af en toe een vlok sneeuw, was de gevoelstemperatuur net boven het vriespunt. Ja we wilden een frisser klimaat….maar weergoden, toch niet in eind april !?! We voelen het een beetje alsof de lente van ons afgepakt is, we zitten binnen warmpjes bij de kachel, heerlijk hoor, maar we willen buiten ‘spelen’!
Maar toch als ik met de honden een rondje loop kan ik intens genieten van de ontluikende natuur, de bomen kleuren langzaam maar zeker allemaal groen, overal staan de seringen in volle bloei, van wit tot diep rood en paars, en het ruikt heerlijk. Ik geniet van alle bloemen in de berm, van boterbloem, paardenbloem, fluitenkruid, weegbree, dovenetel, brandnetel en alles waarvan ik de naam nog moet opzoeken. Vele kleuren, geel , wit, blauw, roze, paars….het veldboeket langs de kant van de weg. De lente is prachtig, zelfs bij 7 graden! En door de kou gaat dat ontluiken lekker langzaam, zodat we er nog langer van kunnen genieten😉.

Tijdens de warme dagen waren de vogels druk in de weer met nesten bouwen, een stel, ik weet niet wat, in Ton zijn werkplaats, mussen achter de dakgoot en een koolmees paar heeft uitvoerig het door ons opgehangen nestkastjes bestudeerd, maar heeft toch besloten zich elders te nestelen.

Ja, we genieten van het prachtige landschap om ons heen. Keer op keer zijn we verwonderd over de schoonheid van onze omgeving. Route planner Google weet ons regelmatig over nieuwe weggetjes te begeleiden, zodat we steeds meer van onze omgeving te zien krijgen.

Tot zover onze omgeving. We hebben natuurlijk niet stil gezeten de afgelopen maanden. Er is een begin gemaakt met de moestuin. Echter een griep, deed ons even halt houden, daarna waren we in Nederland en vervolgens was het te heet om in de tuin te werken, en je raad het al, daarna werd het te koud! Het schiet dus niet echt op zullen we maar zeggen. Maar er staan al 3 zielige rabarber plantjes in de tuin, het begin is er. Verder veel voorgekweekt in de zaaibakken, beetje bij beetje kleuren deze groen. Nog even doorgroeien voor ze naar buiten mogen.

Ja we waren in Nederland om de olijfolie rond te brengen. Een drukke week, waarin we velen gezien en gesproken hebben, zei het soms vluchtig. Maar ruim 20 bezoekjes in 6 dagen afleggen was best veel en dan ook nog geluncht met Ton zijn broer (uit Moskou) en zussen en de verjaardag gevierd van kleindochter Ronja. Het was een vol programma, maar het verliep gesmeerd allemaal. Nogmaals dank Janine voor de heerlijke dagen in Friesland, en ook het huisje aan de Lekdijk was een heerlijk onderkomen. Onze Dacia Duster deed het prima deze reis. -een week voor ons vertrek gekocht!- Heerlijk dat alles in een personen auto paste in plaats van het busje. Was een stuk comfortabeler.

De honden hebben zich prima gedragen deze week. Het gaat goed met ze. Lotte is na haar 4 de milteforan kuur weer de ouwe. Wandelt weer mee, eet weer met smaak, en heeft het hoogste woord. Ze is getest op verschillende teken ziektes en blijkt er inderdaad 1 onder de leden te hebben. Ze heeft net een kuur hiervoor achter de rug en over 2 weken wordt haar bloed weer getest om te zien of ze hiervan genezen is. Het is heel goed mogelijk dat deze ziekte de parasiet die leishmaniose veroorzaakt, steeds weer activeerde. Nu maar hopen dat dit ook daadwerkelijk zo is .
Boris wordt een oude baas. Met de wandelingen moet je echt geen haast hebben, want hij loopt in sjok tempo. Verder heeft hij zijn draai wel gevonden, hij is met pensioen, hoeft geen rondjes meer te blaffen in de tuin. En met Gipsy gaat het ook goed. Ze moet nog wel leren dat ze niet naar de koeien toe mag, en helemaal er niet naar blaffen. Maar ja, het is natuurlijk ook wel heel spannend als er opeens 10 koeien met hun kalveren naar je toe komen rennen als je langs de weg loopt, probeer dan maar eens niet te blaffen……koeien meteen weer rechts omkeer!

Velen hebben de weg naar ons nieuwe onderkomen inmiddels gevonden. Erg leuk.
Zo kwam vlak voor ons vertrek naar NL, oud collega Paul met zijn vriendin Patricia hun bestelde olijfolie ophalen, op doorreis naar het zuiden met hun camper. En de afgelopen 2 weken hebben we Jan en Gerda, Sanne, Michel en Wil en Bregt en Bart mogen begroeten. Allen met hun camper op weg. Volgende week komen Maria en Rolf met de kleinkinderen en Wil en Naboe.
De gîte heeft een nieuwe douche gekregen en is in orde gemaakt. Deze gaat na het komende bezoek in de verhuur. Ook zijn alle slaapkamers boven klaar om in te kunnen slapen. De tafeltennis tafel wordt deze week geleverd, zodat we ook bij minder goed weer ons niet hoeven te vervelen!

Zo fijn dat we een huis met een adres en huisnummer hebben. We kunnen gewoon online dingen bestellen en het wordt thuis afgeleverd…..alweer zo’n ongekende luxe! Maar natuurlijk speuren we ook het internet af naar koopjes en bezoeken we regelmatig een kringloop winkel in de buurt. En het rommelmarkt seizoen is ook weer begonnen: heerlijk ! Zo heb ik zondag een nieuwe (oude) industriële naaimachine op de kop getikt. Super blij mee. Helemaal omdat ik me voor deze zomer aangemeld heb, om op de toeristische avond markten te gaan staan in ons dorp. Motiveert om nog even flink wat nieuwe spullen van wol te maken!

Ik geloof dat jullie weer aardig op de hoogte zijn van ons wel en wee…….op naar een mooie lente en nieuwe avonturen!

Liefs van ons.

Vandaag is het precies 1 maand geleden dat we onze handtekening onder het koopcontract hebben gezet. De maand is voorbij gevlogen. En beetje bij beetje vinden al onze spullen een plekje in huis. En ook leren wij de omgeving wat beter kennen. Afgelopen maandag kwamen onze spullen uit Portugal aan, afgelopen dinsdag kregen we WiFi, en morgen komt de DS. Dus na een maand kunnen we zeggen dat we al onze spullen weer hier hebben! En vandaag is er 3 sterre (1 sterre is iets minder als een kuub),brandhout gebracht. Een buurman in onze straat verkoopt hout, dus dat is ideaal!
Zo vinden we langzaam maar zeker onze weg in de nieuwe omgeving.

Zoals beloofd, in deze blog meer foto’s, we hebben immers WiFi, dus uploaden van foto’s is geen probleem meer. Om te beginnen wat plaatjes van de maak van de nieuwe keuken. We waren er een week zoet mee. Nu moet er alleen nog 1,5 tegel geplakt worden , laden afstellen en de plinten plaatsen, dan is hij helemaal af. Omdat we in de keuken leven, was het tijdens de bouw wel behelpen. Zo deed ik de afwas in het bad.

De keuken is een heerlijke ruimte, en met onze Ikea stoelen kunnen we ‘s avonds ook lekker onderuit gezakt zitten.
Elke kamer beneden in huis heeft een houtkachel, maar alleen schoorsteen van die in de keuken is geveegd, dus daarom stoken we alleen daar. Ook waren we er niet zeker van of we genoeg hout zouden hebben om ook de woonkamer te verwarmen, maar dat is nu geen probleem meer natuurlijk.

Het is hier nog echt winter, al is het al gauw warm als de zon schijnt. Het huis staat op het zuiden gericht, dus zodra de zon schijnt, warmt het binnen lekker op. Maar maart roert zijn staart, zo werden we een week geleden wakker in een witte wereld, prachtig!!

De afgelopen 2 weken hebben we ook al veel bezoek gehad. Zo kwamen Willie en Corina uit Duitsland langs op de terugweg vanuit Spanje naar Hamburg, met hun camper.

Afgelopen week waren Sanne en Ernst een paar dagen op bezoek, zij maakten als eerste gebruik van de gîte.

Deze hebben we ook een beetje aangekleed naar onze smaak, nieuwe stoelen en een (slaap)bankje.

En gisteren kwamen Mayon en David een kijkje nemen. Zij zijn bezig om een huis te kopen op nog geen 2 uur rijden hiervandaan, dus dat is natuurlijk geweldig, mijn vriendin weer ‘om de hoek’!

Vandaag verwachten we Eric en Dini. Ook zij zijn op zoek naar een droom plekje hier in de omgeving.

Na 7 jaar off-grid gewoond te hebben, is het voor ons een luxe om op elk moment van de dag warm water uit de kraan te hebben, en zelfs in een warm bad te kunnen gaan liggen als het regent! Niet langer afhankelijk van het aantal zonuren wat schijnt en de energie in accu’s opslaat. We hebben het al die jaren nooit als een probleem ervaren, en soms was het wat uitdagend, als het lang regende, maar nu ervaren we de luxe van energie die er altijd is. We koken nu weer op gas, helaas geen hout fornuis, maar daarin tegen hebben we wel een hete lucht oven, met onder en boven verwarming en een lampje erin….haha, geen van onder aangebrande oven schotels meer, en het gerecht in de gaten kunnen houden zonder steeds de oven open te moeten doen. Voor de meesten de gewoonste zaak van de wereld, maar voor ons een wereld die opnieuw open ging!

In de tuin hebben we al de nodige boompjes geplant: abrikoos, kers, perzik, pruim, druif, kiwi, framboos, braam, aalbessen en zwarte bessen. De moerbei en oleanders die we meegenomen hadden uit Portugal. Onze handen jeuken om met de moestuin te beginnen, eerdaags zullen we de grond gaan voorbereiden, maar het is nog te koud om er wat in te planten.

En dan nog even over de olijfolie. Eind deze maand is het de bedoeling dat we naar Nederland rijden om de olie rond te brengen. Mochten er nog mensen zich beschikbaar willen stellen als afhaalpunt, zou dat fijn zijn, want om bij zo’n 40 adressen langs te gaan is een beetje veel van het goede. Ook al zijn we al bijna 2 jaar niet in Nederland geweest, we willen het bezoek graag kort houden, want er wacht ons hier nog een hoop werk, voor er nieuwe logés komen.

Als laatste nog een paar foto’s van de slaapkamer/ werk kamer van mij, Ton zijn toekomstige man cave, en mijn toekomstige woman cave.

Tot de volgende blog!

Eindelijk de eerste blog van dit jaar.

Het heeft even geduurd. In januari waren we druk met spullen inpakken voor de verhuizing. We gaven nog een afscheidsborrel in de kas, wat druk bezocht was en erg gezellig. Het was een maand van afbouwen, afscheid en veel geregel. Uiteindelijk verliep alles goed en konden we op 2 februari de sleutel overdragen aan Chris en Yvonne. Op 4 februari vertrokken we met een volgeladen busje en Hymer naar Frankrijk. De reis van 1300 km verliep vlot. De eerste 2 nachten sliepen we op campings die nog open waren. Verder een nachtje op een mooi dorpsplein, in een hotel en in ons nieuwe dorp, bij Nederlanders waar we in september ook stonden, op hun camping. Deze was weliswaar nu gesloten, maar we mochten bij hen staan aan de elektra. Op 9 februari was de overdracht van ons nieuwe onderkomen! Joepie.

En nu wonen we dus weer in Frankrijk. De eerste week waren we druk met dingen regelen, veel op stap op zoek naar een bank, keuken en douche. We hebben een bad in het huis, maar daar kun je niet in douchen en het is ook een erg klein bad, dus niet ideaal. De keuken inmiddels gevonden bij de Ikea, en vandaag is de 6de dag dat we ermee aan het bouwen zijn. Het eerste deel onder het raam is inmiddels geplaatst. Vandaag wordt het oude deel eruit gebroken en kunnen we hopelijk het nieuwe deel plaatsen en aansluiten. Is nog een hele onderneming.

Graag zou ik van dit alles foto’s plaatsen, maar we hebben helaas nog geen WiFi aansluiting en het bereik is hier matig, dus uploaden van foto en film materiaal gaat super traag of werkt helemaal niet. Vanmorgen is de man van Orange, de provider, geweest, want we zouden WiFi krijgen. Helaas kon hij de ingang van de telefoonlijn niet vinden, die loopt vermoedelijk in een buis onder de grond. Die moeten we nu eerst zien te vinden en dan een nieuwe afspraak maken….tja, dan zijn we weer een paar weken verder. Dus vandaar een saaie blog zonder plaatjes.

Maar het gaat goed met ons. Het ontdekken van het huis en de omgeving is heerlijk om te doen. En ook het opbouwen van een nieuwe plek, na zoveel maanden afbouwen, is een heerlijke bezigheid. We hebben ons eerst op de keuken gestorte dwz, de schoorsteen geveegd, zodat we hier warm kunnen zitten. De andere 4 schoorstenen komen later aan de beurt. Er was nog een aardige hout voorraad, waar we het hopelijk wel mee uit kunnen zingen tot het einde van de winter, maar wat niet voldoende is om alle kachels te laten branden. Dus we leven in de keuken. 2 Ikea stoelen gekocht, zodat we ook hier in de relax stand voor de kachel kunnen hangen. Net als de honden overigens. Voor Boris en Lotte is het minder buiten zijn niet zo’n probleem, die zijn inmiddels op hoge leeftijd, en slapen het grootste deel van de dag, maar Gipsy is nog een energieke dame, die dagelijks haar energie kwijt moet, dus tijdens de wandelingen in de omgeving kan ze lekker vrij los rennen, en in de tuin wordt er regelmatig met een bal gespeeld. Verder zijn onze viervoeters al aardig gewend aan de nieuwe omgeving. Het zijn kunstenaars in het zichzelf aanpassen.

Ja, het is nog winter met de daarbij behorende winterse temperaturen. Soms lichte nachtvorst, maar overdag ook vaak een waterig-, of stralendzonnetje. Ook hebben we al een paar dagen lente weer gehad, waarbij het kwik bijna de 20 graden aantikte en we buiten konden lunchen. Maar over het algemeen is het net onder of boven de 10 graden. De dikke sjaal en winterjas zijn geen overbodige luxe. Gelukkig kun je je kleden tegen de kou en stoken we het binnen lekker warm. Nog een paar weken dan begint de lente. Onze handen jeuken al om aan een moestuin te beginnen, maar eerst nog even binnen de boel op orde brengen.

Ondertussen zit ik in de herrie, want de oude keuken blijkt opgebouwd te zijn met gewapend beton. Ton is flink aan het bikken om de boel eruit te krijgen. Zelfs het aanrechtblad met tegeltjes er op is van beton!

Hoplijk hebben we binnen een paar weken WiFi, dan zal ik heel veel plaatjes sturen en het verhaal visueel maken. Wat me er aan doet denken dat we ook een YouTube kanaal gestart zijn. Het heet ; Frankrijk kan ook. Hier staan al een aantal filmpjes op. Abonneer je op ons kanaal en je hoeft niets te missen. Het zijn nu nog eenvoudige filmpjes, maar hopelijk in de toekomst wat uitgebreider als we de juiste spullen ervoor hebben. Alles op zijn tijd!

Op onze web site staat nog steeds dat je ons huis in Lourical kunt huren, dat kan ook nog, maar moet je wel bij de nieuwe eigenaren aankloppen! Wij verhuren hier onze gite, maar daarover de volgende keer ook meer.

Tot zover even dit korte verhaaltje, wat toch nog aardig lang is geworden!
Liefs van ons uit mooi Frankrijk!

2023 was weer een bewogen jaar, stilzitten is immers niets voor ons. Een terugblik!

Het jaar begon rustig, nog herstellende van de corona duurde het een tijdje voor onze conditie weer op peil was. Op droge dagen snoeiden we veel brem dat voor de woman cave groeide. Ook werd er verder gebouwd aan de cave, die langzaam maar zeker vorm kreeg.

Eind februari zijn we met de camper naar Aljezur gereisd om een paar dagen door te brengen met dochter Sanne, Jantijn en kleindochter Ronja, die daar op vakantie waren. Het was fijn om wat tijd met hun door te brengen. Voor die tijd waren we al begonnen met het inzaaien van de verschillende gewassen in de kas. Een sproei systeem aangelegd die het zaai goed water gaf tijdens onze afwezigheid. Toen we terug kwamen waren er al heel wat plantjes flink gegroeid.

In maart werd er vooral in de kas gewerkt. In april kwamen Maria, Rolf en de kleinkinderen Ragna en Redmar logeren. De woman cave bood hun een prima logeerplek. Het was voor het eerst dat ze hier waren. Het weer was zomers, en we hebben dan ook verschillende uitstapjes gemaakt en zelfs gezwommen in het meer. Ook hadden we een heuse opa en oma dag, zodat Maria en Rolf samen de tempeliers stad Tomar konden bezoeken. Het was heerlijk om de kinderen om ons heen te hebben.

Het was wel na dit bezoek dat Ton zich realiseerde dat het zien opgroeien van de kleinkinderen een gemis was. De gedachten aan Frankrijk kwamen af en toe bij ons op. Tevens waren we ons aan het beraden om eventueel meer richting de kust te gaan wonen, omdat we weer opzagen tegen de hete zomer. We speurden regelmatig het internet af, maar konden vooralsnog niets vinden.

Ondertussen werd de laatste hand aan de woman cave gelegd, er werd gewerkt in de moestuin, en de verhuur van ons huis in Lourical do Campo verliep prima, deze hadden we opgeknapt om op weekbasis te gaan verhuren. Ook in huis werden er nog wat dingen afgewerkt. Zo tikte de tijd door, tot het echt warm werd.

Daar hadden we destijds onder ander de camper voor aangeschaft, om naar de kust te kunnen gaan bij erge hitte. Er werd een extra waterpomp gekocht, omdat zowel de planten in de kas, als de moestuin water moesten krijgen tijdens onze afwezigheid. Alles ingesteld op een tijd klok. We konden op vakantie.

De bedoeling was om naar noord Portugal te gaan. Daar werd echter regen voorspeld, zodat we na een verblijf bij Aveiro, afzakten naar de leuke badplaats Mira. Het was heerlijk, we waren toerist in eigen land. De temperatuur geweldig, we konden zelfs in de zon zitten. Toch maar een huisje aan de kust zoeken?

Bij thuiskomst werd het internet weer afgespeurd. Het idee was geboren om Arrancada te verkopen en dan de komende jaren in Lourical te gaan wonen, en dan tegen de tijd dat we ons pensioen zouden krijgen, eens zien of we in Frankrijk konden gaan wonen en leven van dat geld. Tot dat Ton een kleine camping te koop zag staan in Frankrijk. Dat leek ons wel wat. We waren zo nieuwsgierig hoe dat eruit zou zien, dat Ton heen en weer is gaan rijden om te gaan kijken. De camping viel tegen, maar Ton voelde zich weer als een vis in het water in Frankrijk, kwam er zelfs Nederlandse vrienden tegen. Het ei was gelegd…..waarom wachten tot ons pensioen, we gaan nu wat zoeken in Frankrijk. De maand september zouden we ons daar gaan oriënteren. We wilden op 1 dag reizen van Nederland iets gaan zoeken.

Op het moment dat we de advertentie voor Arrancada in elkaar hadden gezet, kwamen Chris en Yvonne met hun kinderen bij ons op het land staan, iets wat geruime tijd daarvoor al afgesproken was. Zij waren zoekende naar een stuk land…..dat hadden wij!! Voor we het wisten was de deal gesloten. Ze zouden Arrancada en ook het huis in Lourical kopen. Wow wat een ontwikkeling.

In Frankrijk gingen we op zoek naar een huis boven de lijn Limoges-Lyon, voor ons nieuw terrein. In de kust regio konden we niets vinden, dus verder oostwaarts, waar we na enkele bezichtigingen onze gedroomde plek vonden. Ons bod op de boerderij werd binnen een paar uur geaccepteerd, en voor we het wisten hadden we dus een nieuw huis gevonden en hoefden we niet verder te zoeken! We hebben de omgeving nog verder verkend en zijn daarna weer huiswaarts gereden. Missie voltooid.

Thuis moesten we ons voor gaan bereiden op de olijfoogst, maaien en uitgroei onder de bomen verwijderen, een jaarlijks terugkerend werkje. De pers ging dit jaar al vroeg open. Helaas begon toen ook de regen. Maar ondanks het niet al te beste weer hebben we een goede oogst behaald met hulp van Margriet, Gert-Jan, Gerda, Jan, Janine, Hans, Chris en Yvonne en de kinderen. De voor ons laatste olijfoogst zat erop. Bestellen kan nog hoor!!

En dan staat nu alles in het teken van de verhuizing. De 7de februari vertrekken we naar Frankrijk, waar de 9de de overdracht zal zijn. We hebben stapels verhuisdozen bij kennissen op kunnen halen, en dagelijks wordt er wat ingepakt. Alles wordt in de woman cave opgestapeld. Eind februari rijdt Ton terug met het busje, om deze dan te verkopen en om de verhuizers op te vangen die onze spullen naar Frankrijk gaan brengen. Ton rijdt dan met de laatste spullen terug in de camper. Deze zullen we proberen te importeren in Frankrijk. De DS komt in maart naar Frankrijk met een andere transporteur.

Zo is het plan voor de komende tijd. Maar eerst staat de kerst en oud en nieuw nog voor de deur. De kerstboom staat al een tijdje te pronken in de kamer, want ook al wordt het steeds wat leger in huis, met de kerstboom en de lampjes blijft het toch gezellig.

Rest ons nog om een ieder van jullie hele fijne feestdagen toe te wensen en alle goeds voor het jaar 2024. Dan zijn we terug met nieuwe belevenissen. Liefs van ons en een lik van de honden, die ook helemaal in de kerststemming zijn.