Annemieke Bod, Author at www.trucknomads.com

De eerste week onderweg in vogelvlucht

We zijn inmiddels een week onderweg, dus een kleine update over onze belevenissen dusver.

Vorige week vrijdag westwaarts gereden over mooie kleine weggetjes om uiteindelijk op de camperplaats van Brantome te gaan staan. Mooie plek en een prachtige plaats met indrukwekkende abdij. De volgende dag verder richting de kust. Aldaar op een camping gaan staan om weer eens lekker te kunnen douchen. We hadden nog steeds problemen met de elektra, en ook de boiler werd niet goed warm. De haren weer schoon, en de volgende dag bij de plaatselijke supermarkt ook een was gedraaid, dus we kunnen er weer tegen aan. De droger had zijn werk niet zo goed gedaan, dus hing ons huisje gezellig vol met was. Buiten was het weer te slecht om het daar te laten drogen. We reden door naar Il d’Oleron. Er was een weeralarm afgegeven, code oranje. En wij gingen pal aan het strand staan. Ja, het waaide hard, maar de luchten waren indrukwekkend en de wind wiegde ons ’s avonds in slaap. Ook de volgende ochtend waren er nog een paar buien, maar al snel klaarde de lucht op. Mooie route verder langs de kust gereden en ’s avonds in een bos gestaan bij Longville sur Mer, heel rustig, maar op loopafstand van een prachtig strand. Alle campings hier staan vol met mobil homes, bijna aan elkaar geplakt ! Moet er toch niet aan denken om daar zomers te bivakkeren. Nee, geef mij onze rustige plekjes maar. We moeten soms wel over enge smalle weggetjes rijden om bij onze bestemmingen te komen, maar gelukkig is het erg rustig op deze weggetjes en hebben we nog geen problemen met tegenliggers gehad. De volgende dag belandden we aan de baai bij Saint Armel. Wederom een prachtplek, met fantastisch uitzicht. Wonderbaarlijk genoeg lijkt de elektra het nu toch weer naar behoren te doen. Hij heeft zichzelf blijkbaar toch goed gereset. De boiler is nog een ander verhaal. We hebben hem weer uitgeprobeerd, hem 4 uur lang laten opwarmen, hij werd warm, maar niet snel genoeg en 1 persoon kon er maar net mee douchen. Ton heeft het ding dus uit elkaar gehaald en het verwarmingselement bleek kapot te zijn. Oorzaak mogelijk de vorst van de afgelopen winter, maar daar zullen we nooit precies achter komen. In Nederland zullen we een nieuwe boiler kopen. Dus bij Mont Saint Michel, onze volgende bestemming maar weer op een camping gaan staan, om te genieten van een warme douche aldaar….helaas, erg lauw, en bij temperaturen van een graad of 15 is dat verre van aangenaam. Ik vond het zelfs te koud om me in te zepen! Wist niet hoe snel ik me weer in de kleren moest hijsen!! Mont Saint Michel was overigens de moeite waard om te bezoeken, zeer indrukwekkend. En langzaam gaan we verder noordwaarts, langs de kust en snelwegen mijdend. Dat is niet altijd even fijn, want Frankrijk ligt werkelijk vol met rotondes. Onze Magirus van 8 ton slurpt op deze wegen aardig wat diesel. We hebben uitgerekend dat we ongeveer 1:5 rijden. Onze grootste kostenpost is dus de diesel, dat moge duidelijk wezen (we vermoeden dat de kist op het dak hier ook nog invloed op heeft). Onze volgende overnachtingsplek is bij een vuurtoren op de kliffen van Normandie. Erg indrukwekkend. Tegen de avond komt de zon nog even te voorschijn en het veranderende licht boven zee is adembenemend mooi!! Er kan geen tv tegenop!! Wie wil er nu niet een huis met uitzicht op zee?? Wij creëren het gewoon ! De kust lag vol met bunkers, wat zeker tijdens het moment van de dodenherdenking erg veel indruk maakte. Een plek met een wrede geschiedenis, waar velen het leven lieten. We rukken op richting België waar we vermoedelijk morgen zullen aankomen. Deze nacht staan we op een camper plek bij Crotoy. Een plaats aan een drooggevallen baai. Baai de Somme. Heel vreemd, je denkt de zee te zien een bij het strand, maar die is in geen velden of wegen te bekennen!! Het avond zonnetje breekt door, en het is tijd om te gaan kokkerellen.

Ach ja, en wat is er zoal anders als in een huis wonen. Nou ja, natuurlijk de dagelijkse andere voortuin. Het is kleiner en erg knus. We doen bijna dagelijks een beetje boodschappen, leggen geen grote voorraden meer aan.Als er pannenkoeken beslag over is, gooi je dat niet weg, want dan wordt de vuilwatertank vies, nee je bakt er nog 1, want dat gooit makkelijker weg !! En verder is het Genieten met een hoofdletter. Genieten van de geur van de zee, het ruisen van de wind door de dennenbossen, de kilometers lange stranden, de kleine huisjes in Bretagne en de vakwerkhuisjes in Normandie. De prachtige vergezichten, de licht groene beukenblaadjes, de roze bloemetjes. En natuurlijk genieten we van elkaar. Lotte is ook gewend aan het nieuwe levensritme en past zich wonder snel aan. Ze hoeft bijna nergens aan de riem, want blijft altijd in je buurt. Heerlijk beest!!

Voor ons gevoel zijn we nog niet op reis, maar vieren we vakantie. onder weg naar Nederland, waar we weer vele afspraken hebben. Pas als we Nederland uit rijden zijn we voor ons gevoel echt op reis. Geen afspraken meer, gewoon ergens lekker kunnen blijven staan als we het naar ons zin hebben, niets meer moeten……

Op de bladzijde’De Route” staat een kaartje waarop je ons kunt volgen. En op de bladzijde ‘foto’s en filmpjes’ staan vele foto’s. (rechts boven aan deze bladzijde!)

Reisgenoot Ton

Zo, reisgenoot Ton laat ook eens van zich horen. Na weken van drukke voorbereidingen (lees; 1,5 jaar) eindelijk op weg en tijd voor een eerste krabbel. Was de titel van ons vorige blog over de reis naar Marokko in de oude Saviem bus nog “Daarheen en weer terug”, deze reis is het bovenal “Daarheen” , met het motto ” Nooit meer haast”. Mijn bijdragen hier zullen van wisselende aard zijn; wat gedachtenspinsels, wat info over de streek, de geschiedenis en het volk van de plek waar we op dat moment zijn, natuurpraat, wat foto’s (haal mijn oude Nikon weer uit het stof), ontmoetingen, een spreuk, zomaar wat onzin of een liedje. Ruime keus 🙂

Deze reis is een van mijn langgekoesterde dromen (tip; dromen “doen”, altijd verrassend). Zomaar op reis, zonder (tijds)limiet in huisje op wielen een rondje wereld doen. De onbekende landen, volken, culturen, natuur niet alleen maar lezen, op een scherm zien of ” van horen zeggen” . Nee, tot in elke vezel echt zien, aanraken, voelen en ruiken, dat is waar ik naar verlang, en ik heb daarbij een geweldig lieve , mooie en avontuurlijke partner aan mijn zij, die de neus dezelfde kant op heeft en mij-losbol als ik ben- af en toe even afremt of bijstuurt als dat nodig is.

Inmiddels een weekje onderweg, onder het mom van ” ken je klassiekers”. Dus via de Atlantische kust noordwaarts. Bezoekje abdij in Brantome, wat mijmeren aan de Golfe du Morbihan, moules/frites aan de boulevard bij Mont Saint-Michel en nu bovenop de krijtrotsen bij Etretat, de truck op 100 meter hoog,10 meter van de klif, uitzicht op de oceaan. Voor de nacht. La vie est belle. Een fijn aanloopje naar Nederland.

Voor wie het leuk vindt op deze manier via de blog een stukje met ons “mee te reizen”, we doen ons best de schrijfsels boeiend te houden. (o ja, en af en toe een reactie wordt zeer gewaardeerd, vooral om ons het gevoel te geven dat er iemand mee leest 😉 , maar een beetje interactie is ook vooral aangenaam en leuk).

Come with us on a journey, through the eyes of beauty

liefs, Ton

Eindelijk, op weg…….

Het was een bewogen week. We zijn vertrokken, maar het was een week vol afscheid, voor het zover was.

Zondagavond namen we afscheid van ons huis.

En van onze trouwe vriend Moritz

De volgende morgen zouden Joyce en Harry, onze huurders arriveren en zich het huis eigen maken. Het viel ons niet gemakkelijk om onze plek na ruim 3 heerlijke jaren, gedag te zeggen. Gelukkig weten we dat het in goede handen is.

We zijn op de camperplek in Gluges gaan staan. Prachtig gelegen langs de rivier de Dordogne, met uitzicht op de rotsen, waar vele vogels broeden. Ons busje was verkocht, maar konden we gebruiken tot ons daadwerkelijke vertrek, wat natuurlijk een uitkomst was.

De week stond nog bol van de afspraken. Zo moest het huurcontract getekend worden bij de notaris. We moesten naar de bank om de nodige zaken te regelen, zo ook langs de verzekering. Bij de orange (telefoon maatschappij) langs in Brive om ons modem in te leveren en abonnement te veranderen. De laatst verkochte auto’s werden opgehaald en we hadden een afscheidsborrel met wat vrienden en collega’s. Lotte moest de nodige entingen hebben. Elke dag werd ons “te doen” lijstje korter. Wat was het heerlijk om al die dingen weg te kunnen strepen. Donderdag stonden we in Vayrac bij de Dordogne. Vrijdagmorgen een paar laatste zaken op de brievenbus doen en toen naar Martel waar onze Engelse buren ons trakteerden op een overheerlijke lunch als afscheid. Hierna zijn we door hun uitgezwaaid en daadwerkelijk vertrokken !!

De laatst verkochte auto”s werden opgehaald

Lotte met haar kluif, nadat ze bij de dierenarts was geweest

We rijden weg uit Martel, eindelijk op weg !!

Behalve een week met afscheid en geregel, was het ook een week met wat beproevingen en tegenslagen. De eerste morgen kregen we kortsluiting in de energie voorziening. Het systeem is er namelijk niet op berekend om zowel de koelkast als de boiler aan te hebben en dan ook nog de staafmixer aan te doen…pang zei het, kortsluiting. Ton is dagen bezig geweest om de boel te resetten. Uiteindelijk de leverancier gebeld, die adviseerde om de accu’s op te laden, dan zou de boel vanzelf resetten. Ook moesten er wat zaken anders aangesloten worden. Het water in de boiler is ook tot 2x toe niet echt warm geworden, waardoor we nu op een camping staan om na een week weer eens een echte warme douche te nemen! Het euvel met de panelen is nog niet echt verholpen, maar ze laden gelukkig wel de boel op, dus zonder elektra komen we niet te zitten. Toen we donderdagmorgen naar de garage wilden rijden om de accu’s op te laden, startte de Magirus niet !! Nog een accu probleem ? Deze toen dus meegenomen om op te laden, zodat we ’s middags met de Magirus naar de garage konden om de andere accu’s op te laden. Ook de volgende ochtend een startprobleem, maar met wat wondermiddelen, wist Ton hem toch snel aan de praat te krijgen.

Onze eerste bestemming was Brantome, een prachtige plaats met grote oude Abdij. We hebben een nacht doorgebracht op de camperplek. Vandaag zijn we doorgereden richting de kust, waar we nu op een camping staan, om eens even lekker te kunnen douchen. Langzaam zullen we onze weg vervolgen langs de kust, naar het noorden. Op bladzijde “de route” zal ik regelmatig kaartjes zetten van de weg die we rijden. Ben nog een beetje aan het uitzoeken hoe het precies werkt om een goede routemap te maken.

We zijn dus daadwerkelijk op weg. Het moet nog een beetje tot ons doordringen dat onze Magirus ons rollend huisje zal zijn de komende jaren. We zijn nu aan het genieten van een vakantie voor ons gevoel. Eentje waar we hard aan toe waren na alle deadline’s van de afgelopen weken. Even niets moeten, genieten en niets doen, behalve elke dag een stukje rijden !! Nederland, we komen er aan…heel langzaam !

De laatste uren…….

De koelkast is leeg, de keuken is leeg, de badkamer is leeg. Nee, het huis is niet helemaal leeg, want we verhuren het grotendeels gemeubileerd, maar het voelt leeg.

De laatste keer onder de douche, de laatste was draait, hierna wordt het weer met de hand wassen en af en toe in een machine, dat wordt weer luxe! Ook het douchen wordt weer kort, want de 6 liter boiler in de Magirus is niet bedoelt om lang onder de douche te staan, ook dat wordt weer luxe! Dus als we onverwachts bij jullie voor de deur staan, wat willen we dan??? Juist ja, een wasje draaien en uitgebreid douchen!!

We zijn er klaar voor! Poets moe. Kan geen sopemmer meer zien. Alles gepoetst tot in de kleinste hoekjes. Ton heeft de garage uitgemest en al zijn gereedschap gesorteerd. Tjonge wat zijn we goed geworden in dingen weggooien, het ging de afgelopen week steeds makkelijker.

De Magirus is vol, bomvol! Ik weet zeker dat we onderweg nog heel wat spullen zullen achterlaten, die we toch niet blijken te gebruiken. Minimaliseren ten top, leven in 18 M2. De hele week ruzie gehad met een hoornaar, die een nest wilde gaan bouwen in onze bedstee. Angstvallig steeds de deuren dichtgehouden (niet handig als je steeds in en uit loopt!), maar het beest kwam telkens weer te voorschijn. Hopelijk weten we hem/haar straks van ons af te schudden!

Ondanks het wegdoen van heel veel spullen, ben ik van de week even een middagje wezen shoppen in Rocamadour. Even onderdompelen in het toerisme, weg van de regelzaken in huis. Maar natuurlijk ook met een missie….schoenen en een tasje voor bij mijn jurk die ik zal dragen tijdens ons trouwen. Goed geslaagd. Ja die datum komt ook steeds dichterbij !! Je zou het haast vergeten. Afgelopen week via skype, een gesprek gehad met de buitengewoon ambtenaar die het huwelijk zal voltrekken.

Ons busje is verkocht en kunnen we gelukkig tot ons vertrek blijven gebruiken, dat is ideaal. We vertrekken vanavond naar de camperplaats in Gluges, een mooie plek langs de Dordogne hier niet ver vandaan. Donderdag worden de laatst verkochte auto’s opgehaald bij de garage, daarna zijn we er echt klaar voor. We hopen vrijdag richting de kust te vertrekken, om dan langzaam noordwaarts te gaan. En route !!

Weemoed

Als ik midden in de tuin zit, kijk ik weemoedig rond naar al het groen. De afgelopen weken is de natuur in sneltreinvaart veranderd. Alles is weer tot leven gekomen, de vogels zingen het hoogste lied, bijen en hommels zoemen in het rond. Deze heerlijke plek, de boompjes die we hebben geplant de afgelopen jaren, hoe groot zullen ze ooit gaan worden, zien we ze weer terug?

De moestuin, uren geploeterd om er iets van te maken, is nu overwoekerd met onkruid, tja het najaar al niets meer aan gedaan en nu ook niet, aardbeien zitten ergens verstopt tussen al het groen. De wandelingen met Lotte, elke dag weer het zelfde pad en elke dag opnieuw genietend van hetzelfde uitzicht. Lotte huppelend en snuffelend haar weg vervolgend, niet wetend dat de laatste week van deze vertrouwde wandeling is aangebroken. Ik ga het missen al het moois van deze plek en omgeving. Weet ook dat de wereld heel veel mooie plekken heeft, waar ik ook weer volop van zal genieten. Ben dankbaar dat ik hier heb mogen wonen, en wens de toekomstige bewoners hier net zo’n fijne tijd toe als dat wij hier hebben gehad.

Ondanks het weemoedige gevoel, is er natuurlijk ook weer het nodige werk verricht de afgelopen week. Ton heeft zijn laatste klussen in de garage gedaan. Hij had er 3 dagen voor uitgetrokken, maar helaas duurde het 5 dagen, maar hij is dan nu ook echt klaar met het gesleutel.

Ik heb een heuse voorjaarsschoonmaak achter de rug. Geen spinrag meer te vinden in huis (voor zolang het duurt), alles van de muur gehaald, en schoon gemaakt. Ik snap opeens ook waarom huizen met een houtkachel of schouw vaak bruine plafonds hebben…..het wordt namelijk vies van de rook! Hier is alles wit, en als je 1 plekje gaat soppen, dan moet je alles doen! Uren doorgebracht op de keukentrap!

Het zijn de laatste loodjes, en ze wegen ook dit keer zwaar. Nog 1 week te gaan voor de huurders komen en voordat we dit hoofdstuk in Saint Denis af kunnen sluiten, met weemoed, maar zin in het nieuwe avontuur wat voor ons ligt.

Visites en testrit

De afgelopen week was een vol geplande week. Zo kwamen Jan en Gerda, globetrotters van het eerste uur langs. Elk voor-, en najaar brengen ze ons een bezoekje, onderweg naar Marokko en in het voorjaar weer de weg terug. Zij zijn toch wel een inspiratie bron voor ons. Ze leven al 12 jaar in hun camper. Jan de 80 al gepasseerd en Gerda hoopt het volgend jaar te worden.

Afgelopen donderdag gingen we op pad naar de Aveyron, zowel met de Magirus als ons busje. De dag ervoor de Magirus helemaal ingepakt, zodat er niets kon liggen schuiven in het ruim en onder de banken. Een heuse testrit. Alle gerepareerde technische mankementen functioneerden prima, dus wat dat betreft kunnen we morgen op pad.

Er moet alleen nog een kleine lekkage bij de watertank gerepareerd worden. De fietsen stonden stevig op hun plaats en zo ook de motor. We hebben een nachtje op ons oude stekkie gestaan achter de schuur van Robert, een heel vertrouwd gevoel. (Ton heeft daar een jaar gewoond in de oude Saviem bus) We mogen daar ook altijd terug komen, wat fijn is om te weten !

Bij thuiskomst besloten om de Magirus recht voor het huis te zetten, om zo langzaam maar zeker het huis steeds leger te maken en de Magirus als thuis basis te gebruiken. We slapen er nu permanent in, en ook Lotte haar mand en etensbakken zijn er definitief ingezet. Na 1 dag besloten om de keuken en badkamer in huis nog maar te blijven gebruiken, want in huis hebben we nog de mogelijkheid om afval te scheiden, in de Magirus hebben we daar nog geen oplossing voor gevonden. Het voelt zo niet goed om alles in 1 afvalbak te doen !! Het is al met al een hoop heen en weer geloop tussen huis en Magirus, maar gelukkig is het weer prima en leven we toch grotendeels buiten. Voor Lotte is het nog wel een beetje lastig. Ze gaat daarom vaak in de stoel tussen huis en Magirus liggen.

Ook hebben we ontdekt dat we helaas onze chromecast niet kunnen gebruiken zonder vaste wifi aansluiting. Het werkt niet op de hotspot van onze IPhones.(iemand een idee hoe dit op te lossen?) Gelukkig kunnen we via Netflix films downloaden en op onze laptop bekijken. Ondanks dat houden we ons aanbevolen voor films die men nog heeft liggen en niet meer bekijkt, of stickies met films daarop. Ik geef graag het adres door waar je dit heen kunt sturen.

Nog ruim 2 weken voor de huurders komen, we gaan nu bijna de dagen aftellen. En eigenlijk kan het niet snel genoeg gaan. Klaar met regelen en ruimen, gewoon weg, op pad, de wijde wereld in.

Ruimen

In de huiskamer liggen 2 halfvolle vuilniszakken, 1 voor plastic, papier en blik (wat hier bij elkaar in kan) en 1 voor restafval. Lades en kastjes worden leeggeruimd. De slaapkamer beneden in een sorteerruimte geworden. Zakje voor hem, kratje voor haar, bak voor de kringloop, krat voor spullen waar we geen afscheid van kunnen nemen en een kratje voor spullen die meegaan.

De grote kast is al leeg, die verhuist maandag naar een vriendin. Ook de spullen die daar uitkwamen zijn in het “sorteercentrum” beland. De keuken staat nu een beetje vol, want er moet ook nog geleefd worden, en ook nog genoeg borden en bestek zijn voor alle gasten die nog langskomen, want er zijn nog heel veel last minute bezoekers. Ook de afgelopen week viste gehad, wat overigens erg gezellig is, en een leuke afwisseling tussen al het ruimen door.

Dan is er ook nog gewerkt aan de Magirus natuurlijk. De reserve band ligt op de imperiaal op de cabine.

En ook de fietsen hebben hun plekje gekregen. De luchtdruktanks voor de remmen, die lekten, worden gerepareerd. Het lijstje met “to-do” dingen wordt steeds kleiner.

Zo langzamerhand wordt het huis steeds leger en de Magirus steeds voller. Komende week gaan we een testrit maken naar de Aveyron. Daar staan in een schuur nog spullen die er uit moeten. Tijdens deze rit kunnen we kijken of alle gerepareerde technische mankementen nu voldoen. We blijven daar dan een nachtje slapen.

We voeren de druk op……

De afgelopen week stond in het teken van auto’s. 2 transporten naar Nederland gegaan, totaal 6 auto’s en er is er 1 opgehaald. Een andere auto zoekt nog een nieuwe eigenaar, want de koper is afgehaakt. En onze eigen Berlingo is alvast verkocht. Naast al de beslommeringen en werk wat de transporten met zich meebrengen, ook nog tijd gehad voor de nodige voorbereidingen. En natuurlijk zijn deze transporten ook een afronding van Ton zijn werk. De garage wordt steeds leger!!

Het was een week met veel regen, dus weinig buiten kunnen doen. Des al niet te min van alles gedaan. In de Magirus kleine afwerk klusjes gerealiseerd, In de cabine is het gordijntje, wat door mijn moeder is gehaakt, opgehangen. We zijn een middagje in Brive wezen shoppen, en goed geslaagd voor de nog ontbrekende spullen. Er zijn weer 3 kratten met spullen naar de kringloop gegaan, en ook een zak met kleding.

Ja, en de druk wordt opgevoerd! De huurders die 1 mei zouden komen, komen een weekje eerder op ons verzoek, zodat we de nodige administratie kunnen regelen voor 1 mei. Dat betekend dat we opeens nog maar een klein maandje de tijd hebben om het huis op orde te hebben. Het wordt dus goed plannen de komende tijd. We lopen aardig op schema, dus het moet lukken.

Ook komen er steeds meer laatste keren. Zo zal ik de komende week voor het laatst in de kringloop werken, zodat ik me daarna volledig op ons vertrek kan focussen. Ook zal ik mijn laatste Franse les gaan volgen. Het laatste ritje in de Berlingo was een feit. En zo zullen er nog meer laatste keren volgen de komende weken. Maar al die laatste keren maken ook ruimte voor een nieuw begin !! Geen weg meer terug !!

Nog 6 weken

Over 6 weken is het 1 mei. De tijd gaat dringen, nog zoveel te doen, maar eveneens al heel veel gedaan!

De afgelopen week was het prachtig weer, dus prima weer om het motorrek af te bouwen. Ton is er dagelijks mee bezig geweest. Het resultaat mag er zijn. Achter de Magirus was een heuse werkplaats ontstaan, zelfs het lasapparaat was hierheen gebracht. Morgen wordt er weer regen voorspelt, dus de klus is net op tijd geklaard . Zie hieronder het resultaat.

We hebben besloten om de mobilet niet mee te nemen, deze is inmiddels verkocht. We hebben er geen plek voor. Het gaan dus toch 2 fietsen worden. Deze zullen op het dak of tussen de cabine en de bak in komen. Dat wordt nog even puzzelen. De fietsen schaffen we ws in Nederland aan, dus we hebben nog even de tijd om hierover na te denken. Het tweede reserve wiel van de Magirus zal op de cabine geplaatst worden. Hier komt dan eerst een imperiaal op. Het andere wiel staat in de laadruimte.

Ook in de Magirus aan het werk geweest. Zo is het vloertje onder de kachel betegeld. De koelkast heeft een ander kleurtje gekregen en ook is er nog een wand geverfd. De dakluiken zijn afgewerkt en er is vliegengaas gemaakt voor de luiken, tegen de muggen.

Natuurlijk moeten er ondertussen ook andere dingen geregeld worden. Zo zal de komende week de Berlingo naar de APK keuring gaan, om hem vervolgens in de verkoop te zetten.

De dagelijkse zaken lopen ook gewoon door, net als het onderhoud in en rond het huis. Deze week heeft de grasmat zijn eerste knipbeurt gehad. Het begin van de lente!! De eerste tulpen staan ook in bloei, ja de winter is nu echt voorbij. De dagen zijn langer, dus meer energie en langer de tijd om door te klussen, wat ons natuurlijk goed uitkomt.

lief en leed

Lief en leed liggen dicht bij elkaar.Zo kon ik vorige week het heugelijke nieuws melden over onze trouwplannen. Deze week is er minder goed nieuws.

We hebben afscheid genomen van onze trouwe vriend Moritz. Hij is vertrokken op zijn eigen reis. Zijn leven was op. Zijn benen wilden hem na 17 jaar en 4 maanden niet langer dragen. De dierenarts is gekomen en heeft hem heel rustig in laten slapen. We missen hem enorm, maar het is ook goed zo. Hij had zelf al laten blijken niet meer te willen reizen. Hij wilde het liefst hier blijven. We zijn blij voor hem, hij heeft een mooi en lang leven gehad.

Ondanks ons verdriet, is er verder gewerkt aan de voorbereidingen voor ons vertrek. Er zijn weer de nodige dozen met spullen naar de kringloop gebracht. Onze kasten worden steeds leger. Ton is nog druk bezig met het motorrek. De komende week wordt het droog en warm weer en we hopen dan ook dat het lukt om het rek af te krijgen.