Categorie: Geen categorie

Bom dia allemaal,

Dit keer weer eens een schrijfsel van mij (Ton), da’s lang geleden. Als ik de statistieken mag geloven kun je op sociale media en in emails de aandacht van de lezer slechts een minuut of 5 vasthouden, “hou het vooral kort” is het motto…. Dat gaat mij altijd wat moeilijk af, dus laat ik maar met het meer praktische en “zakelijke” nieuws beginnen; de producten die we dit jaar aanbieden en als vanouds in December weer afleveren in Nederland. Voor de “die-hard” lezers, de volhouders , schrijf ik daarna nog wel wat over ons wel en wee. Een jaar vol overvloed en rijke oogsten is het tot nu toe. We zijn verstoken gebleven van heftige verwoestende hagelbuien, er was voldoende water en extreem heet is het ook niet geweest. (hoewel we wel een paar keer de 40 graden aangetikt hebben, niet aangenaam maar wel normaal voor deze regio). Al maanden zijn we aan het oogsten, het gaat maar door en hier binnen in huis staat overal waar ik kijk eigenlijk voedsel. Fruit, tomaten, paprika’s, walnoten, amandelen, honing etc etc. , wat een rijkdom! Een deel voor onszelf, een deel wordt verkocht hier aan huis of op de markt, en jawel; een klein deel nemen we mee naar Nederland. Dat is om te beginnen uiteraard de vertrouwde olijfolie (oogst begint begin November, zin aan!). Prijzen zijn als voorgaande jaren; fles van halve liter €8 , fles van 3 liter €42 en jerrycan van 5 liter €65. Uiteraard voorzien van ons mooie Quinta Arrancada label. (mocht je zelf willen bottelen, laat ons dan even weten hoeveel extra sticker labels (a 25 cent) je wil).

Daarnaast bieden we dit jaar lavendelzeep aan, “uit eigen tuin” nota bene. Gemaakt van onze eigen olijfolie en etherische olie van de wilde kuiflavendel die hier overvloedig op ons land groeit. Ruikt heerlijk naar een mix van lavendel en dennenappels. (de labels voor de zeep zijn nog in de maak, dus fotootje daarvan volgt later). Hier wat plaatjes van de lavendeloogst, het destilleren voor de etherische olie (het stookhout voor de apparatuur ook van eigen land), het zeep maken en snijden.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Prijs van zo’n heerlijk stukje zeep:€3,50. (geweldig Kerstkadootje natuurlijk!). Aardig weetje: in een zo’n stuk zeep van 100 gram zit pakweg 600 gram olijven en een halve kilo lavendelbloemen!) . Ook hier ontbreekt het Quinta Arrancada label nog voor de foto, , maar is in de maak. Bij het maken van etherische olie (80 kg bloemen voor slechts 250 ml olie!) komt ook een heerlijk restproduct vrij: lavendel hydrolaat, gedestilleerd lavendelwater, ruikt heerlijk. Te gebruiken op de huid, maar ook als luchtverfrisser bv. Wordt geleverd in 250 ml spuitflessen, prijs €3,50.

En aangezien we dit jaar een overvloed aan cayennepeper hadden heeft Annemieke een flinke partij Sambal Badjak gemaakt. In minipotjes, voor fijnproevers; prijs € 2,50.

En zowaar, we hebben de eerste eigen honing dit jaar! Gisteren geslingerd (dank Maarten en Lea voor het lenen van de honingslinger!). Dankjewel lieve bijen! (en no worries, we hebben genoeg in de kasten achtergelaten voor de bijen zelf om te overwinteren). We zijn er eigenlijk best een beetje trots op. We werken geheel zonder chemicaliën, zelfs aan de oxaalzuur anti varroamijt behandeling doen we niet. Dat gaat tot nu toe perfect, al 3 jaar. De honing is voornamelijk van lavendel-, eucalyptus-, appel en kers- en wilde bloemen bloesems. Echt Heerlijk! We verkopen potjes van 250 gr, prijs €3. Op de foto ontbreekt het Quinta Arrancada label nog maar daar wordt- net als bij de zeep- aan gewerkt.

• 

• 

• 

• 

• 

Tot zover de producten info. Bestellen kan op velerlei wijze; als reactie hier, per mail, FB messenger, sms , verzin het maar. Wij zorgen dan dat het in December in Nederland geleverd wordt. De precieze verdeelwijze weten we nog niet exact, dat horen jullie nog.

Zo, zijn jullie er nog? (chapeau); Zal nog even doorkletsen, zo’n lekkere zondagmiddagbabbel. Wij proberen dit jaar het roer een klein beetje om te gooien. Al ruim 3 jaar werken we ons driekwart in de rondte; een huis bouwen, 7 hectare beheren met respect voor dit prachtige stukje planeet, de tuinen bijhouden, een tunnelkas met kwekerij opgezet, de olijven (ook het onderhoud vraagt veel tijd), watermanagement verbeteren, houtvoorraad voor de winter aanleggen en nog zoveel meer. We doen dat met passie, veel plezier en zijn dankbaar voor de resultaten (blije boeren hier hoor, ons zie je niet klagen op het binnenhof, zonder subsidie zelfs. Uiteraard mede dankzij een trouwe schare afnemers). Hoe het ook zij; we merken dat we geen 20 (of 30, 40 of 50) meer zijn, inmiddels beide de 60 getoucheerd . Tempo tandje lager is het devies. De kippen zijn weggegeven (zodat we er vaker eens spontaan uit kunnen), een camper is aangeschaft (met de Magirus truck werd het allemaal erg gecompliceerd; Frans kenteken, Portugees rijbewijs en geen verzekeringsadres meer in Frankrijk). Die “nieuwe” camper wordt intussen naar eigen wens aangepast, veel eruit gesloopt, compressorkoelkast erin op zonnepanelen , houtkacheltje, dat soort dingen. En genoeg ruimte om de 3 honden (ja, Boris mag nu ook mee!) mee te nemen. Gewoon minder werkdruk is het advies aan onszelf. Dat valt nog niet mee, veel dingen moeten gewoon gebeuren, maar als we iets willen veranderen moeten we het toch echt zelf doen. We doen ons best, als altijd met hart en ziel.

Toch ook nog een paar woordjes over onze verdwenen Paco. Nee, helaas nooit meer iets vernomen, maar hij is altijd nog dichtbij. Iedere avond branden we een kaarsje en voordat ik ga slapen fluister ik hem welterusten bij zijn foto aan de wand . God, wat mis ik dat beestje nog steeds, dagelijks zeg ik zijn naam als ik bij het bos ben, en zie hem in gedachten aan komen rennen. Maar toch voelt het ook bijzonder je te beseffen dat je de liefde voor zo’n dier zo intens kunt voelen. Dat is ook rijkdom.

Van geheel andere orde is het nieuws dat dochter Sanne , kleindochter Ronja en schoonzoon Jantijn een half jaar hier in Portugal zijn komen wonen. Niet om de hoek, aan de Zuidwest kust, maar het voelt als heel dichtbij. Zo fijn! Uiteraard waren we er al even en ik voel me een gezegend mens. À vida ė bela! Tot zover, muito obrigado, love

Ton

En dan kruip ik (Annemieke) ook nog even in de denkbeeldige pen. De vorige blog sloot ik af dat er telefoon uit Nederland kwam dat het niet goed ging met mijn moeder. Ze is 30 augustus (6,5 uur voor haar 93ste verjaardag) overleden. 3 september is ze begraven. Ik ben 10 dagen in Nederland geweest. Een intensieve maar ook waardevolle tijd. Dankbaar dat ze bijna 60 jaar mijn moeder was

Augustus, de vakantie maand voor de meesten. Ook hier waren er de nodige uitjes, al was dat niet echt vakantie. Begin van de maand naar Frankrijk geweest met Lotte en Gipsy in het busje. Boris bleef hier. Mirande en Michel waren hier samen met een bevriende familie. En zij zorgden voor Boris tijdens onze afwezigheid.

De reis naar Frankrijk verliep vlot. Na onze antigeen test vertrokken en doorgereden tot op 1,5 uur van St Denis. De volgende morgen dus al vroeg gearriveerd. Meteen begonnen met de zolder leeghalen en de rest van de spullen inladen. De hoeveelheid viel uiteindelijk nog wel mee. Voor het begon met regenen, zaten alle spullen in het busje. ‘s Middags konden we dus uitrusten.De volgende dag nog wat bezoekjes afgelegd en om 3 uur ‘s middags waren we bij de notaris voor de overdracht van ons huis. Een uur later een huis armer en een vette bankrekening rijker. We besloten om meteen weer zuidwaarts te rijden. Onderweg op zoek gegaan (via internet) naar een hotel. Nu was het natuurlijk hoogseizoen, maar we hadden er geen rekening mee gehouden dat dan ook alle hotels in Zuid Frankrijk vol zouden zitten. Tja en €500 voor een overnachting was toch wat te gortig, ondanks de vette bankrekening! Dus doorgereden naar Spanje en aldaar in het busje een poging gedaan , tot slapen. Ton voorin met de honden en ik dubbel gevouwen, met wat bungelende stoelpoten boven me achterin het busje. Van slapen kwam niet veel, dus vertrokken we de volgende dag in alle vroegte verder richting huis. Voordeel was dat we begin van de middag alweer thuis waren. Wij blij, honden blij!! Hoofdstuk Frankrijk afgesloten.

Voordat we naar Frankrijk gingen had ik al mijn ticket geboekt naar Nederland. Mijn moeder was net overgeplaatst naar een verpleegtehuis, dus tijd voor de nodige ondersteuning zowel voor pap als mams. En ook omdat mam haar conditie er niet beter op was geworden de afgelopen periode. Het was fijn om bij ze te kunnen zijn, en het afscheid viel na 10 dagen zwaar. Maar goed thuis waren er ook geliefden die op me wachtten.

De dag voor mijn vertrek kwam logé hond Lukas. Dus Ton had de zorg voor 4 honden tijdens mijn afwezigheid. En natuurlijk kosten de dagelijkse klussen ook veel tijd in je uppie. Daarnaast heeft hij ook flink gewerkt in de badkamer. Alle tegels zitten bijna op de muur! ( gewoon wit by the way!)

Eenmaal thuis de draad van het dagelijks leven weer snel opgepakt. Er kwamen nog wat 35+ dagen aan, dus met alle 4 de honden heerlijk bij het meer gezeten. Gipsy is een echte waterrat geworden.

Sinds een aantal weken staan we op zaterdag op een kleine markt in Juncal do Campo. Vrienden en voormalige vrijwilligers organiseren elke zaterdag een farmers markt waar wij onze groentes, boompjes en zelfgemaakte producten verkopen. Altijd een hele voorbereiding, maar het is er gezellig en we mogen niet klagen over onze wekelijkse opbrengst.

• 

• 

Omdat ik volgende maand 60 wordt had ik eerst het plan opgevat het te willen vieren. Maar uiteindelijk besloten dat we liever op vakantie wilden met de Hymer. Doel werd om na het vertrek van Lukas op 31 augustus, de volgende dag te vertrekken. Dus werk aan de winkel. Er moest nog van alles uitgetest worden in de camper; hoe werkt het en werkt het überhaupt?? De koelkast dus niet. Dus de koelkast uit de Magirus ingebouwd. Snoeren aanleggen en verbinden…. En van het 1 kwam het ander; gaskachel er ook maar uit; oeps gat in de vloer, dit weer dichtmaken. Uittesten of de kraan het deed en de douche. Nieuwe gordijnen naaien….. opeens weer druk!! Maar we hadden er zin in om met onze nieuwe camper op pad te gaan naar Noord Portugal.

En toen kwam er telefoon uit Nederland. Mijn moeder was hard achteruit gegaan, ik kon maar beter komen. Dus koffer weer gepakt, morgen nog een antigeen test zien te regelen en dan vlieg ik weer naar Nederland. Soms lopen de dingen anders als gepland!

Bijna dagelijks komen de temperaturen boven de 30 graden uit. Tot een uur of 5 ’s middags is het aangenaam in huis, daarna, als de zon aan de voorkant komt, dan wordt het warmer. Tegen de tijd dat we gaan eten, rond half 8, is het koeler buiten als binnen, dus eten we buiten. Dan gaan ook de ramen en deuren weer open. Zodra het kwik boven de 32 graden uitkomt, gaan deze dicht, om de warmte buiten te houden. ’s Morgens ben ik vaak voor 6 uur al wakker, dan gaan ook de deuren weer wagenwijd open, om de frisse ochtendlucht binnen te laten. Zo houden we het aangenaam binnen. Werken doen we veelal alleen ’s morgens, de middaguren kunnen we in huis wat klussen, naar het meer gaan, of gewoon niets doen.

De verandering in ons wagenpark gaat verder. De jeep inmiddels weer verkocht en de ambulance is na wat gedoe ook verzekerd als personen auto. De brancard is eruit gehaald en Ton heeft een knop gemonteerd om het stroomcircuit te onderbreken, want de accu liep steeds leeg. Toch nog wat apparatuur die deze leeg trok aanwezig. De handrem is gerepareerd en de ambulancia stickers zijn verwijderd. Er komen nog 2 nieuwe banden op, en dan is hij helemaal klaar voor gebruik.

Ook hebben we een tractor met maaier aangeschaft. Helaas mogen we deze ivm brandgevaar nu niet gebruiken, dus ben ik nog steeds ‘lekker’ met de bosmaaier aan het werk. Want het land schoon hebben is ook belangrijk als brandpreventie. In het najaar gaan we de trekker gebruiken!

En dan hebben we onze nieuwe camper gevonden en aangeschaft. Een heuse Mercedes Hymer uit 1994 (zelfde jaartal als de ambulance). Een klassieker. Niet zo ‘plastic’ als de meeste nieuwere campers van binnen, maar alles met hout, en zelfs ‘vloerbedekking’ op het plafond. Hij is voorzien van alle gemakken, zelfs een airco aanwezig. Zonnepanelen op het dak, gaskachel, douche, wc, afzuigkap, twee 2 persoons bedden en een zithoek. We vonden een oude folder van onze Hymer, en zagen dat de prijs in 1994, 166.000 gulden was voor een nieuwe!! Daar kon je toen ook een huis voor kopen!! We zijn erg happy met ons nieuwe huis op wielen. De honden passen er ook goed in en hebben hem al goedgekeurd. Boris wilde er helemaal niet meer uit!! Natuurlijk is Ton de volgende dag het ding meteen uit elkaar gaan halen, nou ja, het motorblok deels demonteren om alle filters te controleren en te verschonen (alle diesel filters waren volledig volgebaggerd).

Hij heeft heel wat jaren geen onderhoud gehad, dus het kan geen kwaad. Beter nu, als dat je onderweg met pech komt te staan. Te zijner tijd zullen we de buitenkant een leuk kleurtje gaan geven en natuurlijk wordt ook de binnenkant gepimpt. Maar alles op zijn tijd.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Door het project ‘Hymer’ liggen de werkzaamheden in het huis weer even stil. Maar er zijn wel vorderingen gemaakt hoor. Zo is de meeste elektra nu aangesloten; lichtknopjes en schakelaars doen het. De looplamp is vervangen door een echte tiffany lamp boven de tafel. Deze hing voorheen bij Ton zijn vader boven de keukentafel. Ook is in de badkamer de vloer betegeld. Tegels voor de wanden moeten we nog uitzoeken.

En toen hadden we opeens toch een vrijwilliger: George, die hier vorig jaar een paar weken is geweest, wilde graag langskomen voor een paar dagen. Hij is hier inmiddels een week en is elke dag hard aan het werk. Zo heeft hij het kippenhok omgetoverd tot compost wc!! Die stond al zolang op mijn wensenlijstje. Echt mooi geworden, de wc is groter als de badkamer in huis….haha. Het pad naar het hok was in 4 weken tijd helemaal dichtgegroeid, maar nu weer prima begaanbaar. Erg blij dat we eindelijk een wc in het dal hebben!

• 

• 

En dan last but not least….4 augustus gaan we tekenen voor de verkoop van ons huis in Frankrijk, en de laatste spullen daar ophalen. We hebben even overwogen om het met de nieuwe camper te gaan doen, maar die willen we toch eerst beter leren kennen, alvorens er een grote reis mee te maken. We gaan dus met het busje. Boris naar het honden hotel en wij (met Lotte en Gipsy) racen even heen en weer met de nodige pcr testen op zak…..moeten we nog wel even uitzoeken, want hij mag maar 24 uur oud zijn in Frankrijk.

Tot zover de laatste nieuwtjes uit het warme Portugal. Fijne zomer allemaal!

De zomer staat voor de deur, al hebben wij de afgelopen weken al mogen genieten van zomerse hitte. Gelukkig nu een weekje minder heet en zelfs dagelijks regen. Fijn net voor de echte zomer los gaat barsten. We hebben al ervaren bij 30+ graden dat het huis redelijk koel blijft. Daar zijn we erg blij mee!

Een paar weken geleden hebben we besloten dat er een aantal zaken gaan veranderen. Na 3 jaar hard werken, wordt het tijd om het rustiger aan te doen en het ons wat gemakkelijker te maken. We waren steeds zo moe ’s avonds en zagen ook op tegen de vrijwilligers die zich hadden aangemeld. We moesten nog van alles voorbereiden voor hun komst en hadden daar eigenlijk de puf niet voor. Dus we hebben ze afgezegd. Dat luchtte enorm op. Natuurlijk betekent dat extra werk voor ons, maar het geeft ook een stuk rust. Hoe gezellig we het ook vonden de afgelopen zomers. Het kost ook veel energie om ze te begeleiden, van eten te voorzien, kortom nu een zorg minder.

Ook komt er een kleine tractor, want ik zag er tegen op om weer al het hoge gras de komende maanden met de bosmaaier te kortwieken (zo’n 3 a 4 hectares). Dit gaat heel veel werk schelen! De kippen hebben we weggegeven, om zo wat meer vrijheid te hebben. We moesten immers elke ochtend en avond het hok open – en dicht doen. Nu kunnen we wat vaker een paar dagen er tussen uit, de honden gaan dan mee.

Om dit te kunnen doen zijn we op zoek naar een andere camper, waar de honden alledrie in passen en het net wat ruimer is als het busje. Afgelopen week naar de Algarve geweest waar een leuke camper te koop stond (mercedes 508). Dit bleek echter een enorm restauratie project te zijn, iets wat teveel werk zou zijn. Jammer, want het was een leuke camper. Besloten is om de Magirus te verkopen. Deze staat immers nog altijd op Frans kenteken en aangezien we straks beiden ons Portugese rijbewijs hebben en ons huis in Frankrijk verkopen (dus geen adres meer daar hebben), is het beter om deze te verkopen. Ook is deze minder geschikt met 3 honden.

Ook wilde ik graag in een wat comfortabeler auto in december naar Nederland kunnen rijden. Het busje is fijn, maar het bankje zit niet lekker en kun je niet stellen in een relax stand, dat wat juist zo fijn is op lange afstanden, zeker als je elkaar afwisselt met rijden. Dus op zoek naar iets wat comfortabel is, de honden ruimte hebben, en waar we alle olijfolie ed. in kunnen vervoeren. We kwamen uit bij een jeep. Omdat de kippen al verhuisd waren hebben we er een uitje naar de kust van gemaakt.

De jeep gekocht en konden we na het nodige papier werk meenemen. Toch heerste er niet echt een jubel stemming over deze aankoop, wat ons heeft doen besluiten dat hij ook weer verkocht gaat worden.

Vandaag hebben we een andere auto gevonden die beter aan onze wensen voldoet!! Deze week komt er een heuse mercedes ambulance (laag model, geen busje) voor de deur te staan! Genoeg ruimte en comfortabel !!

Verder nieuws laat ik jullie zien in 3 video’s. Veel plezier met kijken.

Tjonge wat gaat de tijd toch weer snel. Al zolang van plan om te schrijven, maar het komt er steeds niet van. Maar tussen pasen en pinksteren is er weer een hoop gebeurt op Quinta Arrancada.

De plantjes verkoop was best een succes te noemen. De verkoop is nu zo goed als afgelopen, want alles staat nu zo’n beetje in de grond. En voor ons nu ook tijd om onze aandacht te verplaatsten naar de tuinen. Alhoewel we in de kas ook een heuse tuin hebben aangelegd. We oogsten daar al de eerste courgettes en komkommers! Naast de tropische tuin in wording hebben we dus ook seizoens plantjes geplant, om zo de oogst te vervroegen. Verder staan er ook nog plantjes die de zomer door mogen groeien, om ze in het najaar te kunnen verkopen. We kunnen best zeggen dat Quinta Arrancada naam heeft gekregen in de wijde omgeving. We hebben echt veel enthousiaste mensen mogen ontvangen.

• 

• 

• 

• 

En voor de niet Facebook vrienden, is er natuurlijk nog het nieuws van onze nieuwe 4 voeter in de familie. Een heel bang en niet benaderbaar hondje verscheen bij het huis. Maar verdween ook net zo snel weer, als je in haar buurt kwam. We hebben 2 avonden eten bij de schuur gezet en na 2 dagen lag ze ’s morgens in de schuur. Omstebeurten bij haar gaan zitten, nog wat eten gegeven, de deur een tijdje dicht gedaan, omdat we in de kas aan het werk waren en op een gegeven moment toen ik daar weer binnen kwam, zag ik een heel voorzichtig kwispelend staartje. De deur toen open gezet en er met Boris en Lotte een meter of 5 vanaf gaan zitten. En daar kwam ze; schoorvoetend, piepend, staart tussen de benen. Eerst kennis makend met Lotte en vervolgens met Boris. Hier werd ze meteen verliefd op, ging naast hem liggen en ik kon haar aaien en een begin maken met het verwijderen van de honderden teken! Sindsdien loopt ze achter me aan. En nu, heel wat weken verder is ze volledig geaccepteerd in de roedel. Speelt veel met Lotte en is een heuse puber. De dierenarts schatte haar op een maand of 8. We hebben haar Gipsy genoemd. Ze vervangt Paco niet, maar verzacht de pijn.

Verder zijn we zoals gezegd druk aan het werk in de tuinen. In het dal hebben we nu een extra tuin, tussen de ronde en de grote moestuin. De wintertuin die we in het najaar op een terras hebben aangelegd, staat nu vol met zomer groentes. Naast de kas hebben we ook een tuin gemaakt, om over gebleven plantjes neer te zetten, en plantjes die we in het najaar gaan verkopen. Aan de andere kant van de kas heeft Ton heel veel zelf opgekweekte boompjes geplant. Vorig jaar bewaarde hij alle pitten van zomer fruit. Deze heeft hij gezaaid en de jonge boompjes staan nu in de grond. Een 2de voedselbos is in de maak! En dan hebben we onder het terras wat naast het huis ligt, verschillende bloemen geplant, uiteraard ook zelf opgekweekt. Volgend jaar wil ik ook graag bloeiende planten gaan verkopen. Dus uitproberen wat het goed doet hier.

• 

• 

• 

• 

• 

Tja, en al die tuinen moeten water hebben. Dat is nog wel een dingetje. Er hangt een pomp in de vijver, die voorziet de kas van water. De slang moet nog verlengd worden om ook alle jonge boompjes van water te voorzien. Dat doen we nu nog met gieters. Vandaag is Ton begonnen met de aanleg van slangen vanuit de put op het terras, naar de wintertuin en de bloementuin. Ook hebben we vandaag de vrachtwagen naar beneden verhuisd, omdat het zonnepaneel in de buitenkeuken, en dan met name de omvormer, niet sterk genoeg is voor een zwaardere pomp. De omvormer in de vrachtwagen is dat wel. Daar moeten ook nog de nodige slangen aangesloten worden om alle tuinen daar van water te kunnen voorzien. De afgelopen week veel met gieters gedaan, maar dat is echt teveel werk!

Omdat nu de vrachtwagen in het dal staat, betekend het ook dat onze douche naar beneden is verhuisd. Reden te meer om vaart te maken met de douche in huis. Het werk in huis heeft vrijwel stil gelegen, omdat alle aandacht de afgelopen weken bij de kas lag. We hebben dus besloten om nog even te wachten met het maken van de keuken, maar ons eerst op de douche/wc te richten. Omdat de vloer in de keuken wel helemaal gelegd was, en de randjes afgetimmerd, hebben we wel de geïmproviseerde keuken verhuisd naar de plek waar hij ook gaat komen. Nu staat de tafel ook op de juiste plek en hebben we opeens een zee van ruimte!! Nu kunnen we zien hoe het echt gaat worden; heerlijk!!

• 

• 

• 

• 

En dan nog wat nieuws over alles wat er nog meer leeft om ons heen. De 2 lege bijenkasten hebben alle twee een volk gekregen!! Alle 4 de kasten zijn nu bewoont!! Echt super. Gewoon aan komen vliegen dus! Wie weet hebben we wel honing eind van het jaar.

• 

• 

• 

Zoals ik in de vorige blog al schreef wonen en nestelen heel wat vogels om het huis. De jonge spreeuwen (dacht eerst dat het merels waren) zijn uitgevlogen. Ook de hop zien we niet meer. De slang, bleken er meerder te zijn, heeft helaas ook wat nesten leegfgeroofd. Zo zat er in de muur van de schuur een koppeltje piepkleine mooie groene vogeltjes, we denken dat het kneus waren. Deze zijn echter verslonden door de slang, en ook het nest van de kwikstaart is leeggeroofd. Echt heel sneu. De natuur is soms hard!

En dan ben ik tussendoor ook nog 10 dagen naar Nederland geweest. Mijn moeder belandde in het ziekenhuis na het doormaken van een beroerte. Ze is inmiddels opgenomen in een revalidatiecentrum. Gelukkig gaat het al iets beter met haar. Praten en slikken gaat nog moeizaam. Erg sneu voor mijn ouders. Hopelijk gaat het lukken om nog weer thuis te gaan wonen. Het was fijn om even bij ze te zijn.

Maar goed, dan merk je wel dat het werk hier op de boerderij echt team- work is. Alleen is het bijna niet te doen, althans je komt dan niet veel verder als de dagelijks terugkerende zaken. Nu gelukkig weer samen aan het werk…..maaien, maaien, maaien; het gras staat meters hoog!! Volgende maand verwachten we weer vrijwilligers en kunnen er weer wat klussen aangepakt worden. Nee, vervelen doen we ons echt niet!!

Maar dan toch nog een laatste nieuwtje; Afgelopen week hebben we een dag een deel van onze wilde lavendel geplukt (zo’n 80 kg). In een dorp verderop woont een stel die etherische olie maakt, en dat hebben we ervan laten maken (250ml!). Een ander stel dat zeepjes maakt, gaat nu van onze olijfolie met een vleugje lavendelolie zeepjes voor ons maken. Zo hebben we nog meer producten van eigen land, gemaakt door mensen die er verstand van hebben. Je kan immers niet alles zelf doen, en dat is ook niet nodig.

• 

Fijne pinksterdagen allemaal!

Alweer april. Nu dan maar weer eens een update over al onze werkzaamheden van de afgelopen tijd. Want sinds januari is er natuurlijk van alles gebeurt. Naast het feit dat Paco nog steeds spoorloos is, hebben we natuurlijk niet stil gezeten.

In februari kregen we weer hulp. Onne die via via van ons had gehoord is 2,5 week hier geweest. Hij bivakkeerde in de yurt, die weliswaar verkocht is, maar er nog steeds staat. Hij heeft heel wat bramen weggesnoeid. Na ruim een week kreeg hij hulp van Sanne, die wederom ons een maandje heeft geholpen, net als in het najaar.

In februari werd dan eindelijk de kas geleverd. 2 mannen hebben er 3 dagen over gedaan om hem op te bouwen, maar dan heb je ook wat!! Tjonge wat een ding, en wat een fijne werkplek. We zijn meteen begonnen met zaaien. Bij de boomkwekerij, waar we vaste klant zijn, konden we 2de hands bloempotten en zaaibakken kopen. Verder zijn er inmiddels zo’n 35 zakken potgrond doorheen gegaan a 50 liter.

• 

• 

• 

• 

• 

Achter in de kas maken we onze tropische tuin, daar staan oa; kiwi’s, mandarijn, druiven, passievrucht, avocado en binnekort banaan. Ook laten we er wat groenten groeien, zodat ze een stapje voor zijn op dat wat buiten geplant wordt. We halen water uit de vijver, dat via een pomp de kas in komt. Inmiddels zijn we ook begonnen met de verkoop van vele stekjes, en dat loopt best goed. We proberen ook vooral te kweken wat hier moeilijk of niet te krijgen is. De markt is bedoelt voor de buitenlanders die hier een bestaan aan het opbouwen zijn. We hebben dan ook al heel wat nieuwe mensen ontmoet, waarvan een groot deel hier ook pas zijn komen wonen, dus druk bezig zijn met de aanleg van hun tuin. Naast de stekjes verkopen we ook jonge boompjes. Ton heeft in het najaar al takken op water of in de grond gezet, zodat ze nu wortels hebben en verkocht kunnen worden. Zijn oa, vlier, treurwilg, kamperfoelie en moerbei.

• 

• 

• 

• 

De bouw van het huis ligt op het moment even zo goed als stil. Volgende week gaat Ton samen met Liesbeth aan de gang met de elektra (zij heeft er verstand van!). De keuken en douche krijgen vorm, maar er moeten nog tegels voor uitgezocht worden en het water moet nog worden aangesloten. Alle muren zijn nu bijna afgetimmerd, nog een kleine hoek te gaan. De vloer is betegeld op wat randjes na. De boiler hangt op zijn plek en ook de koelkast is een soort van ingebouwd. We hebben een extra 5 pits fornuis gekocht, want eerdaags wordt het te warm om op het houtfornuis te koken. Het aanrecht moet ook nog gemaakt worden, dus we leven nog steeds met een alternatieve keuken en douchen doen we nog altijd in de vrachtwagen. Hopelijk gaan volgende week eindelijk de Chinese winkels weer open, zodat er gordijnen gekocht kunnen worden. Als die hangen, is het net wat meer af.

• 

• 

Buiten hebben we de boel aardig opgeruimd, en ook zijn de voegen gemaakt tussen de stenen die aan de onderkant van het huis liggen. Ton heeft afgelopen week de regengoot opgehangen, want gisteren regende het, dus kon het eerste water in het bassin worden opgevangen. Dit water zullen we ter zijne tijd in huis gaan gebruiken voor de afwas, douchen en de was.

En dan werken we natuurlijk ook in de tuinen in het dal. De aardappels zijn gepoot, en peultjes en boontjes gezaaid. Andijvie plantjes in de verhoogde bedden geplant, want daar was alle broccoli inmiddels geoogst. De ronde tuin bereid ik voor om bloemen in te planten. Het nodige gras is gemaaid. Hout voor de komende winter bevrijd uit vele bramen, klaar voor transport naar boven, waar van de zomer vrijwilligers het weer in mootjes mogen zagen en hakken!

• 

• 

Nu even een tijdje bewust zonder vrijwilligers. Zo hebben we tijd om ieder op zijn manier het verlies van Paco te verwerken. Want dat heeft toch wel aardig impact op ons leventje. Paco was zo’n vrolijke noot in huis, het gemis is groot.

Gelukkig is de lente in alle hevigheid los gebarsten en kunnen we genieten van al het moois wat weer gaat groeien en bloeien.

• 

• 

De wereld is inmiddels weer groen gekleurd en er zijn meer vogels als ooit tevoren. Zo nestelt het echtpaar hop, net als vorig jaar weer in een gat in de schuur, een merel nestelt zich in de nok van het huis. Hij maakt soms zo’n lawaai dat het lijkt alsof hij met gereedschap zijn nest aan het bouwen is. Een kwikstaart paar maakt een nest in de olijfboom naast het huis. Ja, volop bedrijvigheid in de natuur. Naast dat wij, Boris en Lotte in het huis wonen, verblijven hier ook de gekko’s, die we ’s avonds vaak tegen het plafond zien lopen. Onder het huis zit een slang, tussen de stenen (die mag de muizen eten die hier ook vaak binnen zitten!) en tussen de schuur en het huis wemelt het van de metselbijen.

• 

• 

We wensen ieder fijne paasdagen toe! Tot de volgende….

Natuurlijk is er veel gedaan sinds de laatste blog, want dat is alweer even geleden dat ik die schreef. En ik kan heel enthousiast fotootjes plaatsen van alle vorderingen en van de kas die uiteindelijk werd geplaatst en waarin we hard aan het werk zijn geweest de laatste tijd. Maar het meest eruit springende nieuws gaat over Paco; hij is vermist!

Ruim een week geleden verdween hij ’s morgens. Op pad gegaan met Lotte en Sepp (de hond van Sanne, vrijwilligster die hier in het najaar ook een paar maanden is geweest, en nu dus wederom) Sepp en Lotte kwamen terug toen we ze riepen, maar Paco bleef weg. Dat voelde niet in orde, dus ’s middags zijn we in de omgeving waar we hem het laatst hoorde gaan zoeken, helaas zonder resultaat. Paco kwam niet thuis voor het eten en ook niet om te slapen.

De dagen daarop volgend nog steeds geen teken van leven. We hingen flyers op in de wijde omtrek en zochten met de auto en lopend de hele omgeving af. Ook had ik de hulp in geroepen van een medium (2 zelfs!), die contact met vermiste dieren kunnen maken. Beiden vertelden dat hij gewond was aan zijn poot en dat hij niet meer in staat was zelf naar huis terug te keren.

Na de vierde nacht werd ik heel vroeg in de ochtend wakker met het gevoel dat Paco warme energie nodig had. Dit gaf ik hem en ik viel weer in slaap met als het ware Paco in mijn armen. Toen ik later weer wakker werd, vloog hij omhoog met vleugeltjes…. Had hij mij gevonden tijdens zijn laatste uren? Hij wist mij immers altijd te vinden. Lotte was vanaf die ochtend ook erg timide, en ’s avonds kreeg ik bericht van het medium dat hij niet meer in leven zou zijn.

Ik heb me inmiddels, na deze ervaring bij het feit neergelegd dat hij is over gegaan. Intens verdrietig. Ton heeft echter de hoop nog niet opgegeven en hoopt op een wondertje. Dagelijks zoeken we nog in de omgeving, het zou zo fijn zijn hem te vinden, en indien overleden, hem een waardig plekje te geven op ons land.

Paco, die 2 jaar en 4 maanden geleden als verdwaalde en uitgehongerde pup ons wist te vinden, was een schat. Altijd vrolijk en energiek. Het was een jachthondje en jagen en speuren was de lust van zijn leven. Onze 7 hectares waren niet groot genoeg voor hem, hij struinde rond in de wijde omgeving. Vaak hoorden we hem blaffen in de verte. Tegen de schemering zorgden we altijd dat hij binnen was, of aan de lijn ging. We wilden het risico niet lopen dat hij oog in oog zou komen te staan met een wildzwijn. Hem enigszins proberen te beschermen. Vermoedelijk is hij nu wel aangevallen door een zwijn. Door de lockdown was dit jaar het jachtseizoen vroegtijdig gestopt en er is hierdoor veel wild in de omgeving. Zijn jachtinstinct is hem vermoedelijk fataal geworden.

• 

• 

We missen hem vreselijk. Hij was ons clowntje, toverde meerdere malen per dag een glimlach op ons gezicht. Klein, dapper en bang. Zocht soms bescherming bij ons of Lotte. Lotte heeft hem immers een soort van opgevoed, en beschermde hem ook. Ook zij mist hem erg. Als ik nu met haar ga lopen en vraag;”waar is Paco?”, gaat haar neus omhoog en begint ze te zoeken. Helaas heeft het speuren met Lotte ook nog niets opgeleverd.

Zolang we hem niet hebben gevonden, blijft er hoop.

Hier onder dan nog wat foto’s van de opbouw van de kas.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Klussen, dat deden we! De slaapkamer werd als eerste afgemaakt. We hadden nog 2 bedframes over, want de matrassen waren ooit aangevreten door de muizen. We besloten de frames naast elkaar te plaatsen, zodat we een bed van 1.60 m breed zouden krijgen. Nu was het best wel zoeken naar een geschikt matras, want standaard maat is hier 1.50 x 1.90 m. Dat zou te klein zijn, alhoewel de lengte nog zou kunnen, 2 meter bleek namelijk te lang voor het frame. Uiteindelijk er 1 gevonden van 1.60 x 1.95 m. en deze past perfect! En hij was nog in de aanbieding ook; 50% goedkoper! Ton heeft een houten omhulsel om de frames getimmerd, zodat we nu een prachtig bed hebben. Tja, en daar wilden we in slapen natuurlijk!

• 

• 

Maar ja…uhhh tanden poetsen, spullen liggen nog in de vrachtwagen. Honden voeren…..alle bakken ophalen. Schone onderbroek voor morgenvroeg….ontbijtspullen…Ja, voor je het weet ben je aan het verhuizen. En dat gebeurde gewoon door heel vaak tussen huis en Magirus heen en weer te lopen. Het komt er op neer dat we nu alleen nog om ons op te frissen/ douchen naar de vrachtwagen moeten, de rest doen we in het huis. Natuurlijk is er nog geen sanitair, maar de buiten wc is in de buurt.

De volgende dag van 2 boekenkasten en een tak uit het bos, een kledingkast gemaakt. Dat werd eerst flink sjouwen met alle boeken die in die kasten stonden en later met alle kleren uit de Magirus. Maar we zijn blij dat we nu weer kunnen zien wat voor een kleren we hebben. Het past er allemaal precies in. We hadden nog een kledingkast uit Frankrijk, maar deze was krom getrokken door vocht, dus niet meer bruikbaar. En eigenlijk is deze veel mooier!

• 

• 

Natuurlijk wilden we ’s avonds na het eten even lekker op de bank kunnen zitten/hangen. Omdat we geen geschikte bank hadden gevonden, besloten om deze zelf te maken. Zo gezegd, zo gedaan. Voordat de lockdown van kracht werd, nog snel wat kleden en kussens gekocht, zodat we de bank ook konden “aankleden”. Ton heeft in 2 dagen tijd een prachtige bank in elkaar getimmerd en aan mij was het om de boel verder af te maken. Natuurlijk gelijk de zithoek gezellig gemaakt met allerlei trofee’s van verschillende reizen.

• 

• 

• 

Nu hebben we dus een huis wat voor 1/3 zo goed als klaar is (elektra ontbreekt nog), en voor 2/3 een bouwput is. Maar ohhhh wat genieten we ervan! Wat is het heerlijk om weer ruimte om je heen te hebben. Langzaam maar zeker zal de rest ook echt leefbaar worden……we gaan lekker verder met bouwen en afwerken!

Het is winter in Portugal! 4 graden vandaag, er waait een gure noorder wind en er dwarrelen zelfs ieniemienie sneeuwvlokjes naar beneden. Tijd om binnen bij de kachel een blog te schrijven, want dat is al weer even geleden. De eerste van 2021……dat het maar een mooi jaar mag worden voor een ieder! Maar eerst even terug naar vorig jaar…..

Het jaar afgesloten met onze jaarlijkse reis naar Nederland. Lang over getwijfeld ivm de oplopende corona cijfers in Nederland, maar uiteindelijk besloten te gaan toen bleek dat de lockdown in Frankrijk werd opgeheven en we weer door dat land konden reizen. De reis verliep vlot, en het was fijn om een aantal van jullie weer even te zien en spreken, al dan niet buiten en op afstand. Dat de olijfolie ook dit jaar maar weer moge smaken!! We hadden een fijne week in een huisje in Drenthe waar Ton zijn dochters met hun gezin om ste beurten kwamen logeren. Ton werd echter grieperig en heeft zich laten testen; gelukkig inderdaad een griepje/koudje, waar hij overigens wel bijna 3 weken last van heeft gehad. De kerstdagen brachten we door bij mijn ouders. Wat was het fijn om na 1 jaar weer een paar dagen bij ze te kunnen zijn.

• 

• 

• 

De terugreis was het afzien. Omdat we ons huisje in Frankrijk in de verkoop zetten, omdat de huurders verhuisd zijn, hebben we ook 3 nachten in ons huisje aldaar geslapen, om het leeg te ruimen en te bekijken hoe de staat ervan nu is.

De reis naar Frankrijk was bar en boos; storm de hele weg harde regen en zelfs sneeuw. Het was ook een race tegen de klok omdat in Frankrijk een avondklok geldt; 20.00 uur thuis blijven. We waren 20 minuten te laat binnen, maar gelukkig geen gendarmes tegen gekomen. Enfin, na 3 dagen Frankrijk met de nodige afspraken, op 30 december in 1 ruk terug gereden met een tot de nok toe gevuld busje. Ohhhh wat was het fijn om weer thuis aan te komen!! En dankbaar dat de hele reis goed verlopen is.

Nu alweer een dag of 10 thuis dus, waar zoals gezegd, het winter is. Het heeft de afgelopen week flink gevroren ’s nachts. Onze vijver was een ijsbaan, alle waterbakken bevroren. Onze planten flink ingepakt tegen de vorst. Gelukkig scheen meestal het zonnetje uitbundig overdag, dus dan was het nog best toeven buiten. Maar nu geen zon, alleen maar kou, maar morgen komt de zon terug en lopen de temperaturen weer op.

• 

• 

• 

• 

Nadat we er 2 dagen over deden om het busje leeg te maken en alle spullen een plek te geven, pakten we de draad al snel weer op; bouwmaterialen kopen en aan de slag in het huis! Begonnen met het isoleren van alle wanden, zodat de kou wat beter buiten de deur bleef. Dat hielp, maar niet afdoende, het houtfornuis kreeg het in zijn uppie niet warm, dus ook een gaskachel aangeschaft, zodat we met aangename temperaturen kunnen klussen. Ter zijne tijd zal er nog een houtkachel komen, maar dat is te vroeg om die nu al te plaatsen, vandaar de gaskachel……het was de laatste, ze waren allemaal uitverkocht, op die ene na!! (er zijn meer mensen die het koud hebben!)

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Ik ben begonnen met de afwerking van de slaapkamer en Ton is bezig met het aftimmeren van de zithoek. Het begint langzaam maar zeker wat te lijken, en nu de temperatuur er aangenaam is, zijn we ook meer in het huis, dan in de vrachtwagen.

• 

• 

Ook hebben we besloten om de yurt te verkopen. Helaas maar waar. Hij gaat hard achteruit nu er niemand in verblijft (behalve wat muizen). Hier hebben we ons toch wel op verkeken. Hopelijk heeft iemand anders er straks veel plezier van. Wij willen er ooit wel wat anders plaatsen, een huisje wat beter bestand is tegen alle weer types, ook als het niet bewoont wordt. Maar eerst ons eigen huis afbouwen.

Verder zijn we in afwachting van onze kas die deze maand geplaatst zal worden. Dan kunnen we binnenkort beginnen met onze kwekerij plannen. Ja, weer genoeg te doen, nu en de komende tijd. We zullen jullie op de hoogte houden!! Tot de volgende!!

PS; ik heb na 5 maanden wachten eindelijk mijn Portugese rijbewijs! En joepie, ook het groot-en motorrijbewijs behouden!! Zo blij mee!!

Gisteren lagen we om half 10 op bed….moe moe moe! Het was de dag dat we de laatste vrijwilligers van dit jaar uitzwaaiden. Opeens viel er van alles van ons af! En dan ben je moe, heel moe! Maar ohhhh wat zijn we dankbaar voor alle hulp die we gehad hebben dit jaar!!

Het kwam door de corona langzaam op gang. En in juni begonnen we echt te verlangen naar mensen om ons heen. We hadden het druk met de tuin, kwamen amper aan de bouw van het huis toe, en besteedde elke minuut van de dag met van alles wat echt moest gebeuren. In juli kwamen dan eindelijk de eerste vrijwilligers. De zomermaanden waren het veelal studenten die hier een deel of hun gehele vakantie kwamen werken. Ze kwamen uit Ierland, België, Spanje, Engeland, Italië, jong onervaren maar vol enthousiasme. In hun vrije tijd trokken ze er op uit, sliepen in een tentje bij het meer, trokken door de bergen en fietsten naar het dorp (iets wat wij nog nooit gedaan hebben!)

• 

• 

• 

• 

• 

En natuurlijk werd er gewerkt, ook bij 35 graden. Zo hebben de jonge knullen heel veel hout staan zagen en kloven, zodat we er nu warmpjes bij zitten, de kippen kregen weer ruimte in hun ren, want een groot deel van alle bossages werd gesnoeid, er werden stenen uit de drooggevallen rivier gehaald om om al onze fruitboompjes te leggen in het dal, zodat we niet meer tegen de prille stammetjes maaien met de bosmaaier. En natuurlijk werd er gewied in de tuinen en water gegeven. De picknicktafel kreeg een nieuw uiterlijk en ook 1 van de bankjes werd geverfd. We hebben een platform gebouwd voor de yurt en deze opgebouwd. En ook hadden we een heuse keukenprinses een paar weken; het was alsof we uit eten gingen in onze eigen buiten keuken.

• 

• 

• 

• 

Later in het seizoen waren het meer de reizigers die kwamen helpen, al dan niet in eigen camper. Ze kwamen uit Frankrijk, Duitsland, USA, België en Nederland. Langzaam werd de aandacht meer op het boven terrein gericht. De vloer in het huis werd schoongemaakt van bramen en vlak gemaakt (ohhh wat een werk!) en er werd beton gestort. De uitlopers van de olijfbomen werden gesnoeid, de Yurt verder afgewerkt. Heel veel bossages en bramen gesnoeid. Er werd een wintertuin aangelegd, met 2 verhoogde bedden en later een mooi hek er om heen. Al eerder was de muur daar helemaal vrij gemaakt van bramen. Er is een regen waterbassin gemetseld. De vijver werd grondig schoongemaakt, hout werd versnipperd. Het terrein achter de vijver werd vrijgemaakt van bossages, en er werd een groot stuk land geëffend waar later de grote kas zal komen. Het terras bij het huis is omheind met grote brokken steen en voorzien van een trapje. Een prachtig tafeltje, gemaakt van pallet hout, staat erop te pronken! En natuurlijk werd er heel hard gewerkt tijdens de olijfoogst! Ja, er is heel veel gerealiseerd, en ohhh wat zijn we er blij mee en dankbaar voor.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Naast al het werk hebben we genoten van de verhalen van een ieder. De jongelui vol ideeën, nog druk aan de studie een leven voor zich. De Engelsen die niet meer terug wilden naar hun land ivm de Brexit. Onze jongste vrijwilliger van bijna 2, die alle harten deed smelten. De spelletjes die we speelden, de gezamenlijke maaltijden en de gesprekken tijdens het natafelen.

• 

• 

• 

• 

En nu, nu weer heerlijk samen. Alles in ons eigen tempo. Eten wanneer we zin hebben, uitgebreid koken of alleen een gebakken ei. Nog maar 1 x in de week boodschappen doen en water halen. Geen zorg meer of er genoeg is van alles. Even helemaal niets te zorgen. Natuurlijk zal het in het voorjaar weer gaan kriebelen; zin in mensen om ons heen en onze mooie plek delen met anderen. Maar nu is het weer genieten van het samen zijn, en gaan we ons voorbereiden op onze jaarlijkse trip naar Nederland.

Nogmaals heel veel dank alle vrijwilligers!! Zonder jullie zag het er hier lang niet zo mooi uit!! DANKBAAR!!