Noord,zuid, oost, west…..

Thuis best!!

Ja, we zijn nog altijd erg blij met ons rollend huis, ons thuis. Waar we ook staan, thuis is de beste plek!!

Na het vertrek van de camping zijn we in 2 dagen naar Castelo Branco gereden. We zijn op de camping gaan staan ten noorden van de stad. Voor €7 per nacht hoef je dat niet te laten. De volgende dag hadden we een afspraak met een makelaar die ons behalve het door ons uitgezochte stuk land nog 3 andere plekken liet zien die te koop waren. Tevens veel van de regio gezien. Alle indrukken laten bezinken en besloten dat we echt nog meer willen bekijken. Het “ja, dit is het gevoel” hadden we nog niet.

Toen we nog in noord Spanje waren had ik een keer gereageerd op een verzoek op een boerderij te passen ivm afwezigheid van de eigenaar. Daar toen geen reactie op ontvangen. Nu kreeg ik echter van diezelfde boerderij een verzoek of we alsnog een weekje konden komen, met name om de tuin water te geven. Het was wel weer 130 km naar het noorden, maar ach, waarom niet. We hebben alle tijd, en als we er iemand een plezier mee kunnen doen…. Voor ons is het ook leuk om te zien hoe anderen een stuk land hebben omgetoverd tot een paradijselijke plek.

We zijn er de volgende dag heengereden. De toegangsweg naar de boerderij was erg smal, maar met wat passen en meten lukte het ons om er heen te rijden. Er was echter niemand thuis. De eigenaresse zat in de Algarve, een vriend van haar zou ons opvangen. Zij had zijn telefoon nummer gegeven, maar deze werd niet opgenomen. Via messenger had ik contact met de eigenaresse. Zij vermoedde dat hij yoga aan het doen was bij de rivier, en zo wel zou komen. Na ongeveer 1,5 uur wachten kregen we de schrik van ons leven; we zagen de Magirus op het pad naar beneden rollen….Ton als een speer er naar toe, en ik stond te trillen op mijn benen. Achter het stuur zat degene die ons op zou vangen. Wat een idioot om achter het stuur van ons huis te gaan zitten. Niet geheel ongevaarlijk ook om het ding van de handrem te halen als de motor niet draait! Gelukkig geen brokken veroorzaakt. Meneer bleek vervolgens ook nog eens stomdronken te zijn! Kon geen fatsoenlijk woord uitbrengen, laat staan behoorlijk op zijn benen staan…..niks yoga bij de rivier!

Wij hadden begrepen dat hij de volgende dag zou vertrekken, want er was ons gevraagd een dag eerder te komen. Nu bleek hij pas een dag later te vertrekken. Om half 8 ’s morgens kwam meneer vragen of ik wilde helpen met het sproeien van de tuin. Ik zat nog in mijn ochtendjas, met een nog onaangebroken volle pot thee, maar vooruit, in de kleren en de tuin in. Daarna vertelde hij ons dus dat hij die dag nog niet zou vertrekken. We hebben hem verder niet meer gezien. Omdat het ging regenen zijn we de hele dag lekker in ons huisje gebleven en hebben allerlei kleine klusjes gedaan. Er liepen ook 2 jonge honden rond, Lena en Rupert. Erg speels maar Lotte vond dat af en toe teveel van het goede.

De volgende dag hebben we de man in kwestie niet meer gezien. Zijn volgepakte auto stond achter ons huis geparkeerd. Aan de eigenaresse gevraagd of hij nog van plan was te vertrekken. Zij was er vanuit gegaan dat hij ’s morgens vroeg zou vertrekken naar haar toe in de Algarve. Het was inmiddels 10.30u, dus vroeg vertrekken zat er niet in. In huis had ik een paar keer geroepen, maar geen antwoord gekregen. De eigenaresse kreeg ook telefonisch geen contact. Omdat wij boodschappen moesten doen, moest zijn auto verplaatst worden, wat geen probleem was, want de sleutel zat erin. De honden moesten we maar in de keuken doen als we weg gingen. Dat gedaan, maar tot onze verbazing liepen ze binnen 5 minuten weer rond ons huis. In de keuken van het woonhuis zag ik iemand bewegen. Toen ik echter later weer zijn naam riep, werd er wederom niet gereageerd. We hadden al aangegeven aan de eigenaresse dat we voor het water geven van de tuin niet hoefde te blijven, want de komende 5 dagen was er regen voorspeld. En gisteren had het ook enorm hard geregend. Ons was niet duidelijk of hij de honden mee zou nemen, maar daar moest dan maar een oplossing voor gezocht worden.

We zijn toen boodschappen gaan doen. Beiden voelden we het als een enorme opluchting om daar weg te zijn! Zo sterk zelfs dat we besloten niet meer terug te gaan. Geheel niet onze manier van doen, maar de plek voelde zo fout, dat we dit toch hebben doen besluiten.

We zijn doorgereden naar Coimbra, een mooie oude stad in het midden van het land. Even wat cultuur snuiven.  Onderweg kwamen we door hele grote delen met compleet verbrande berghellingen. Zo’n triest gezicht. Bijzonder was wel dat er hele dorpen gespaard zijn gebleven. deze hebben werkelijk in een hellevuur gestaan, heel bizar!

Volgende week staan er weer een aantal afspraken gepland met verschillende makelaars rond Castelo Branco.