Even solo

Ton is gisteren vertrokken naar Nederland. Op het moment is hij in Parijs en morgenmiddag reist hij verder. Het is uiteindelijk ook gelukt om alle treinen voor de terugreis te reserveren, dus ik weet gelukkig dat hij de 15de terugkomt.

Maar even terug in de tijd, we waren gebleven bij de kust. Eén nacht stonden we ten noorden van Nazaré in een dennenbos. We pasten er maar net in met ons rollend huis. Het strand lag beneden aan de klif, wat een flinke afdaling was, maar dat was niet zo erg, omhoog klimmen was een ware uitputtingslag!

Ton zoekt een schat op het strand. Achter hem de hoge klif

De volgende dag verder zuidwaarts gereden. We vonden een heerlijke plek, Foz, met een fantastisch strand. Hier zijn we een paar dagen gebleven. De bakker kwam langs en de visboer met verse vis en op een half uurtje lopen via een prachtige klif route was een dorp waar we wat fruit en groente konden kopen. Grappig om te zien hoe het camper publiek veranderd. Waren het in de winter- en voorjaars maanden vooral gepensioneerden, nu zijn het jonge mensen met kleine kinderen die op vakantie zijn.

Strand en camperplek rechts van de rivier
de wandeling over het klif
plekje bij het dorp
onze plek

Maar goed we moesten uiteindelijk richting Lissabon, want daarvandaan zou Ton vertrekken naar Nederland. Niet goed wetend waar we heen wilden kwamen we door de stad Mafra. We zagen al van verre een gigantische kerk (dachten we) boven de stad uitsteken. Toen we er vrijwel langs reden, zijn we de parkeerplaats opgereden, wat ook een camperplek bleek te zijn. De kerk bleek een eeuwen oud paleis te zijn en 1 van de grootste gebouwen van Europa. Een enthousiaste Nederlandse camperraar wist ons er van alles over te vertellen. Nieuwsgierig geworden besloten we om het paleis te gaan bezoeken. Om de beurten ivm Lotte. Het was zeker het bezoeken waard. Het paleis bestond naast het pracht en praal gedeelte ook een abdij, waar de franciscanen leefden. Een bizar contrast. En in het midden van dit alles was de basiliek gebouwd. Die middag ging het regenen en besloten we om niet verder te rijden.

het paleis, zo groot, past niet op 1 foto
1 van de 2 zijvleugels
keuken van de Franciscanen
plafond schilderingen
jachtkamer
zelfs het meubilair bestaat uit jacht trofeeën
bibliotheek

Heel Mafra, (en ook vele andere plaatsen in Portugal), rook zoet. De vele  linde’s stonden in bloei en verspreidden een heerlijke geur.

Linde in bloei

De volgende dag reden we om Lissabon heen, over de gigantisch hoge brug (ik durfde niet naar beneden te kijken) naar Almada, een druk toeristisch strand ten zuiden van Lissabon, vol strandtenten. We konden het niet laten om te gaan eten in een visrestaurant. We bleken echter naast een uitgaanstent te staan, waar de muziek tot een uur of 5 ’s morgens heel hard klonk. Deze plek dus maar verlaten om een iets rustigere plaats op te zoeken.

eten in het visrestaurant

We reden richting  Alcácer do Sal.  De camperplek was niet echt bijzonder en na de lunch zijn we doorgereden naar Grandola. Hier was een station, en aangezien Ton nog de nachttrein terug naar Lissabon moest reserveren, wat alleen op een station kan, gaan kijken of dat daar mogelijk was. Maar helaas, alles zat dicht. Mensen kopen hier hun tickets online, of in de trein. Dan moest hij het maar doen de dag van vertrek, in de hoop dat er dan nog plek zou zijn (wat gelukkig, bleek later, het geval was)

Opzoek naar een fijne plek voor mij om te staan tijdens Ton zijn afwezigheid, zijn we doorgereden naar de kust, die niet ver verwijderd was. We vonden een mooie plek aan de rand van het bos en na 5 minuten lopen kwamen we op een gigantisch strand met een zee met echte hoge golven.

heel groot strand

Toch vond ik de plek niet echt fijn om in mijn eentje te staan. De volgende dag daarom een stukje terug gereden naar een stuwmeer; Barragem do Pego do Altar. Een mooi meer, en er zijn wc’s en warme douches (gratis)! Deze plek stond me wel aan, dus besloten om hier voorlopig te blijven. We hebben een vriendelijk Duitse buurman die hier al een paar dagen staat en ook nog even blijft. Deze buurman heeft ook een leuke hond, dus Lotte heeft ook een vriendje. Het is hier mooi en rustig.

(fotootjes volgen, verbinding is even erg slecht)

Ton heb ik gisteren naar het station in Grandola gebracht en is dus aan zijn 3 daagse treinreis naar Nederland begonnen. En ik vermaak met hier in de zomerse zon. Al is het natuurlijk wel even wennen alleen, na 14 maanden 24/7 samen te zijn geweest. (inmiddels eergisteren, want vanwege slechte internet verbinding was het niet mogelijk om de blog gisteren al te versturen)

5 gedachten over “Even solo”

  1. Hoi. Wat een mooi avontuur. En soms moet je even herinnerd worden aan t gegeven waarom je eigenlijk weg wilde van de “beschaving”.
    Fijn om jullie avonturen te lezen. Veel plezier❤

  2. Pego de altar. Nu stil,?? ‘s, winters in de prut!!! gigantisch druk. In restaurant goede? Wifi en je kan daar brood bestellen. En idd douchen, toilet en water tappen. N
    Dus nog maar 1??dag, komt hij alweer terug.. Zo leuk voor ons, veel van die plekjes herkennen wij.. Geniet van alles en knuffel voor 2 als hij weer thuis is. Liefs

  3. Hallo Annemieke en Lotte.
    Even een mailtje uit het zonnige Noordwijkerhout. Jullie hebben weer heel veel mooie dingen gezien. En nu zitten jullie met z’n tweetjes op een mooi plekje . Ik vindt het maar stoer hoor, zo in je uppie 14 dagen doorkomen. Ik hoop dat Ton het heel erg naar zijn zin heeft in Nederland. Lekker even je vader, dochters en kleinkinderen zien is natuurlijk top. Maar ik denk dat hij ook niet kan wachten om weer thuis te zijn . Groetjes en tot mails.

  4. Hoi Annemiek. Altijd leuk om te lezen jullie blogs. Mooie plekken zien jullie. Doe je nog je yoga oefeningen om een beetje soepel te blijven. ?. Groetjes Mirjam.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *