2023

2023 was weer een bewogen jaar, stilzitten is immers niets voor ons. Een terugblik!

Het jaar begon rustig, nog herstellende van de corona duurde het een tijdje voor onze conditie weer op peil was. Op droge dagen snoeiden we veel brem dat voor de woman cave groeide. Ook werd er verder gebouwd aan de cave, die langzaam maar zeker vorm kreeg.

Eind februari zijn we met de camper naar Aljezur gereisd om een paar dagen door te brengen met dochter Sanne, Jantijn en kleindochter Ronja, die daar op vakantie waren. Het was fijn om wat tijd met hun door te brengen. Voor die tijd waren we al begonnen met het inzaaien van de verschillende gewassen in de kas. Een sproei systeem aangelegd die het zaai goed water gaf tijdens onze afwezigheid. Toen we terug kwamen waren er al heel wat plantjes flink gegroeid.

In maart werd er vooral in de kas gewerkt. In april kwamen Maria, Rolf en de kleinkinderen Ragna en Redmar logeren. De woman cave bood hun een prima logeerplek. Het was voor het eerst dat ze hier waren. Het weer was zomers, en we hebben dan ook verschillende uitstapjes gemaakt en zelfs gezwommen in het meer. Ook hadden we een heuse opa en oma dag, zodat Maria en Rolf samen de tempeliers stad Tomar konden bezoeken. Het was heerlijk om de kinderen om ons heen te hebben.

Het was wel na dit bezoek dat Ton zich realiseerde dat het zien opgroeien van de kleinkinderen een gemis was. De gedachten aan Frankrijk kwamen af en toe bij ons op. Tevens waren we ons aan het beraden om eventueel meer richting de kust te gaan wonen, omdat we weer opzagen tegen de hete zomer. We speurden regelmatig het internet af, maar konden vooralsnog niets vinden.

Ondertussen werd de laatste hand aan de woman cave gelegd, er werd gewerkt in de moestuin, en de verhuur van ons huis in Lourical do Campo verliep prima, deze hadden we opgeknapt om op weekbasis te gaan verhuren. Ook in huis werden er nog wat dingen afgewerkt. Zo tikte de tijd door, tot het echt warm werd.

Daar hadden we destijds onder ander de camper voor aangeschaft, om naar de kust te kunnen gaan bij erge hitte. Er werd een extra waterpomp gekocht, omdat zowel de planten in de kas, als de moestuin water moesten krijgen tijdens onze afwezigheid. Alles ingesteld op een tijd klok. We konden op vakantie.

De bedoeling was om naar noord Portugal te gaan. Daar werd echter regen voorspeld, zodat we na een verblijf bij Aveiro, afzakten naar de leuke badplaats Mira. Het was heerlijk, we waren toerist in eigen land. De temperatuur geweldig, we konden zelfs in de zon zitten. Toch maar een huisje aan de kust zoeken?

Bij thuiskomst werd het internet weer afgespeurd. Het idee was geboren om Arrancada te verkopen en dan de komende jaren in Lourical te gaan wonen, en dan tegen de tijd dat we ons pensioen zouden krijgen, eens zien of we in Frankrijk konden gaan wonen en leven van dat geld. Tot dat Ton een kleine camping te koop zag staan in Frankrijk. Dat leek ons wel wat. We waren zo nieuwsgierig hoe dat eruit zou zien, dat Ton heen en weer is gaan rijden om te gaan kijken. De camping viel tegen, maar Ton voelde zich weer als een vis in het water in Frankrijk, kwam er zelfs Nederlandse vrienden tegen. Het ei was gelegd…..waarom wachten tot ons pensioen, we gaan nu wat zoeken in Frankrijk. De maand september zouden we ons daar gaan oriënteren. We wilden op 1 dag reizen van Nederland iets gaan zoeken.

Op het moment dat we de advertentie voor Arrancada in elkaar hadden gezet, kwamen Chris en Yvonne met hun kinderen bij ons op het land staan, iets wat geruime tijd daarvoor al afgesproken was. Zij waren zoekende naar een stuk land…..dat hadden wij!! Voor we het wisten was de deal gesloten. Ze zouden Arrancada en ook het huis in Lourical kopen. Wow wat een ontwikkeling.

In Frankrijk gingen we op zoek naar een huis boven de lijn Limoges-Lyon, voor ons nieuw terrein. In de kust regio konden we niets vinden, dus verder oostwaarts, waar we na enkele bezichtigingen onze gedroomde plek vonden. Ons bod op de boerderij werd binnen een paar uur geaccepteerd, en voor we het wisten hadden we dus een nieuw huis gevonden en hoefden we niet verder te zoeken! We hebben de omgeving nog verder verkend en zijn daarna weer huiswaarts gereden. Missie voltooid.

Thuis moesten we ons voor gaan bereiden op de olijfoogst, maaien en uitgroei onder de bomen verwijderen, een jaarlijks terugkerend werkje. De pers ging dit jaar al vroeg open. Helaas begon toen ook de regen. Maar ondanks het niet al te beste weer hebben we een goede oogst behaald met hulp van Margriet, Gert-Jan, Gerda, Jan, Janine, Hans, Chris en Yvonne en de kinderen. De voor ons laatste olijfoogst zat erop. Bestellen kan nog hoor!!

En dan staat nu alles in het teken van de verhuizing. De 7de februari vertrekken we naar Frankrijk, waar de 9de de overdracht zal zijn. We hebben stapels verhuisdozen bij kennissen op kunnen halen, en dagelijks wordt er wat ingepakt. Alles wordt in de woman cave opgestapeld. Eind februari rijdt Ton terug met het busje, om deze dan te verkopen en om de verhuizers op te vangen die onze spullen naar Frankrijk gaan brengen. Ton rijdt dan met de laatste spullen terug in de camper. Deze zullen we proberen te importeren in Frankrijk. De DS komt in maart naar Frankrijk met een andere transporteur.

Zo is het plan voor de komende tijd. Maar eerst staat de kerst en oud en nieuw nog voor de deur. De kerstboom staat al een tijdje te pronken in de kamer, want ook al wordt het steeds wat leger in huis, met de kerstboom en de lampjes blijft het toch gezellig.

Rest ons nog om een ieder van jullie hele fijne feestdagen toe te wensen en alle goeds voor het jaar 2024. Dan zijn we terug met nieuwe belevenissen. Liefs van ons en een lik van de honden, die ook helemaal in de kerststemming zijn.