Toekomstplannen

Inmiddels halverwege de zomer, die qua temperatuur eigenlijk wel meevalt tot nu toe. Een enkele uitschieter naar de 35 graden, maar de meeste tijd is het rond de 30 graden, prima te doen dus. In elk geval een stuk beter als de overige zuid Europese landen die geteisterd worden door de 1 na de andere hittegolf.

Toch houdt het weer ons wel bezig, maar daar ben je ook Nederlander voor denk ik, dat zit een soort van in onze genen. Wij merken toch wel dat we steeds slechter de hitte verdragen, en zijn daarom al geruime tijd aan het uitzoeken wat we daar aan kunnen doen in de toekomst. We hebben voor nu al een airco gekocht, wat echt wel heel fijn is. Maar goed we realiseren ons ook dat het in de toekomst hier niet minder heet zal worden, en niet minder droog. Waar is het beter toeven?

We struinen al geruime tijd het internet af naar huizen in noord- en west Portugal, daar valt meer regen en is de temperatuur in de zomer een stuk aangenamer. Zelfs Frankrijk was weer in `the picture`.We zijn ook een weekje naar de kust geweest met de Hymer, met de bedoeling het noorden beter te verkennen. Daar werd toen echter regen voorspeld en we bleven daarom tussen Aveiro en Figueiro da Foz plakken bij de plaats Mira. Prachtige camping, meteen achter het duin en aan een groot meer. Het plaatsje erg toeristisch, maar we waren zelf ook toerist, dus genoten van ons weekje kust. Ach, en wat een heerlijkheid, we konden gewoon in de zon zitten en Ton is zelfs wezen fietsen in de omgeving.

Op de terugweg nog een nachtje op de camping bij Pedrogao Grande gestaan aan een groot meer. Het was daar meteen 10 graden warmer en tot onze schrik zagen we grote rookpluimen omhoog komen aan de overkant van het water. Al snel hoorden we de blusvliegtuigen en helicopters overvliegen en verdween de zon achter de rookwolken. Het was een flink kabaal. Ook moesten we met de camper op een stuk heet asfalt staan, wat voor de honden geen pretje was. Niet zo’n succesvolle tussenstop, maar goed, nog even naar het meer gelopen waar Gipsy kon zwemmen en waar de helicopters echt een paar meter bij ons vandaan hun water schepten in de grote zakken die onder de hen hingen. Was een spectaculair gezicht. Tegen de avond was de brand gelukkig onder controle en keerde de rust terug.

Nu hadden we vlak voor we die kant op gingen min of meer besloten dat we niet langer zouden speuren naar huizen op het internet, maar ons best zouden gaan doen om ons stuk land te gaan verkopen (dat wat we 1 km verderop hebben), en met dat geld het huis in Lourical do Campo (het huis wat we nu verhuren) deels verbouwen, zodat we daar de komende jaren zouden gaan wonen. Ons stuk land en huis (Quinta Arrancada) zou dan ook verkocht worden. Tegen de tijd dat we dan recht hebben op ons pensioen en AOW, over 5 jaar kunnen we altijd zien of dat voldoende is om in Frankrijk te wonen en leven. De lasten zijn daar een stuk hoger als hier, dus vandaar die gedachte.

Frankrijk blijf namelijk toch weer trekken. Naast dat we het beiden een prachtig land vinden, is voor met name Ton de communicatie een stuk makkelijker. Het klimaat is er milder en, niet geheel onbelangrijk, we zijn dichter bij de (klein) kinderen en vrienden. Dat niet meer speuren op het internet kun je wel zeggen, maar het niet meer doen is wat anders. Ton vond vorige week een kleine camping te koop in de Creuse. Hij werd er helemaal enthousiast over. Zou dat nog een optie kunnen zijn? Contact opgenomen met de eigenaar voor de nodige info en het liet ons niet los! Dingetje was wel dat er geen woonhuis bij zat. Omdat we die week net 2 vrijwilligers hier kregen (Mark, zoon van vrienden van ons met zijn vriendin) wilden we niet meteen na hun komst in de camper of busje stappen om die kant op te gaan. Maar goed, we waren toch wel heel nieuwsgierig en Ton wilde er wel alleen heen gaan en kon mij dan via FaceTime wel rondleiden. ´s Morgens het plan bedacht en diezelfde middag stapte hij in het busje om de 1200 km af te leggen. De volgende dag heeft hij mij virtueel de camping laten zien. Hij was wat teleurgesteld over de grootte, en het enthousiasme ebte wat weg. Desalniettemin bleven we fantaseren en plannen maken. Maar goed, geen huis is wel een dingetje, en als je bedenkt wat we er hier voor inleveren…….ruim 10 hectare land met veel fruit-en olijfbomen en 2 huizen!! Dat voor een kleine camping van nog geen hectare met 6 chaletjes…..tja. De twijfel nam toch toe. Wel was de gedachte om toch eerder naar Frankrijk te verhuizen weer aangewakkerd. Ton had zich die dagen als een vis in het water gevoeld!!

Het volgende plan is nu geboren….Ons stukje land verderop staat nu bij de makelaar te koop, we gaan ons huis en land klaarmaken voor de verkoop en als dat verkocht is, gaan we als overgang in ons huis in Lourical wonen. Daar zijn ook grote schuren waar we onze spullen kunnen opslaan. In september willen we naar Frankrijk om toch nog bij de camping te kijken en verder rond te toeren en zien wat er zoal te koop staat. We hebben geen haast mits we de camping niet kopen, want daar staat natuurlijk wel wat tijdsdruk op, want die moet dan open volgend voorjaar. We denken nu aan een boerderijtje of huis met gite en als er genoeg land bij zit “kamperen bij de boer” aan te bieden. In september ons dus wat oriënteren en het plan is verder om volgend voorjaar voor onbepaalde tijd met de camper rond te trekken op zoek naar een mooie plek. En als we die gevonden hebben gaat ook het huis in Lourical in de verkoop…..stap voor stap dus weer noordwaarts……onze toekomst plannen.

Dus nog 1 x de olijfoogst begin november!! Moeten we alleen wel nog wat vrijwilligers krijgen, tot nu toe is de spoeling nog wat dun. Nog niet bij ons geweest?? Grijp je kans, kom lekker helpen plukken want het kan zomaar de laatste x zijn dat je van onze stek in Portugal kan meegenieten!!!

Zitten jullie nog?? Of van je stoel gevallen?? Denk maar zo, het is de aard van deze beestjes…..trucknomads toch?? Al wonen we niet meer in onze truck. Nieuwe avonturen blijven altijd lonken!!

PS, mochten jullie iemand weten die graag in Portugal wil wonen in een heerlijk huis, op 7 hectare met prachtig uitzicht, geen buren, volledig off-grid, eigen energie via zonnepanelen en drinkwater uit een 130 meter diepe borehole, met een enorme kas erop, vele fruitbomen en ongeveer 200 olijfbomen, een kapschuur en een atelier, laat het ons gerust weten!! We staan op Google maps. Quinta Arrancada in Ninho do Açor.