Onderweg ben ik Nomade

“ Onderweg ben je nomade, soepel plooiend vrij van geest”

Toch wel het mooiste zinnetje uit het prachtige lied “ Onderweg” van Willem Vermandere. (luister verderop maar eens).

Want keuze is er nauwelijks, soepel plooiend en vrij van geest word je vanzelf naarmate de reis vordert, er is geen ontkomen aan gelukkig. De veilige thuishaven verlaten, dagelijks een nieuwe omgeving, vluchtige warme nieuwe contacten, soms vertwijfeld maar nieuwsgierig nieuwe talen ontrafelend, en -niet te vergeten- het bijschaven van vastgeroeste ideeen en meningen waarvan je altijd overtuigd was. Huid op huid is het, nieuwe inzichten, want vrij van geest. Wat is er nou mooier?

 

Onderweg is wel een dagtaak, een volle, de dagen vullen zich -weliswaar zonder druk of last- gestaag met “daily to do things” . Water halen, voor de 200 liter tanks, maar ook in ons 10tal oude petflessen. Vaak een zoektocht, soms ver lopen, altijd succesvol en eigenlijk best leuk om met zoiets essentieels bezig te zijn. Boodschappen, niet teveel, want de ruimte is beperkt. “Hebben we nou al Noorse Kronen, of zijn dit nog Zweedse of Deense”?(heerlijk dat getut met vreemde biljetten). Waar slapen we vanavond? Kun je hier veilig staan? Staat de boel een beetje recht?

Fietsen naar centrum Kopenhagen of Oslo. Daar gaat een ritueel aan vooraf. Fietsen van de truck af zien te krijgen (staan tussen cabine en bak), pedalen weer monteren, sturen rechtzetten (staan 90 graden gedraaid op de auto). Hondenkar die achterop bij de motorfiets staat afladen, uitklappen, wielen monteren, aankoppelen, pffff, okay fietsen maar.

Soms wat klein onderhoud aan de truck, vooralsnog alles probleemloos, de eerste 4000 km zit erop. Het dieselverbruik wat hoog, maar al wel iets verminderd door de hoge kist met reserveonderdelen van het dak te halen.

Het af en toe schoonmaken van de zonnepalen (die overigens perfect werken, altijd enorme overcapaciteit aan stroom).

Het ontdekken van de wondere wereld der camcorders en drones (oeps).

Het onder de knie krijgen van het maken van ringen van oude munten.

Een fikse boswandeling , of mooie locatie bezoeken , all-in de game.

En -net als thuis J – koken, afwassen, douchen, opruimen, de was doen, film kijken, wat surfen op het net enz enz, de tijd neemt ook onderweg soms een loopje met je.

De (enorme) kaart van Scandinavie bestuderen, day by day een route uitstippelen. Wat schrijven, nieuws lezen, of gewoon wat mijmeren. En het rijden zelf natuurlijk, onszelf verplaatsen in deze 40 jaar oude truck gaat niet snel. Daarnaast hebben we een hekel aan lang rijden , 3 uur op een dag is wel genoeg, liefst minder, alles onder het mom “nooit meer haast”. Gestaag vullen die dagen zich dus, zonder last op de schouders, met prettige zorg voor alledag. “Soepel plooiend, vrij van geest, geef je over aan de genade, je wordt vrij en onbevreesd”

 

ONDERWEG

Onderweg ben ik zigeuner, onderweg ben ik een kind

Van de rusteloze wegen op vier wielen wel gezind

Op vier wielen wil ik vluchten, weg uit ’t nauwe vaderland

Naar het bergland en de rotsen, met een bos aan de waterkant

 

Onderweg daar zit je veilig, onder je blikken autodak

Je mag jodelen en zingen in je rammelende rammelbak

Onderweg leer je vergeten, gisteren ligt ver achter u

En voor morgen nog geen zorgen, onderweg is ’t altijd nu

 

Je passeert langs kathedralen

En je duizelt keer op keer

Van die stoutmoedige dromen, van die bouwers van weleer

En zo leer je blind vertrouwen, vorderen ondanks brute pech

Wuif veel liever dan te vloeken, naar de kinders langs de weg

 

En je loopt door de paleizen, met je hoofd vol romantiek

maar uit krotten en ruines klinkt er klaaglijke muziek

Deelt je brood met lotgenoten, zoveel zwervers grauw van vel

Langs de gloeiend hete wegen, steden vol kommer en kwel

 

Onderweg op markten en pleinen, vind je volk mild en gastvrij

Dat schenkt je met handen en voeten, zoete vruchten allerlei

En zo vind je ook je geliefde, met nog jaren voor de boeg

Van je teder zacht beminde, daarvan krijg je nooit genoeg

 

Onderweg ben je nomade, soepel plooiend, speels van geest

Geeft je over aan de genade, je wordt vrij en onbevreesd

Want je botst met tegenstrevers, elken ding zegt zijne zeg

Leert geduldig incasseren, van tegenliggers onderweg

 

Los van vastgeroeste ideeen, onderweg pluk je den dag

Pelgrim ben je heel je leven, vorderen doe je liefst zigzag

Haast je , haast je , uiterst langzaam. Want het einddoel is bekend

Daar valt weinig van te zeggen, niet bepaald een happy end

 

Ooit als kind ben ik vertrokken, zonder route , kaart of plan

Onderweg al heel mijn leven, wat is daar de zin toch van

Onderweg stel je geen vragen, voor hoelang nog en waarom?

Onderweg ben je zigeuner, je reist voort en ziet niet om

 

C:/ Willem Vermandere

 

La joie n’est pas dans les choses , elle est en nous

Ton