Maand: maart 2018

Vandaag zijn we in België aangekomen. De afgelopen dagen flink veel km’s gemaakt, en het rondje is rond. Morgen hopen we in Nederland aan te komen, nog 360 km te gaan.

Na Italië zijn we een tijdje in Zuid- Frankrijk gebleven. We wilden Monaco bezoeken, maar daar aangekomen, bleken we alleen voor €60 een dagkaart in de parkeergarage te kunnen krijgen. We kregen niet het camper tarief van €3 per uur. €60, vonden we net iets te duur om even rond te snuffelen in dit staatje en langs de enorme jachten te lopen. Nou ja, het is toch niet echt ons wereldje.

We belandden op een camping even verderop tussen Nice en Cannes en bleven daar 3 nachten staan. Even rust na elke dag gereden te hebben de afgelopen periode. Even de luxe van elke morgen een heerlijke warme douche en op een wc grote- en kleine boodschap gelijktijdig te kunnen doen! Waar een mens al niet gelukkig van kan worden! De camping lag bij een natuurpark waar we veel met Lotte hebben gelopen. Het weer was heerlijk, rond de 18 graden. Wel vertrokken we na 3 dagen in de stromende regen. Dus weer op pad naar de zon, en die vonden we in de Provence. De volgende dag zijn we in Avignon naar de Ikea geweest om een nieuw matras en lattenbodem te kopen. Onder onze matras hadden we niet genoeg ventilatie ruimte, waardoor het matras vochtig bleef en dat is niet echt lekker. Dus nu een nieuwe, met lattenbodem eronder.

Ten noorden van Avignon, vonden we weer een mooie plek bij een vogelreservaat. We bleven hier 2 nachten staan. Omdat we al voorzien hadden dat noordelijker het erg koud zou worden, kon een extra dagje rust geen kwaad. We hebben er heerlijk gewandeld in het wijngebied van Chateauneuf du Pape.

Maar goed, de afgelopen 3 dagen dus de vaart erin, de kou trotserend. En wat is het leuk als je ’s avonds van een onbekende een mailtje krijgt met een foto van onze Magirus. Een fransman reed een tiental kilometers achter ons, maakte een foto en keek ’s avonds thuis op onze web site en stuurde vervolgens een enthousiaste mail! Merci Matthieu !

Vandaag reden we door de besneeuwde Vogezen.

Afgelopen nacht vroor het en aangezien onze startaccu niet zo best meer is, moeten we ’s morgens onze truc uithalen om toch te kunnen starten; We sluiten de acculader aan op de startaccu. De lader heeft ook een startboost functie. De stroom krijgen we via onze omvormer binnen (die 12v naar 220 omzet), dus eigenlijk starten we via de zon. Na een paar minuten start de motor….gelukkig! De afgelopen 2 dagen zo op pad gegaan.

Morgen zal het ook zo zijn, want het wordt -6 vannacht. Gelukkig staan we bij de brandweerkazerne, dus als onze truc niet lukt, kunnen we altijd hulp vragen aan de pompiers! Holland, we komen eraan.

Vanuit Salerno, waar we na 10 uur bootvaren vermoeid aankwamen, de volgende dag gelijk koers naar Pompeï, een lang gekoesterde wens. En het was voor mij (Ton) verpletterend mooi. Op de lagere school al gekluisterd aan de lippen van de meester, toen ie erover vertelde, nu in ’t echie. Even in vogelvlucht de geschiedenis, om de “aha-Erlebnis” even te activeren:

Pompeï was de naam van een provinciestad met ongeveer 20.000 inwoners die bestond van de 7e eeuw voor Christus tot in de eerste eeuw na Christus. Osken, Samnieten, Grieken, Etrusken en Romeinen lieten er allemaal hun sporen achter. Pompeï, dat in 62 n.Chr. al door een aardbeving was getroffen, werd in 79 bedekt door as als gevolg van een uitbarsting van de Vesuvius. Het is daardoor een van de bestbewaarde Romeinse steden geworden.

Nadat de eerste overblijfselen al aan het eind van de zestiende eeuw werden ontdekt, worden sinds de 18e eeuw archeologische opgravingen verricht. Sindsdien zijn grote delen van de stad blootgelegd en geeft de plaats een goed geconserveerd beeld van het Romeinse dagelijks leven.

Heb ’t mezelf even makkelijk gemaakt, door bovenstaande even te copy/pasten van wiki. Bijna 2000 (!!) jaar geleden werd de stad dus bedolven onder een gloeiende laag van 4 meter as, na de uitbarsting van de vulkaan de Vesuvius. (Vesuvius, samen met de Etna en de Stromboli de meest bekende vulkaan van Italië . De laatste 2 zijn nog steeds actief, met hun bekende rookpluim aan de top. De Vesuvius heeft klaarblijkelijk de pijp aan Maarten gegeven, de laatste uitbarsting was in 1944, waarbij de top van de berg in de vulkaankrater verdween, sindsdien is ie stil en rookloos.)

Pompeï dus. We kozen -bij grote uitzondering- voor een camping dit keer, in het centrum , vlak naast de ouwe stad. Lotte mocht helaas niet mee en moest in de truck blijven , dus ons bezoek aan de stad was wat tijdgelimiteerd. (want, je kon ook 3-daags-tickets kopen, en eerlijk is eerlijk, bij een echt intensief bezoek heb je die 3 dagen ook wel nodig). De 4 uur dat we door de oude Romeinse stad dwaalden waren waanzinnig indrukwekkend. Je loopt gewoon door een stad van 2500 jaar oud, waarin de laatste 2000 jaar niets meer veranderd is, onwaarschijnlijk gaaf. Tuurlijk, de meeste huizen hebben geen daken meer, maar alles is er gewoon nog; de vele vele huizen, van eenvoudig tot groots en meeslepend, de badhuizen, met een ingenieus warmwaterverwarmingssysteem, de prachtige mozaïeken, de muurschilderingen, de tavernes (cafe’s,eethuizen) met kookovens, de arena’s. En voor mij het meest indrukwekkend, de uitgesleten karrensporen in de enorme granieten stenen in alle wegen in de stad.

                                                  

 Wat opviel was de schoonheid van alles, de liefde voor het mooi. Kleine versierselen, subtiele penseelstreken op de muren, mozaïeken met minuscule stukjes marmer. Liefde voor mooi dus, dat straalt de stad uit.

Dat is een mooi bruggetje naar het Italië van nu, waar de liefde voor mooi lijkt te zijn vervlogen. Een land in verval… Dachten we een paar maand geleden nog dat dat misschien alleen speelde aan de oostkust van het land; niets blijkt minder waar, ook Sicilië en de zuidwestkust van het vasteland zijn aan het verval ten prooi geraakt. Het klinkt niet fijn maar het is feitelijk een grote vuilnisbelt, het eens zo mooie nest ernstig bevuild. Afval zwiert vrolijk vanuit rijdende auto’s de straat op, vuilnis overal, langs de stranden, in de steden, op parkeerplaatsen en ook op wat afgelegenere plekken in de natuur. Dat gecombineerd met leegstaande vervallen bedrijfsgebouwen , kapotte huizen, overwoekerde voetbalvelden in dorpskernen, wegen die vele malen slechter zijn dan die van 2000 jaar oud in Pompeï, verval alom. Annemieke en ik vragen ons regelmatig af hoe dit kon gebeuren. Een land waar ooit de mooiste dingen vandaan kwamen -de oude Romeinse steden, de Middeleeuwse nog mooier, kunstenaars en dichters als Da Vinci, Michelangelo, Quasimodo, modernere merken als Bugatti, Lamborghini, Maserati, modemerken Armani en Gucci enz enz. Hoe kan het? Tuurlijk, noordelijk van Rome ziet een en ander er wat anders uit, deels door de focus op noord europa, deels door de toeristeninvasie, maar het grootste deel van Italië ligt toch daaronder. Een inkoppertje zou zijn dat de oorzaak van het verval te vinden is in de economische malaise. Echter, wij waren hiervoor 3 maanden in Griekenland, waar de economie nog een treetje lager draait, daar ziet de wereld er echter toch echt anders uit. Op iedere hoek van de straat een vuilnisbak (die ook echt gebruikt en geleegd worden), de armste dorpen toch levendig, vrolijk en zelfs in de winter zonder veel bloemen toch fleurig. Things can be done different….. Nou ja, hoe dan ook hebben we -ondanks bovenstaande woorden- intens genoten de afgelopen maanden. Fijne mensen ontmoet, fijn werk gedaan, genoten van de Siciliaanse zon, het heerlijke eten, de prachtige natuur en onwaarschijnlijke historie van dit land. Italië , gracie mille. Nu Annemieke voor een vrolijker noot 🙂

En natuurlijk hebben we de afgelopen week niet alleen Pompeï bezocht. We zijn bij het natuurreservaat Lago di Vico geweest. Kwamen aan in de stromende regen, alles was grijs en grauw, beetje spooky wel. De volgende morgen scheen echter de zon en floten de vele vogels. Wat een prachtplek !!

Inmiddels boven Rome, die stad lieten we links liggen. Beiden waren daar al eerder geweest. We reden verder door prachtig bergachtig gebied naar de heetwaterbronnen van Saturne. Hier hebben we een middag heerlijk liggen dobberen in het warme water (41 graden). Ik spoelde nog bijna weg, toen we later een pracht stroompje ontdekten waar we samen lekker konden vertoeven, met Lotte op het land in onze nabijheid. Het leek een soort wildwaterbaan toen ik er instapte, werd ik meteen door de sterke stroom meegevoerd. Gelukkig zat een tiental meters lager een brede Italiaan die mij uit de stroming redde (Pffff…)

De volgende dag reden we wederom door prachtig berggebied met enorme vergezichten naar de Abdij van Galgano. Een oud bouwwerk uit de 13de eeuw. Deze stond bijna 4 eeuwen leeg. In 1786 is het dak ingestort en sindsdien is de abdij dakloos.

Op kleine afstand van de Abdij lag een kleine kapel. Mooi en sober en met een legende. In de kapel is een zwaard in een steen te zien. Galgano was een edelman in de 12e eeuw die zich bekeerde tot monnik nadat hij een verschijning had gezien van de aartsengel Michel. Hij liet zijn leven van lust en arrogantie achter zich, om als kluizenaar te gaan leven. Om zijn afkeer van oorlog te symboliseren zou hij zijn zwaard met geweld in een steen hebben geduwd, welke mysterieus uiteen ging alsof het boter was. Of dit verhaal op enige waarheid berust, wordt nog steeds onderzocht.

En dan natuurlijk een bezoek gebracht aan de stad Siena. Zeer indrukwekkend en ook hier weer zoveel te zien. We hebben er wat rondgeslenterd. Op het grote plein was een markt met allemaal kramen die chocolade verkochten. Het één zag er nog lekkerder uit als het ander.

Na de lunch hebben we de kathedraal van de stad bezocht, althans een klein deel daarvan. Enorm indrukwekkend en na het Vaticaan was dit het meest imposante bouwwerk wat ik heb gezien in Italië. Werkelijk aan elke vierkante centimeter was aandacht besteed. Prachtige marmeren vloeren met hele kunstwerken erin verwerkt, koepels, schilderijen, mozaïeken….een overprikkeling voor de ogen. Ook de voorgevel van de Kathedraal is overweldigend, zoveel pilaren, gebeeldhouwde hoofden en wat al niet meer.

Na al dit moois van de afgelopen week, zijn we vandaag door de stromende regen doorgereden tot voorbij Genua. Morgen hopen we zuid Frankrijk te bereiken, waar de zon zal schijnen en de temperaturen weer beter zijn. Daar dan even een dag rust!

We zitten op de boot en laten Sicilië achter ons. Ik zit in het restaurant (we eten om de beurt, omdat Lotte het restaurant niet in mag) heb 2 plastic bordjes met eten voor me, 1 met patat met mayo en de ander met gefrituurde inktvisringen en nog iets anders gefrituurd, maar ik weet niet wat het is. Terwijl ik zit te eten, staar ik naar een groot televisie scherm, waar een eetprogramma te zien is. Dat ziet er heel wat beter uit als hetgeen ik op mijn bordjes heb liggen. Nee, het is geen 5 sterren cruise deze boot van Grimaldi.  Schuin onder de tv, beginnen 4 moslims aan het middaggebed, de kleedjes uitgespreid richting het oosten, een heel ritueel. Links van mij zit een ouder echtpaar in slaap te dommelen…… We zijn onderweg naar Salerno.

We hebben er een goede tijd gehad op Sicilië, ook al begon de periode op dit zuidelijke eiland met de griep voor ons beiden. Onze werkplek bij Adrien ,waar we 6 weken waren, was een fijne en de dagen daarna hebben we nog mooie stukken van het eiland gezien, op prachtige plekken gestaan en mooie wandelingen gemaakt.

Bij Agrigento hebben we oude opgravingen bewonderd van de oude Griekse stad Akragas., ook wel de vallei van de tempels genoemd. De oude stad dateert uit een paar honderd jaar voor Christus.

We hebben op prachtige plekken gestaan, op kliffen en bij verlaten baaien. Gewandeld door cactus velden en langs woeste kusten.

Ook hebben we de zoutvlaktes aan de westkust bezocht.

We hebben gewandeld in het nationale park Zingaro, en zowel aan de zuid als noordkant van het park een nacht doorgebracht.

En dan natuurlijk Palermo bezocht. Een stad met een rijke geschiedenis, en dat zie je terug in de verschillende bouwstijlen. Er is daar zo ontzettend veel te zien aan oude kerken en paleizen, dat het teveel was voor 1 dag. Ook had je al snel een overdosis aan pracht en praal. Maar hier dan toch een kleine greep uit al dit moois…

Naast alle kerken en andere gebouwen, slenterden we door de smalle straatjes. Zagen kleine unieke winkeltjes en leuke barretjes. We kwamen Kenny, de Franse “work-awayer” die ook bij Adrien werkte tegen en hebben gezamenlijk wat geluncht.( Kleine wereld) Hierna nog een park bezocht met gigantische bomen !

En nu dus op de boot. Gelukkig was het mooi en warm weer (jaja…2 dagen 20+ graden gehad) We hebben tot een uur of 4 op het dek gezeten in het zonnetje. Lotte mocht niet in openbare ruimtes komen van de boot, dus dit was een prima oplossing. Saaie tocht van 9 uur. Alleen maar zee gezien. Van de harde wind die voorspeld was, was gelukkig weinig te merken aan boord.

En wat blijft ons bij van dit Sicilië avontuur…..pasta!! Pasta op zoveel verschillende manieren leren klaarmaken, al de soorten pesto’s, heerlijk gewoon. En Ton is gelukkig verlost van zijn eeuwige (gluten vrije) spaghetti! Hij lust nu alle soorten pasta; Joepie!!

Op naar het noorden……